ตอนที่ 40 ทิ้ง

บนกำแพงเมือง ฝั่งทหาร

หลังรู้ว่าการโจมตีมาจากกำแพงเมือง เขาก็สั่งให้พลหอกถอยออกมาแล้วให้นักธนูไปยืนแทน

แล้วสั่งให้ยิงเรียดกำแพงเมืองลงไป ไม่นานก็เห็นปลาดาวถูกสอยร่วงลงไป

ขณะที่กำลังกู้สถานการณ์ เขาก็เห็นตัวอะไรสักในน้ำพุ่งมาเร็วมาก

เขาจึงรีบสั่งให้พลธนูแถวหลังระดมยิงต่อเนื่องไปที่สกัดไว้ แต่พวกมันทั้งเร็วและพลิ้วมาก จำนวนกุ้งเสียบจึงแทบไม่ลดลงเลย

แล้วก็ต้องสั่งหยุดยิงเพราะพวกกุ้งเสียบทั้งหมดปะปนไปกับทัพทหารและกำลังไล่ฆ่าพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง

"ยิง! ยิง! ยิง! ระดมยิง!"

แล้วก็ต้องรีบสั่งยิงใหม่ เพราะมอนสเตอร์ชั้น 9 แห่กันออกมา

เป็นมอนสเตอร์ตัวกลมสีแดงขนาดเท่าลูกเทนนิส พวกมันดีดตัวกระเด้งตัวไปมาบนผิวน้ำ

*****

แนวหน้าสลัม ฝั่งนักผจญภัย

หลังเห็นความวุ่นวายและฉากการสู้รบทางฝั่งทหาร

หัวหน้ากิลด์ระดับสูงต่างรีบสั่งเป็นคำสั่งเดียวกัน

"พวกมันมาแล้ว! เตรียมต่อสู้!"

นักเวทรีบกางบาเรียเชื่อมติดกัน โดยที่แทงค์โดนสั่งไม่ให้ใช้สกิลยั่วยุ

เพื่อให้พวกมันกระจายกันโจมตี หากกระจุกอยู่ที่เดียวบาเรียคงต้านไว้ได้ไม่นาน

"ระดมยิงเข้าไป! ยิงอิสระไปเลย!"

นักธนูรีบยิงใส่ไม่ยั้ง สกิลของบางคนสามารถพุ่งเข้าใส่เป้าหมายได้เอง

ส่วนนักเวทระดับล่างถึงปานกลางก็ระดมยิงเวทแบบเน้นจำนวน

ลูกธนูกับเวทธาตุหลากหลายธาตุ พุ่งเข้าใส่พวกกุ้งเสียบก่อนถึงระยะโจมตี ทำให้แนวหน้าของพวกมันถูกเก็บไปเป็นจำนวนมาก

ด้านโซนรับผิดชอบของกิลด์ [เวทกังวาน] หน้าทาสกับคนสลัมมีเถาวัลย์ต้นไม้จำนวนมากงอกขึ้นมาจากพื้นแล้วถักทอรวมกันจนเป็นกำแพงสูงเท่าหลังคาบ้านและหนาถึง 10 เมตร

พวกกุ้งเสียบที่พลาดพุ่งทะลวงเข้าไปในกำแพงเถาวัลย์ จึงตัวติดขยับตัวไม่ได้ จากนั้นพวกมันก็ถูกกำแพงเถาวัลย์บีบอัดจนเละ

*****

คาเวิด หัวหน้าหน่วยกล้าที่ 5 สังกัดกิลด์ [หมีคลั่ง]

"โหดเกินไปแล้วโว้ยยยย!"

หลังเห็นฉากทหารโดนสังหารหมู่และน้ำสีขาวขุ่นกลายเป็นสีเลือดกับตา

ทั้งกลุ่มก็ทิ้งเอลด้าแล้วรีบวิ่งหนีกลับเข้าไปรวมกับกิลด์ตัวเองทันที

*****

เอลด้า เนฮิว

หนูใช้มือซ้ายกดแผลไม่ให้เลือดไหล เคยได้ยินทหารเก่าที่ตกอับมาอยู่ในสลัมโม้กับขอทานแถวนั้นว่าถ้าเลือดไหลมากเกินไปจะตายได้

แล้วใช้มือขวาพยายามดึงโซ่ให้หลุด ร่างกายที่อ่อนแอบวกกับอาการบาดเจ็บ ทำให้ไม่ว่าจะออกแรงแค่ไหน มีดที่ปักอยู่ก็ไม่ขยับเลยสักนิด

หนูหวาดกลัวจนน้ำตาไหล เลิกใช้มือซ้ายอุดแผลแล้วใช้สองมือออกแรงดึงสุดชีวิต

พี่เทียร่าไม่รู้จะยังอยู่ในบ้านไหม ถ้าพี่คาลิก้าไม่พาออกไป ก็มีแค่หนูที่ต้องไปช่วย เพราะพวกเรามีกันแค่สามพี่น้อง

จากนั้นพวกนักผจญภัยก็ระดมยิงเวทกับธนูใส่มอนสเตอร์ หนูจึงตกอยู่ใจกลางการโจมตีนับไม่ถ้วน

"โอ๊ยยย! เจ็บบบบบบ! ฮืออออออ!"

