Thieves School?!

People are cruel. Reality hurts. The world's unfair. And yet, it was make Earth a beautiful disaster planet.

The people who can lend a hand become greedy for money. Those who are weak also wanted to become strong to earn money. When you look around you, you can see people worrying about money, spending money, earning money and even making money. Money does buy happiness. It was makes us live. It gives us hope to conquer this cruel world.

Smith's POV.

Bumuga ako ng isang malalim na hininga at sumandal sa railings. Grabe ang tanong saakin kanina sa interview! Tinanong ba naman ako kung naniniwala ako sa mga superpowers. Syempre sabi ko oo at pangalan ng tatay ko ay Hero.

Tinawanan ako nung principal pero sabi nakapasa daw ako. Talino kasi ng anak ni Superhero eh. Pero legit ang hirap nung exam. Paano eh wala na akong oras kagabi magreview at bumaba rank ko sa god. Gold of Duty. Hehehehehe.

"Kuya!"

"Huh? Bakit?"

"Bingi ka ba?! Sabi ko kakain na! Kanina pa kita tinatawag nakatunganga ka lang diyan. Lalim ng iniisip eh. Pero may isip ka pala? Infairness ha!"

"Sorry na, bebe ko! Kinakabahan lang si kuya." Pumasok ako sa loob ng apartment namin ng maganda at maldita kong kapatid. Wala pa sila Mama at Papa.

Ayaw kaming makita kaya sila lang dalawa ni Papa na nakatira sa bahay. Ayaw din naman namin sila makita. Bahala sila sa buhay nila. Joke, bumibisita naman sila saamin dito.

Ako ang nagbabayad ng apartment namin ni Alisha pero yung sahod ng mga kasambahay namin ay sila Mama ang nagbabayad.

"Ulol ka kuya! Alam mong sila Tita ang may ari ng Au Acad."

"Saan mo natutunan ang salitang yan, Alisha Smith?"

"Huh? Bakit? Akala ko meaning nun baliw?"

"Wala kang allowance saakin!"

"Eh?! Bakit?! Kasi totoo na ulol ka?!" Tinakpan ko ang bibig niya. Saan niya natutunan ang mga salitang 'to? Sino nagturo? Gago yun ah!

"Masama yun na salita. Kaya wag mo nang babanggitin yun o susunugin ko barbie collection mo?" Pagbabanta ko.

Nakita ko ang pagpanic sa mata niya kaya dali-dali siyang tumayo sa upuan at itago ang barbie collection niya. Umiling ako sakaniya. Hindi na tuloy ako nagugutom.

Tinitigan ko lang ang pagkain ko at napansin na nay kakaiba sa plato. Parang hindi ata ito yung dating steak ni Kloeh?

"Sino ang nagluto nito?"

"Ang bagong cook po. Anak po ni ate Kloeh ang pumalit sakaniya ngayon at may sakit siya."

"Ang tanda na talaga nun dapat talaga magresigned na yun, eh. At ano? May anak na si Tandang Kloeh? Wala siyang asawa sa pagkakatanda ko ah?"

Napansin ko ang paghinto ng kasambahay na sumagot saakin. Nagi-isip ng maipapalusot. Halata naman na wala talagang anak si Tandang Kloeh at may inampon siya na hindi man lang niya sinasabi saakin. Nagkibit balikat ako at hiniwa ang steak.

I was shocked when the steak were smoothly cut and I can see it has a minimum amount of fat. I took a bite. It was cooked to almost perfection. The way they cooked this steak are perfect! Juicy and tender. The problem is that it's too much salt!

Hindi ko magawang matawa dahil sa lasa. Ininom ko nalang ng wine ang alat. Dahil sa gabing yun ay may ideyang nabuo sa utak ko.

...

"Kuya!"

I was checking my luggage if I was missing something. I feel like I was missing something to put but I wonder what it is.

"Not now, Ali."

"You forgot to put this in." Napalingon ako sakaniya at nakita ang singsing ko sa maliit niyang kamay. Napangiti ako. Lumapit ako kay Ali at iginulo ang buhok niya dahilan na sumimangot siya.

"Thank you. Once you go out please close the door." Mas lalo siyang sumimangot.

"Kiss!" I chuckled before softly kissed her cheek as a goodnight.

