CHAPTER 5

RANZ POV

Masayang bumaba ako sa Living Area. Nandoon na si Niña at si Dad nagkukulitan. Last night was memorable. That lips! Ugh! I crave again for that lips. Zoey i didn't know that your lips are so soft. Napangiti pa ko kagabi ng magtago siya sa lapag. Hindi niya ba alam na nakita ko siya. HAHAHAHA! And si Niña kinindatan ko pa siya bago ako magtulog-tulugan.

"Finally you're awake. Let's eat." Sabi ni Dad ng makita ako.

"Yeah awake and feel great." Masayang sabi ko pa.

"Yiiiiieeeehhh! You're handsome Ranz when you're smiling like that." Animoy kinikilig pa na sabi ni Niña

"Matagal naman na kong gwapo little Sis."

"Yeah yeah ! Right." Nakairap pang sabi niya na kinatawa ko nalang.

"You look so happy Son." Nakangiti pang sabi ni Dad. Sumunod pa kami kay Niña papuntang Dining Area.

"Yeah! Very happy Dad." Halata pa ang saya sa boses ko.

"That's good."

Nagsimula na kaming kumain dahil nag mamadali si Dad at marami pa daw siyang aasikasuhin sa Company. Pagkatapos ay nagpaalam na siya samin na mauuna na papuntqng trabaho.

"Ranz i need to go to school now." Napatingin pa ko sa relo ko at napabuntong hininga its 8 o clock in the morning and still no sign of Zoey. Where is she?

"Okay. Butler Nato will send you to your school."

"But i want Ate Zoey." Nakanguso pang  sabi niya.

"No! You're late to your class Niña. Go now." Sabi ko pa kay Niña at bumaling pa kay Nato. Nang mawala sila sa paningin ko ay nag hintay pa ko ng sampung minuto bago tumayo.

Damn that woman! Bakit wala pa rin hanggang ngayon?

Paglabas ko ng Bahay ay dali-daling sumakay ako sa sasakyan at nag drive pero hindi pa ko nakakalabas ng village ay natanaw ko si Zoey na naglalakad. Bagsak ang balikat at nangingitim ang ilalim ng mata. Anong nangyare sa babaeng to?

"ZOEY." Malakas na tawag ko pa sa kanya ginala niya pa ang mata at nanlaki ang mata ng makita ako. Dali-dali pa siyang lumapit sakin.

"S-Sir, Bakit kayo po ang nagmamaneho?" Tanong niya pa. Binuksan ko ang pinto ng sasakyan at lumabas at lumipat sa passenger seat.

"Get in." Agad siyang pumasok at nag simulang mag drive na hindi ako kinikibo. Ano bang  problema ng babaeng to? "Bakit ganyan itsura mo? You look horrible." Nakatingin sa labas ng bintana na sabi ko.

"A-Ah... hindi lang po nakatulog ng maayos S-Sir." Nauutal pang sabi niya ramdam ko ang ilang sa kanya. Napangiti ako ng palihim.

Ganon kalakas ang epekto ko sa kanya. Hahahahaha! Sabagay, No one resist me.

"Bakit naman hindi ka nakatulog ng maayos?" Pilit itinatago ang ngiting tanong ko pa.

"A-Ah... I-Insomnia S-Sir." Halata ang pagsisinungaling niya. Hindi rin siya makatagal sa titig ko na sa tuwing sisilipin niya kung nakatingin ba ko bigla siyang mag iiwas ng tingin.

"I see." Hindi na siya sumagot at batid kong tinutuan nalang niya ang atensyon niya sa pagmamaneho.

Nang makarating kami sa Company ang dali-dali akong bumaba. Bumaba rin siya akmang aabutan ko ulit siya ng pera pero todo iling lang ang ginawa niya.

"Okay. Wag kang magla-lunch habang wala ako got it?"

"Why S-Sir?" Bumakas ang pagtataka sa mukha niya. I cleared my troat.

"Sabay tayong mag lunch." And with that i left her.

Nakangiting pumasok ako sa elevator at lahat ng madadaanan kong bumabati sakin sa hallway papuntang office ko ay nginitian ko.

Pagkarati g sa office ay bumungad sakin ang nakaparaming paper works na kailangang pirmahan. But no one can change my mood.

"Sir."

"Come in." Sigaw ko pa ng marinig ang katok ng secretary ko.

"Sir someone wants to see you." Nagtataka man ay hindi ko pinahalata. Wala naman akong maalala na kaibigan ko na pupunta ngayon dito.

"Hi Babe, Surprise!" Gulat na napatingin pa ko sa kanya at napatayo. No this Can't be.

ZOEY'S POV

Lumabas muna ako ng sasakyan para manigarilyo. Ang weird ko yata kanina tss! Nakahalata kaya si Ranz. Bakit naman kasi para akong wala sa sarili naiilang pa ko sa tuwing titignan o tatanungin niya ko Diyos ko Zoey simpleng mga tanong lang kasi parang kang engot.

