31: Jennifer Hwang

I'm Jennifer Hwang. 17 years old and I'm a third year high school student. Section 10 ako. Yes, last section ang section ko. I'm not smart. Maganda lang talaga ako. Hayys. Tama na nga ang ka-dramahan.

Nandito nga pala ako ngayon sa building ng nga fourth year, break time naman eh kaya okay lang 'to. Nagtataka siguro ako kung bakit ako nandito 'no? Nandito kasi 'yung crush ko eh. Si Joshua Grahams. He's my crush since first year high-school. Nakita ko sya na nag-lalakad habang ang dalawa nyang kamay ay nasa mag-kabilang bulsa ng pantalon nya. Goooosh! Ang cool nya tingnan. Bumagay pa sa kanya ang eyeglasses nya.

Lumapit ako sa kanya saka bumati.

"Hello, Mr. Sungit! How's your day? " tanong ko.

"Can you please stop calling me 'Mr. Sungit. ' and stop following me. " sabi nya. Ang hawt nya nag-english.

"But my mother said to me that I should follow my dreams. " Pag-banat ko.

"Psh. " sabi nya saka nag-lakad ulit.

"Mr. Sungit, para sa'yo nga pala. " sabi ko. Napahinto naman sya saka tiningnan ang sandwich kong nakabalot sa plastic tapos may nakadikit na note.

"Ano bang ginagawa mo? " tanong nya habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko. Kinikilig ako! Hahaha.

"Nililigawan ka. " sabi ko habang nakangiti.

"Bakit mo ba 'to ginagawa? Hindi ka ba nahihiya? I mean, you're a woman and you shouldn't court me. Actually, you don't have to court me. " sabi nya.

"Easy lang, Mr. Sungit. First of all, I'm doing this because I like you, second,hindi ako nahihiyang ligawan ka. Why would I? Bakit? Porket babae ako, wala na akong karapatang ligawan ka? Kayo lang ba ang pwedeng manligaw saming mga babae? " ipaglalaban ko ang karapatan ng mga kababaihan! Okay, O. A na masyado.

"Kung hindi ka nahihiya, pwes ako, nahihiya ako. Nahihiya ako dahil meron akong manliligaw na hindi man lang katalinuhan. Nahihiya ako dahil meron akong manliligaw na desperada. Sa totoo lang, I pity you. You look so desperate at alam mo ba, hindi ako bagay sayo. Matalino ako, bobo ka. Oh diba? Kaya kung ako sayo, titigilan na kita. " sabi nya saka ako tinalikuran.

Tiningnan ko ang mga estudyanteng nasa paligid ko. 'Yung iba nag-bubulungan. Nagtatawanan. At pinag-uusapan ako.

"Mahal daw nya ako. Hehe. " sabi ko na lang saka ngumiti kahit ang totoo ay gusto ko ng umiyak.

'I pity her. '

'Me too. Ambisyosa. Akala mo naman matalino. '

'Yeah, eh wala pa nga sa kalahati ng katalinuhan ni Josh ang kaalaman nya eh. '

'Right, girls. '

Umalis na lang ako doon at pumunta sa field. Dito ako madalas tumambay. Kapag masaya ako, kapag galit ako o kaya kapag nasasaktan na ako. Lagi kong kinakausap ang mga halaman na nasa gilid.

"Hello mga bes, alam nyo ba--kanina, kinausap ako ni Mr. Sungit. Kaso, sinungitan na naman nya ako. Hindi ko nga alam kung bakit naging ganun 'yun sakin eh, dati naman ang bait-bait nun. Hayys, pero hindi pa rin ako susuko. Liligawanan ko pa rin sya. AJA! " pag-kausap ko sa mga halaman kasabay ng pag-agos ng luha ko.

"Jen.. " tawag sakin ng isang pamilyar na boses mula sa likuran ko. Pinunasan ko muna ang mata ko bago humarap sa kanya.

"Uy, Clarisse, ikaw pala 'yan. " sabi ko sa kanya. Umupo naman sya sa tabi ko.

"Why are you crying? " tanong nya.

"Ha? D-di ah. Hindi naman ako umiiyak eh, napuwing lang. " pag-sisinungaling ko.

"We're friends right? At ang magka-kaibigan hindi nagli-lihiman. " sabi nya saka ako inakbayan. Humiga naman ako sa balikat nya at saka umiyak.

"Yung lalaking gusto ko kasi, k-kinakahiya ako. Clarisse, nakakahiya ba talaga kapag babae ang nanliligaw sa lalaki? " tanong ko.

"Nope. Maybe. It depends. Naka-depende 'yun sa gumagawa nun. Pero para sakin, hindi. Hindi nakakahiya at hindi masama pero kung titingnan mo kasi, ang panget. Panget tignan. Dapat kasi, lalaki ang gumagawa ng mga ginagawa mo. Gumagawa ng efforts para mapasaya tayong mga babae. Gumagawa ng paraan para mapasaya tayo. At gumagawa ng paraan para lang maka-usap tayo. Kung ako sayo, hindi ko naPag-aaksayahan ng oras ang taong gusto mo. Kung hindi nya naa-appreciate ang mga ginagawa mo, ibig sabihin, hindi sya worth it ligawan ng isang prinsesa kagaya mo. Hindi sya worth it lahat ng effort mo. Hindi sya worth it iyakan. Hindi sya worth it bigyan ng pag-mamahal. Hayaan mo syang nag-habol sayo. Pabayaan mo sya, he's not worth it receive a love from a princess like you." Sabi nya. Lalo ko syang niyakap. Hindi ako nag-kamaling kaibiganin sya. She's nice and real friend.

"Thanks, Clarisse. " sambit ko.

Tama lang na mahulog sa kanya ang kakambal ko. Tama lang na mahalin sya ni Jackson. My twin brother will be very lucky if Clarisse will be his girl.