40th Chapter

Eloisa's Point of View

"Do you know him anak?" my heart starting to beat so fast.

"Hi-hindi po," sagot ko. "Tara na po sa loob," aya ko kay Mama lucky sumama naman siya agad sa akin papasok.

The coffee shop is good, moderno ang disenyo nito and I can smell the freshly brewed coffee.

I saw a mid 40s women and a boy same as my age, I think? Whom wearing a semi-formal clothing... could it be them? Pero, anong ginagawa ni Paolo dito? Paolo... Tiningnan ko ang lugar na pinupuwestuhan niya kanina sa labas, habang naulan pa rin. He's on the phone.

Tumayo ang babaeng tinutukoy ko kanina. She's even more beautiful closer! Despite her age she's still stunning. Pati ang lalaki ay tumayo na rin pagkatapos patayin ang sa tingin ko ay tawag sa cellphone niya... pamilyar siya. His appearance resembles Paolo. Kahit ang tindig niya. Pede siyang ihangong kadugo pero napaka imposible.

Tumungo ako at napakunot ng wala sa oras.

I heard a chuckle. "Why are you frowning? Am I that disappointing?" sabi ng isang boses ng lalaki.

Itinaas ko ang tingin ko. Bumungad sa akin ang lalaking nakangiti. Pamilyar talaga siya... saan ko nga ba siya nakita?

Lumabas ako at naglakad na papuntang elevator. Napaka gulo lang dahil parang may kulang sa akin kahapon at pati ngayon.

Nang sumakay akong Elevator ay pinindot ko ang ground floor. Nang konting puwang na lang ay magsasara na ang pinto ng elevator may kamay na nagpigil nito.

Our eyes met, halos parang may kung ano mang bagay sa tiyan ko ang lumilipad... mapupungay ang kaniyang mata, his lips red, at magandang kurba ng panga.

Ang gwapo niya.

Nang nginitian niya ako halos gumuho ang mundo ko, nag iwas tuloy ako ng tingin. This guy's playful. Just like Paolo.

Siya nga ba 'yon?

Nang tumunog ang elevator ay nagising bigla ako sa paglipad ng aking utak agad namang lumabas iyong lalaki. Lumabas na rin ako.

Paghakbang ko ay may para akong naapakang bagay. I checked it.

It's a necklace. Agad kong kinuha ang kwintas at luminga-linga para hanapin ang lalaki. Pero wala... wala na siya.

Tiningnan kong mabuti ang kwintas. Ang disenyo nito ay infinity. Woah.

Naglakad na ako papalabas at ibinulsa ang kwintas. Kapag nakita ko ulit siya ibabalik ko sa kaniya iyon.

"Yeah!" sigaw ko. Damn, napatakip ako sa aking bibig. Stupid, Eloi. "Sorry for my manners." I bow.

"It's fine, Eloisa? Eloisa, right?" tanong ng babae.

I nodded. "Opo."

"Take a seat Eloisa and Mrs. Ramos." ani ng babae.

Nagulat ako dahil pinagbuksan ako ng upuan ng lalaki. Nginitian ko siya. "Thank you," pasasalamat ko.

"Thanks, Mrs. O'neil." si Mama.

'O'neil?' tanong ko sa aking isip. I snapped out of my thoughts. That's too impossible! Madaming O'neil sa mundo.

"By the way this is my son, Trevor O'neil." ani Mrs. O'neil. "You probably heard Mrs. Ramos na kadadating lang ng anak ko from states. I'm even expecting Eloisa in Trevor's welcome back party last night. Pero it's okay, you might be busy," ngumiti ito. Ibinababa ko muli ang ulo ko ang kumunot. How in the hell his welcome back party in the same night as Paolo's cousin party? And why is he even here?

"Tita, Trev," bumagsak ang lumilipad kong utak dahil sa boses na iyon.

Tita?

All of my questions were now answered. He's not here because of me and surely not here because he's my fiancé. My finacé is his cousin. Great!

"Paolo why are you here?'

"Mom, I asked something on him. May ipinadrop lang ako sa kaniya dito sa coffee shop ko." kumunot ang noo ko kay Trevor. May alam ba siya sa aming dalawa? But, that doesn't matter at all now.

One thing for sure. Hindi talaga siya nandito dahil sa akin. Yes, I am disappointed.

"Naibigay ko na sa tao mo dito sa coffee shop. Val helped too. Dude asan comfort room?" tanong niya sa kanyang pinsan.

Tinuro naman ito ni Trevor.

"Thanks. Tita I'll go to the CR, excuse me po."