Ang totoo ay hindi ako nakatulog kagabi kakaisip kay Ranz at don sa labi niya tss! Mukha tuloy akong panda ngayon, at ngayon kumpirmado na nga na in love ako kay Ranz Samaniego. Very good Zoey, bakit mo ba kasi pinasok to.

"Aray!" Ungot ko ng matumba ako sa bumangga sa likod ko.

"Ano ba Miss?! Pwede ba wag kang humaharang sa daanan. Stupid!" Sigaw ng babae na nakabangga sakin. Shit! Sakit ng tagiliran ko puta.

Nakita ko pang nag park siya sa tabi ng sasakyan ni Sir Ranz bago bumaba. Maganda, maputi, matangkad, pang modelo ang katawan sa makatuwid mukha siyang bitch lara sakin. Napaka-ikli ng damit na parang wala ng tinago nag damit pa.

Tinanggal niya pa ang sunglass niya at tinignan ako mula ulo hanggang paa. Parang nandidiri pa siyang inirapan ako.

"Next time wag kang humaharang sa daan. Nabangga tuloy kita mukha ka kasing basura."

WHAT THE FUCK!

"HOY!" Sigaw ko pa pero hindi niya ko linansin at deer-deretsong naglakad. "Ang kapal siya na nga tong nakabangga parang ako pa tong may kasalanan. May araw ka rin sakin, wag mong hilingin na mag kita tayo ulit." Pagkausap ko pa sa sarili ko bago pumasok ulit sa loob ng sasakyan.

Shit! Ang sakit ng balakang ko ah! Naipitan pa yata ako ng ugat peste.

Nagpatugtog nalang ako sa radio ng sasakyan at hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

"Hey Zoey." Napabalikwas ako ng upo ng marinig ang boses ni Ranz, at ganon nalang ang panlalaki ng mata ko ng makitang nakatayo siya sa labas ng sasakyan at kinakatok ang bintana agad ko pa tong binuksan at lumabas ako. "Nakatulog ka?!"

"S-Sorry Sir."

"By the way." Gumilid pa siya at may inakbayang babae. Ganon nalang ang panlalaki ng mata ko ng makilala ko 'to. Siya yung nakabangga sakin kanina. "Sofia this is Zoey my driver, Zoey this us Sofia my girlfriend." Biglang nanlumo ang pakiramdam ko. Nakaramdam ako ng matinding kirot sa dibdib ko. Puta masakit.

"Hi Zoey, sorry ealier." Alam kong peke ang paghingi niya ng pasensya sa sobrang dami ko ng nakilalang tao. Kabisado ko na yung mga ganito.

"Hello Miss Sofia, Okay lang po yon." Binigyan ko pa siya ng pilit na ngiti bago bumaling kay Ranz. "Ah... Sir, aalis na po ba tayo?" Seryosong tanong ko.

"Ah yeah yeah!" Napataas pa ang kilay ko ng alalayan ni Ranz si Sofia papasok ng sasakyan. Don't tell me kasama namin to. Obviously! Walang nagawa na pumasok na ko sa driver seat at pinaandar yon.

"Sir saan po tayo?" Nakasimangot na tanong ko. Nakalimutan na yata nito g damuho na to na kasama nila ako at kung makapag halikan sa likod ay ganon ganon nalang.

"There." Walang tingin na tinura niya pa ang Restaurant. Pagkaparadang pagkaparada ko ng sasakyan ay don lang sila natigil at naghagikgikan. Naunang bumaba si Ranz at pinagbuksan pa si Sofia. Ang sakit nila sa mata. Nang makababa sila ay napayukyok nalang ako sa manibela. Tangina! Ayoko na silang tignan. "Zoey, bakit di ka pa bumaba?"

"Ay Palaka!" Hobby ba talaga nito ang mang gulat. Tss! "Bakit Sir? Date nyo po yan."

"I told you sabay tayong mag la-lunch." Walang magawa na bumaba nalang din ako at sumunod sa kanila.

Pagkaupong pagkaupo nila sa Table na napili nila ay agad akong pumili ng table na halos katabi lang din sa kanila.

"Ah... Sir, dito nalang po ako." Turo ko pa sa mesa na napili ko. Akmang magsasalita pa siya ng pigilan siya ni Sofia.

"Let her Babe, Dyan nga gusto tsaka Date natin to after 2 years." Kita ko pang napabuntong hininga si Ranz at tumango.

"Okay! Choose what ever you want." Baling pa sakin ni Ranz na tinanguan ko lang.

Pagkaupong pagkaupo ko ay binigyan kaagad akk ng menu ng waiter. Dadaanin ko nalang sa pag kain tong lungkot ko. Pagkabukas ko palang ng menu ay naglaway agad ang bibig ko sa mga pagkain na nasa picture. Nakangiting tumingin ako sa waiter at kita ko naman na napalunok pa siya.

"Kuya gusto ko nito, ito, ito pa tsaka ito pa." Turo ko sa mga order ko. Bumakas pa sa mukha niya ang hindi makapaniwala sa dami ng order ko.

"Are you sure you can eat that all?" Tanong ni Ranz ng dumating ang order ko.

