Chapter 20

Umuwi rin kami kinabukasan nung nag beach kami. Sinundo kami ng sasakyan nila Evan na pinasundo ng parents niya. Sumabay na sa amin si Kennedy. Umuwi kasi ng mas maaga si Lancie kasama si Patricio. I still don't know what happened to them after that. But base sa sinabi ni Hong nung tumawag siya sa'kin ay galit ito. I hope Lancie and him are fine. Si Luke naman ay nag byahe mag isa at mas nauna pang umalis sa amin dahil may importante raw siyang aasikasuhin. Hindi ko na siya tinanong kung ano iyon dahil baka about sa Mafia group niya ito.

May pasok na naman ngayon that's why I'm busy studying. I feel so proud to myself dahil dati hindi naman ako ganito. Pero ngayon unti unti na akong nag iimprove. GKTMP! /Gusto ko tuloy magpa party/

Ang daming pinapagawang reports and all ng mga prof ko dahil graduating na nga kami. Sometimes pinapagawa ko nalang kay Luke ang iba at malugod naman niyang tinatanggap iyon. Takot niya nalang kapag humindi siya sa akin.

Esmas is texting me for these past few days pero hindi ako nag rereply sakaniya. Hindi naman sa nag mamaganda pero I want to distant myself to him now. Gaya ng sabi ko, kailangan ko ng realization. Kung ano bang gagawin ko if ever na sabihin na niyang mahal na niya ako. At kailangan kong klaruhin sa sarili ko ang tunay na kong nararamdaman.

I know to myself that Evan is not hard to like and to love. Is this my karma? Dahil pinatulan ko ang pustahan na 'yun? Gabi gabi kong sinasabunutan ang sarili ko dahil sa nararamdaman ko. Bwisit! Pakiramdam ko nga ay makakalbo na ako. Hindi ba dapat siya ang mafall? Pero bakit pati ako na aapektuhan. Punyemas! BTAM. /Bilog talaga ang mundo/

But I'm not sure if may gusto na ba ako sakaniya. I'm attracted to him yes. But like? I'm not sure yet. That's why I want to distant myself to him ay para makumpirma ko sa sarili ko kung gusto ko na ba talaga siya and I'm doing this too para marealize niyang mahal na niya ako. Though I know na nandoon na siya. Malakas talaga ang pakiramdam ko na mahal na niya ako. Ramdam na ramdam ko e. Hindi niya palang siguro ma amin amin sa sarili niya. But I can feel it! However, kahit ganon ang pakiramdam ko, gusto kong mang galing sakaniya mismo ang mga salitang yun. Hindi niya pa ma amin sa sarili niya kaya ayaw ko magpa kampante. Mahirap na. Baka siopao nanaman e. So in short, I'm doing this for the both of us.

Napatigil ako sa ginagawa ko dito sa may living room ng may nag buzz sa labas ng unit ko. Tumayo ako at binuksan ang pinto. Nagulat ako ng makita ang mukha niya pero hindi ko iyon ipinahalata sakaniya. It's him. Pinapasok ko siya at may dala nanaman siyang grocery items. Consistent talaga ang pag bili niya sa akin ng groceries.

"Are you busy?" He asked me immediately nang maka upo siya may sofa. Wala man lang Hi or Hello kyah?

"Yes. Daming ginagawa sa school e."

"Bakit hindi ka nag rereply sa akin? Ilang araw na akong text ng text sa'yo at tawag ng tawag pero dinededma mo yata ako."

"Sorry. Hindi ko napapansin. Ito nga oh. Ang dami ng ginagawa ko." Pinakita ko sakaniya ang lahat ng paper works dito sa may living room.

Yes I'm busy but I'm not that actually busy lalo na't nandiyan si Luke para tulungan ako. Sinasadya ko talagang dedmahin ang lahat ng texts at calls niya. Remember, I want to distant myself. At kung papansinin ko siya at sasagutin lahat ng mga texts at tawag niya ay wala ring kwenta.

