webnovel

The Casanova’s Queen

Lucia Dela Rosa, isang pasaway at naging rebelde na anak dahil sa issue nila sa pamilya. Lahat ng gusto niya ay ginagawa niya. She is like a dangerous queen. Bukod doon ay isa rin siyang leader ng mga gangsters at kilala ito sa pagiging matinik at palaban. Samantalang sa kabilang banda, ay may isang binata na nag ngangalan na Evan Palermo. Kilala rin siya sa pagiging matinik at palaban...sa babae at kama nga lang. Anong mangyayari kapag ang dalawang ‘to ay nagka kilala at nagka inlove-an dahil sa isang pustahan? Will they find love and peace in each other?

Darlin_Reld · Urban
Not enough ratings
49 Chs

Chapter 32

Umuwi na kami ni Evan sa unit ko after he break down sa University. Hindi ko na pinakwento ang nangyari. He was so hurt and I was so stupid to ask that to him. Minsan talaga naiinis na ako sa sarili ko dahil sa pa dalos dalos na mga desisyon ko sa buhay.

I cooked a simple dinner for the two of us. I want to make him happy dahil after niyang sabihin ang mga salitang 'yun kanina ay hindi na siya umimik. He never talked. Puro ako nalang ang dada ng dada sa kotse kanina.

"Evan! Dinner is ready. Come here. Let's eat!" Tawag ko sakaniya. He's in the living room and watching a movie.

Ilang sandali lang ay pumasok siya dito sa kusina. Tahimik siyang umupo sa harap ng lamesa. Pinag sandok ko siya ng kanin at ulam at inilagay iyon sa plato niya.

"You should eat many! Okay? Para strong ang boyfriend ko. Ako nag luto niyan kaya dapat ubusin mo 'yan!" Masiglang sabi ko sakaniya. He just smiled. Gusto ko siyang irapan dahil sa inaasta niya ngayon sa akin pero pinipigilan ko ang sarili ko.

Langhiya. Paki paalala nga sakin na huwag na huwag ko na siyang tatanungin about doon kung magiging ganito siya after. Kung alam ko lang talaga, sana ako nalang ang gumawa ng way para malaman ko ang lahat nang nangyari.

Wala pa rin siyang imik habang naka harap na sa hapag. Lumapit ako sakaniya and sit on his lap.

"What are you doing?" He asked.

"Susubuan kita."

Kinuha ko ang kutsara't tinidor sakaniya at ako na mismo ang nag lagay ng kanin doon para subuan siya. Sana naman madala ko siya sa lambing at pag landi ko.

"Say aahh." He looked at me and just opened his mouth.

Sinubuan ko siya nang sinubuan hanggang sa matapos kaming kumain na dalawa sa ganoong posisyon. Subo, kain, lunok lang ang naging routine namin sa buong dinner. Hindi man lang siya nag salita o ano. I even cooked delicious food pero no comment lang siya. Wala man lang bang papuri diyan like "the food tastes good"?

Umalis ako sa pag kakandong sakaniya. "Punta ka na doon, Evan. Ako nang bahala dito."

Tumayo siya mula sa kinuupuan niya nang walang pasabi at lumabas nga siya ng kusina. Potek! Sumuntok suntok ako sa ere dahil sa inaasta niya ngayon. Nakaka stress. Gusto ko siyang batuhin ng plato!

Padabog kong iniligpit ang mga pinag kaininan namin at inilagay sa may lababo.

Hinugasan ko ang mga platong ginamit namin pati na rin ang mga platong malinis dahil hindi ko na alam at wala akong maisip kung paano ko mapapabalik ang masigla at malanding Evan.

Susmaryosep! Kung nasaan man ang kaluluwa ng pinsan niya, patahimikin mo na sana si Evan. Parang awa mo na. Bigyan mo siya ng mapayapa at masaganang buhay kasama ko.

I went outside the kitchen after washing the dishes. Wala na siya sa may living room. Nasaan na 'yun? Umuwi na ba siya?

I went upstairs and went to my room to check if he's there. Nandoon nga siya at naka higa sa kama ko while using his phone. Tumalon ako papunta sakaniya at niyakap siya.

