0215 ในที่สุด

ตอนที่ 215 ในที่สุด

ณ ภายในห้องชั้นสามที่ไร้ผู้คน จู่ๆ ก็ปรากฏคนคนหนึ่งที่ถือเครื่องโลหะหน้าตาแปลกๆ ขึ้นมาอย่างกะทันหัน

กู่ฉิงซานเก็บเครื่องจัมป์ขนาดพกพา ตามด้วยกวาดจิตสัมผัสเทวะออกไปเพื่อรับรู้ถึงสิ่งของทั้งหมดภายในบริเวณ

ที่นี่เต็มไปด้วยสิ่งของที่ระลึกอันหลากหลายและน่าจดจำ มันถูกจัดแสดง และวางเรียงรายกันไปตามแต่ละประเภท

ไร้ซึ่งสรรพเสียงใดๆ ในห้อง มันเงียบงันราวกับว่าบรรยากาศโดยรอบได้ตายลง

“ฉันพบมันแล้ว” กู่ฉิงซานเอ่ยเสียงแผ่วเบา

มีภาพวาดเพียงหนึ่งเดียวที่แขวนอยู่จากทั่วทั้งห้อง

มันคือภาพวันเกิดของแอนนาในยามที่อายุได้สิบขวบปี

มือหนึ่งขององค์ราชาสัมผัสลงบนหัวของแอนนา ขณะที่มืออีกข้างกำลังถือมงกุฎอันน้อยๆ เตรียมที่จะสวมมันให้แก่เธอ

แอนนาในช่วงวัยเด็ก ตัวเล็กๆ จ้องมองไปยังพระบิดาตนด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเธอ

กู่ฉิงซานก้าวไปข้างหน้า และมองรายละเอียดของภาพเพิ่มเติมเล็กน้อย

“แม้ในยามที่ยังไม่ผลิดอกเบ่งบานก็ยังงดงาม”

สองตาเพ่งพินิจ หนึ่งปากเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล สองมือยื่นออกไปจับขอบภาพ และลองขยับๆ มันดูสองถึงสามครั้ง