"Ganon ka na ba ka busy para hindi makapag reply kahit isa?"

"I'm tired. So sometimes I don't have time to check my phone at nakaka ligtaan ko rin."

"I don't know baby. But I feel like iniiwasan mo ako."

My heart skipped a beat nang marinig ko sakaniya ang salitang baby. What the fuck is that?

"Hindi kita iniiwasan. It's just that I'm really busy."

"Na pati ang pag sama sa akin during lunch time hindi mo na rin magawa? Kung hindi pa ako pumunta dito hindi kita makikita."

I feel so guilty and I don't know why am I feeling this.

"I'm so sorry. Babawi ako next time. Promise!"

"Pero wala naman tayong problema diba?"

"Wala. Ano namang magiging problema natin?"

"Kung wala tayong problema, wala namang sigurong iba? Ako lang, Lucia?"

"What? Why are you asking me that?" Is he doubting me na meron akong ibang lalaki? Sasampalin ko 'to e.

"I'm just fucking worried. Na baka iniiwasan mo 'ko dahil ayaw mo na sakin. Na baka may iba ka ng gusto na mas better sa'kin."

Gawain niya siguro 'yan dati kaya ngayon ganyan siya ka paranoid na baka meron akong iba dahil sa hindi ko pag pansin at pag iwas ko sakaniya. Mga manloloko talaga, takot sa sariling multo.

"Empoy, ano palagay mo sakin? Maharot?"

Pero maharot naman talaga ako e. Noon. Medyo nag bago na nga ako ngayon dahil siya nalang ang kinikita kong lalaki. Unlike before na gabi gabi ay iba.

"I'm sorry. I'm just...ah nevermind."

Napa tingin ako sa mukha niya and fuck. Hindi ko na natiis na lumapit dahil sa itsura niya ngayon. Hinawakan ko ang kamay niya.

"Wala tayong problema okay? Wala rin akong iba. We're good." I kiss him on his cheeks para naman papaano ay gumaan ang pakiramdam niya. Para siyang pinagbagsakan ng langit at lupa sa mukha niya ngayon.

"Let's eat dinner tomorrow then?"

"I need to finish this. Deadline na next next day." I lied again.

"Okay. I just miss you so much. Dahil after nang nangyari sa Batangas madalang kana lang magpa ramdam sa akin."

Na alala ko naman ang nangyari at pakiramdam ko ay nag init ang pwet ko. Mygoodness! Muntik ng may mangyari samin. Emeghad. Pasalamat talaga ako kay Hong dahil tumawag siya. Lifesaver siya sa part na 'yun.

"Nah. I'm just really busy. Don't think about it too much. Kasalanan ng mga prof namin. Sila sisihin mo."

"Sino ba yang mga 'yan? Kontra bida masyado."

Tumawa nalang ako at hindi siya sinagot. In fairness naman sa lolo mo medyo miss ko rin siya.

"I gotta go then. I don't want to disturb you. Finish all the things you need to finish so that we can see each other and  you can spend your whole time with me. I'm now okay na nakita kita at nasagot na ang mga tanong na bumabagabag sa akin."

"Silly. I'm gotta text you once na matapos ko lahat ng ito. Ingat ka."

Tumayo siya at nag lakad  na papuntang pinto. Hindi ko na siya hinatid palabas. Pinigilan ko ang sarili kong sundan siya.

Nang maisara na niya ang pinto ay sinampal ko ng pa ulit ulit ang sarili ko. Nababaliw na talaga ako.

"Lucia! Ano ba?! Bakit mo ba ginagawa yun sakaniya? Nakita mo ba yung mukha niya?!" Inis kong tanong sa sarili ko.

