0198 โชคชะตาและทางเลือก
ตอนที่ 198 โชคชะตาและทางเลือก
จู่ๆ กู่ฉิงซานก็ลุกขึ้น เดินวนไปรอบๆ ห้องรับรองขนาดเล็ก
ความขมขื่นในชีวิตก่อนหน้า หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเขา ความรู้สึกมันราวกับหม้อที่ถูกต้มน้ำจนเดือด มิอาจสงบอารมณ์ให้เย็นลงได้
อดีตไม่อาจเรียกคืนได้ และช่วงปัจจุบันนี้ก็มิใช่อดีต
มิติและห้วงเวลาทั้งสองแยกจากกัน แล้วเราจะสามารถเอามันมาวัดคำนวณได้อย่างไร
กู่ฉิงซานหยุดฝีเท้า หันหน้าไปมองแอนนา
“ทำไมเธอถึงเลือกที่จะมาหาฉันในเวลานี้?” เขาถาม
เมื่อเผชิญหน้ากับเกมแห่งชีวิตนิรันดร์ แม้เพียงครึ่งก้าวเขาก็ไม่อยากที่จะผิดพลั้ง ไม่อาจแบ่งสมาธิไปดูแลช่วยเหลือผู้อื่นได้
แต่การช่วยเหลือแอนนานั้นไม่สมควรละเลยโดยเด็ดขาด จะมีวิธีไหนบ้างนะที่จะสามารถช่วยเธอได้?
กู่ฉิงซานขบคิดอย่างรวดเร็ว
แอนนาดูเหมือนว่าจะเข้าใจประโยคที่เขาพึ่งเอ่ยออกมาเมื่อครู่ผิดไป หัวเธอส่ายไปมาราวคนไร้สิ้นสติ ปากเอ่ยเสียงอ่อน “ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นตอนนี้ ฉันไม่รู้แล้วตัวเองยังเหลือหนทางไหนบ้าง อีกไม่นาน บางทีฉันอาจจะตายในสงคราม อยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของฟูซีต่อไป หรืออาจจะได้กลับไปครองบัลลังก์จักรวรรดิที่ไม่รู้ว่าจะเมื่อไหร่ก็ได้
เสียงและท่าทีที่แสดงออกมา มันราวกับว่าเธอกำลังพูดคุยอยู่กับตัวเอง
“ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าพระบิดาสิ้นชีพลง จักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกแบ่งออกเป็นหลายส่วน ตัวฉันในฐานะสมาชิกราชวงศ์เมดิซีคนสุดท้าย จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนหยัดเผชิญหน้ากับมัน”
“นี่คือชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ มันติดตัวฉันมาตั้งแต่แรกเกิดแล้ว”
“ดังนั้นฉัน…ก็แค่รู้สึกว่าก่อนที่มันจะเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นต่อจากนี้ ฉันน่าจะแวะมาเจอหน้านายก่อน”
เธอก้มหน้างุด ปากอ้าขมุบขมิบ “ฉันขอโทษนะ มันก็ไม่ดีจริงๆ นั่นแหละที่จะขอให้นายลงมือช่วยเหลืองานที่มันยากลำบากขนาดนี้เพียงฝ่ายเดียว คำขอน่าอับอายเมื่อครู่ที่ทำให้นายรู้สึกอึดอัดใจ ก็ลืมๆ มันไปซะเถอะนะ ”
“ลาก่อน ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”
แอนนาใช้มือยันโซฟา ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ
สุดท้ายเธอก็หันไปสบตากับกู่ฉิงซานวูบหนึ่ง และเดินออกไป
เมื่อไปถึงประตูทางเข้า ขณะที่เธอกำลังแง้มเปิดประตู เสียงของกู่ฉิงซานก็ดังไล่หลังเข้ามา
“แอนนา”
แอนนาหันกลับมามองเขา
“คืออย่างนี้นะ” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างช้าๆ “จริงๆ แล้วฉันกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ และถ้าเธอสามารถเข้าร่วมเป็นหนึ่งในพันธมิตรของฉัน และช่วยฉันทำเรื่องสำคัญนี้จนสมบูรณ์”
“ตราบใดที่เธอช่วยฉันทำสิ่งนี้”
“ฉันจะช่วยนาย” แอนนาเอ่ยปากรับคำโดยตรง
เขาชะงักงันไป และกล่าว “แต่ฉันยังไม่ได้อธิบายอะไรเลย”
แอนนาหัวเราะคิกคักกับตัวเอง และเอ่ยต่อว่า “ไม่ว่าจะอย่างไร อนาคตของฉันหากไม่ตายในสงครามก็คงกลายเป็นหุ่นเชิด ฉะนั้นก่อนที่พวกมันจะเกิดขึ้น หากมีอะไรที่ฉันสามารถช่วยนายได้ ฉันจะดีใจมากๆ เลย”
“แล้วอีกอย่างถ้าเป็นนายละก็…ฉันยินดีช่วยโดยไม่ต้องการรางวัลตอบแทนใดๆ หรอก”
เธอกล่าวจบในที่สุด
กู่ฉิงซานที่อยู่ในฉากนี้นิ่งงันไปโดยสมบูรณ์
เศษเสี้ยวของคำกล่าวที่หลงเหลือในชีวิตก่อนหน้า ยังคงดังก้องอยู่ในหู
“ขอบพระคุณที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้ ผมจะจดจำชื่อของคุณและจะต้องชดใช้คืนให้ในอนาคตอย่างแน่นอน”
“ชดใช้คืนให้ฉัน? นายคิดว่าฉันช่วยนายเพราะต้องการรางวัลตอบแทนอย่างนั้นเหรอ นั่นไม่จำเป็นหรอก”
ในช่วงเวลานี้ ไม่ว่าจะเพราะบังเอิญหรือว่าเป็นชะตากรรมของตน คำกล่าวของแอนนาในชีวิตนี้หรือก่อนหน้า กลับตรงตามความหมายเดิมของมันทุกประการ
จู่ๆ กู่ฉิงซานก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาราวกับถูกอะไรบางอย่างทุบตีอย่างแรง
ห้วงอารมณ์อันหลากหลายอัดแน่นอยู่เต็มอก มิอาจระบายมันออกมาเป็นคำพูดได้
เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ทั้งคนทั้งร่างดูราวกับจะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
“แอนนา…”
“ตอนนี้ฉันมีสองทางเลือกให้เธอ”
“มีทางเลือกอะไรบ้างล่ะ?”
