16✞

𝙃𝘼𝙍𝙊𝙇𝘿'𝙎 𝙋𝙊𝙑

𝙎𝙞𝙣𝙪𝙣𝙜𝙖𝙡𝙞𝙣𝙜. Sigaw ko sa kanya. 𝙆𝙖𝙝𝙞𝙩 𝙠𝙖𝙞𝙡𝙖𝙣 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙖𝙠𝙤 𝙣𝙖𝙜𝙠𝙖𝙧𝙤𝙤𝙣 𝙣𝙜 𝙠𝙖𝙠𝙖𝙢𝙗𝙖𝙡. Dagdag ko pa sa kanya.

Tumayo siya at hinarap ako. Binitawan ko si Roseanne para itulak si Dady ng dahil inis ko sa kanya. Susuntukin ko na sana siya pero agad akong pinigilan ni Roseanne.

𝙃𝙖𝙧𝙤𝙡𝙙. Pigili niya sa akin tiningna ko siya ng mga dalawang segundo bago buming kay dady na ngayun ay tinulungan ni Brad na makatayo.

𝘿𝙖𝙙 𝙥𝙬𝙚𝙙𝙚 𝙗𝙖𝙣𝙜 𝙩𝙖𝙣𝙜𝙜𝙖𝙥𝙞𝙣 𝙢𝙤 𝙣𝙖𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙡𝙖𝙝𝙖𝙩 𝙣𝙜 𝙣𝙖𝙜𝙖𝙬𝙖 𝙢𝙤𝙣𝙜 𝙠𝙖𝙨𝙖𝙡𝙖𝙣𝙖𝙣 𝙠𝙖𝙮𝙨𝙖 𝙨𝙖 𝙢𝙖𝙜 𝙞𝙢𝙗𝙚𝙣𝙩𝙤 𝙠𝙖 𝙣𝙖 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙣𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙠𝙖𝙥𝙖𝙣𝙞 𝙥𝙖𝙣𝙞𝙬𝙖𝙡𝙖. Sigaw ko sa kanya.

𝘼𝙣𝙖𝙠 𝙥𝙖𝙩𝙖𝙬𝙖𝙧𝙞𝙣 𝙢𝙤 𝙖𝙠𝙤 𝙠𝙖𝙮𝙖 𝙖𝙠𝙤 𝙣𝙖𝙜𝙖𝙡𝙞𝙩 𝙨𝙖 𝙢𝙤𝙢𝙢𝙮 𝙢𝙤 𝙠𝙖𝙨𝙞 𝙞𝙥𝙞𝙣𝙖𝙗𝙞𝙜𝙖𝙮 𝙣𝙞𝙮𝙖 𝙖𝙣𝙜 𝙠𝙖𝙠𝙖𝙢𝙗𝙖𝙡 𝙢𝙤. Naiiyak niyang sabi. 𝐴𝑛𝑜? Hindi ko alam pero naramdaman ko nalang na tumulo ang mga luha sa mga mata ko.

𝙁𝙪𝙘𝙠. Sigaw ko. 𝙏𝙝𝙞𝙨 𝙞𝙨 𝙖 𝘽𝙪𝙡𝙡𝙨𝙝𝙞𝙩 𝙁𝙪𝙘𝙠. Ilang beses pa akong nagmura ng dahil sa galit ko. Buong buhay kong pinagdusahan ang pagkamatay ng mommy ko at ngayon maririnig kong...

𝐹𝑢𝑐𝑘...

𝘿𝙖𝙢𝙣 𝙞𝙩 𝘿𝙖𝙙 𝙝𝙪𝙬𝙖𝙜 𝙣𝙖 𝙝𝙪𝙬𝙖𝙜 𝙢𝙤𝙣𝙜 𝙨𝙞𝙨𝙞𝙧𝙖𝙖𝙣 𝙨𝙞 𝙈𝙤𝙢𝙢𝙮 𝙙𝙖𝙝𝙞𝙡 𝙠𝙖𝙝𝙞𝙩 𝙠𝙖𝙞𝙡𝙖𝙣 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙨𝙞𝙮𝙖 𝙣𝙖𝙜𝙞𝙣𝙜 𝙠𝙖𝙜𝙖𝙮𝙖 𝙢𝙤. Sigaw ko sa kanya dahil hindi ko parin matanggap ang sinabi niya sa akin at mas lalong hindi ko tatanggapin iyon.