Sinabunutan ko nanaman ang buhok ko dahil pakiramdam ko maloloka na ako. Malapit na talaga kong makalbo! Para akong nakokosensya sa kasalanang pinagplanuhan ko naman talaga in the first place! Bahala na nga. Para sa aming dalawa naman 'to e.

THE next day ay dito umuwi si Luke. He will stay here for 3 days. Umalis daw kasi ang Mom at Dad niya. If you think na hindi maganda ang pag sasama ng Mom and Step Dad niya, you're wrong. They have a good relationship. Actually may kapatid pang isa si Luke. It's a boy too at ka age ko lamang yun. I met him several times and he's actually weird. That's why I don't usually talk to him everytime na nag kikita kami.

"Luke, sino pala kasama ng kapatid mo sa inyo?"

"Edi yung mga katulong."

"Wow ha. Kawawa naman 'yun. Iniwan mong mag isa."

"Malaki na siya, Lucia. Besides I want to stay here with you."

"So sweet of you naman my brother! Pero nagugutom na ako. Magluto ka na nga ng dinner! Kanina pa kita pinapaluto e."

Gutom na gutom na ako at nag sawa na ako mag sabi sakaniya ng pa ulit ulit na magluto ng dinner namin pero hindi pa rin siya naghiwa o ano.

Nagulat pa siya ng makitang ang dami kong stocks sa kitchen kanina pagdating niya. I told him na dala dala lahat yun ni Eman at natawa siya ng mapakla siya dahil yun daw ang first time niya na makakita ng lalaking bumibili ng grocery items para sa nililigawan niya.

"Let's just eat outside. I'm tired and lazy to cook."

"Treat mo?"

"Kailan ba kita pinabayad?" Naka poker face niyang tanong.

Natawa ako sakaniya dahil lahat ng gusto ko ipabili na gamit pati pagkain ay siya ang nag babayad. I never pay for my bills kapag kasama ko siya. He always pays. Pero sa kapatid niyang lalaki ay sobrang kuripot niya. That's why I feel so special.

"Tara na pala?"

Lumabas na kami ng unit ko and head out to the nearest restaurant here. Gusto ko kumain ng sinigang na hipon! Bigla tuloy akong na excite.

Nang makarating kami sa restaurant ay pumasok na kami sa loob at umupo sa table for two.

"Lucia, naka usap ko si Papa. May event tayong pupuntahan bukas."

He's talking about our father.

"Saan naman daw? Ikaw nalang pumunta."

"Sumama ka na. Kahit ngayon lang pag bigyan mo na ako."

"I'll think of it first."

I don't know if I'm ready to face my father now specially kapag nakita niyang okay na kami ni Luke.

"Does he know that we're okay?"

"Yes. He was happy when I told him."

Bigla naman akong nalungkot. Am I ready? I want us to be fine too of course specially Luke and I are now okay. It will be unfair kung galit pa rin ako sakaniya samantalang tanggap ko na ang kapatid ko. But kapag na alala ko ang nangyari noon parang nahihirapan ako. Pero hindi kami magiging okay if I'll still think about the past right?

"Okay. I'll give it a try."

"That's good. So tomorrow okay? I'll buy you a good dress to wear."

"Okay. Let's order na. I'm hungry."

Luke called the waiter and the waiter took our orders. Ang dami ng inorder niya and I don't know if kaya ba naming ubusin ang lahat ng yun.

While we're waiting for the food we just talk about underworld. Ang dami kong natutunan sakaniya. He's really smart. Kaya hindi na ako mag tataka kung bakit siya naging successful now. Abnoy nga lang minsan.

After 20 minutes the food came.

"Kaya ba nating ubusin 'to? Napaka dami."

"You're my sister. Hindi dapat kita tinitipid."

"Mata touch na ba ako KUYA?"

I rarely call him kuya. Actually hindi ko na nga matandaan when was the last time I called him Kuya.

"Utang na loob mo yan sa'kin."

"Edi wow. Kumain na nga tayo."