“ฉันสามารถมอบเทคโนโลยีเกราะรบขับเคลื่อนทั้งหมดให้แก่เธอ ฉันจะช่วยแนะนำเธอกับท่านประธานาธิบดี พาไปพูดคุยกับเทพนักสู้ ฉันจะทำตามทุกสิ่งที่เธอขอ แต่หลังจากนั้นเธอจะต้องกลับไปยังฟูซีเสียก่อน ด้วยอำนาจของฟูซี เธอและฉันร่วมมือกัน จึงจะสามารถทำการกอบกู้จักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์คืนมาได้”
นี่คือเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ในชีวิตก่อนหน้าที่เกิดขึ้นจริงๆ
ไม่กี่ปีต่อมา แอนนาก็สามารถกอบกู้จักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์ โดยได้รับความช่วยเหลือส่วนใหญ่จากกองทัพอันทรงพลานุภาพของสาธารณรัฐฟูซี
ในชีวิตนี้ หากมีทุนที่ได้รับจากกู่ฉิงซาน แอนนาก็จะสามารถยกระดับสถานะของเธอ มีสิทธิ์มีเสียงในการพูดมากขึ้น และมีเสรีภาพมากขึ้นไม่เหมือนกับในชีวิตก่อนหน้า และไม่กลายเป็นหุ่นเชิดของราชวงศ์
“นี่คือทางเลือกแรกใช่ไหม? นายยังไม่ได้บอกทางเลือกที่สองเลยนะ” แอนนาถามอย่างกระตือรือร้น
เธอก้าวถอยหลังมาโดยไม่รู้ตัว จนลืมปิดแม้กระทั่งประตูที่พึ่งเปิดแง้มทิ้งไว้
“ใช่แล้ว มันยังมีอีกทางเลือกหนึ่ง” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างช้าๆ
“มาเข้าร่วมทีมของฉัน กลายมาเป็นหุ้นส่วน และร่วมมือกันทำบางสิ่งบางอย่างด้วยกัน”
“ถ้าเธอเลือกทางเลือกนี้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องอุทิศตัวเองเพื่อสาธารณรัฐฟูซีอีกต่อไป เพราะวันหนึ่งฉันสัญญาว่าเธอจะสร้างอาณาจักรของราชวงศ์เมดิซีขึ้นมาใหม่ภายใต้ซากปรักหักพังของคริสตจักรศักดิ์สิทธิ์ และฉันจะยืนหยัดอยู่ข้างกายเธอ ช่วยกวาดล้างอุปสรรคทั้งหมด และฉันจะนำพาเธอขึ้นสู่บัลลังก์ กลายเป็นราชินีแห่งจักรวรรดิโอลันก้า”
“นะ...นายแน่ใจนะว่านายจะสามารถทำมันได้ อย่าโกหกฉันนะ แม้กระทั่งท่านป้าที่เป็นจักรพรรดินีแห่งฟูซีก็ยังไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้เลย”
“เอาล่ะ ตอนนี้ถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือกแล้ว”
กู่ฉิงซานหันมาสบตาเผชิญหน้ากับเธอ
“ขอจงเชื่อฉัน มาร่วมทีมกัน อยู่ช่วยฉันที่นี่”
“แต่ถ้าเธอคิดว่าเรื่องที่ฉันพึ่งพูดไป มันเป็นไปไม่ได้ ก็สามารถเปิดประตูแล้วเดินออกไปได้เลย กลับไปยังฟูซี และฉันสัญญาว่าจะช่วยเรื่องทุนสนับสนุนให้แก่เธอเอง”
“เลือกมาได้เลย”
แล้วเขาก็หุบปากลง จ้องมองแอนนาอย่างเงียบๆ
แอนนานิ่งค้าง สูญสิ้นความคิดไปครู่หนึ่ง เธอจ้องมองเขาราวกับล้วงลึกเข้าไปถึงความหมายที่แท้จริงของคำเหล่านี้
นี่นับว่าเป็นทางเลือกที่ยากที่สุดในชีวิตของแอนนา
ในตอนนั้นเอง แอนนาที่เงียบไปนานจู่ๆ ก็เอ่ยออกมา “ฉันมีเพียงคำถามเดียว”
“ว่ามาสิ”
แอนนาถอดสัญญาชีวิตออกจากคอของเธอ และวางมันลงในมือ
“นายรู้จักเจ้าสิ่งนี้ไหม?” เธอจ้องมองชายที่ยืนอยู่ตรงข้าม เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ตรายมทูต สัญลักษณ์แห่งความตาย” กู่ฉิงซานกล่าว