Ang tagal na rin pala nung narinig ko siyang sabihin yun. Siguro mamimiss niya ako ngayon at isa niya nalang sa apartment. Di bale naman, Ali. Dadagdagan ko yang collection mo pag-uwi ko.

Hindi naman siguro siya malulungkot dahil may mga kaibigan siya na bata sa kabilang apartment. Doon pwede siya bumisita. Wala na rin magsesermon sakaniya pag dudungisan siya. 10 years old na si Ali pero ang isip bata parin. Magiging okay kaya siya ng wala ako?

Nakakatakot akong iwan siya pero wala akong choice. Nakapasa na ako. I know masaya rin si Ali saakin. Kung bakit ba kasi ang makasarili ng pamilya namin. Tamang tama at sila ang maghahatid saamin at papagalitan ko sila.

Naputol ang iisipin ko dahil sa isang malakas na katok. Napabangon ako at binuksan yun ng kaunti.

"What?"

Hindi siya nagsalita at binigay saakin ang isang sobre.

Nakita ko kung kanino galing yun dahil ang laki ng pangalan niya. Kinuha ko yun at umalis naman na siya. Nanatili akong nasa pintuan.

Sumandal ako sa pintuan habang binabasa ang sobre niya. May paletter pa talaga siya huh, ang tanda na nga niya talaga.

To Totoy Okoy

Hoy totoy! Anong itong paalam saakin na isasama mo daw anak ko sa academy na yun? Tuloyan ka na bang nabobo huh? Huwag mong sabihin na nainlove ka sa anak ko at magtatalik kau sa academy? Ang bata niyo pa para doon at kung oo naman sagot mo eh susugurin talaga kita bukas. Huwag muna ngayon at sumasakit likod ko.

Okoy alam mo naman na delikado siya doon lalo na ang isang katulad ng anak ko. Oo marunong siyang sumipa pero mahina lang yun. Hindi niya kayang depensahan sarili niya. At ako nakita ko yung mga martial attacks mo at ang simple simple ng mga suntok mo, sa tingin mo ba maproprotektahan mo ang isang mahina kong anak? Pero ano ang magagawa ko kung hindi ay supportahan nalang kau. Naenroll mona eh. Gago ka talaga di mo hinintay OO ko. Balang araw makakatikim ka talaga saakin pero sa ngayon ipangako mo sa akin na makakauwi kayong ligtas. Okay?

From KLOEH MAGANDA

Her last name really annoys me.

Mabuti nalang at iba pala ang last name ni Perena. Ang anak niya. Napagplanuhan ko na gagawin ko siyang cook ko kasama sa dorm at hindi ako marunong magluto.

I'm too lazy to socialize with others so mas maganda na may kasama ako na kilala ko. We're not friends and I don't think we will. Perena is simply and boring. I hate people like her. They silence feels like I'm annoying them although I am really annoying them.

...

"Kaizen, I told you before to stop pacing out when you're infront of the car!"

"But there's a handsome guy in the window. I can't stop staring at his face."

Hindi nagsalita si Mama pero halos kabahan ako ng pinatakbo niya ito ng mabilis dahilan na tumakbo ako. Ako lang. Ang kasama ko na si Perena ay naglalakad na kalmado dala ang kaniyang bag na laman ay pang-ilang taon. Blanko ang mukha pero katulad ko ay may malalim na iniisip na nakatingin sa likod ko.

Pinagbuksan ko siya ng pinto at pumasok ako ng nakapasok na siya. Tahimik lang siya buong byahe at nakatanaw sa bintana niya habang ako ay walang tigil ang pagpapaalala ko kela mama at papa na huwag iiwan si Ali. Ilang minuto ay napagod akong magsalita.

Until what happened she still were eyeing our surroundings. Maybe this is too difficult for her? Hmm. Uh well kaya naman niya 'to. Matanda na siya. I will take responsibilities of what will happen to her in the future.

...

After 25 minutes, they stop the car at the side road. They both looked at us.

"What are you two waiting for? Go get out already!" Dad said while Mom were checking her new nails for this week.

Mukhang galit si Papa kaya naman ay bumaba na kaming dalawa ni Perena. Dali-dali umalis naman ang kotse na parang may hinahabol. Oh there God, I hope there's no scratch or any damage in my Lexus.

