Von

"Jessica?" tanong nito. Lumuhod upang mas makita siya ng maayos.

Disappointed and helpless, she cried. "Von?" she said in a small voice and stuttering.

His eyes widened and immediately took off his jacket, then put on her back to arm her. He carried her to his car, not minding that he is wet now because of her. Hindi niya na nasundan kung paano, basta ang natatandaan niya nalang ay inasikaso siya ng mga katulong.

Nagising siyang napaka-init ng kanyang pakiramdam. Sinubukan niyang ibuka ang kanyang mga mata ngunit malabo. May nakaputing babae ang pinainom siya ng gamot. May dextrose siya. Wala na siya sa unang kuwarto na pinagdalhan sa kanya ni Von. By the white ambiance she clearly acknowledge that she's in a Hospital.

"Will she be, okay?" Von asked he is sitting beside her while holding her right hand.

"She'll be fine, don't worry," a woman responds.

Ang bigat ng katawan niya. Hindi niya maikilos ang mga braso niya. Gusto niyang magsalita, pero ang buong sistema niya ay hindi nakikiisa sa gusto niyang mangyari. Sa huli ay muli siyang nakatulog.

Light feeling and cheerful voice of birds pulled her consciousness. She slowly opened her eyes. Swaying curtain, beautiful sunshine, and circle thing that blows good scent welcomed her. It's nice. She wanted to thank the person who made this for her. It's helpful and warm. Pakiramdam niya ay ang gaan ng pakiramdam niya.

"Jessica?"

Nilingon niya ang kakagising lang na si Kelly. Sa sofa ay si Ken na mahimbing ang tulog.

Napangiti siya. They are her friend.

"Thanks, God!" Buong init siyang niyakap ni Kelly. "Mabuti nalang nagkatagpo kami ni Mr. Von sa Swizz. Ang alam niya kasing close mo ay si Majesty at Mrs. Swizz kaya ng malaman namin sa kanya na nasa Hospital ka... I'm sorry, Jessica. Hindi ka namin nabantayan."

Dahil sa boses ni Kelly ay nagising si Ken. He texted someone.

Humiwalay siya upang mahawakan sa kamay si Kelly. "It's my own will. Wala kayong kasalanan. Hindi na sana kayo nagpakapuyat pa rito."

"Okay lang, Jess. Dalawang araw ng puyat si Mr. Von, Paulite at ang mommy mo. Nahiya kami kaya kami naman ang nagpresinta.

"M-mommy ko?"

Natigilan si Kelly. Nilingon si Ken.

"Si Madam Jessie Imperial, Jess," sagot ni Ken.

Bumitaw siya sa kamay ni Kelly. Malamig na umiwas nang tingin. Nasa ganoon silang posisyon nang bumukas ang pinto at iniluwa si Von.

"Jess?"

She is not sick anymore, but the mention of her true mother's name made her irritated and sick. Napalingon siya kay Von nang umupo ito sa tabi niya at hawakan ang kanyang kamay.

"I am glad that you are awake now."

Nahihiya siyang ngumiti rito. "Thank you, Von."

Umiling ito. "I passed by on Town Square Old Park and my headlights hit you. At first, I thought it's not you, but damn, it's really you. You scared the hell out of me."

Malungkot siyang yumuko.

"Forget it. It's all in the past," Von said, he stood up and called the Doctor through the intercom.

A nurse arrived with food and medicine. Kumain siya saglit, nagpapasalamat na lumabas si Von at naiwan siya kay Kelly. Lumabas kasi si Ken para sa isang tawag.

"Palagi kaming bumibisita rito. Nakakasabay namin sila Lawrence at Jyra, kaso may schedule silang parehas ngayon. Si Majesty naman nagtagal dito kagabi kasama ang asawa niya. Si Paulite, alam mo kahit may tumatawag sa kanya, hindi siya umaalis sa tabi mo. Lalo si... okay na ba ang pakiramdam mo?"

"Kelly, may balita ka ba sa kaso nila Blaire?"

"Nakawala si Blaire, Jess. Nagtatago, kaya iniipit ng mom— ang ina-inahan mong si Trinidad."

Huminga siya nang malalim. "Alam pa rin ng mga tao na mamamatay ako."

"Jess, puwede tayong magpa-presscon. Tatayo ako para sa'yo, para malaman ng mga tao na hindi ka ganoon."

"Kelly, nadungisan na ang pangalan ko. Hindi natin alam kung magiging kaparehas pa ba ng trato noon ng tao sa akin ngayon." Umiling siya. Dismayado sa masakit na pangyayari sa kanya sa Park. Matamlay niyang hinarap ang pumasok na Doctor.

Lutang ang kanyang isip kaya kay Kelly at Ken bumaling ito. Sumatutal ay may sinat pa siya. She needed more day in the Hospital. She could feel it too. She had an appetite for food but her body is weirdly still weak.

For the next three hours, Kelly and Ken had no choice but to leave her with Von. They had a little talk about Chloe. It is her choice of topic since she felt awkward and embarrassed with him each time she remembered him saw her scenario on the Park. It's shameful.

