12

Ang Kabanata 012 ay pumasok sa ipinagbabawal na lugar

Si Wu Gang ay bumagal, at ang kanyang puso ay nagngugat ng kanyang mga ngipin. Tulad ng pag-ulog niya sa kanyang ulo, binaril niya ang anim na lason na lumilipad na kutsilyo, at lahat ng mga kutsilyo ay darating sa kanya.

Ngayon ay ipinapakita niya ang kanyang lakas sa ikawalo-rurok na rurok. Sinabi din niya na kapag wala siya?

Bigla, nagmamadaling sumigaw si Liu Qingyue; "May gusto pa akong gawin, balikan mo si Miss Nine."

Ito ay naging, tulad ng pagkabigla ng lahat, ang sayaw ng ulap ay natapunan na ang mga talampakan ng paa.

Si Liu Qingyue, na tumutugon, ay nagmamadali, at ang maliit na kahon na gawa sa kahoy ay nasa kamay pa rin ng Yun Dance.

Inikot ni Wu Gang ang kanyang ulo at ang kanyang mga mata ay nagwalis sa direksyon ng sayaw ng ulap. Hahabol na sana siya. Maaari siyang gumamit ng dalawang lumilipad na kutsilyo, ngunit siya ay tinamaan nito.

"Ikaw ... anong ibig mong sabihin dito?" Dali-daling umiwas si Wu Gang, nagkagulo at nagkagulo, at tinangay ang dragon sa bubong.

Ang dragon ay umibig at tumawa sa mga masasamang espiritu, at ngumiti. "Wala itong ibig sabihin, patuloy kang naging abala sa iyo, nanonood ako ng pelikula."

Ngunit ang dalawang lumilipad na kutsilyo na nilalaro ko sa aking kamay, ang malamig na ilaw ay nag-flash, na parang sasabihin, pumunta ka sa isang hakbang, ang lumilipad na kutsilyo ay dapat na ipasok sa iyong dibdib.

Sa oras na ito, naintindihan din ng tanga, at malinaw na tinutulungan niya ang sayaw ng ulap, partikular na hinahanap ang mga ito.

Nang makita na ang Wu Gang ay nakagulo, ang sayaw ng ulap ay malapit na mawala, at ang kagat ni Cru ng Liu Qing, at direktang lumingon upang habulin ang direksyon ng sayaw ng ulap.

Nakita ito ni Yun Qinger, natural imposibleng pakawalan ang cloud dance na ganito, ngunit kinuha din ang pagkakataon na habulin ito.

Nang makita ni Yunwu ang dalawang pigura na hinabol sa likuran niya, ang malamig na ilaw ay sumilaw sa gitna ng kalangitan, ngunit sa paanan, mas mabilis ito.

Sa huli, minaliit pa rin niya ang puwersa ng mundo. Sa eksena lamang sa hardin, pinapaunawa niya sa kanya na nais niyang mabuhay sa mundong ito, at hindi niya kayang harapin ang mga tao sa kanyang dating kasanayan sa pamatay.

Ano pa, sa memorya, si Liu Qingyue ay mayroon nang pangatlong order na huling mandirigma, kasama ang isang Yunqinger.

Sa kanyang lakas, walang paraan upang makaya.

Si Yunfu ay mababantayan at nais makatakas mula sa gobyerno. Mahirap maramdaman na ang dalawang tao sa likuran niya ay naghahabol pa rin.

Ang sayaw ng ulap ay sumilaw sa kanyang isipan, at biglang lumingon siya sa direksyon ng ipinagbabawal na lupain ni Yunfu.

Sinasabing bawal si Yunfu, maliban sa matandang lalake, walang sinumang makapapasok.

Ang paghabol sa Liu Qingyue at Yun Qinger, nang makita nila na ang ulap ng sayaw ay mabubuksan ang ipinagbabawal na pintuang bato, at pumasok sa ipinagbabawal na lupain, hindi nila mapigilang baguhin ang kanilang mukha.

"Tita, pumasok ang munting monghe na iyon sa ipinagbabawal na lugar, ano ang dapat kong gawin?"

Ang liwayway ni Liu Qingyue ay nagbigay ng isang buntong hininga, "Habol!"

Ang maliit na kahon na gawa sa kahoy na kinuha ng sayaw ng ulap, dapat niyang bawiin ito.

Para sa sitwasyon sa ipinagbabawal na lupa, ang dalawa ay hindi rin kilala, dahil alam ng lahat sa ulap na sila ay arbitraryong pinagbawalan at pinatay.

Itim, itim sa harap mo.