"What are you doing?" Tanong ko. "Siguro nang chichix ka no?" 

I looked at his phone and I saw a picture. There are two men who look a like and they are very happy habang magka akbay.

"He's Earl. He really looks like me, right? That's why most of the poeple think we're twins."

"Evan..."

"Magka sundo kami sa lahat ng bagay. We even grew up together. His mom and my dad are siblings. We live in the same village."

Is he going to tell me their story now? Tahimik lang akong nakikinig habang nakayakap pa rin ako sakaniya.

"Lahat ng gusto ko, gusto rin niya. Kaya noong nagka gusto siya kay Lia he immediately talked to me na huwag kong lalandiin si Lia. That I shouldn't include Lia sa listahan ng mga magiging babae ko. I saw how much Lia and Earl love each other. Until one night.." pumiyok ang boses niya.

"It's okay, Evan. You don't need to tell me the whole thing now if you're not ready yet."

"No, baby. I must tell you this." He looked into my eyes. "We already knew that time that Lia was pregnant. She was 5 months pregnant. Earl was the happiest man alive. He was really really happy. I've never seen him as happy as like that. I was happy for the both of them too even though Lia was still a minor."

Omg! So talagang buntis ang bitch na 'yun noon at wala pa siya sa tamang edad? Ibang klase rin pala ang pinsan ni Evan. Mag pinsan nga sila!

"One night nagka ayaan mag inom ang mga kaibigan namin. So we were in the bar partying. Lia called Earl to come to their house dahil may nang gugulo daw sakanila. And I don't have any idea kung sino 'yun. Earl wanted to go there kaya inaya niya na akong umalis sa bar."

"Sumama ako sakaniya and I was the one who was driving our car. Pero may isang lalaki ang nag hamon sa amin na mag karera. Napaka yabang ko noon at pumayag ako. Pumayag kami ni Earl. And that was the most stupid thing I have ever done in my whole life. Do you still remember when you invited me to that place where you had a drag racing? Isa sa mga dahilan kaya ayaw kong umangkas sa'yo ay dahil sa racing  nag simula ang pagka matay nang pinsan ko."

"I'm sorry. I didn't know." Kaya pala takot na takot siya noon.

"I was driving so fast. So fast that I didn't see that there was a car approaching us. Lia was calling that time to Earl at nahulog niya ang cellphone niya. Dinampot niya 'yun so he was not aware that we were about to crash. I tried my best para iwasan ang sasakyan but it was too late, baby. Too late to avoid the cause of death of my cousin."

"The next thing I knew I was in the hospital. I only got bruises and just a wound on my head. But Earl? He died. His head was hit by the window. Na puruhan ang ulo niya. When they told me that he was gone, I couldn't believe it. I couldn't accept it. It was my damn fault baby! I was the one who was driving the car. So lahat ng sisi ay nasa akin.

I wiped his tears on his eyes when he breaks down again. He's crying. And I can feel the pain na nararamdaman niya ngayon.

"Kahit sabihin nang Tita ko na hindi ko kasalanan, na wala akong kasalanan. Na kasalanan nang sasakyan na bumangga sa amin, hindi ko pinakinggan ang lahat nang yun. Because I know to myself that I was the reason. Ako. Ako ang may kasalanan. I lost my bestfriend. My Aunt and Uncle lost a son. And Lia lost the love of his life at ang pinaka masakit doon ay nawalanan ng ama ang magiging anak sana nila. Do you know how much it hurts na ako mismo ang kumuha sakanila nun? Na inagaw ko sakanila ang buhay ng pinsan ko? Damn. I even wished na sana pati ako namatay na lang."

"I locked myself in the room for almost 1 month. I didn't go to the funeral of Earl dahil hindi ko siya kayang harapin na bangkay nalamang at walang buhay. Gabi gabi ko siyang napapanaginipan. Even in my dreams, he was saying that it was not my fault. That he's happy wherever he is now. But I know him well. I know that the happiest place for him is to be with Lia. To live and to spend the rest of his life with her and with their child."