Pero halos binuhusan ako ng tubig dahil sa nakita ko sa aking harap. Bundok. Bundok.. Bundok...Hindi ito yung Academia. Huh? Naramdaman ko ang pagvibrate ng bulsa ko. Tinignan ko iyon.

Mama MIA

Enjoy your stay there. If you can find the Academia, that is. Fufufu.

Letche!

"Let's go." Hinatak niya ako.

"Huh?! Let's go?! Saan tayo pupunta?! Eh kahit gaanong kasikat ang Academia na yun wala niisang binabanggit kung saan talaga ang location nun." Oo, kamag-anak ko yung may ari ng paaralan na yun pero kahit niisang clue wala silang sinabi kung saan ang eksaktong lokasyon ng Au Acad.

I was thinking this when we were on our way. I can't help but to be depressed. I can see my dream of becoming the richest man in the world running away from me.

"Nasa taas ang Aurarius Academy." Huh?! "I saw it earlier. It suddenly appear out of nowhere. Let's go."

"Huh?" Hinatak niya ako para magsimulang maglakad sa mataaaaaaassssss na bundok. Napalunok ako at hinayaan ang sariling ihatak kay Perena habang nakatingin padin sa mataaaaaaassssss na bundok. Hindi kaya ang ibig sabihin niya ng Let's go ay maghike?

Ibang klaseng babae 'to ah. I should expect it since she's the daughter of who I hate the most. Nagsimula na siyang maglakad sa isang mahabangggggggggggg hagdan habang nakahatak parin ako. Huh? Wait! Hagdan? Tinignan ko ang aming paanan at nakita ngang may hagdan kaming nilalakad.

Napalunok ako dahil sobrang haba ng hagdaaaaaaaaaaaaan na lalakarin namin. Baka dahil mapagod si Perena na kakahatak saakin ay ako nalang ang naglakad ng sarili ko.

5 minutes later..

"Ayaw ko na! Suko na ko!" Humawak ako sa binti ko dahil thirty minutes na kaming naglalakad sa hagdan at mukhang hindi namin makikita yung huli.

"That explains a lot."

"Huh? Sinasabi mo?"

"Ibig sabihin hindi pala kataas-taasan ang pride mo dahil wala kang paki kung marinig ko ang sinabi mo na makakadungis sa pangalan mo bilang lalaki o mahina ka lang talaga dahil limang minuto palang tayo simula nung nagsimula."

Nahulog ang aking panga sa narinig. "F-f-f-fifve minutes???!!"

Tinakpan niya ang kaniyang tenga na parang iritado sa aking pagsigaw. Sino nga ba? Pati mga ibon nagsisimula ng lumipad sa gubat, tabi nitong bundok, na mukhang naistorbo ko ata sa tulog.

"Kung ikaw lang din pala ang magiging master ko hindi ko nalang sana pinilit si Nanay Kloeh na sasama ako."

"Master? Sinasabi mo? Sinama kita kasi wala akong alam magluto."

"Huh? Magluto?" Tumango ako. Nagsimula kaming maglakad. Hmmm, maybe kapag mag-usap kami ay mawawala ng kaunti ang pagod namin.

"Natikman ko kagabi yung steak mo. Maganda ang pagluluto mo ng steak at paborito kong hapunan ay steak." Pinunasan ko ang laway ko. "Kaso nga lang bakit ang alat?! Nakakatawa tuloy yung resulta."

"Huh?! Anong sinasabi mong magluto eh si Ate Lilac yung nagluto nun!"

"HUH???!!!Weh?" Tumango siya. "P-p-p-pero marunong kang magluto diba?" Please say yes, please say yes.

"Oo." YES! "Pero hindi ganon kagaling kay ate." No...

"Ang dali mong basahin."

Pagtapos nun ay natahimik kaming muli. Walang umimik nun ng nagsimulang tumunog ang tiyan ko. Inimagine ko kasi yung luto ng ate niya. Napakasarap. Steak. My love of my life. Kung pwede lang silang asawahin, ginawa ko na noon pa. Just kidding.

15 minutes later..

"Malapit na kaya tayo?" Hindi siya nagsalita.

Tumunog ang tiyan ko for the 15th times na. Paano eh bored na ako at wala akong magawa kaya binilang ko nalang. Tapos kasama ko pa ay boring person na hindi pala marunong magluto. Hay diyos ko patawarin niyo po sana ako sa aking mga sala.

Hmm?

