Kabanata 13

𝐾𝑎𝑏𝑎𝑛𝑎𝑡𝑎 13

'Cadu'

What is more painful than seeing Kera in front of me, dating with the man she adored the most? Seeing her smiling, and the reason isn't me. Seeing them so sweet to each other.

I look like a third wheel in their date. I don't really want to go with her while they're dating, pero ayaw ko rin naman nitong sumama kung di ako kasama. What a nice decision. Nasa apartment sana ako ngayon at nag e-exercise. Not like now, watching them, witnessing how sweet they are to each other. But yeah, here I am. Torturing myself.

"Masarap diba?" nakangiting saad ni Kerah kay Raven habang sinusubuan nito ng cake. Napairap nalang ako sa nakita. They're eating, habang halos maubos ko na ang isang bote ng wine.

Masaganang dumaloy ang dugo sa kamay ko dahil sa basag na ang wine glass. Hindi ko namalayang napahigpit na pala ang hawak ko dito nang makitang hinalikan Ni Raven si Kera sa mismong harapan niya.

This isn't painful right? I don't have the right to get hurt. She isn't mine in the first place.  And I am not really in her choices. Pity for me! Dammit!

"Oh my god! You're hand is bleeding Cadu!" gulat na saad ni Kera nang matapos nitong ayusin ang seatbelt nito. Hindi ko nalang ito pinansin at pinaandar na ang makina, pero pinigilan ako nito..

"We need to go to hospital! Baka matitano ka!" ulit ni Kerah, halata sa mukha nito ang pag aalala.

"I'm fine," maikling sagot ko at pinaandar na ang sasakyan.

Habang nasa daan kami panay ang sabi ni Kera na pupunta kami ng hospital, but I refused it. Tho, she looks worried, but I don't care, not to her but to my self. I'm immune in pain, so, no need to worry.

"Cadu, halika sa taas, gagamutin ko yang sugat mo!" madiing saad ni Kera sa kanya pagbaba pa lang nito ng kotse.

"No need, Kerah, I'm ----"

"No, Cadu! Let's go upstairs, and I'll get my medicine kit!" utos nito, kaya napabuntong hininga nalang ako at bumaba na rin ng kotse.

Nakapikit lang ang mata ko habang nililinisan ni Kerarah ang sugat sa kamay ko. Minsan ay napapadiin nito ang bulak na ginagamit sa sugat ko, kaya napapakagat labi nalang ako at hindi na nagreklamo. Nararamdaman ko rin na minsan sinasadya nitong idiin ang bulak, pero di nalang ako umimik. I chose not to talk, dahil baka may masabi lang ako na di nito magugustuhan.

"Thanks, I gotta go," paalam ko kay Kerarah nang tumayo ito matapos lagyan ng bandage ang sugat ko. Tumango lang ito at di nagsalita. Hindi na rin ako nito tinapunan ng tingin kaya naglakad na ako palapit sa pintuan.

Even how much I wanted to ignore what I feel, nangingibabaw parin ang nararamdaman ko para rito.

I blew a loud breathe before I open the door, pero nilingon ko muna ito bago ako tuluyang lumabas.

"I'm sorry for disturbing you... I... gotta go. Good night."

----