ลูกธนูลูกนึงเฉี่ยวหูซ้ายของหนูจนขาดแหว่ง

ตูม!

แล้วก็มีเวทระเบิดไฟลูกนึงชนเข้ากับเสาไม้ แรงระเบิดกระแทกหนูปลิวกระเด็นไปไกล

หนูพยายามฝืนลุกขึ้นเพื่อกลับไปรวมกลุ่มกับพวกคนสลัมกับทาส แต่ก็เริ่มหายใจไม่ออก หัวใจเริ่มเต้นช้าลงอีกครั้ง

พวกนักผจญภัยแหกคอกพยายามวิ่งหนีตายกลับไป หนูพยายามส่งสายตาขอร้อง ขอความช่วยเหลือ

แต่ไม่มีแม้แต่คนเดียว

เสียงกระโดดจนน้ำสาดกระจายดังขึ้นจากข้างหลัง และเพราะเวียนหัวหนูจึงเอนล้มลงไปทางด้านขวา

ทำให้รอดจากการโดนมันเสียบทะลวงเข้าที่กลางลำตัว

แต่มันก็เฉี่ยวไปโดนแขนซ้ายจนขาด

"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!"

ด้านหลังที่เอลด้าไม่เห็น ตอนนี้มีกุ้งเสียบหลายตัวที่รอดจากการระดมยิงรุมพุ่งเข้าใส่เพราะเธอคือมนุษย์ที่อยู่ใกล้พวกมันมากที่สุด

แต่เอลด้าถึงขีดสุดของร่างกาย เธอสิ้นสติแล้วจมลงไปในน้ำ

*****

ลูกธนูน้ำแข็ง ดาบและมีด จำนวนมากพุ่งเข้าปะทะกับพวกกุ้งเสียบก่อนจะถึงตัวเอลด้า

มีทั้งที่ตายในทันทีและโดนอาวุธชนจนเบี่ยงทิศออกไป

หลังขัดขวางสำเร็จทหารน้ำแข็งก็วิ่งเข้ามาล้อมรอบตัวแล้วรีบอุ้มเอลด้าขึ้นมาจากน้ำ

มีสองสามนายใช้มือจับบาดแผลของเธอเพื่อใช้ความเย็นห้ามเลือด

ส่วนที่เหลือหยิบอาวุธขึ้นสู้ปกป้องเธอพลางถอยร่นออกมา

ถึงทหารน้ำแข็งจะผิวแข็งกว่ามนุษย์ แต่พอถูกพวกมันพุ่งใส่บ่อยๆ น้ำแข็งก็เริ่มแตกร้าว

ยิ่งมาขยับตัวในน้ำ ร่างกายของพวกเขาก็เริ่มละลายและตัวหดเล็กลงทีละนิด

ทหารน้ำแข็งบางรายโดนการสุ่มยิงของนักผจญภัยเข้า ร่างกายที่เปราะอยู่แล้วจึงพังทลายไป

ตอนที่ถอยไปถึงแนวหน้าของพวกทาสกับคนสลัม

พวกมอนสเตอร์ชั้น 9 ก็มาถึง พวกมันปะปนไปกับกุ้งเสียบแล้วเข้าโจมตีพร้อมกัน

มอนสเตอร์ชั้น 9 คือ กุ้งหนาม ตัวกลมสีแดงเท่าลูกเทนนิส เคลื่อนไหวด้วยการกระเด้งไปมาบนน้ำ ทำให้ยากต่อการถูกโจมตี

พวกมันกระโดดข้ามหัวทุกคนไป แผ่ตัวที่ม้วนอยู่ออก แล้วงอกเข็มกว่า 10 เล่มออกมาตามลำตัวก่อนยิงออกไปแบบสุ่มทิศทาง

เข็มมีขนาดเล็กถ้าไม่เก่งจนสามารถหลบหรือปัดป้องได้ทันก็ต้องยกโล่มากันเท่านั้น

เข็มที่ยิงออกไปทำได้แค่เจ็บๆ คันๆ แต่สิ่งที่น่ากลัวคือมันมีพิษอัมพาตเคลือบติดอยู่