Nilagyan niya ako ng pagkain sa plato ko and we started eating. Una kong nilantakan ang hipon. Ang saraaaap talaga!

"Can you eat slowly? Para kang hindi babae."

"Why? Edi hindi. Sige tomboy na'ko." I laughed. Sarap sarap kaya kumain!

"I was inviting you to eat dinner with me. Bakit hindi mo sinabi na may kasama ka na pala kaya humindi ka?"

Nailuwa ko ang hipon na nasa bibig ko at napatingin sa lalaking nakatayo ngayon sa may gilid ko.

He was glaring at me at nilipat niya ang paningin niya kay Luke na kumakain pa rin.

"Empe..."

"Enjoy eating. Lilipat na lang ako."

Nag simula siyang mag lakad palabas ng restaurant. Tumayo ako at mag lalakad na sana nang umubo si Luke kaya napahinto ako.

"Wait, Luke. Susundan ko lang." Paalam ko sakaniya.

Hinawakan niya ang kamay ko at iginaya ako paupo.

"Eat. Let him. Huwag mong habulin." Seryosong sabi niya. Hindi niya ako tinitignan at patuloy lang siya sa pagkain.

Hindi ako naka sagot dahil ginamitan niya ako ng boses na ginagamit niya kapag naka Mafia Boss mode siya. Natakot ako sa way ng pananalita niya kaya sinunod ko nalang.

Hindi na ako umimik at tahimik lang ako hanggang sa matapos kaming kumain. Ganon din naman siya. Hindi ko alam kung bakit natatakot ako kay Luke kapag ganito siya.

"Do you want some dessert?"

"H-huh?"

"Dessert. Gusto mo ba?"

"Hindi na. Busog na ako. Uwi na tayo. Natatae ako."

Hindi naman talaga ako natatae. Sinabi ko lang yun para umuwi na kami. Bigla kasing nag bago ang ambiance. At wala akong alam kung bakit naging ganon siya kanina. Cool lang naman siya kay Entertainer noon ah? Gusto ko siya tanungin pero natatakot ako.

Punyeta. Ako na si Lucia na walang kinakatakutan ay natatakot ngayon sa kuya niya.

"Let's go home then."

Iniwan niya sa may table ang pera na pang bayad tsaka siya tumayo. Lumabas kami ng restaurant at sumakay ng kotse niya.

Tahimik lang kaming dalawa habang nasa byahe. Hindi naman ito kalayuan kaya after 5 minutes ay nakadating din kami sa building.

Pag dating sa unit ko ay dumiretso agad ako sa kwarto ko at iniwan siya sa baba.

Nag vibrate ang cellphone ko so I checked it. It's Eveready.

"Be my date tomorrow. Palalampasin ko ang nakita ko kanina."

I know he's mad. I declined his invitation yesterday tapos makikita niya akong kumakain kasama si Luke. Specially he knows that Luke is my ex and not my brother.

Lumabas ako ng kwarto ko at pinuntahan si Luke na naninigarilyo sa may living room.

"Luke."

"Oh?"

"Hindi ako sasama bukas."

"Bakit? Ayaw mo pa rin bang makita si Papa?"

"No. I need to go somewhere tomorrow."

Iniwasan ko ang tingin niya. Jusko! Ayan nanaman siya! Ano bang problema niya?

"Where are you going tomorrow?" He's using his voice again na puno ng authority. Parang nanginig naman ang tuhod ko. Hindi ko siya tinitignan at nakatingin nalang ako sa may gilid. I don't want to meet his stares.

"Sa ano, sa ma-"

"Is it important? Sino kasama mo?"

"Si Evaluate."

"Evaluate?" Tinaasan niya ako ng kilay. "Is it Evan? Lucia, are you really serious with that guy? You can't even remember his name." He laughed. And I swear to God ayaw ko siyang naririnig na tumatawa ng ganito. Kinikilabutan ang buong pagkatao ko. He seems like he's a different person.