Another hour, Jessie Imperial arrived together with Mr. and Mrs. Swizz.

Kinakausap siya nito pero hindi siya sumasagot. She's not ready. That's what her Auntie said. And she thanked her for that.

"We'll take this slow," Mrs. Swizz said before they bid their goodbye that day. Naramdaman marahil ng ginang na wala talaga siyang balak kausapin ito.

"Jessica, anak. Babalikan kita rito. Kinuha ko na ang mga gamit mo sa bahay ko, kaya sana maging okay ka na—"

"Leave," matigas niyang utos. Pinipigilan ang kanyang sariling pumutok. Hindi niya nagustuhan ang sariling pasya nitong sa puder nito titira.

Von felt the tension. It is another reason for her burdensome and awkward reason for him. Jyra, Lawrence, and Majesty called her that day. They were very sorry that they cannot attend her. She understood them.

"Mahaba pa ang buhay ko. Huwag kayo mag-aalala, magkikita tayo sa mga susunod na araw," biro niya kay Lawrence na siyang huling caller niya sa gabing iyon. Nilingon niya si Von na nagbabalat ng mandarin. Alam niyang hindi naman nito naiintindihan ang tagalog kaya malaya siyang makipagbalahuraan kay Lawrence.

Nang ibaba niya ang tawag na iyon at naubos ang oras sa pakikipagkuwentuhan kay Von, nakaramdam siya ng pamilyar na pangangamba. Kung kailan gising na siya ay hindi niya makikita si Paulite. Sa dinamirami ng taong makakalimot sa kanya, ang binata ang imposibleng hindi pupunta roon para sa kanya.

Dumikit na ang mata niya sa wall clock. Saktong alas dose na, tulog na si Von sa gilid niya pero siya ay dilat na dilat pa ang mata.

It's fine. He could be busy. Tomorrow when I wake up, for sure he is the first person that I will see.

Pinilit niyang makatulog ng gabing iyon. Ngunit nahirapan siya. Kaya ng gumising siya ng alas siete dahil sa nurse na titingnan ang kanyang temperatura. Ramdam niyang wala siyang sapat na tulog.

Von spoke with the nurse for her. Another more hour the Doctor arrived. She was advice ready for discharge and needed to take her vitamins for a couple of days. Magaling na rin ang scratch niya sa braso, pero may bakas siyang nakita roon. Lulan ng stretcher kakalabas lang ng elevator, wala pang metro ang distansiya ay napahinto sila.

"Kamusta na kapatid ko?"

"Blaire?" Hindi niya ito nakilala.

Ang mahaba nitong parang hindi nasuklay ng isang Linggo ang nagpadumi rito. She is no more smart looking Blaire she knew. She was more on ragged. Ngumunguya pa ng bubble gum. "Sino 'yan? Bago mong boytoy?"

Nilingon niya si Von na hindi kilala ang kanyang kapatid. Si Von naman ay kumunot ang noo. Marahil ay nagka-idea dahil sa huling salita na binigkas ni Blaire.

"Anong kailangan mo?"

Tumawa ito. "Wala naman. Naisip ko lang na kailangan mo itong makita." Nilahad nito sa harap niya ang video ni Paulite na nasa isang bar na napapaligiran ng hindi kilalang matured at naggagandahang babae.

Namilog ang mata niya sa babaeng palapit kay Paulite. The girl is stripping yet Paulite didn't move or what. He had that enjoying grin on his face as he watched the woman's upper body naked. Sat on his lap and kissed his lips.

"Enough. Who are you?" Von interrupted. His palm covered the screen.

Blaire moved away. But she had the winning smirk on her face. Tinaas nito ang parehas na kamay at bahagya pang umatras. "Kung ako sa'yo kapatid ko, diyan ka nalang sa lalaki na iyan. Paulite is an asshole."

Huminto ang sasakyan sa tapat nila. Sinubukan niyang tumingala upang hanapin si Blaire, ngunit nawala na ito.

"Who is she, Jessica? What is she saying?"

"I don't know her. Let's get out of here."

Von politely nodded his head and carried her inside. She may be calm outside but deep inside her she is like a volcano. There is a hot lava inside her chest. It is boiling. Hindi siya puwedeng magkamali, hindi si Sander ang nakita niya. The person on the video is matured and serious, the way she saw with Paulite.

Tumingin siya sa labas noong kumilos ang sasakyan. Kinakalma niya ang kanyang sarili na huwag umiyak, kahit pa nagbabadya na. Wala na bang katapusan ang kamalasan niya?

Hindi siya masaya sa biglang pagsulpot ng kanyang totoong ina. Her career is broken. She was afraid now to face the people who don't know the truth. The people who already judge her from the false accusation. And now, the person she thought who will save her is not on her side. Worst, he is laughing at her back. Kissing someone else as if he already forgot her existence.

Hindi na niya napigilan ang maluha.

"Von?" Nilingon niya ito. "Bring me to Paris."