ทาสกับคนสลัมจึงยืนเป็นเป้านิ่งให้พวกกุ้งเสียบฆ่าได้ตามใจชอบ

บางคนก็ล้มลงไปในน้ำ พอขยับตัวไม่ได้ก็จมน้ำตาย

ทหารน้ำแข็งทุกนายจึงตัดสินใจเข้ามารวมตัวใช้ร่างกายตัวเองเป็นโล่กอดเอลด้าไว้ตรงกลาง เพราะพวกเขาไม่แน่ใจว่าจะกันหนามเล็กๆ ของกุ้งหนามที่ยิงสุ่มมั่วไปหมดได้

กลุ่มทหารน้ำแข็งอุ้มเอลด้าพลางพยายามถอย แต่การโจมตีจากรอบทิศทาง ทั้งจากมอนสเตอร์สองชนิดและนักผจญภัยทำให้พวกเขาแทบจะเดินหน้าสองก้าวถอยหลังสามก้าว

ทหารน้ำแข็งเริ่มพังทลายลงไปเรื่อยๆ พวกที่ยังไม่พังก็เริ่มละลายเล็กลงขึ้นทุกที

พอฤทธิ์ยารักษาหมดลง ความเย็นจากทหารน้ำแข็งรอบตัวก็แผ่ซ่านเข้าตัวเอลด้า ก็ทำให้เธอตายลงอย่างช้าๆ

*****

หลังแนวหน้าของทาสกับคนสลัมพังลง พวกกุ้งหนามก็ดีดตัวข้ามพวกเขาไป

เป็นการตัดสินใจที่ถูกที่ถอยห่างจากพื้นที่น้ำขัง

พวกกุ้งหนามพออยู่บนพื้นก็ดีดตัวได้ช้าและระยะทางไม่ไกล พวกมันจึงถูกฆ่าได้อย่างง่ายดาย

พวกกุ้งเสียบจึงพุ่งเข้าชนกองขยะที่กั้นน้ำไว้เหมือนเขื่อนจนพังลง

พอน้ำทะลักเข้าไปถึงปลายเท้า มอนสเตอร์ทั้งสองชนิดก็เข้าโจมตีเต็มกำลัง

โซนพื้นที่ที่พวกกิลด์ระดับสูงคุมอยู่ พวกมันทำอะไรไม่ได้

ส่วนโซนพื้นที่ของกิลด์ระดับกลางสามารถสร้างความเสียหายจนแทงค์ถอยร่นและป่วนหลังได้นิดหน่อย

เลวร้ายสุดคือพวกกิลด์เล็กหรือพวกไร้สังกัด

พวกมันกระโดดข้ามโล่เข้าไปกลางวงนักผจญภัยแล้วยิงเข็มสาดกระจายไปทั่ว

คนที่โดนเล่นงานส่วนใหญ่เป็นพวกสายยิงระยะไกล

เมื่อยิงสนับสนุนแนวหน้าไม่ได้เพราะพิษอัมพาต แทงค์จึงโดนกุ้งเสียบทะลวงจนร่างทะลุ ล้มตายลงอย่าต่อเนื่อง

"พวกนักธนูกับนักเวททำอะไรกันอยู่!"

"ระวัง! พวกมันยิงเข็มพิษ!"

"รักษาที! รักษาข้าที!"

"อะ... อะ... อะ..."

"กำจัดพวกกุ้งหนามก่อน!"

"ฮีลเลอร์ถอยเร็ว!"

"ขอแทงค์มาเสริมตรงนี้ด่วน!"

"อ๊ากกกกกกกก!"

เมื่อเห็นว่าเจาะได้พวกมันจึงรวมตัวแล้วทะลักเข้าไปในจุดนั้น

กิลด์ระดับสูงก็ต้องปกป้องโซนตัวเองจึงส่งคนไปช่วยได้แค่บางส่วน แต่พวกกิลด์ระดับกลางแค่ยันพื้นที่ตัวเองก็เต็มกลืน

พวกกุ้งเสียบก็เริ่มไล่ฆ่าพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม

นักเวทระดับสูงสามารถกวาดล้างพวกมันด้วยสกิลวงกว้างได้ แต่ติดตรงที่มีนักผจญภัยคนอื่นปะปนอยู่

แทงค์ที่ใช้สกิลยั่วยุเพื่อช่วยเพื่อนถูกรุมเสียบตายในพริบตา

คนโดนพิษอัมพาตเริ่มกระจายตัวเป็นวงกว้าง แทงค์บางคนต้องถอยร่นมาช่วย

พวกแรงค์สูงที่เก็บออมพลังตัวเองไว้ใช้กับพวกมอนสเตอร์ชั้นลึกๆ จึงต้องเริ่มเคลื่อนไหว

แต่แล้วลมสีดำก็พัดผ่านทุกคนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพัดมอนสเตอร์ทุกตัวลอยขึ้นแล้วผลักมันกลับไปในเขตน้ำขัง