"One day, Lia came to our Mansion. I was so shocked to see her. She was smiling at me. I even asked myself how does she manage to smile after mawala ng pinsan ko? But I noticed that the bump on her stomach was gone. So I got curious. She's been acting weird too. She even wants to live in our house. To live with me. Naguluhan ako so I asked my Mom."

"What happened to her? Where's the baby?"

"Because of too much stress that she had been through nakunan siya. Hindi niya nakayanan ang sakit nang mawala sakaniya si Earl. Hindi niya napag tuunan ng pansin ang anak niya dahil sa pag luluksa. At doon nag umpisa ang pagka humaling niya sa akin. My parents told me na dahil sa kamukha ko si Earl parang nalipat sa akin ang pagmamahal na meron siya. She couldn't accept that Earl was gone. She sometimes calls me Earl and not my name. Mom asked me na pagbigyan siya because she's suffering. But I know what's better. Hindi siya makaka move on at ibabaon niya lang ang sarili niya kung ipagpapatuloy at sasakyan ko ang ginagawa niya."

"But at first it was fine with me. Sige, pagbibigyan ko dahil may pinagdadaanan siya. But as time passed by, she's becoming more and more. Iba na ang inaakto niya. Para na siyang nababaliw. Napansin na rin 'yun nila Mom and even Earl's parents that she's been acting strange. I tried to understand her but I couldn't. I know sa lahat nang taong na nag mamahal kay Earl siya ang pinaka na apektuhan at pinaka nasaktan lalo na't nawala ang anak nila. But I don't want her to be like that forever. As long as I can help her, I will help her. But she always refuses. That's why noong nandon ka sa condo ko ay pinakiusapan kitang mag panggap na girlfriend ko dahil that was the first thing to do para makawala ako sakaniya. For her to see me with another girl. To realize that I have my own life and I'm not Earl."

"Did you ask her to visit a psychologist? Maybe because of too much love and the trauma kaya siya nagka ganon. And he sees Ears with you."

"It's Earl, baby." He kissed my forehead. "I tried to convice her. We all tried but she doesn't want to. She said, she doesn't need that and it's only me who she needs."

"Is that the reason why you were not angry in the hospital?"

"Yes. Why should I? It was me who stole Earl's life. And his son won't die too if it was not because of Earl's death. And lastly, she won't be like that kung hindi lahat nangyari 'yun. So I am the one to blame. And who am I para magalit if he wants me to die?"

"But Evan, why didn't you try to love her? What if pinag bigyan mo siya talaga? Malay mo umayos siya."

"I can't. I can't love someone who is seeing me as another man. He loves me dahil sa paningin niya ako si Earl. And I don't want to love her because of the promise I made to Earl na walang talo talo. And it's a good thing I didn't do that. Wala ako sa tabi mo ngayon kung siya ang minahal ko. So don't say that. It's only you who I want to love."

Kinilig naman ako sa kalagitnaan ng dramahan namin. Pucha.

"I know it's too painful for you to share this story to me. But please, let go of the past. You were the one who was driving the car but it was not your fault na binangga kayo. Hindi mo rin kasalanan kung hindi nakayanan ni Earl ang aksidente na nangyari sa inyo."

I cupped his face and I stared straight to his eyes.

"Hindi mo rin kasalanan ang nangyari kay Lia. It was her emotion and mind who drove her to be like that. It was not your fault that she didn't take care of their child. Kasi kung ako ang nasa kalagayan ni Lia noon, aalagaan ko ang bata na nasa tiyan ko dahil 'yun nalang ang matitirang alaala ng ama ng magiging anak namin."

I wiped his tears again and kissed him on his cheeks.

"And now, Lia became a totally psycho bitch. It was not your fault too, Evan. She chose to be like that. So don't blame yourself. It's not your fault. It's not your fault, baby." Niyakap ko siya nang mahigpit because this is the best thing I can give to him. The comfort.

Evan looks like a cool guy and a happy man na kahit anong oras gustong lumandi ay makakalandi. But most of the people including me, don't know na may ganito pala siyang kabigat na dinadala. And I'm so proud of him na nakaya niyang kayanin ang lahat nang 'to.