ในที่สุดเมื่อคำตอบที่ค้างคาได้รับการยืนยัน แอนนาก็ดูจะตกใจไปชั่วขณะหนึ่ง
“นายรู้ว่ามันคืออะไร แต่ก็ยังเลือกที่จะแขวนมันลงบนคอของฉัน”
แอนนาก้มหน้าลง จนมิอาจมองเห็นสีหน้าของเธอได้
ภายในห้องจมลงสู่ความเงียบ
กู่ฉิงซานมิได้กดดันขอคำตอบจากเธอ
ส่วนแอนนาก็มิได้ตอบกลับไปในทันที
เวลาล่วงเลยผ่านไปสักเล็กน้อย
แอนนาก็เอ่ยงึมงำกับตัวเองว่า “สิ่งที่สองบ่าของฉันต้องแบกรับมันมีมากเกินไป…”
เธอก้าวถอยหลังกลับไปยังทิศทางประตู
กู่ฉิงซานยังคงปิดปากเงียบ มิเอ่ยออกมาแม้เพียงครึ่งคำ
“ชะตากรรมของฉันกับประเทศ ไม่สามารถมอบมันให้แก่ผู้อื่นอย่างเร่งรีบได้…”
ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะโน้มน้าวตัวเอง สองเท้าถอยไปอยู่หลายก้าว จนในที่สุดก็หยุดยืนอยู่หน้าประตู
กู่ฉิงซานยังคงเงียบ
ช่วงเวลาไหลผ่านไปอย่างช้าๆ
แต่กลับรู้สึกเหมือนยาวนาน
เธอเอื้อมมือออกไปและปิดประตูลง
“บอกตรงๆ ว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าทางเลือกนี้มันจะถูกหรือผิด”
เธอเอ่ยปาก หันไปมองรอบๆ และก้าวเดินเข้าไปหากู่ฉิงซานทีละก้าวๆ
“แต่นายเป็นคนแรกเลยในประวัติศาสตร์ที่ส่งตราสัญลักษณ์แห่งความตายกลับคืนให้กับผู้ที่สวมใส่มันเป็นคนสุดท้าย”
“ฉันยินดีจะติดตามนาย และทำในสิ่งที่นายต้องการ แต่นายจะช่วยฉันจริงๆ ใช่ไหม?”
เธอมองไปยังกู่ฉิงซาน ประกายในแววตาหม่นหมอง หลงเหลือเพียงแสงน้อยๆ ราวกับเทียนไขริบหรี่ที่อาจถูกเป่าหายไปเมื่อใดก็ได้ทุกเวลา
“ฉันจะทำ”
กู่ฉิงซานสบตากับเธอ ปากเอ่ยกล่าวด้วยความมั่นใจอันลึกล้ำ
แอนนากัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ และพยักหน้าอย่างเงียบๆ
เธอเหยียดมือของตัวเองออกไป และสวมตราสัญลักษณ์แห่งความตายลงบนคอของกู่ฉิงซาน
“ถ้านายสามารถทำในสิ่งที่ให้คำมั่นไว้ได้จริงๆ…ฉันจะทำให้นายได้ขึ้นเป็นมกุฎราชกุมารแห่งจักรวรรดิโอลันก้า”
มกุฎราชกุมารคืออิสริยยศที่ผู้ครองบัลลังก์ประทานให้แก่ผู้ที่จะสืบราชบัลลังก์องค์ต่อไป หรือก็คือสามีของพระราชินี นั่นเอง
ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย ระลอกคลื่นอันสดใสในสายตาของเธอสะท้อนภาพของกู่ฉิงซานที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
บรรยากาศรอบกายของกู่ฉิงซาน หายไปอย่างรวดเร็ว เขากล่าวว่า “แต่มกุฎราชกุมาร”
ปากของเขาถูกปิดลงโดยมือของแอนนา
ก๊อกๆ และเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
เสียงกระแอมไอเบาๆ ของซางหยิงฮ่าวดังลอดเข้ามาจากภายนอก “น้องชาย จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ต้องการจะรบกวนช่วงเวลาอันแสนสุขหรอกนะ แต่ว่าตอนนี้การประชุมมันใกล้จะถึงช่วงเวลาที่นายต้องออกไปพูดแล้ว”
............................................................