Ang sayaw sa cloud ay palaging mas mahusay kaysa sa ordinaryong tao. Sa oras na ito, bilang karagdagan sa kanyang itim na pintura, wala siyang makita.

Ngunit mula sa banayad na mga yapak, hinabol din sila Liu Qingyue at Yun Qinger.

Naisip ni Yun Yunben, o kunin ang pagkakataong ito upang patayin sila sa kadiliman.

Para sa mamamatay-tao, ang kadiliman ay ang pinakamahusay na oras upang pumatay.

Ngunit ang ideyang ito ay lumipas lamang, biglang, ang banayad na tunog ng ilang uri ng ahensya ng pagpapadala.

Nasa paligid ang itim na pintura, at maliwanag ito.

Sa wakas ay nakikita ko na ang sitwasyon sa lokal na antas.

Ito ay isang palasyo sa ilalim ng lupa, napapaligiran ng mga pader, gumagapang na may kakaibang puno ng ubas, sumasayaw ng mga kuko, laging nararamdaman ang isang kakaibang panganib.

Sa oras na ito, si Yun Wu ay nakatayo sa dulo ng promenade ng palasyo, at ang pasukan ay sina Liu Qingyue at Yun Qinger na humahabol.

Nang makita ni Yun Qinger ang sayaw ng ulap, hindi niya binigyang pansin ang nakapaligid, tumatawa lang at tumatawa, ang kanyang mga mata na puno ng nakahihingal na malasong lason: "Ikaw ay isang maliit na monghe, sa oras na ito maaari mong makita kung saan ka maaaring tumakbo."

Gusto lang habulin, ngunit pinahinto ni Liu Qingyue.

Si Liu Qingyue ay tumingin sa sayaw ng ulap, malumanay at malumanay na nakangiti; "Cloud dance, basta dalhin mo ang maliit na kahon na gawa sa kahoy sa tiyahin, paglabas mo, makakabuti sa iyo ang tiyahin."

Narinig kong hindi mapigilan ni Yun Dance na mapangiti ng malamig. "Ano ang nasa maliit na kahon na gawa sa kahoy? Maaari mo bang hayaan ang babaeng ito na personal na habulin ang ipinagbabawal na lupa at bumulong? Ngunit hangga't masasagot mo sa akin ang isang katanungan, ang kahon na ito ng kahoy ay maaari kong isaalang-alang na ibalik ito sa iyo."

"Anong problema?" Si Liu Qingyue ay medyo nahiya.

"Sino ang nagbigay sa akin ng kasalanan?" Malamig na tinitigan siya ng cloud dance.

Liu Qingyue, isang mabilis na pag-flash ng mga eyelid.

Ang yin at malamig na lason ay ang lason na maaaring malutas sa yin sa mundong ito. Maaari itong pagtago sa katawan ng tao sa loob ng 15 taon at dahan-dahan, na sa pangkalahatan ay mahirap makita.

Maaari ba niyang malaman talaga na siya ay lason?

Paanong nangyari to?

Sa isang katiyakan, ang kakaibang mga mata ay maaaring mabilis na maitago.

Nakasimangot si Liu Qingyue, isang nalilito na mukha; "Lason? Anong malas? Hindi maintindihan ni tita ang sinasabi mo."

Nang makita ang kanyang hangal na hitsura, siniko ni Yun Dance ang ilalim ng kanyang puso, inabot at kinuha ang maliit na kahon na gawa sa kahoy mula sa kanyang mga braso; "Mukhang hindi mo nais ang maliit na kahon na gawa sa kahoy, at iyon na, pagkatapos ay sisirain ko ito."

Kapag nahulog ang wika, itinaas ng cloud dance ang kanyang kamay at balak na basagin ang kahon ng kahoy sa kanyang kamay.

"Huwag!" Bulalas ni Liu Qingyue.

Balangkas ng bibig ng sayaw ng cloud; "Sabihin, sino ito?"

Sa katunayan, nahulaan na niya ito, ngunit ang ilang mga bagay ay palaging pakiramdam hindi gaanong simple.

Lihim na kinagat ni Liu Qingyue ang kanyang mga ngipin, at pinapatay siya ng ilalim ng kanyang puso. Hangga't alam niya ito, dapat niyang malutas ang problemang ito sa isang kutsilyo.

"Oo ..."

«PrevNext»

≡ Talaan ng mga Nilalaman

Tungkol Sa Amin Makipag-ugnay sa Amin Patakaran sa Cookie DMCA Patakaran sa Privacy Mga Tuntunin ng Paggamit

Copyright © 2019 - MTLNovel.com