Chapter 26

Mula noon ay nag-iba na ang kahat kina Sam at Kenneth. Kung dati ay silang dalawa ang laging magkasama, ngayon ay kabaligtaran na. Pakiramdam ni Sam ay siya na ang namamalimos ng atensiyon mula kay Kenneth. Noon niya na-realize ang mga pasimpleng pagdiskarte ni Kristine para masolo si Kenneth noon. Bakit parang iyon din ang gusto niyang gawin ngayon?

Tuluyan na ngang naagaw ni Kristine ang atensiyon ni Kenneth. Idagdag pa na pareho sila ng kursong kukunin. Nakapa-coincidental naman na parehong business administration ang gusto nilang kunin. Nag-attempt pa si Sam na makasama ang best friend, na kumuha na rin ng business administration sa college imbes na medical technology na magiging pre-med niya sana. Pero sa huli ay mas pinili niyang sundan ang pangarap niya.

Nang maka-graduate ay pareho pang nag-summer job sina Kenneth at Kristine. Lalo tuloy silang naging close. Kahit pa nga halos maghapon na si Sam sa The Coffee Club para lang mabantayan ang dalawa ay hindi pa rin umubra. Lalo lang siyang nagmukhang desperado na makihati sa atensiyon ni Kenneth.

Tapos noong mag-college sila, tuluyan na ngang niligawan ni Kenneth si Kristine. And for the first time, Sam acknowledged that feeling that she had been keeping for months now. She was hurting for losing Kenneth because of Kristine. And she knows exactly why she's feeling that way.

She has fallen in love with her best friend.

"𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸. 𝘐 𝘢𝘭𝘴𝘰 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘶𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴𝘵𝘢𝘯𝘥, 𝘺𝘰𝘶 𝘬𝘯𝘰𝘸. 𝘐 𝘫𝘶𝘴𝘵... 𝘐 𝘫𝘶𝘴𝘵 𝘧𝘦𝘦𝘭 𝘩𝘢𝘱𝘱𝘺 𝘸𝘩𝘦𝘯 𝘐'𝘮 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘩𝘦𝘳. 𝘓𝘪𝘬𝘦 𝘐 𝘸𝘢𝘯𝘯𝘢 𝘣𝘦 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘩𝘦𝘳 𝘢𝘭𝘭 𝘵𝘩𝘦 𝘵𝘪𝘮𝘦. 𝘐 𝘮𝘪𝘴𝘴 𝘩𝘦𝘳 𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘵𝘩𝘰𝘶𝘨𝘩 𝘐 𝘫𝘶𝘴𝘵 𝘴𝘢𝘸 𝘩𝘦𝘳 𝘢𝘯 𝘩𝘰𝘶𝘳 𝘢𝘨𝘰. 𝘐 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘵𝘰 𝘴𝘦𝘦 𝘩𝘦𝘳 𝘢𝘨𝘢𝘪𝘯."

Those were her Kuya Raul's words when she asked him about Ate Helen. Sam finally realized na iyon ang nararamdaman niya kay Kenneth even before dumating si Kristine sa buhay nila. She would always want to be with him. Gusto niya lagi itong nakikita, nakakausap, nakakasama. Ang iniisip niya dati, dahil iyon sa best friend niya ito. Siguro nga, noong una iyon lang ang rason. Little did she know that what she has been feeling for him has gone from friendship, to something else.

She needs to go away. Oo, kailangan niyang makalayo para makalimot. Hindi niya kaya iyong alam niyang nandito lang siya, malapit kina Kenneth at Kristine, nakikita niya kung gaano sila kasaya.

She needs a diversion. Naalala niya iyong dating offer sa kanya na scholarship sa Harvard. Oo, dati ay sumubok siya kung makakapasok ba siya sa Harvard, at hindi lang basta college admission ang na-earn niya. She was also offered a scholarship. But she turned it down because she wanted to stay. She wanted to be with her friends. But it seems she has to forget about that promise to save herself.

In-announce niya itong noong birthday niya nang taong iyon. Dahil sa kaibigan na rin niya sina Ryan at Kristine, invited na rin sila sa pa-lunch ng kanyang mga magulang tuwing birthday niya. At kung dati, hanggang dinner na halos sa bahay nila ang kanyang mga kaibigan kapag ganoong nakiki-birthday sila sa kanya, nang taon na iyon ay maagang natapos ang kanilang Christmas get-together.

"Wala ka namang nabanggit tungkol sa Harvard," ang sabi ni Kenneth kay Sam noong sabihin na niya tungkol sa mga ito ang balak niyang mag-aral abroad.

Ramdam ni Sam ang pait sa tanong na iyon. Pero mas mapait ang nararamdaman niya na naging dahilan ng pagdedesisyon niyang umalis.

"H-Hindi ko ba nasabi sa iyo? A-Ang alam ko, alam mo naman na gusto kong mag-aral sa Harvard," ani Sam kay Kenneth.

"Ang sabi mo, sa CPRU ka magpe-pre-med, tapos sa Manila ka magme-Medicine. Kagaya ng Ate Glory mo."

