0866 ความจริงช่างแสนง่ายดาย

ตอนที่ 866 ความจริงช่างแสนง่ายดาย

ในที่สุดกู่ฉิงซานก็หยุดร่ายรำ

เขายังยืนหอบ ชั้นเหงื่อบางออกมาจากร่างกาย

การร่ายรำนี้ทำเอาเหนื่อยล้าจริงๆ เหนื่อยล้ายิ่งกว่าการต่อสู้อันดุเดือดเสียอีก

พวกมารที่ร่ายรำกับเขากลายเป็นรูปปั้นหิน ไม่มีชีวิตอีกต่อไปแล้ว

นอกจากรูปปั้นที่ตั้งอยู่กับซากศพที่กองอยู่กับพื้น ก็ไม่มีสิ่งอื่นคงอยู่ในปราสาท

เกิดความเงียบสงัด

“การร่ายรำนี้มันช่าง...” กู่ฉิงซานพึมพำ

สายตาของเขาจับจ้องในความว่างเปล่า แถวตัวอักษรขนาดเล็กอยู่ตรงนั้น

“ท่านได้เปลี่ยนสภาพแล้วดูดกลืนพลังส่วนหนึ่งของมังกรมารเข้าไป จิตเทพของท่านแข็งแกร่งมากขึ้น”

“ท่านได้รับความสามารถ: ท่านรู้วิธีร่ายรำพื้นฐานนับจากนี้ ตราบที่ท่านได้เห็นการร่ายรำทั่วไปก็จะเชี่ยวชาญขึ้นมาทันที”

“คลื่นโกลาหลของพลังมังกรมารสิ้นสุดลงแล้ว”

“หลังจากบัญญัติวิเคราะห์แล้ว ระบำสังเวยชีพขั้นแรกจะมีผลเมื่อพลังของมังกรมารปั่นป่วน ดังนั้นโปรดอย่าร่ายรำในช่วงเวลาอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด”

“หลังจากบัญญัติวิเคราะห์แล้ว การกัดกร่อนครั้งต่อไปของพลังมังกรมารจะเกิดขึ้นในหนึ่งเดือน มันจะเกิดขึ้นเป็นระยะในอนาคต”

กู่ฉิงซานครุ่นคิด

เขามองกระดิ่งลมที่แขวนอยู่ใต้ชายคาที่ไม่ไกลกันนัก จิตเทพของเขาขยับเล็กน้อย

กรุ้งกริ้งๆ !

กระดิ่งลมยังคงสั่นไหว

ใช่แล้ว จิตเทพได้รับการพัฒนาจริง

ในอดีต เขาต้องใช้จิตเทพที่เบาบางที่สุดเพื่อไม่ให้รบกวนร่างของสัตว์

พลังของมังกรมาร...

หากไม่มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อและการถูกสังหาร นี่ถึงกับเป็นสิ่งที่ดีทีเดียว

พูดง่ายๆ หลังจากร่ายรำแบบนี้แล้ว เขาสามารถใช้ชีวิตอย่างมั่นคงได้หนึ่งเดือน

กู่ฉิงซานไม่อยู่อีกต่อไป ร่างของเขาทะยานขึ้นสู่ท้องนภา

…

สวรรค์ดึกดำบรรพ์

สวรรค์ชั้นนอก

ในตำหนักราชาเทพ

เทพของยุคนี้... เทพลี่ยืนอยู่ในโถง เทพแห่งความเย็นยะเยือกนั่งสูงอยู่บนบัลลังก์ราชาเทพ

มนุษย์แสง ลั่วปิงหลีและเทพลี่ยืนอยู่ใต้โถงด้วยกัน

เมื่อกู่ฉิงซานกลับมาที่นี่ เขาเห็นฉากเช่นนั้น

เขามองเทพลี่ จากนั้นมองเทพแห่งความเย็นยะเยือก รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“นายท่าน เทพลี่เล่ห์เหลี่ยมมากก็จริงแต่ก็ไม่สามารถเอาชนะข้าได้ ดังนั้นเขาจึงยกตำแหน่งราชาเทพให้ข้าอีกครั้ง” ฉานนู่กล่าว

“ทำได้ดี” กู่ฉิงซานชื่นชม

ฉานนู่ภาคภูมิใจเล็กน้อย จากนั้นแนะนำอย่างเงียบงันว่า “นายท่าน ตอนนี้พวกเรามีท่าน ข้าและลั่วปิงหลี มนุษย์แสงเป็นคนเดียวจากเผ่าพันธุ์เทพ เมื่อเดินทางไปโลกอื่นในครั้งต่อไป พวกเราจะร่วมมือกันฆ่ามนุษย์แสง คิดว่าไง”

กู่ฉิงซานตกตะลึง

คาดไม่ถึง ฉานนู่เป็นราชาเทพมาได้ไม่นาน แต่คำพูดและการกระทำของนางช่างเปี่ยมด้วยจิตสังหาร

นี่คือจุดเริ่มต้นของการแสดง

เขารีบปรามทันที “อย่าเด็ดขาด ฉานนู่ เจ้าต้องจำไว้ว่าอย่าทำอะไรมนุษย์แสง นี่เกี่ยวกับความเป็นความตายของพวกเราเลยนะ”

