Chapter 2

     "Kate..." tanging nasambit ko habang tinititigan ko ang maganda niyang mukha. Hindi pa din siya nagigising simula nang mangyari ang insidente.

     "I'm the one who told Marco not to tell you. Ayaw kong mag-alala ka pa." sabi ng mama ni Kate.

     "Naiintindihan ko po. Pero gusto ko lang pong malaman nyo na hindi ko po iiwan si Kate kahit ipinagtabuyan na niya ako palayo." may munting kurot sa dibdib ko habang sinasabi ang mga salitang iyon.

     "Iiwan ka muna namin dito. Sa labas lang kami, hijo." paalam ng Papa ni Kate. Tumango lang ako at pagkatapos ay muli kong ibinalik ang atensyon ko sa natutulog na si Kate.

     "Kate..." hinawakan ko ang kamay niya.

     "I just want you to know..I still love you." inilapit ko ang kamay niya sa pisngi ko at marahan kong ipinikit ang mata ko. Hindi ko na napigilang maluha.

     "Mananagot sa akin kung sino man ang gumawa nito sa'yo, Kate. Pangako yan." tumayo na ako at marahang siyang hinalikan sa noo. Nagpaalam na ako sa mga magulang ni Kate pagkatapos.

     Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan patungo sa High Bar & Resto. Maingay at magulo sa loob. Hinanap ko si Ritch at nakita ko na lasing na lasing na ito. Sinasamantala naman ito ng lalaking kasayaw niya na halos pumulupot na sa katawan niya. Lumapit ako sa unahan at mabilis na hinila si Ritch.

     "What the fuck,bro?" tulak sa akin ng lalaking kasayaw niya.

     "She's my friend at lasing na siya. I'll take her home." paliwanag ko.

     "No. She's with me." sabay hatak ulit niya kay Ritch. Bigla namang naghiyawan ang mga taong naroon.

     "I'll go with...Tra--vis." sabi ni Ritch.

     "Tutal, natikman ko na naman yan. Oh, sayo na!" sabay tulak niya kay Ritch papunta sa akin. Nag-init ang pakiramdam ko at agad sinugod ng malakas na suntok ang lalaki.

     "Boooo!" sigaw ng mga taong naroon. Hindi ko siya tinantanan ng sipa at suntok hanggang sa mawalan na ito ng malay. Walang nagtangkang umawat sa akin dahil sa takot na baka mapadamay sa galit ko. Dali-dali kaming umalis ni Ritch sa nasabing club at idineretso ko siya sa condo ko.

     "Travis...I want you." sabi ni Ritch sabay halik sa labi ko. Mapusok ang ginagawa niyang paghalik sa akin. Kusa niyang ibinuka ang mga labi niya ng sa ganoon ay malaya kong maaangkin ang mapangahas niyang dila. Nasa ganoon kaming posisyon ng biglang bumukas ang elevator. Mabilis ko namang binuksan ang unit ko at doon, ipinagpatuloy namin ni Ritch ang pagpapaligaya sa isa't isa.

     "Oooh... I want this so bad." ungol niya habang dahan-dahang ibinababa ang zipper ko. Mabilis niyang hinawakan ang matigas kong bahagi na iyon at pagkatapos ay eksperto niya itong isinubo. Naramdaman ko ang mainit niyang labi dahilan para tuluyan na akong madala sa init na hinahatid nito sa katawan ko.

     "Ahh..fuck." sambit ko habang marahan kong sinasalubong ng paggalaw ang bawak atake niya sa akin. Hinila ko siya patayo at inihiga sa kama. Isa-isa kong hinubad ang suot niyang damit habang patuloy pa din ako sa pagroromansa sa kaniya. Muli na naman siyang napaungol.

     "Aahhh..Travis.." lalo naman akong ginanahan sa tuwing naririnig kong sinasambit niya ang pangalan ko. Bumaba ako sa may pusod niya at hinalikan ito. Dahan-dahan kong ibinuka ang mga hita niya at saka nanunuksong binaybay ng dila ko ang pinakasentrong guhit ng kanyang pagkababae. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng kanyang katawan habang taas-baba kong ginagawa iyon. Halos mabaliw sa sarap si Ritch dahil sa ginawa ko.

     "Come inside me.. please." pagsusumamo niya at lalo pa nitong ibinuka ang mga hita niya. Agad ko namang ipinasok ang alaga ko na kanina pa sabik na maglabas pasok doon.

     "Aaahh...fuck I'm coming.." ungol niya. Dala ng sarap na nararamdaman ko, hindi ko na nagawang hugutin iyon sa loob niya at hinayaan ko na lang na maiputok ito sa loob ni Ritch. Nakatulog agad siya pagkatapos habang ako eh nanatiling gising.

     Tumayo ako at kinuha ang kaha ng sigarilyo. Hinayaan kong masakop ng malamig na gabi ang hubad kong katawan habang tinititigan ang mahimbing na si Ritch.