"Evan, I promise I'll find Lia kahit saang sulok man siya nandoon. We'll talk to her. Baka may chance pa. May chance pa na mag bago siya at bumalik sa dati."

"What if she hurts you, baby?"

"I can handle myself. I can protect myself. Sarili mo dapat ang iniisip mo."

Kumalas siya sa pagkaka yakap ko.

"Baby, thank you so much. Atleast now, somehow I feel better."

"Kung may dark past ka pa diyan ikwento mo na ngayon."

"Wala na. Yun lang talaga."

"Good. Wala ka nang tinatago?"

"Wala na. Let's go to Earl's grave tomorrow. I'll introduce you to him. I know he'll be happy once I bring you there. Ito ang pinakaka hintay niya e."

"Ang ano?"

"Ang mag mahal ako at mag seryoso."

"Hindi ko siya kilala pero feeling ko proud na proud siya sa'yo."

"Why?"

"Syempre! Ang ganda at sexy kaya nang girlfriend mo. Masarap pa."

"You're very naughty."

"But Evan seriously speaking, I know in time you'll heal. All of the pain will be gone and only the happy memories will be left."

"I hope baby. I hope. In time."

"I love you so much, baby." I said and kissed him.

"Damn it. You just called me baby but I feel like I'm in heaven right now."

"Harot mo! Let's sleep!"

Pinatay niya ang ilaw at humiga siya ulit sa tabi ko at niyakap ako.

"Goodnight baby. Have a wet dream."

"Gagu."

WE'RE ON OUR WAY to the cemetery. After our class ay dito na kami dumiretsong dalawa. We bought flowers for his cousin. I don't know why but I kinda feel nervous.

"Do you always visit him?" I asked.

"Yes. I always find time to visit him."

Iniliko niya ang kotse at ipinasok na sa loob ng sementeryo. He parked it in the parking area. Kinuha ko ang bulaklak na binili namin atsaka lumabas ng kotse. Nag lakad na kami papunta sa puntod. Wala masyadong tao dito sa sementeryo at infairness naman sa sementeryo na 'to dahil ang ganda. Para kaming nasa park. It is full of tress, flowers and green grass.

"What does he like to do?"

"Baby, should I get jealous? You seem so interested about him. Kahit kamukha ko 'yun mas gwapo ako 'dun."

"Alam mo baliw ka. I just want to know him because he's your bestfriend. I didn't see you with someone na matatawag mong bestfriend e."

Huminto kami sa isa sa mga puntod. Ito na siguro ito. I read the name on the grave.

EARL JOSHUA PALERMO PULAN

"He's my only bestfriend. And I don't want to have another bestfriend. So there he is. Hi bro! How are you?"

Inilagay ko ang bulaklak sa may puntod at nag sindi naman siya ng kandila.

"So finally! You're meeting my girlfriend. Is she pretty? Siya 'yung lagi kong kinikwento sa'yo. She's Lucia, bro."

Tumabi ako kay Evan at pinag salikop ko ang mga kamay namin.

"Hi! I'm Lucia and I'm his girlfriend. I'm so happy to meet you, Earth."

"Baby, just read the name on his grave para hindi ka magkamali. Sorry bro. But she sucks when it comes to name. If you only know how many names she called me before."

"Grabe ka naman!"

"I'm just telling the truth, baby." Sumeryoso ang mukha ni Evan at umupo kami sa may damuhan habang magka hawak parin ang mga kamay namin.

"Bro, I know you're watching us there in heaven. I know you know too what just happened. I don't know what to do with Lia anymore bro. I really don't know now."

Isinandal ko ang ulo ko sakaniya at tahimik lang na nakikinig.

"Please help her, bro. Please help her to move on. Please help her to find herself again."

Humangin naman nang malakas at kinilabutan ako. Mygod ha! Mumultuhin pa yata kami.

"Evan, ang lamig ng hangin. Di kaya nandito siya?"