“อ้าว ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ” ฉานนู่ถามด้วยความสับสน

“ตอนนี้ไม่ต้องไปสนใจหรอก จำที่ข้าพูดก็พอ” กู่ฉิงซานตอบ

“เอาเถอะ ข้าฟังที่นายท่านพูดแน่นอน” ฉานนู่กล่าวอย่างชาญฉลาด

กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เรื่องนี้ไม่สามารถบอกฉานนู่ได้ ไม่อย่างนั้นนางจะเผยข้อบกพร่องออกมาอย่างง่ายดาย ทำให้มนุษย์แสงรู้ตัว

ความจริงถึงกับเรียบง่ายมาก

ตอนนี้ผู้ถักทอชีวิตหุบเหววางหมากเอาไว้แล้วเพื่อรอให้ใครบางคนจากอนาคตปรากฏตัวขึ้น จากนั้นเมื่อเขาปรากฏตัว ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวจะต้องหาทางมาตามตัวเขาเพื่อค้นหาช่วงเวลาสุดท้ายของเผ่าพันธุ์มนุษย์

ระหว่างทาง คนที่ติดตามเขามีฉานนู่ ลั่วปิงหลีและมนุษย์แสง

ฉานนู่คือดาบของเขา ไม่เพียงแค่ฟาดฟันทุกสิ่งได้เท่านั้น แต่ยังเชื่อมโยงกับจิตของเขาอีกด้วย ดังนั้นนางไม่มีปัญหาแน่นอน

จากนั้น ระหว่างลั่วปิงหลีและมนุษย์แสง หนึ่งในนั้นต้องเป็นผู้ถักทอชีวิตหุบเหวแน่ๆ

ตัดสินจากสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกมารดึกดำบรรพ์เมื่อครู่ ข้อสงสัยในตัวลั่วปิงหลีสามารถตัดทิ้งได้เล็กน้อย

มนุษย์แสงน่าจะเป็นผู้ถักทอชีวิตหุบเหวมากกว่า

มนุษย์แสงเป็นผู้ดูแลเหตุการณ์ทั้งหมดของเผ่าพันธุ์เทพตั้งแต่ต้นจนจบและคอยดูแลสามเหรียญที่ย้อนมิติกับเวลาได้

จากบทสนทนาส่วนตัวกับเทพจินเยี่ยน กู่ฉิงซานทราบว่าทันทีที่เทพจินเยี่ยนปรากฏตัวขึ้น มนุษย์แสงก็ได้พบตัวเขา

ใครกันที่มีความสามารถยอดเยี่ยมที่จะตามหาตัวตนจากยุคอื่นในภาพซ้อนทับจำนวนนับไม่ถ้วนได้

มนุษย์แสงกับเทพจินเยี่ยน ร่วมแรงกันไปตามภาพซ้อนทับของมิติและเวลาเพื่อตามหาเขาทุกหนแห่ง

มันไม่ได้ช่วยเทพจินเยี่ยนมากนักหรือพูดให้ถูกก็คือมันกำลังตามหาเพื่อตัวเอง

การปรากฏตัวของมนุษย์แสงนับว่าน่าสงสัย

ท้ายที่สุด เมื่อเขาเปลี่ยนเป็นราชาเทพ ด้วยความสามารถอันยอดเยี่ยมที่เขามี ทำให้มนุษย์แสงสนใจก่อนยอมมาเป็นมือขวาให้

การเปลี่ยนเป็นราชามารกระดูกชั่วร้ายในโลกมารถึงกับเป็นการทดสอบร่วมกับลั่วปิงหลีเพื่อดูว่าเขารู้ความลับของศูนย์กักกันหุบเหวหรือเปล่า

กู่ฉิงซานไม่เชื่อว่าเผ่าพันธุ์เทพจะมีพลังแบบนั้นที่สามารถเคลื่อนย้ายไปมาได้อย่างอิสระเพื่อปกครองทุกสิ่งได้

ถ้าการคาดเดาของเขาถูกต้อง เช่นนั้นสถานการณ์ก่อนหน้านี้ก็

วิญญาณกรีดร้องควบคุมเผ่าพันธุ์บรรพกาลเพื่อโกหกเผ่าพันธุ์มนุษย์ให้หลอมดาบศักดิ์สิทธิ์กับดาบพิภพ

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวกลายเป็นมนุษย์แสง ควบคุมเผ่าพันธุ์เทพ จับตาดูทุกสิ่ง เฝ้าหาใครบางคนจากอนาคตมาโดยตลอด... กู่ฉิงซานนั่นเอง

นอกจากนี้สำหรับพวกเขา... ในยุคจริง มังกรหุบเหวแสร้งตายในศูนย์กักกันหุบเหว... มันซุ่มซ่อนอย่างระมัดระวังเพื่อแอบดูความคืบหน้าของทุกสิ่ง