     Oras na malaman ko na may kinalaman ka sa pagkamatay ni Prof.Maddison at sa tangkang pagpatay din kay Kate, hindi kita mapapatawad.

---

     "Hi, Ritch." tawag sa akin ng isa sa varsity player ng school. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy ako sa paglalagay ng gamit sa locker ko.

     "Come, fuck with me tonight. Like the old days." bulong niya pa sabay hawak sa pwet ko. Dahil dito ay isang malakas na sampal ang pinakawalan ko.

     "Go, fuck yourself." inis kong sabi bago ako naglakad papalayo.

     This is the kind of Ritch na kilala ng lahat. Slut, bitch at kinaiilagan ng halos lahat ng babae dito sa Mellford University. Lahat nakukuha ko, be it money, friends, fame and even sex. Isang sabi ko lang at nasa harapan ko na sila. But there is one thing na kahit kailan, hindi ko yata makukuha. Si Travis. Hinayaan kong maging sex object niya kahit anong oras niya gustuhin dahil mahal ko si Travis. Pero kahit anong gawin kong effort, iisang tao pa din ang lagi niyang sinasambit, si Kate. This is the reason why I hate that woman so much. Nasa kanya na nga ang lahat, maganda, mabait, mayaman, matalino, hinahangaan ng lahat. She's just so perfect to the point na gusto ko na siyang mawala sa paningin ko. Lalong nadoble ang galit ko sa kanya ng malaman kong nakipagbreak siya kay Travis. Sobrang sinaktan niya ang taong pinakamamahal ko. That's the time when I took the chance to be on his side kahit alam kong malabong magustuhan niya ako. At simula ng araw na yun, ipinangako ko sa sarili ko na pagsisisihan ni Kate ang ginawa niyang pananakit kay Travis. I'll make sure na kahit kailan,hindi siya magiging masaya.

      "Hey, Ritch. May misa ngayon para kay Prof. Maddison. Magkita na lang tayo sa gym." sabi ni Ayla. No, she's not my friend. Just one of my companion from my cheerleading group.

     "Okay." matipid kong sagot. Habang naglalakad sa hallway, nahagip ng paningin ko ang litrato ni Prof. Maddison. Tila nakatingin ito sa direksyon ko. Halos mapuno ng bulaklak at mga personal na mensahe ang gilid ng hallway. I admit, she's too good to be true. That's why I don't like her. She reminds me of Kate.

     Hindi na ako nag-abala pang tumigil doon at dumiretso na ako sa gym. Halos mapuno ang buong gym sa dami ng mga estudyante at empleyado na naroon. Bigla ko tuloy naisip, kapag ako kaya ang namatay, aabot man lang kaya sa kalahati ang makikiramay? Or worse, may magpapamisa man lang kaya sa pagkamatay ko? Bigla akong nalungkot sa isiping yun.

     "Ritch!" tawag sa akin ni Ayla. Nakatayo siya sa bleachers at kumakaway sa direksyon ko. Hindi ko matandaang naging maayos ang pakikitungo ko sa kanya pero heto at nagagawa pa din niyang maging mabait sa akin.

     "Here." Iniabot niya ang isang kandila sa akin at pagkatapos ay sinindihan iyon. Nagsimula na ang misa at naging tahimik ang lahat.

     "Let us all put our prayers to our beloved professor who have been so passionate, kind and helpful to this university. Let us all pray for the truth and justice of Prof.Maddison's death." wika ng pari.

     Parang sasabog ang pakiramdam ko ng mga oras na iyon. Hindi ko na nagawang tapusin ang misa at dali-dali na akong lumabas ng gym. Halos takbuhin ko ang daan papunta sa cr at doon ko ibinuhos ang mga luhang kanina pa nagtatangkang kumawala.

     "I'm sorry..I'm sorry.." paulit-ulit kong sambit habang yakap-yakap ko ang mga tuhod ko na nagsisimula nang manginig. Nasa ganoon akong sitwasyon ng biglang pumasok si Ayla.

     "Oh, god! Ritch, what happened?" nag-aalalang tanong ni Ayla sa akin.

      "I just wanna go home..please." umiiyak kong sabi.

     "Okay, calm down. I'll take you home." pag-aalo sa akin ni Ayla.

---

     "Aren't you coming with me?" tanong sa akin ni Travis  nang matapos ang misa.

     "Maybe later." sagot ko. Alam kong naiintindihan niya ako kaya tumango lang siya bago tuluyang umalis.

     Unti-unti nang nag-alisan ang mga tao sa gym maliban sa akin. Blanko ang ekspreksyon ko habang nakatingin sa parteng iyon kung saan malinaw kong nakita ang duguang katawan ni Prof. Maddison. Bagama't wala ng bakas ng dugo ang sahig, sariwa pa din sa isip ko ang duguan niyang imahe. Nagsimula na namang mabasa ang mga mata ko sa isiping iyon.