"Oh, Mrs. Ramos and Eloisa you could order anything," may ibinigay si Mrs. O'neil na menu. It's mostly desserts and coffees.

"Mrs. O'neil you can call me Sophia if you want. It's kinda too formal for me to call me by my surname."

"Oh sure Mr--- Sophia. Call me Pricilla and Eloi call me Tita."

Tumango ako pati si Mama tsaka ay ibinaling na ang atensyon niya sa menu.

Itinuon ko na ang atensyon lo na paghahanap ng kwintas ni Trevor sa akimg bag.

"Where is it." bulong ko. Asan na yung kwintas niya. Iyong infinity.

"You're studying at Craeac, right?" he asked.

I nodded. "Almost one month na."

"You see, I am planning to study there too para makilala kitang mabuti," ngumiti siya. I felt something in my stomach. "Ang laki ng ipinagbago mo. From boyish to... a beautiful lady." aniya. Nasabi sa akin ni Mama na kaibigan ni Kuya ang magiging fiancé ko. Siguro kasamahan siya ni Kuya tuwing nagbabasketball kami kaya alam niya ang appearance ko noon.

"By the way, here," inabot ko ang kwintas ni Trevor exactly on him.

"Wait, you have this?"

I nodded. "Nalaglag mo iyan sa elevator ng HLC," sambit ko. Napakunot ang Mama niya.

"You have a unit at HLC?" si Mrs. O'neil.

"Ah, yes, mom. I bought one before I came here. Nagpabili ako kay Ate Pat. Baka napulot ni Eloisa itong kwintas ko last night."

Napakunot ako with a confusing eyes. "But, it ha---" Trevor closed his hand on mine kaya napatigil ako. May sinisikreto siguro siya. It didn't happened last night, wala ako. Ilang araw na rin itong kwintas sa akin sa pagkakatanda ko.

"So nagkakita na pala kayo? How good destiny is." si Mama sabay ngiti.

Nag-vibrate ang phone ko.

1 new message.

0936710----:

Talk to me. Please. Nasa restroom ako.

Hindi ko siya nireply-an. Alam ko namang si Paolo iyon. I deleted his number last night.

"Eloi anong oorderin mo?" tanong ni Mama sa akin.

"Same as yours na lang po Ma."

Muling nag-vibrate ang ang phone.

0936710----:

If you will not show up. Swear to God! Sasabihin ko sa Mama mo kung ano mo ako.

"What the..." bulong ko. Did he just blackmailed me?

"Anak?"

"W-wala po." I am stuttering. Damn.

My mother just nodded. "Ito na iyong coffee mo."

Coffee. Yes! Coffee.

Kinuha ko ang kapeng iniserve. Painom na ako ng sadyain kong itapon ito sa aking damit.

Napatayo sila sa gulat. Thank God the temperature is not that hot.

Inabutan ako ni Trevor ng panyo para kahit papano maalis ang basa ng aking damit.

"Restroom lang po ako. I'll clean myself."

Tumango naman sila at hinayaan akong pumunta sa banyo. Habang nakatungo ako at tinitingnan ang tinapunan kong sarili may humila sa akin papasok ng CR.

It's him. Inilock niya ang pintuan saka ako isinandal doon.

I cleared my throat. Holy... I am starting to get cold sweat.

"Bitawan mo ako." mahinahon kong sambit.

Hindi siya sumagot bagkos ay may inilahad siya sa aking itim na bagay.

"Ano 'to?" I asked while the thing was inside my palm.

"Recorder," aniya. "Your bestfriend recorded that."

I frowned. What is he saying?

"Ano?"

"Ida used that to blackmail me," he sighed. "And everything went bad," he's looking at me fiercely.

Hindi ko siya maintindihan. Tiningnan ko ang recorder na tinutukoy niya. I preshed the center botton.

Halos manlambot ang tuhod ko sa narinig ko.

"You didn't let me explain last night can you let me now?" aniya.

I looked into his eyes. It's like it's begging for chance.

~*~

Paolo's Point of View

"Fine. Go." sambit ni Eloisa.

"I was forcedly gave Ida a ride. She's my fiancé, Eloi. Alam na ni Lolo ang lahat." sambit ko.

"I've a surprise for you... and to Lolo Peter." may tinaas siyang bagay na kulay itim. Pinindot niya 'yon at halos maestatwa ako sa kinatatayuan ko ng tumunog ang bagay na hawak nya.

I frowned then shook my head. "Stop the crap, Eadaoin. Hindi mo ba ititigil ang kabaliwan mo sa 'kin?"

Eadaion gave me an evil smile.