"Ganito lagi ang nangyayari everytime I'm talking to him. So I know he's listening to us. Are you scared?"

"Iharap mo na ako sa pinaka masamang tao at halimaw na nabubuhay pero takot ako sa multo."

"You're a badass who's scared of a ghost? It's okay. I'm here. I'll save you." He kissed me on my forehead.

"Siguro bro, kung buhay ka pa ang laki narin ng anak niyo no? At malamang maiinggit ako sa'yo kaya bubuntisin ko si Lucia."

"Bastos mo talaga. Buntis ka diyan!" Tumawa naman siya dahil sa kalokohan niya. Pero siguro baka pati ako mainggit kaya papayag na rin ako magpa buntis! Yikes.

Natigil ang pag uusap namin nang may batang lumapit sa amin. Isang gusgusin na bata at may hawak hawak siyang papel.

"Bakit bata?" I asked him.

"May nagpapa bigay po sa inyo nito."

Inabot niya ang papel sa amin at kinuha ko naman ito. Napakuyom ang kamao ko nang mabasa ko ang naka sulat sa papel.

"What is it, baby?"

So she's here? Tumayo ako mula sa pagkaka upo ko.

"It's Lia. I want to understand her but she really wants to fuck you up."

Inabot ko sakaniya ang papel at binasa niya ito.

"Bata, sino nagbigay sa'yo nang papel?"

"Yung pong babae, Ate ganda."

"Nasaan na siya?" Inilibot ko ang mga mata ko sa kabuuan ng sementeryo pero wala akong makita.

"Umalis na po e. Pero po kanina nandito rin po siya at umiiyak habang nakayakap po sa may puntod na yan."

Ibinaling ko ang tingin ko kay Evan at nakatulala lang siya habang naka tingin sa puntod ng pinsan niya.

"Evan." I called him.

"Lia won't stop habang hindi niya ako nakukuha."

"I won't let her to get you. I know na may pinagdadaanan siya pero hindi ako makakapayag sa gusto niya!"

Aba naman 'yung babae na yun! Hindi niya ba ma gets na hindi si Evan ang lalaking mahal niya? E bakit hindi nalang kaya siya mag hanap ng ibang lalaki atsaka niya iparetoke? Tutal gusto niya namang makasama ang kamukha ni Eartlings. Masasabunutan ko talaga ang pisteng 'yun.

Nag ring ang cellphone ko at kinuha ko ito mula sa bulsa ko. It's Luke. Sinagot ko ang tawag niya.

"Where are you?"

"I'm in the cemetery with Evan."

"Anong ginagawa niyo diyan?"

"We're visiting his cousin."

"Lucia, mag doble ingat kayo ngayon. Lia is back. She's in the Philippines now."

"Yes, I know. We just received a paper here. Pina abot niya sa bata."

"Anong sabi?"

"It's an invitation actually. That bitch wants to get married with my boyfriend. Punyeta siya."

"Get out of there now. Check your car first bago kayo bumyahe."

"Yes. Thanks, Luke."

I ended the call. Tinignan ko si Evan at naka titig na siya sa akin ngayon.

"What?" I asked.

"Lucia, I know you'll get mad but I want to go here." Napa kunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Are you out of your mind? We don't know kung anong maaabutan natin diyan! Don't tell me you want to fucking marry her?!"

"Ofcourse not. I just want to talk to her. I want to explain that I'm not Earl and she must not do this. Hindi ito matatapos kung hindi ko siya kakausapin nang maayos."

"If you go there, I'll come with you. I don't want you to go alone."

"Lucia, problema namin 'to. Ayaw kong madamay ka dito."

"I don't fucking care kung problema niyo lang 'yan. It's dangerous! What if something bad happen to you? What if she hurts you again?"

"Lucia, listen to me."

"No, Evan! You listen to me. You will not go there and will not talk to her unless I'm with you. Period!"

I will never allow him to go there alone. Nakuha na siyang lasunin ni Lia what more ngayon? I don't know what are the things that, that girl capable to do. She's out of her mind. Yes she's experiencing hard time now but her actions are worst.

"Let's go home." Aya niya sa akin.