     "She's been a good friend of mine." hindi ko namalayan na nakalapit na pala sa akin si Mr. Ronquillo.

     "She's been good to everyone." malungkot kong sagot.

     "I know."

     "Pero bakit kailangan niyang mamatay sa ganung paraan? She don't deserve it. She deserves to live." nagsimula ng gumaralgal ang boses ko. Hindi ko na naman napigilang umiyak dahil sa magkahalong lungkot at pagkagalit para sa kaniya at sa taong pumatay sa kanya.

     "Wala man lang akong nagawa. Hindi ko man lang siya naipagtanggol sa hayop na yun!" patuloy kong sambit habang pilit akong pinapakalma ni Mr. Ronquillo.

     "This is not your fault, Marco. Huwag mong sisihin ang sarili mo."

     "No. I'm part of it. Kaya sisiguruhin kong ako mismo ang papatay sa taong gumawa nito sa kaniya." mariin kong sabi.

     "Kung gagawin mo yun, sa tingin mo magugustuhan yan ni Maddi? I guess not. Nangako ako sa kaniya na tutulungan kita hanggang sa makalimutan mo ang nakaraan mo. At yun ang gagawin ko, Marco." hindi na ako umimik.

     "I'll better go now. Take care of yourself." tumayo na siya at naglakad palabas ng gym.

     "I'll find justice for you, I promise." sambit ko sa sarili.

     Kinahapunan, dumiretso na ako sa ospital para dalawin si Kate. Naging malapit kaming magka-ibigan dahil kay Travis. They've been a couple for almost two years but then, things changed at naghiwalay din sila later on. Naabutan ko ang Mama at Papa ni Kate na nagbabantay sa kanya.

     "Oh, Marco." bati sa akin ng Mama ni Kate. Lumapit siya sa akin at niyakap ako.

     "Buti nakadalaw ka. Kate will be happy."

     Lumapit ako sa higaan ni Kate at marahan siyang pinagmasdan. Bigla akong naawa sa kalagayan niya. Tadtad ng aparato ang katawan niya habang ang ulo nito ay may nakapalibot na benda.

     "Kung hindi dahil sa'yo, baka pati siya kinuha na din sa amin." parang naiiyak na sabi ng Mama ni Kate. Bakas ang lungkot sa mata ng mag-asawa habang pinagmamasdan ang nag-iisa nilang anak.

     "Para ko na pong kapatid si Kate. Lagi po akong nandito para tulungan siya."

     "Kate is so lucky for having you as her friend. And we thank you for that, Marco." ngumiti lang ako bilang tugon.

     Totoong para ko na siyang kapatid. Kaya kahit napakadami kong rason para magalit sa kaniya, pinigilan ko. Mas pinili kong magpaubaya sa kaniya sa isang bagay na alam kong mas sasaya siya kapag siya ang nakakuha. Ganun ko siya kamahal. At bilang kaibigan, nirerespeto ko siya sa kahit anong desisyon niya, para lang maging masaya siya. Pero dahil sa nangyari, tinatanong ko ang sarili ko kung naging tama ba talaga ako sa mga naging desisyon ko. Mukhang mas inilapit ko pa yata siya sa kapahamakan.

      Mayamaya ay bumukas ang pinto. Pumasok ang doktor ni Kate kasunod ang isang staff nurse.

     "Please excuse us for a minute. Iche-check ko lang ulit ang kalagayan ng pasyente." sabi ng doctor. Sunod-sunod kaming lumabas at matyagang naghintay sa resultang ibabalita ng doktor. Makalipas ang ilang minuto, muling nagbukas ang pinto.

     "How is she, Doc?" tanong ng Papa ni Kate.

     "You don't need to worry by now. Surprisingly, bumilis ang recovery niya. Although, medyo malalim pa din ang mga sugat niya but I already prepared some treatment for that. She just need more rest and maybe tomorrow, magkakamalay na siya." paliwanag ng doktor. Nakahinga kami pare-pareho dahil sa balitang iyon. Mayamaya ay dumating si Travis dala ang isang supot ng prutas at mga pagkain.

     "What happened?" nag-aalala niyang tanong habang inilalagay sa lamesa ang dala niya.

     "Nothing happened. But the good thing is, malapit ng magkamalay si Kate."

     "Really? Is it true, Tita?"

     "Yes." masayang tugon naman ng Mama ni Kate. Dahil dito, mabilis na lumapit si Travis kay Kate.

     "Oh, Kate. Thank God." sabi nito sabay halik sa noo ni Kate. Hindi maitatanggi na hanggang ngayon ay mahal na mahal pa din siya ni Travis. Nakakalungkot lang dahil hindi natuturuan ang puso. Matagal nang nawala ang pagmamahal ni Kate sa kaniya. Kung malalaman ito ni Travis,siguradong hindi niya mapapatawad si Kate. Hindi niya ako mapapatawad.