"Oh, so it's a recorder. You gonna impress me with your singi----" I cutted off when I heard a familiar voice.

"Eloi, by the way, hindi ko kasi natanong ito nung unang sinabi mo yung about sa inyo ni P-Paolo."

Si Kian.

"Ida, anong kagaguhan 'to?" tanong ko.

"What is it?"

What the... "Hey! Eadaoin!"

"What's exactly... ano iyong eksaktong dahilan ng pagpapanggap ninyo?"

I was dazed.

"Ipapakasal kasi siya ng Lolo niya kung hindi siya magpapakilala ng babaeng matino at hindi worth it paglarua---"

"That's enough." sambit ko at hindi ko na hinayang matapos ang nakarecord kaya kinuha ko kaagad iyon.

"Ano yung narinig ko?" si Lolo.

"It-It's nothing, Lolo." sagot ko.

"Nothing? Tell me, is that true?" tanong ni Lolo.

I didn't respond.

"So I'll take that as a yes." sambit ni Lolo. "You take your fiancé home."

"What?!"

"Si Eadaoin ang babaeng ipapakasal ko sa iyo." nakatingin sa akin si Lolo. I know he's not kidding and that's making me frightened.

"Lolo. I can't marry a person I don't love." sambit ko.

"But you able to pretend you love someone?"

I frowned. "Lo, I lo--"

"I am not asking a favor. I am commanding you. To take Ida home."

"Lolo Peter it is fine. I can handle myself. Mukhang pagod na rin po si Paolo." sabi ni Eadaoin.

"No. I'll take you home. Let's go."

Nakasakay na ako sa kotse ko. Pumasok naman din si Eadaoin sa passenger.

Buong byahe hindi ako umimik. She keep on saying stupid things that's why I am not minding her shits.

"Hindi ka ba magsasalita?" sabi niya. Ipinark ko na ang aking kotse sa parking lot ng MLC. "Wait, why are we here? Hey!" rini kong sigaw niya. Lumabas ako para pagbuksan siya ng pinto.

"Give me the recorder."

Kumunot ang kaniyang noo.

"I won't. You're still vain." aniya saka baba.

"I said give me the recorder." kinulong ko siya sa aking bisig.

She chuckled. "Kiss me."

"Fvck you."

"Ganon ba ngayon kahirap sa iyong humalik ng babae?" she rolled her effin' eyes. "You're Andrei Paolo Scott. Lalaking hindi humihindi sa ng isang babae gustong magpahalik. What happ---" I kissed her just to make her shut up.

It lasted for 8 seconds. "Give me the fvcking recorder."

She's stunned. Kinuha ko na lang iyon.

"Go home by yourself." sambit ko

Dahil sa inip sa pagiintay sa elevator. I used the stairs.

But Eloisa isn't home.

"Hindi na siya tumuloy umuwi dahil nakita niya kayo ni Eadaoin..." sambit ng isang lalaki.

Nang makita ko kung sino iyon nandilim ang mata ko at nasuntok siya.

"Dude! Anong problema mo?!"

I smirked. "Ikaw anong problema mo?! Gago." pumasok na lang ako sa aking unit at chinarge ko muna ang phone ko para matawagan siya. She probably misunderstood Ida and I situation.

"Tinawagan ko si Lance at sabi niya nasa bahay ka nila Julian. You're crying. Nagmadali akong pumunta don but you didn't gave mw a chance to explain."

"I am sorry." sambit ni Eloisa habang nasa harap ko at naluluha.

"Hey, don't cry. It's my fault. I... I pushed you in this situation."

"Pero hindi ko babawiin ang napagpasyahan ko. Sorry." she snivel.

"Anong ibig mong sabihin?"

"I'll try to get a long with your cousin. He's nice and a gentleman too." sabi niya at umubo sa huli.

"He's not a gentle... man. If you know what I mean." bulong ko. "I mean. Okay ka lang bak--- ang init mo!"

"I'm fin---" she collapsed.

"Hey, Eloi! Eloisa! Damn!"

Binuhat ko siya at inilabas sa banyo.

Gulat na sumalubong si Tita, Trev at ang Mama ni Eloisa.

"Eloisa, anak!" sigaw ng Mama ni Eloisa.

"Nahimatay po siya. Ako na po ang magdadala sa kaniya sa ospital."

"Pero--" hindi ko na narinig ang sinabi ng Mama niya dahil nasa labas na ako.

Hindi na umuulan kaya hindi hasle na tumakbo ako papuntang parking karga-karga si Eloisa.

I'll take her to the hospital.