"Yes Sir." Nakasaludong sabi ko pa. Napapailing na natawa pa siya. Nag simula na kong kumain ng parang walang tao sa paligid.

"Ew gross!" Rinig ko pang sabi ni Sofia, pero ni sulyap ay hindi ko siya pinag bigyan.

"Zoey." Nag angat ako ng tingin sa tumawag sakin at ganon nalang ang panlalaki ng mata  ko kasabay ng pagkasamid ko.

Nakita ko pa sa gilid ng mata ko na napatayo si Ranz na may hawak na tubig pero naunahan na siya ni Jessie.

"Zoey, are you okay?" Napatingin ako kay Ranz na nasa tabi na ni Jessie at bakas sa mukha ang pag aalala sakin.

"A-Ah Yes Sir."

"Sir?" Takang tanong pa ni Jessie na tinignan si Ranz.

"Yes! She's my driver why?" Matapang na tanong ni Ranz, masama pa ang tingin niya kay Jessie. Anong meron?

"What the hell! Si Zoey Driver mo hahahaha! Hindi mo yata siya kilala." Nanlaki ang mata ko at agad na hinawakan si Jessie sa kamay.

"S-Sir, Excuse me lang po." Magalang na paalam ko pa at agad siyang tinalikuran hindi ko na pinansin ang nagtataka niyang tingin. Hinatak ko si Jessie palabas ng Restaurant, at sumandal sa hood ng sasakyan niRanz at nag sindi ng sigarilyo.

"Unbelievable! You've Change Zoey."

"Yeah!" Walang ganang sagot ko sa kanya. Lumapit pa siya sakin at parang awang awa tinitigan ako sa mata. "What?"

"Anak yon ni Mayor Nathan Samaniego, Zoey."

"Duh! Alam ko." Walang pakielam na sagot ko napailing pa siya sakin.

"Bakit Sir ang tawag mo sa kanya? At ano daw Driver ka niya? Hahahaha! Nagpapatawa yata yong gago na yon eh! Anak ng Presidente ng Pilipinas Zoey Marie Dela Vega, Driver lang ng isang Anak ng Mayor. Paano pag na headline yon masisira reputasyon ng Daddy mo." Nginisian ko siya bumuga pa ko ng usok sa mukha niya.

"Eh ano naman? Tingin mo may pakielam ako?! Eh siya nga ni walang pakielam samin Hahahaha!" Sarkastiko pang sagot ko.

"Zoey ako ang kanang kamay ng Daddy mo, Kababata rin kita. Obligasyon kong pabanguhin at pagtakpan lahat ng pagkakamalu ng Daddy mo, Obligasyon ko ring bantayan kayo."

"Ah talaga ba?! So sa apat na taon wala kami ni Mom nasan ka para bantayan kami?" Pamimilosopo ko pa at natahimik naman siya.

"Zoey bumalik na kayo ni Tita, Pinapahanap na kayo ng Daddy mo." Seryoso pang sabi niya.

"Tss! Tigil-tigilan mo nga ako Jessie, pinapahanap pinaabot niya pa ng apat na taon bago kami ipahanap. Tss! Kalokohan."

"May reason ang Daddy mo kaya niya nagawa yon Zoey."

"Wala akong pakielam sa reason niya! Tsaka wag na wag mong mabanggit na nakita mo ko ah! Patay ka talaga sakin kilala mo ko Jessie." Pagbabanta ko pa sa kanya.

"Zoey naman!" Pagmamakaawa niya pa.

"Tss! Jessie tahimik na yu g buhay namin ni Mommy, tsaka wala namang nakaalam na Anak ako ng nagmamagaling niyong Presidente." Sarkastikong sabi ko pa. Napabuntong hini ga pa siya.

"Zoey Let's go!" Napatingin ako kay Ranz na kakarating lang. Tinanguan ko lang siya at bumaling ulit kay Jessie.

"Mauuna na kami." Paalam ko pa sa kanya.

"Okay, Take care! Call me if you need anything Okay?!" Tinanguan ko lang siya at humalik pa siya sa pisnge ko bago umalis.

Pagkasakay ko ng driver seat napatingin pa ko kay Ranz mula sa rearview mirror na masama ang tingin sakin. Problema nito?

"Who's that guy?" Seryosong tanong niya pa na nag pataas ng kilay ko. Eh ano naman sayo?!

"A-Ah Family friend Sir." Kabadong tanong ko at nagmaneho na. Patay! Baka nakilala niya si Jessie. Lumalabas kasi si Jessie sa mga News bilang spokesperson ng Dad ko.

"Parang nakita ko na yung lalakeng yon." Sabat pa ni Sofia na parang tinatandaan kung saan niya nakita si Jessie. Epal ka Bitch?!

"Let's go home. I'm tired." Masungit na sabi niya pa sakin. Sapakin ko kaya ng isa to.

Nag drive ako ng wala sa mood at hindi pinapansin ang paglalambingan ng dalawa sa likod ko. Bilisan ko kaya tong sasakyan ewan ko nalang kung nakapag lambingan pa kayo.