Tumigil ako sa paglalakad at tumingin sa likod.

"Is something wrong?"

"I must be imagining things."

"You must be VERY hungry."

Very? ... Berry!.. 16th time na. Psh.

Nagsimula nalang ulit ako maglakad at tumigil ng may naramdaman nanaman akong may humawak sa bag ko. Pag lingon ko ay nakita ko isang unggoy na may hawak na bote ng tubig. Hindi siya gumagalaw dahil naapakan ko buntot niya. They look in pain.

Kinuha ko kaagad yung bote ng tubig na may laman at pinasalamatan siya. Sana maalala ka ng diyos. Iinom ko na sana yun ng may kumuha nun. Halos gusto kong sumabog at magsalita ng mga bad words kay Perena nang nakita kong inubos niya yung laman ng isang bote nang isang lagukan! @stig.

Pero nagugutom ako hindi nauuhaw kaya oks lang na uminom siya ng galon. Ihi siya ng ihi mamaya. Nagsimula na ulit kaming maglakad at halos ilang minutong nakalipas ay hinabol na kami nung pamilya ng unggoy. Gago shet! Edi wala kaming choice kung hindi bumalik sa umpisa. Hayop na mga unggoy yun! Mabuti nalang at mabilis pala kami tumakbo. Nung sinuntok ko yung isa nilang kasama lalo silang nagalit.

GUSTO KO LANG NAMAN MAGING ISANG STUDYANTE NG MAGNANAKAW ACADEMIA.

Mukhang hindi na sila sumunod kaya wala kaming choice kung hindi ay umakyat sa mga bato bato. Mukhang expert dito si Perena dahil naunahan niya na ako at wala siyang balak na hintayin ako. Kaya naman ay naiwan akong mag-isa doon s baba. Wala pang isang segundo nung naisip ko na sumuko at bumitaw sa bato.

Wala na talaga. Siguro magdoctor nalang ako. Suko na talaga ako. Ayaw kona.

I pretend to be depressed para maawa si Perena saakin. At para makita niya na hindi lang siya nag-iisa sa pagsusubok na 'to. Naramdaman ko din ang mga galit na tapak ng mga unggoy kanina. Ito na talaga. Legit na.

WALA NA TALAGA DAHIL PATAY NA AKO AT NACORNER NA ME NG MGA MONKEYS.

Lord ano hong kasalanan ko at bakit gusto niyo na ako kunin agad. Naging mabait naman ho diba ako sainyo. Humawak ako sa tali na bumaba sa ewan ko kung saan. Huh? Tali? Lumingon ako sa mga Monkeys at sa itaas. Nakita kong wala na si Perena pero itong tali ay nanggagaling sa itaas. Mabilis akong kumilos at umakyat gamit ang tali. Oh shet. You're the best talaga, lord. Ikaw ang loml ko aside from steak.

Nagpakawala ako ng hininga ng nakarating na ako sa itaas malayo sa mga monkeys. Tinignan ko sila at nakitang hindi pa rin sila sumusuko sa pag habol saamin.

"They're desperate. I wonder why.." I whispered to myself.

Nagtaka ako sa biglang pagtigil nila at kung bakit nanginginig ang buo nilang katawan. Tumingala silang lahat sa direksyon namin at nakita kong pawisan sila. Normal ba yun? Pinapawisan mga unggoy? Normal lang siguro. Pinapawisan ako eh.

"They started to act strange."

"Ay put-" Muntikan na akong mahulog sa cliff.

Mabuti nalang at nakuha agad ni Perena kamay ko. Hinila niya ako dahilan na masobsub mukha ko sa lupa. Bat nanggugulat muntikan ko na tuloy makita idol ko sa taas. Hindi ako tumayo at nanatiling nakahiga sa lupa dahil sa mabangong amoy.

"That's the 17th time that your stomach growled. Are you really that hungry?" I nodded. I can't help it. We climb a long stair that lead us to heaven.

Wala na akong narinig muli kay Perena pero naramdaman kong may pumunta siya sa kung saan. Nanatili parin ako sa lupa kahit hindi kona maramdaman ang presensya niya. Tuluyan na sana akong matutulog ng may naamoy akong matamis dahilan na maging 18 ang pagtunog ng tiyan ko.

I opened my eyes and I saw Perena eating a pear. I wipe my drool. Kumuha ako ng isa sa basket niya at kinagat iyon.