But why is he like this all of the sudden? Nagagalit ba siya kay Evan? E nakainuman pa nga namin siya noong nasa Batangas. My brother is acting weird!

"You know I have a problem when it comes to names Luke. You know that." Nilakasan ko ang loob ko kahit medyo natatakot ako sumagot sagot sakaniya ngayon.

Para siyang kuya na galit na galit dahil lumalandi ang kapatid niya!

"Maybe that's because Evan is not really important to you. We both know na natatandaan mo lang ang pangalan nila when the person is important, has an impact to you or kung mahal mo ang taong yun."

"Why are you acting like this?"

Naiinis na'ko sakaniya.

"Lucia, I already know everything." Pinatay niya ang sigarilyo niya sa may ashtray at tumayo papalapit sa akin. "And I don't like what you are doing. Pinag pustahan ka ng gagong yun. Putangina siya. Akala ko pa naman totoong may gusto siya sa'yo. Pag laruan niya na ang buong babae dito sa mundo huwag lang ikaw na kapatid ko."

Nagulat ako sa sinabi niya at hindi ako naka sagot agad. What the fuck? How did he know that? Sino nag sabi sakaniya? Only me, Lancie and Dred know about the bet including Espasol and his friend na naka pustahan niya.

"H-how did you know that?"

"I have my own ways, Lucia. You know me. And I'm not happy sa nalaman kong 'yun. Once he hurt you, I swear I'm going to kill that man by my own hands. So fix and stop this fucking bet that you and him have."

"Luke, huwag mo akong pakialaman sa sitwasyon na meron ako ngayon."

"I'm your brother! At walang kuya ang matutuwa kapag nalaman niyang pinag pupustahan ang kapatid niya!" Sinigawan niya ako at napa pikit ako dahil galit na galit talaga siya.

Parang gusto ko tuloy mag dasal ng Ama Namin. Lord, pa kalmahin niyo po siya.

"Kuya please." Lumambot ang ekspresyon ng mukha niya ng tawagin ko siyang kuya.

"Tell me, gusto mo na ba siya?"

"I-I actually don't know my feelings yet. You witnessed how he cares about me. How he easily gets jealous. I think mahal na niya ako and I'm confuse about my feelings too. That's why I'm ignoring him para malaman ko kung ano ba talaga ang nararamdaman ko. At gusto kong ma realize niya na mahal na niya ako."

"You know what, dapat umpisa pa lang hindi mo na pinatulan yang putanginang pustahan na yan e. Look at you now? Ikaw ang biktima pero enjoy na enjoy ka pa sa nangyayari?"

"I have a bet too with Hong."

"What?"

"Hong and I have a bet. And that bet is to make him fall inlove with me."

"What?! Tanginang Dred yan. Kinunsinti ka pa niya talaga?"

"No! It was me who wants it. Just trust me with this, please? I know what I'm doing."

"What's your plan? Ayaw kong ma dehado ka."

"Yun nga. Once he said that he loves me I will confront him about the bet na meron sila. And if I'm sure about my feelings towards him I'll give him a chance."

"Are you sure about that?"

"Yes, I am. I know to myself that meron na akong nararamdaman sakaniya kahit papaano. But I don't know if it's just because I'm attracted or dahil sa gwapo siya at marunong siyang humalik or what."

"What the fuck?"

"Why?"

"Anong marunong siyang humalik? Putangina."

"H-he's a great kisser! He's good when it comes to making out."

"May nangyari na ba sa inyo?"

"W-wala ah! Yun ang pustahan nila. Ang makuha niya ako."

"Sumasakit ang ulo ko sa'yo. Just go upstairs and sleep."

"Trust me with this one. I know what I'm doing. Okay? Don't worry."

Lumapit ako sakaniya at niyakap siya. I know he's just being a protective brother to me. He doesn't want to hurt me. I'm his princess and he's always telling me that I deserve the best. I understand if he's mad now.