Nauna siyang mag lakad sa akin at iniwan ako. So ano ngayon? Galit ba siya? I'm just worried about him. Jusko! Hindi ko kakayanin kung malagay nanaman siya sa panganib! Baka akala niya naka move on na ako sa ginawang pag kidnap at pag tangka sa buhay niya ng baliw na 'yun kahit alam kong may mabigat siyang pinag dadaanan ngayon.

Nang makalapit kami sa may parking lot ay inunahan ko siyang mag lakad.

"Stay there. I need to check the car first."

Kinuha ko ang susi sakaniya. Lumapit ako sa kotse at sumilip ako sa ilalim nito. Naka locked naman ang mga pinto so imposibleng mabuksan niya 'yun unless may lahi siyang carnapper.

I opened the doors and checked the car inside. All cleared. Lumapit si Evan sa akin at pumasok na sa loob. He'll drive.

Tahimik lang kaming dalawa buong byahe. Wala sa amin ang nag salita. I don't know what he's thinking right now. Once na maging maayos ang sitwasyon na 'to, aawayin ko talaga siya na pokpok siya. Ginigigil niya ang buong pagkatao ko.

He stopped his car infront of our building. Bakit dito siya huminto? Bakit hindi sa parking lot?

"I won't sleep in your unit tonight." Nakatingin niya na sabi sa akin.

"Okay."

Padabog kong binuksan ang pintuan ng kotse niya at bumaba ako.

"Evan. Go home in your mansion now. Ayaw kong malalaman na saan saan ka pa nag pupupunta. Once you went there without me at sa oras na hindi mo ako sinunod, I'm telling you we're done. At sinisiguro ko na wala ka nang babalikan."

Pabagsak kong sinara ang pinto ng kotse niya at nag lakad papasok ng building. Tutal ayaw naman niya yatang makinig sa akin maganda nang takutin ko siya. Akala niya diyan!

Pumasok ako sa elevator. I grabbed my phone and dialed Luke's number.

"Oh?"

"Evan wants to go there sa punyetang kasalan na magaganap!"

"Why? Don't tell me he wants to get married with her? Kawawa ka naman."

"Gago hindi. Gusto niya raw kausapin si Lia and fix their issue."

"So you already know their issue? I'm here in your unit now."

"Yes, I know it already."

Bumukas ang elevator at lumabas ako. Pag dating ko sa unit ko ay tinype ko ang passcode at pumasok. Naabutan ko si Luke na nasa may living room habang may bote ng alak sa kanang kamay niya.

"Luke." I ended the call. Umupo ako sa tabi niya at kinuha ang bote ng alak.

"Alak na alak ka?"

"Nabadtrip ako e."

"Ano ba gusto niyang mangyari?"

"Ayun nga. He wants to go there at gusto niyang ipa intindi ang tunay na sitwasyon."

"Let him. Maganda nga 'yun e. Samahan mo nalang. I'll come with you."

Napa irap ako sa kawalan.

"I want him to go there with me but he doesn't want me to go! Mygod! He wants to go alone at baka daw may mangyari na masama sa akin at madamay ako. Jusko! I can handle myself. But him? I'm not under estimating Evan here pero paano nalang kung may mangyari sakaniya doon?! Akala niya ba ganon lang kadali kausapin ang babae'ng yun sa ganong klaseng pag iisip na meron siya? She already tried to kill him for God's sake!"

"Chill ka lang nga. Ang laki ng butas ng ilong mo. Where is he now?"

"He going home sa mansion nila. Pina uwi ko siya doon. He doesn't want to stay here tonight!"

Kinuha ni Luke ang cellphone niya at may tinawagan.

"Hello? Yes. Please watch Evan Palermo. Bantayan niyo kung saan siya pupunta. Get your eyes to him. I want to know everything he is doing. Yes. Okay. Thanks." Binaba niya ang cellphone niya at tumingin sa akin.

"Oh ayun na. Pinabantayan ko na ang iyong pinaka mamahal. Baka mamaya takasan ka e."