𝙏𝙤𝙩𝙤𝙤 𝙖𝙣𝙜 𝙨𝙞𝙣𝙖--singit na naman ni Brad dahilan para lumapit ako sa kanya at kwelyuhan siya.

𝙎𝙞𝙣𝙖𝙗𝙞 𝙠𝙤𝙣𝙜 𝙩𝙪𝙢𝙖𝙝𝙞𝙠 𝙠𝙖 sigaw ko pa sa kanya at agad bumaling kay Dady. 𝘿𝙖𝙙 𝙖𝙡𝙖𝙢 𝙢𝙤 𝙗𝙖 𝙠𝙪𝙣𝙜 𝙗𝙖𝙠𝙞𝙩 𝙖𝙮𝙤𝙠𝙤𝙣𝙜 𝙢𝙖𝙣𝙞𝙬𝙖𝙡𝙖 𝙨𝙖𝙮𝙤? Tanong ko sa kanya.

𝘼𝙣𝙖𝙠.. nagmamakaawang sagot niya.

𝘿𝙖𝙝𝙞𝙡 𝙥𝙖𝙜 𝙨𝙖 𝙤𝙧𝙖𝙨 𝙣𝙖 𝙩𝙤𝙩𝙤𝙤 𝙮𝙖𝙣𝙜 𝙨𝙞𝙣𝙖𝙨𝙖𝙗𝙞 𝙣𝙞𝙮𝙤 𝙖𝙩 𝙥𝙖𝙣𝙞𝙬𝙖𝙡𝙖𝙖𝙣 𝙠𝙞𝙩𝙖 𝙨𝙖 𝙢𝙜𝙖 𝙥𝙞𝙣𝙖𝙜𝙨𝙖𝙨𝙖𝙗𝙞 𝙢𝙤 𝙖𝙮 𝙗𝙪𝙤𝙣𝙜 𝙗𝙪𝙝𝙖𝙮 𝙢𝙤 𝙖𝙮 𝙬𝙖𝙡𝙖 𝙠𝙖 𝙣𝙖𝙣𝙜 𝙩𝙖𝙩𝙖𝙬𝙖𝙜𝙞𝙣𝙜 "𝙖𝙣𝙖𝙠" Sabi ko sa kanya at agad umalis ng pigilan ako ni Brad ay sinamaan ko lang siya ng tingin dahilan para bumitiw siya sa pagkakahawak sa akin.

Naramdaman kong sumunod si Roseanne sa akin kaya agad kong pinunsan ang mga luha sa aking mata dahil ayokong makita niya akong umiiyak.

𝙃𝙖𝙧𝙤𝙡𝙙 𝙥𝙞𝙜𝙞𝙡 𝙣𝙞𝙮𝙖 𝙨𝙖 𝙖𝙠𝙞𝙣. Naramdaman kong hinawakan niya ang aking kamay. 𝙄'𝙢 𝙨𝙤𝙧𝙧𝙮 𝙠𝙪𝙣𝙜 𝙥𝙞𝙣𝙖𝙜𝙗𝙞𝙣-- hindi ko na siya pinatuloy pang magsalita dahil sa lahat ng ayaw ko ay ang mag sorry siya na kahit ako naman dapat ang gumawa non.

𝙎𝙝𝙝𝙝 sabi ko sa kanya para manahimik siya. 𝙉𝙖𝙞𝙞𝙣𝙩𝙞𝙣𝙙𝙞𝙝𝙖𝙣 𝙠𝙞𝙩𝙖 𝙍𝙤𝙨𝙚𝙖𝙣𝙣𝙚 𝙠𝙖𝙮𝙖 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙠𝙖 𝙙𝙖𝙥𝙖𝙩 𝙝𝙪𝙢𝙞𝙣𝙜𝙞 𝙣𝙜 𝙨𝙤𝙧𝙧𝙮 𝙨𝙖 𝙖𝙠𝙞𝙣. Dagdag ko pa sa kanya.