"Lucia, I want you to know that I'm not angry to you. I'm just worried na baka sa huli masaktan ka lang. Patawarin ako ng Diyos pero hindi ko alam kung anong magagawa ko sakaniya."

"So sweet naman my brother! Don't worry be happy okay?"

He kissed my forehead.

"Matulog ka na. Dalaga ka na talaga. Lumalandi ka na e."

Sinamaan ko siya ng tingin tsaka siya sinuntok sa tiyan.

"Wow ha. Ikaw kaya ang lumandi."

"Just go to sleep. Tomorrow you'll come with me at hindi sakaniya. Understand?"

"But.."

"I'm your brother Lucia. You should choose me over him."

"Oo na. Bwisit ka!"

Iniwan ko siya sa may living room at umakyat na ako sa kwarto ko. Paano kaya niya nalaman yung sa pustahan? Minsan iniisip ko na may lahing tsismoso siya e. Pero the fuck? Hindi kaya pinapa sundan niya ako o pinapa imbestiga?

Bwisit na Luke na 'yan. Kung hindi ko lang siya Kuya baka napatumba ko na siya. Paano nalang ang privacy ko? Daig ko pa ang nasa showbiz at may paparazzi. Siguro kakausapin ko nalang siya about that.

Kinuha ko ang cellphone ko at nag type ng message kay Evan.

"I'm sorry. But may lakad ako bukas. Can't be your date tomorrow."

After a minute ay mabilis siyang nakapag reply.

"I see. Next week we have game in SWU. I hope on that time you can come to watch."

Hindi ko na siya nireplayan. Ano ba 'tong ginagawa ko? Nahihirapan ako. Nahihirapan akong iwasan siya dahil parang ang sama sama ko. Punyetang pustahan kasi 'yan!

Nag vibrate nanaman ang cellphone ko and it's him again.

My heart skipped a beat when I read his message.

"I really miss you, Lucia. I fucking miss you. 😭"

Letse! May crying emoticon pa.

Napa titig ako sa message niyang ng ilang minuto. Pinatong ko ang kamay ko sa may dibdib ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko.

Pinikit ko ang mata ko at inisip ko lahat ng mga nangyari sa amin. We only know each other for few months. And I didn't expect I'll feel this way.

Parang slide show na pumapasok sa lahat ng isip ko lahat ng moments na meron kami. Hindi ko napansin na napapa ngiti na pala ako.

I opened my eyes at sa pag bukas ng mga mata ko ay mukha niya ang nakikita ko. Para akong nag hahallucinate. Ganito ba talaga ang epekto nito? Para akong naka droga.

I think I really like him.

I'm attracted yes.

I like the way he kiss me and touch me.

But I like him not because of that.

I like him because of who he is.

He is kind.

Malandi siya, oo. At natutuwa ako kapag nilalandi niya ako.

He cares for me.

He didn't fail to make me feel that I'm important to him.

He makes me feel, that he loves me.

And I think that's an enough reason to like him.

Ngumiti ang imahe na nakikita ko ngayon sa may kisame ng kwarto ko, kaya napa ngiti na rin ako.

It's final. I fucking like you, Evan. And this time I'm sure.

Hi guys! I'm so sorry for the late UD. May problema yata ang wattpad sa Wifi namin sa bahay dahil hindi ko ma open. But when I tried it sa wifi ng lola ko at nung nag data ako pwede naman! Anyway, aside from that, I just want to promote my first vlog on youtube! If you have time or feeling niyo bored kayo can you watch this video? You can also subscribe on my channel! Pag pasensyahan niyo na yan at mukha akong tanga dyan! HAHAHAHAHAHA. Thankyouuuuuu. Lovelots ❤️❤️❤️

Here's the link or you can just search my name on youtube.

Darlin Dela Cruz

https://youtu.be/hRseqS1Er5s