พวกเขาไม่ใช่ตะเกียงประหยัดน้ำมัน

จะบอกเรื่องนี้ให้ฉานนู่รู้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นนางไม่สามารถรักษาความสงบได้อย่างแน่นอน

ตอนนี้ เสียงของเทพแห่งความเย็นยะเยือกดังขึ้นในโถง

“ความคืบหน้าเป็นอย่างไรบ้าง” เขาถาม

“บัญญัติวิวัฒนาการเป็นคลื่นมารแล้ว ต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ถึงจะวิวัฒนาการเป็นราชามารเพื่อจุติลงมาได้” กู่ฉิงซานตอบ

“ดีมาก” ราชาเทพกล่าวอย่างพึงพอใจ

มนุษย์แสงกล่าวอย่างพึงพอใจเช่นกันว่า “ถือว่าคืบหน้าไปมากเลยทีเดียว หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าพวกเราก็จะสามารถปลดปล่อยพลังของสามเหรียญได้”

กู่ฉิงซานชำเลืองมอง

มันคือทักษะหุบเหว: ตัวตน

มันสามารถเปลี่ยนเป็นมนุษย์แสงเพื่อเป็นที่ยอมรับของเผ่าพันธุ์เทพทั้งหมดได้

แต่เขาคือคนนอกที่เดินทางทั่วมิติและเวลา เพราะความแตกต่างด้านมิติและเวลา ทำให้ทราบข้อมูลกับความจริงจำนวนมากที่ชี้ว่าโลกนี้ไม่มีอยู่จริง ทำให้ไม่ถูกล่อหลอก

แต่ว่า

ถ้าผู้ถักทอชีวิตหุบเหวปรากฏขึ้นในอนาคตและอยู่ในช่วงมิติและเวลาเดียวกันกับเขา เกรงว่าเขาเองก็ถูกมันหลอกเหมือนกัน

ช่วงมิติและเวลาเดียวกัน…

ความคิดในใจของกู่ฉิงซานกำลังก่อตัวขึ้น แต่เขาได้ยินลั่วปิงหลีพูดขึ้นว่า “ทีนี้เจ้าสามารถศึกษาวิธีที่สองที่สามารถกลับไปหาเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้”

นางส่งแผ่นหยกให้กู่ฉิงซาน

กู่ฉิงซานรับแผ่นหยกมา ความคิดเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยอีกความคิด

ลั่วปิงหลีรู้ว่าเขาจุติลงมาในฐานะราชาเทพ แต่เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้บอกมนุษย์แสง

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ

“ใช่แล้ว ทีนี้พวกเราก็ต้องมาดูว่าจะสามารถไปโลกต่อไปได้หรือเปล่า” มนุษย์แสงกล่าว

ทุกสายตาจับจ้องมายังมือของกู่ฉิงซาน

กู่ฉิงซานเค้นจิตออกมา ถ่ายพลังวิญญาณเข้าไปในแผ่นหยกเพื่อกระตุ้นมัน

แผ่นหยกปลดปล่อยแสงหลากสีสันออกมา กระแทกเข้ากับความว่างเปล่าอย่างหนัก หลุมขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้นจากอากาศบาง

พายุโกลาหลพัดออกมาจากหลุมขนาดใหญ่ราวพายุฝนขณะพัดผ่านไปทั่วทั้งตำหนักราชาเทพ

“วังวนความว่างเปล่าหรือ เกิดอะไรขึ้น”

กู่ฉิงซานถามด้วยความสับสน

ทันใดนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้นบนแผ่นหยก

“ผู้ที่ได้รับความไว้วางใจเอ๋ย หากทรยศต่อความเชื่อใจของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เช่นนั้นเจ้าจะไม่สามารถไปถึงอีกฝั่งได้ ความฝันของเจ้าจะไม่มีวันเป็นจริง”

หัวใจของกู่ฉิงซานตกตะลึง

นี่คือเสียงของเซี่ยกูหง

แต่ประโยคนี้มันหมายความว่าอย่างไร

ลั่วปิงหลีกล่าวว่า “พวกเราล้วนพยายามก่อนที่เจ้าจะกลับมาแล้ว หลังจากเข้าไปสู่วังวนความว่างเปล่านั่น เจ้าจะหลงทาง”

เทพแห่งความเย็นยะเยือกกล่าวว่า “มันนำไปสู่เงามืดหลายต่อหลายครั้ง เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าจุดหมายที่แท้จริงคืออะไร”

เทพลี่กล่าวว่า “พวกข้าส่งเทพจำนวนมากเข้าไปในภาพซ้อนทับแห่งเวลาแล้ว แต่มีภาพซ้อนทับแห่งเวลาให้สำรวจมากเกินไป”

มนุษย์แสงกล่าวว่า “ดังนั้นข้าจึงอยากให้เจ้าเข้าไปดูว่ามันมีหนทางอะไรหรือเปล่า”

กู่ฉิงซานมองพวกเขา

เขายิ้มอย่างขมขื่น “เจ้าคาดหวังกับข้าเกินไปแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องสำรวจโลกทั้งหมดในวังวนความว่างเปล่า ข้าจะไปทำอะไรได้”

…………………………………………..