"Ang dami mong nakuha. Saan mo 'to nahanap?"

"Sa pinakalikod. Dalian mo kumain at meron akong ipapakita sayo."

Sinunod ko ang sinabi niya at inubos lahat ng Pear. "Ang tamis!" Hinawakan ko ang tiyan ko kung lumaki ba o ano. Mukhang hindi naman. Ibig sabihin kulang ko pa yun.

Nakita ni Perena na tapos na akong kumain kaya naman ay inaya niya na akong pumunta sa ipapakita niya. Paglikod ko ay nakita ko ang mga puno na maraming bulaklak. Mga hindi pa nagkakabunga. Pumasok kami dun dala ang aming mga bag na gagamitin namin sa isang buong taon sa lintek na Academia na yun.

Aaminin ko na maganda ang gubat at I love nature pero itong gubat na pinasukan namin ay subrang nakaka-grr. Nakakairita. Paano eh puno tuyong dahon ang nasa paanan namin na parang wala naglilinis. Mga people talaga! Hindi trenetreasure ang nature. Lagot sila kay mama nature. Ang ingay tuloy ng adventure namin sa gubat dahil sa mga dahon.

"Huh?" Nagtaka ako dahil bigla nang tumahimik ang paglakad namin nung napansin ko na may bunga na ang mga nakapaligid na bunga.

Nakita ko nga rin ang puno ng pear na siguro ay kinuhanan ni Perena. Iba-iba ang mga nakatayung puno. Ang iba merong mga mangga na bunga, minsan mga mansanas, tapos madalas orange. Kumuha ako ng isang mansanas at tinakman iyon.

"A-a-a-a-ang a-a-a-asim!" Bakit? Amoy matamis naman.

"Malamang. Green apple yan eh. Tanga ka ba?"

Tinignan ko ang nasa kamay ko at tama nga siya. Green apple yung nakuha ko. Parang hinulogan ako ng langit dahil sinabihan ako ng cook ko na tanga ako. "Hindi ah..hindi ko lang napansin na green apple pala.." I pressed my lips into thin line and looked away.

"That's a lie."

"Malapit na ba tayo?" Kagaya kanina hindi niya pinansin tanong ko at nauna ng naglakad sa'kin.

Sumunod ako dahil ayaw kong maiwanan. Hindi ko pa naman alam kung saan yung NSWE at nakalimutan ko na kung paano gamitin yung compass. Ilang sandali kong pagsunod kay Perena at ang pagkuha ko ng mga mansanas na iba-ibang kulay at iba-iba rin ang lasa ay hindi ko namalayan na nasa pinakadulo na pala kami ng gubat.

Tinignan ko ang baba at halos mahulog ang panga ko sa lupa ng makita kung gaano kalalim at kadilim ang nasa baba ng cliff.

"Uy! Anong ibig sabihin mo dito? Ito ba yung ipapakita mo sa'kin?" Tanong ko kay Perena na nakaupo sa isang malaking bato habang kumakain ng isang pirasong Pear.

Tumayo siya at iniyuko niya ang ulo ko para makita ang kabilang banda ng cliff. Nakita ko na yung lintek na Academia at may mga kung ano sa paligid ng Academia. Parang ganito oh (Gubat → Cliff → Academia).

"Hala nakita mo 'to kanina?" Perena nodded. "Galing mo ah! Pano tayo makapunta don? May ideya ka ba?" At parang halos hindi ako makapaniwala dahil ang Perena na kilala ko ay ngumisi sa'kin dahilan na sisihan na tanungin iyon. Hindi ko alam pero bakit parang may mangyayaring masama..?

She hold my hand.

"Kaizen.."

"Peren..a?"

Wala siyang imik na tumalon ng malakas kasama ako. Sumigaw ako na parang wala nang bukas. Wala na talaga. Eto na. Hanggang dito nalang kami. Tinignan ko ang kasama ko at nakitang tuwang tuwa sa pinaggagawa. Suicidal ba ang babaeng 'to?!

"LOOOOORRRRDDDDD!!!!"

"Hahaha.."

Kinuha ko yung papahulog na mansanas at kumagat ako habang sumisigaw. Bali ang ginagawa ko ngayon ay maglalanding sa kung saang parte ng gubat, kumakain at sumisigaw.