The Last Ogre [ยักษ์]

พระเจ้าขา...หนูไม่อยากได้เขาแล้วค่ะ

เป็นคนคลั่งรักตัวละครในเกม พอได้หลุดเข้าไปในเกมก็ดีใจยกใหญ่ ที่ไหนได้ ตัวอวยที่ว่าดีนักดีหนาไม่ได้ต่างจากแฟนเก่าที่หอบเงินหนีไปเลยนี่หว่า...

echoes of the divine

นี้มันไม่ใช่นิยายอีกต่อไปแล้ว

ฉันเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา

ลูกหมาตัวนั้น...คือ Last Boss งั้นเหรอครับ!?

[ลูกหมาตัวนั้นจะโตไปเป็นลาสต์บอสในอนาคต คุณต้องรีบกำจัดมัน...] "ไม่ๆๆ ลูกผมเป็นหมาดี! ไม่รับความเห็นต่าง!" "โฮ่ง?" Note: อัพทุกวันจนจบ อ่านแล้วชอบอ่านแล้วใช่ ฝากเข้าชั้น+โหวต+เม้นคุยกันได้เสมอนะคะ^^

สามีพันธกาลรัก

ผู้มีพระคุณในวันนั้น คือ สามีในวันนี้ หลังจากที่ “มิราวดี” ถูกคู่หมั้นทรยศจนหนีหัวซุกหัว ยังต้องมาเจอกับชายผู้มีพระคุณที่ไม่ว่าไปไหนก็เจอทุกที่ ต่อมาต้องตกลงแต่งงานกับเขาเพื่อความอยู่รอด กว่าจะล่วงรู้ว่า มีอายุราว “เทียด” ก็ดันตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น ทว่าโชคชะตาทำให้ต้องเผชิญกับความรักแสนเจ็บปวดไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อเรื่องราวในอดีตได้ย้อนกลับคืนมา และจู่ ๆ วิญญาณปริศนาก็ปรากฏขึ้นพร้อมยื่นข้อเสนอว่า ‘ยกร่างให้หล่อน’ เพื่อชดเชยบาปที่เธอได้ทำไว้ในอดีต !

เพียงหลับตาใต้หล้าจะอยู่ในมือ

สาวน้อยตาบอดในยุคปัจจุบัน ทะลุมิติมายังร่างของคุณหนูขี้โรคไร้ตัวตนอยู่ท้ายจวนที่แสนรกร้าง....แล้วทำไมล่ะ?ตอนนี้เธอมีดวงตาแล้วนี่! "ช่วยด้วย!คุณหนูเสียสติไปแล้ว!"

ท่วงทำนองในสายฝน (Melody in the rain)

สำหรับ “ท้องฟ้า” สายฝนคืออ้อมกอดอันอบอุ่น ตั้งแต่เล็กจนโตเธอมักหนีออกไปเล่นน้ำฝนอยู่บ่อย ๆ ทุกครั้งที่ฝนตก ท้องฟ้าจะรู้สึกอบอุ่นผ่อนคลาย ราวกับว่า “ใครบางคน” กำลังโอบกอด ปลอบประโลม และช่วยชะล้างความไม่สบายใจทั้งมวลให้หมดสิ้นไป โดยเฉพาะความเศร้าจากฝันร้ายที่หลอกหลอนเธอมาตั้งแต่เด็ก ภาพหญิงสาวในชุดสีแดงสดเปื้อนเลือดยังติดตาเธออยู่เสมอ ท่ามกลางสายฝนในคืนพระจันทร์เต็มดวง เลือดสาดกระจายไปทุกทิศ แต่หญิงสาวในชุดสีแดงก็ยังคงร่ายรำอยู่ท่ามกลางหยาดเลือดอย่างไม่รู้จักจบสิ้น “ระบำสีเลือด” คือคำที่เธอใช้เรียกความฝันนั้น ความรักที่มีให้ต่อสายฝนและความหวั่นกลัวจากฝันร้ายนี้ผูกพันกับเธอมาตลอดตั้งแต่เด็กจนกระทั่งเติบใหญ่ เป็นความผูกพันที่เธอเองก็ไม่อาจหาคำอธิบายได้ กระทั่งวันหนึ่งสายฝนที่เธอรักก็ไม่ได้มาพร้อมกับเสียงสายฟ้าที่คุ้นชิน แต่กลับมีเสียงบรรเลงลอยคลอมาด้วย ท่วงทำนองประหลาดหากแต่ให้ความรู้สึกแสนคุ้นเคย ท้องฟ้าไม่รู้เลยว่านับตั้งแต่วินาทีนั้นชีวิตของเธอจะไม่อาจเหมือนเดิมได้อีก