จากนั้นเถาวัลย์ก็เลื้อยขึ้นมาจากพื้นรัดตัวพวกมันไว้อย่างแน่นหนา

แล้วหัวหน้ากิลด์ทุกคนก็สั่งให้ระดมยิงเวทไฟใส่เข้าไป ซึ่งลาสวินช่วยเร่งให้ไฟลามเผาพวกมันทุกตัวจนเป็นเถ้าถ่าน แม้แต่น้ำยังระเหยไปเป็นจำนวนมาก

หลายคนต่างส่งเสียงเชียร์ [แรงค์ A] ที่ช่วยพวกเขาไว้

ดีใจได้ไม่นานเสียงคำรามของมันดังก้อง แม้จะอยู่ไกลจนมองแค่ตัวเล็กๆ

แต่นั่นคือบอสมอนสเตอร์ของชั้น 10 กุ้งแดงเดือด

ลักษณะเหมือนกุ้งเสียบทุกประการเพียงแต่ตัวใหญ่เท่าอาคารสองชั้น เกราะมีสีแดงสดหนาและแข็งมาก

หัวหน้ากิลด์ระดับสูงรีบสั่งให้แทงค์กับนักเวทที่มีสกิลป้องกันทุกคนไปรวมตัวกันข้างหน้าโดยด่วนแล้วรีบทำการรักษาพวกที่ติดพิษ

เพราะมอนสเตอร์ตัวนี้ไม่ใช่อะไรที่กลุ่มคนไม่กี่คนจะหยุดไหว

ลาสวินค่อยๆ ลอยลงมาด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน เหงื่อผุดเต็มใบหน้า

ตั้งแต่ช่วยคาลิก้าถล่มพวกอาชญากรในสลัม บินไปเมืองชั้นในด้วยความเร็วสูง พลังเธอก็ร่อยหรอจนขากลับ เธอต้องหยุดพักฟื้นเป็นช่วงๆ กว่าจะมาถึงแนวหน้าได้

พอมาถึงก็ต้องใช้พลังช่วยพวกนักผจญภัยที่กำลังแย่ ทำให้เธออ่อนล้าเป็นอย่างมาก

แต่ก่อนจะถึงพื้นเธอก็เห็นเด็กผมดำที่อยู่ในอ้อมกอดทหารน้ำแข็งคนสุดท้ายที่ตัวหายไปครึ่งนึงแล้ว

ลาสวินจึงได้ตระหนักว่าน่าจะเป็นเพราะเวทไฟที่ยิงถล่มใส่เข้าไป

ลาสวินหาฮีลเลอร์ที่ใกล้ที่สุดแล้วจับมือลากไปหาเด็กคนนั้น

ตอนที่ไปถึงก็รีบให้ฮีลเลอร์อัดเวทรักษาเข้าไป

แต่คงสายเกินไป เอลด้านอนแน่นิ่งไม่รับรู้หรือตอบสนองอะไรสักอย่าง คงมีแต่ลมหายใจเข้าออกถึงทำให้รู้ว่าเธอยังมีชีวิต

และในตอนที่ไม่มีใครคาดคิด

ฟู่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!

น้ำถูกแหวกแยกเป็นสองทางจากการพุ่งด้วยความเร็วสูงแบบที่กุ้งเสียบเทียบไม่ติด

ไม่มีใครตั้งตัวได้ทัน ยกเว้นพวก [แรงค์ A] กับ [แรงค์ B] แค่บางคน

รองหัวหน้ากิลด์ [เวทกังวาน] สร้างกำแพงเถาวัลย์หนาเป็นกิโลจากเพื่อหยุดยั้งมัน แต่ก่อนจะชนกำแพงเถาวัลย์ มันกลับเบี่ยงทิศออกอย่างหน้าตาเฉย

แม้จะให้กำแพงเถาวัลย์คลายตัวแล้วพุ่งไปรัดมัน แต่ก็ตามความเร็วของมันไม่ทัน

หรือจะสร้างดักหน้าเพื่อรัดมัน เถาวัลย์ที่พึ่งงอกก็ไม่แข็งแรงพอจะหยุดมันได้จากความเร็วระดับนี้ เถาวัลย์จึงถูกฉีกกระจุยเป็นทางยาว

พอไม่มีเวลาเตรียมตัวก็สร้างได้แต่กำแพงเถาวัลย์ที่ไม่ค่อยหนา มันจึงสามารถชนจนพังทลายราวกับเจาะกระดาษ กลายเป็นเสียพลังเวทไปโดยเปล่าประโยชน์

จากการหักหลบไปมา สุดท้ายทิศที่มันพุ่งไป ก็มีลาสวินกับเอลด้าอยู่