Napayuko si Sam. "Oo nga, pero… pero sinubukan ko lang naman… Tapos, nakuha ako. Eh sayang naman iyong opportunity kasi nga, 'di ba? Harvard iyon. Ang daming gustong pumasok doon, tapos ako scholar pa. Eh okay lang naman kasi nandoon na rin sa Cambridge sina Ate Glory."

"Ni hindi mo man lang nabanggit na may plano ka pala na ganoon. Akala ko ba walang iwanan? Forever tayong magkakasamang apat?"

Ilang segundong hindi nakasagot si Sam. Wari'y tinitimbang niya kung ano nga ba ang isasagot niya sa sinabing iyon ni Kenneth na halata namang puno ng pait.

"Well, I guess there's really no such thing as forever."

Kung nasaktan man si Kenneth sa sinabi niyang iyon at nagawa nitong mag-walk out, doble ang sakit na nararamdaman ni Sam. Lalo na noong sundan ito ni Kristine. She should have been that person who followed Kenneth trying to console him. Pero hindi. Si Kristine ang nagpunta kasi siya iyong taong nanakit ng damdamin ni Kenneth.

Naiwan si Ryan sa tabi niya. Inaasahan na rin niya ang mga tanong mula dito.

"Sam... do you really have to?"

"Please, Ryan. Please don't make me change my mind."

Tinitigan lamang siya ni Ryan. Wari'y hindi nito alam ang sasabihin.

"I'm sorry, Ryan. I can't keep my promise of staying." She started to cry.

Hinawakan ni Ryan ang kamay niya in the effort to make her feel better. Pero wala iyong naging epekto sa kanya.

"I have to go. I can't stay."

"What if... what if there's another truth?"

She looked at him, quite confused at what he said.

"What if it turns out that Kenneth also feels something special for you?"

Umiling siya. "Please don't feed me ideas."

"Sam–"

"Ry..." Lalong naghihirap ang loob niya sa ginagawa nito. "Just let me go..."

Hindi na nga nagsalita pa si Ryan.

Noon naalala ni Sam iyong naging conversation nila noon ng Kuya Raul niya tungkol sa pagiging tapat sa kaibigan. Her brother and his best friend were never hundred percent honest to each other, and that was the reason why they lost their friendship. It seems that is what is also bound to happen to her and to her best friend.

Maging si Kristine ay sinubukan din siyang pigilan. Sa pagkakataong iyon, hindi niya maiwasang hindi ito sumbatan sa mga nangyari.

"You ruined our friendship. And it sucks because I could not regret that day that I made you my friend. Kasi Tin, mahalaga ka din sa akin dahil kaibigan ang turing ko sa'yo. At kahit ano pa ang mangyari hindi ko maalis sa puso ko na pahalagahan ka bilang kaibigan ko. At iyon ang lalong nagpapasakit ng damdamin ko."

Iyon ang mas masakit. Because at the end of the day, Kristine is still her friend. After all that had happened, she still could not throw away those moments that she had been her friend. That they were happy together. Kahit pa nga inagaw nito ang best friend niya, ang taong mahal niya.

"You took Kenneth away from me. Inari mo siya ng buong-buo."

"Do you love him?"

"You know the answer to that. You're the one who made me realize everything."

Kung hindi siguro ito dumating sa buhay nila, kung hindi ito na-in love kay Kenneth, eh di sana hindi siya nasasaktan ng ganoon? Pero, kasalanan ba nito ang lahat? Kasalanan ba nitong magkagusto ito kay Kenneth? Was it her fault, or was it Destiny's?

Siguro nga hindi naman nito kasalanan ang nangyari. Hindi naman nito piniling mahalin si Kenneth, katulad na lamang na hindi rin niya piniling mahalin si Kenneth ng ganoon.

"Hindi ko kaya na makita si Kenneth na unti-unting nawawala sa akin. I have to go away. Ayokong maging selfish at agawin siya sa iyo, Tin. Alam kong ikaw ang gusto niya, at gusto mo rin siya. At ako, isa lamang akong panggulo sa istorya ninyong dalawa. I don't want that role."

Hindi naman siguro siya liligawan ni Kenneth kung hindi niya ito gusto? Hindi rin mararamdaman ni Sam na unti-unting nawawala si Kenneth sa kanya kung hindi ito tuluyang napupunta kay Kristine.

"Take care of Kenneth, Tin. I know, he has never been mine, but he's all yours now."

That's how their conversation ended. She totally gave up on him. Tuluyan na niya itong ipinaubaya kay Kristine, dahil alam din niyang ito ang talagang makakapagpasaya kay Kenneth.

Hindi na nakausap pa ni Sam si Kenneth bago siya umalis. She wanted to, but also did not want to. Baka kasi lalo lang siyang masaktan. Baka hindi niya maituloy ang balak niya. Which she needed to do for herself.

Tuluyan niyang tinalikuran ang buhay niya sa Pilipinas at nag-concentrate sa buhay na meron siya ngayon sa Amerika. Mahirap, pero kinaya niya. Hindi na niya kinailangan pang umuwi dahil ang mga magulang niya ang pumupunta doon kapag may okasyon. Naging ganoon ang buhay niya at ang akala niya ay magiging ganoon na talaga ang magiging buhay niya.

Little did she know that she will come back after fifteen years.