Nginitian ko siya at agad akong umupo dahil napakabigat na talaga ng pakiramdam ko ngayun. 𝙆𝙪𝙣𝙜 𝙞𝙠𝙖𝙬 𝙖𝙣𝙜 𝙣𝙖𝙨𝙖 𝙨𝙞𝙩𝙬𝙖𝙨𝙮𝙤𝙣 𝙠𝙤 𝙍𝙤𝙨𝙚𝙖𝙣𝙣𝙚 𝙥𝙖𝙥𝙖𝙩𝙖𝙬𝙖𝙧𝙞𝙣 𝙢𝙤 𝙥𝙖 𝙧𝙞𝙣 𝙗𝙖 𝙖𝙣𝙜 𝙢𝙜𝙖 𝙢𝙖𝙜𝙪𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙢𝙤? wala sa sariling tanong ko sa kanya.

𝙃𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙠𝙤 𝙖𝙡𝙖𝙢 𝙃𝙖𝙧𝙤𝙡𝙙 𝙥𝙚𝙧𝙤 𝙡𝙖𝙝𝙖𝙩 𝙣𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙨𝙞𝙜𝙪𝙧𝙤 𝙩𝙖𝙮𝙤 𝙖𝙮 𝙣𝙖𝙜𝙠𝙖𝙠𝙖𝙢𝙖𝙡𝙞 𝙖𝙡𝙖𝙢 𝙠𝙪𝙣𝙜 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙙𝙞𝙣 𝙮𝙤𝙣 𝙜𝙞𝙣𝙪𝙨𝙩𝙤 𝙣𝙜 𝙢𝙜𝙖 𝙢𝙖𝙜𝙪𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙢𝙤. Paliwanag niya sa akin.

Agad naman akong natawa. 𝙃𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙜𝙞𝙣𝙪𝙨𝙩𝙤? 𝙋𝙖𝙣𝙤 𝙣𝙖𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙮𝙤𝙣𝙜 𝙠𝙖𝙠𝙖𝙢𝙗𝙖𝙡 𝙠𝙤? 𝘼𝙣𝙤 𝙣𝙖𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙖𝙣𝙜 𝙞𝙞𝙨𝙞𝙥𝙞𝙣 𝙣𝙞𝙮𝙖?𝙂𝙪𝙨𝙩𝙤 𝙠𝙤 𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙣𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙣𝙜 𝙢𝙖𝙨𝙖𝙮𝙖𝙣𝙜 𝙗𝙪𝙝𝙖𝙮 𝙍𝙤𝙨𝙚𝙖𝙣𝙣𝙚 𝙗𝙖𝙠𝙞𝙩 𝙠𝙤 𝙥𝙖𝙣𝙜 𝙥𝙖𝙜𝙙𝙖𝙖𝙣 𝙖𝙣𝙜 𝙡𝙖𝙝𝙖𝙩 𝙣𝙜 𝙩𝙤? Gusto kung matawa dahil wala akong kaalam alam akala ko pa naman ay alam ko na ang lahat tungkol sa pamilya ko pero nagkakamali lang pala ako. 𝘼𝙣𝙜 𝙨𝙖𝙠𝙞𝙩 𝙚𝙝..𝙮𝙤𝙣𝙜 𝙩𝙞𝙥𝙤𝙣𝙜 𝙜𝙞𝙣𝙖𝙜𝙖𝙜𝙤 𝙠𝙖 𝙣𝙜 𝙥𝙖𝙢𝙞𝙡𝙮𝙖 𝙢𝙤 𝙮𝙤𝙣𝙜 𝙩𝙞𝙥𝙤𝙣𝙜  𝙖𝙠𝙖𝙡𝙖 𝙢𝙤 𝙣𝙖 𝙮𝙤𝙣𝙜 𝙩𝙖𝙤𝙣𝙜 𝙡𝙖𝙗𝙞𝙨 𝙢𝙤𝙣𝙜 𝙞𝙣𝙞𝙞𝙙𝙪𝙡𝙤 𝙖𝙮 𝙨𝙞𝙮𝙖 𝙙𝙞𝙣 𝙥𝙖𝙡𝙖 𝙩𝙤𝙣𝙜 𝙩𝙖𝙤𝙣𝙜 𝙜𝙖𝙜𝙖𝙜𝙤 𝙨𝙖𝙮𝙤. Hindi ko maiwasan isipan ang lahat ng sinabi ni Dady sa akin na ang mommy ko ang dahilan ng lahat lahat.

𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑖𝑘𝑎𝑤 𝑝𝑎 𝑚𝑜𝑚?....

𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑖𝑘𝑎𝑤 𝑝𝑎?....