"Subukan niya lang talagang takasan ako. Binlack mail ko siya. Sabi ko, once na pumunta siya doon na wala ako break na kami."

"Wow! Lakas. Nag hamon ng break up!"

"Tae mo, Luke. Huwag mo akong mainis inis at nang gigigil talaga ako."

"Sorry na. Huwag ka ng mainis diyan. Ang pangit mo. Inis ka lang niyan dahil hindi matutulog dito si Evan e. Huwag ako, Lucia. I know how wild your fucking hormones are."

Sinamaan ko siya ng tingin at tinawanan niya lang ako.

"Pero hoy, kuya mo ako at gusto kong malaman 'to."

"Ano naman 'yun?" Kinuha ko ulit ang alak na iniinom niya at tinungga iyon.

"May nangyari na ba sa inyo?"

Naibuga ko sakaniya ang alak na nasa bibig ko. Hayup na tanong 'yan!

"What the fuck, Lucia?! You're disgusting! Look what you did!"

"E bakit kasi ganiyan 'yang tanong mo!"

"Kuya mo'ko at gusto ko lang malaman! Aba! E paano kung mabuntis ka? Paano ko ipapaliwanag sa tatay mo ang nangyari? Edi ako ang nalagot don! Baka isumbat pa sa akin ng tatay mo na hindi ako naging mabuting kuya sa'yo."

"Wow ha. Maka tatay mo, hindi mo tatay 'yun?"

"Edi tatay natin. Tangina pinuno mo ng laway ang mukha ko."

Kumuha siya ng tissue sa at pinunasan niya ang mukha niya.

"Ano na nga? Meron na ba?"

Putek sasagutin ko ba? Ang awkward naman yata ng tanong niya. Imagine kuya mo mag tatanong kung may nangyari na ba sa inyo ng boyfriend mo. Bwisit.

"Meron na no? Huwag ka ng mahiya. Alam kong maharot ka. At alam kong bibigay ka dahil mahal mo si gago."

"Oo na! Meron na! Ano?! Masaya ka na?"

Putek! Never in my imagination na naisip kong aaminin ko sakaniya na nakipag jerjer na ako. Hayup talaga.

Lumapit siya sa akin at piningot niya ang tenga ko.

"Aray! Aray! Ano ba Luke! Masakit!"

"Bakit ka pumayag na may mangyari na sa inyo?!"

"Aray ko! Aray ko! Bitawan mo nga ang tenga ko! Letse ka ang sakit!"

"Aba't sasagot ka pa!"

"E tinatanong mo ako e! Atsaka hindi ko na nga napigilan tulad ng sabi mo. Isa lang naman 'yun Luke! Isa pa lang."

"At may balak ka pang dumalawa? Hinuhuli lang kita pero tama pala ako!" Binitawan niya ang tenga ko at umupo siya sa may couch.

Hinimas himas ko ang tenga ko dahil pakiramdam ko maalis ito sa sakit.

"Lucia, make sure that Evan will be the guy na pakakasalan mo. Nagkaka intindihan ba tayo?"

"E pano kung mag punta siya don? Edi magbebreak kami!"

"Hindi siya makakapunta don sinisiguro ko na sa'yo. Atsaka kahit naman pumunta siya don asa naman ako na makikipag break ka. Lokohin mo na lahat huwag ako."

"Edi wow."

"But Lucia, wala ka bang na aalala?"

"Na aalala na ano?" Sumeryeso ang tingin at boses ni Luke. Bigla akong kinabahan sakaniya.

"That night. When Evan and his cousin got into an accident. They had a race first, right?"

"O tapos?"

"We were there. Tayo ang nakalaban nila."

Para naman akong pinag bagsakan ng langit at lupa dahil sa sinabi niya. What the fuck did he just say?!

- -

100 comments for this Chapter mag a update ako bukas! Whahahahaha. Gusto ko kasi nag babasa ng thoughts niyo and all like reactions ganern. Demanding ba? Sorreeeeeh pero seryoso talaga gustong gusto ko talaga nang nakakabasa ngcocomment guys. I dunno why. Huhu

Thankyouuuuuu.