146

I-toggle ang pag-navigate

Bumalik sa WebnovelAng Pag-aasawa Ng Isang Tinatanggap na Kataas-taasang Tagagamot Isang Mararangal na Pinuno

← Mas matandaBago →

Ang Pag-aasawa Ng Isang Tinatayang Pinakamataas na Manggagamot Isang Mataas na Pinuno ng Kabanata 146

Kabanata 146 Rong Xiu

"Parang may mali diyan." Napansin ni Elder Sun na biglang huminto sandali ang itim na lumilipad na sawa matapos lumipad patungo sa bundok.

Kakaiba talaga ang hitsura nito mula sa malayo.

"Tumuloy ako. Dapat kang mag-ingat dito," paalala ni Elder Sun bago siya mabilis na umalis patungo sa bundok.

Si Mu Hongyu ay nasilaw sa tingin, at ang kanyang mga mata ay pula. "Kung hindi ito para sa atin, wala sana si Liuyue" Nasamid siya sa kanyang mga salita at hindi na natuloy; tuloy tuloy ang pagbagsak ng luha niya.

Palagi siyang naging malakas at mapagkumpitensya. Hindi rin siya umiyak sa harap ng iba dahil sa akala niya ay sobrang duwag ito. Gayunpaman, hindi na niya iyon alintana sa puntong ito. Ang pagkakasala at kalungkutan ay sumakop sa kanya tulad ng tubig dagat sa puntong ito, na hindi siya makahinga.

Maputla rin ang mukha ni Cen Hus. Naglalakad lang siya sa tagiliran at mariing sinuntok ang puno ng puno.

Ang Gu Mingfeng ang pinakahinahon. "Shell be fine."

Nang marinig iyon ng iilan, lumingon sila sa kanya.

Hindi mapigilan ni Mu Hongyu na magtanong, "Talaga? Mingfeng, bakit ka sigurado?"

Ang paningin ni Gu Mingfengs ay magaan, at hindi siya umimik. Bakit hinayaan ng isang batang babae, na napakatalino at mapagpasyang pumatay, na pumuwesto? Ang kanyang mga kakayahan ay tiyak na mas malaki kaysa sa nakita natin kanina. Masyado talaga siyang misteryoso. Ito ay tulad ng alam niya ang lahat.

Hindi ba ang katotohanan na siya ay ganap at ligtas na nag-atras ng sarili matapos na masaktan ang Crown Prince at ang pamilyang Chu ay napatunayan ang kanyang mga kakayahan?

Mayroon siyang hindi kilalang pagtitiwala sa kanya sa kaibuturan ng kanyang puso, kahit na hindi niya alam kung saan nagmula ang kumpiyansa sa kanyang sarili.

Pero

Naghintay lang sila.

Tumingin sa kanya si Si Ting, at isang madilim na glow ang sumilay sa kanyang makitid at matalim na mga mata. Pagkatapos ay binawi niya ang kanyang tingin at tumingin sa bundok habang ang kanyang mga kamay sa manggas ay unti-unting nabubuo ang mga kamao.

Alam din niya na itinago ni Chu Liuyue ang kanyang mga kakayahan, ngunit iyon ay isang ika-pitong antas ng itim na lumilipad na sawa! Ano ang dapat niyang gawin upang makatakas na hindi nasaktan?

Si Elder Sun ay tahimik na lumusot palapit at mabilis na naabot ang paanan ng bundok. Dahil natatakot siyang akitin ang atensyon, hindi siya naglakas-loob na lumipad sa hangin at makatago lamang sa kakahuyan.

Kahit na hindi siya natuklasan, ang ilalim hanggang gitna ng bundok ay ganap na sinakop ng mga fiends. Kung nagpatuloy siya, tiyak na siya ay matutuklasan.

Habang nakatingin sa dagat ng mga fiesta sa harap niya, lihim na nababalisa si Elder Sun.

Napalibutan ang buong bundok, at imposibleng pumasok siya mula sa labas.

Hindi binabanggit ang itim na lumilipad na sawa, mahirap para sa kanya na labanan ang lahat ng mga fiends na ito kung sabay silang pupunta para sa kanya. Gayunpaman, nandoon pa rin sina Chu Liuyue at ang iba pa.

Natagpuan niya ang isang nakatagong lugar na may malinaw na tanawin, at muli siyang tumingin sa bundok. Mula dito, kitang-kita niya ang tanawin sa itaas. Gayunman, isang pagtingin lamang dito ay nagpalipas ng palo ng puso ni Elder Suns.

Si Chu Liuyue at ang itim na lumilipad na sawa ay laban sa bawat isa sa gitna ng kaguluhan sa bundok.

Ang itim na lumilipad na sawa ay pumulupot sa isang bola at patuloy na ipinapagsapalaran ang lakas nito sa baliw. Mukha namang nakakabomba.

Sa kabilang dulo, tila nais na umalis ni Chu Liuyue, ngunit ang kanyang paa ay pinigilan ng ibang tao.

Sinilip ni Elder Sun at nalaman na ang taong iyon ay si Gu Mingzhu! Ano ang ginagawa niya? Dahil nandiyan na siya, bakit hindi siya umalis kasama si Chu Liuyue? Bakit gusto niyang pigilan siya? Mukhang hindi niya tinutulungan si Chu Liuyue, na mula sa parehong paaralan sa kanya. Mukhang tinutulungan niya ang itim na lumilipad na sawa sa halip.

Kumulo ang dugo ni Elder Suns, at nais niyang sumugod kaagad. Loko talaga ang Gu Mingzhu na ito!

Nais ni Chu Liuyue na sipain si Gu Mingzhu, ngunit tila pinintasan ni Gu Mingzhu ang kanyang puso. Tila masidhi niyang determinadong pigilan si Chu Liuyue kapalit ng pagkakataong mabuhay.

Naubos na ni Gu Mingzhu ang karamihan ng kanyang lakas sa loob ng ilang araw na pakikibaka. Gayunpaman, hindi ito nagdala ng napakalaking pinsala sa kanya. Kung ikukumpara kay Chu Liuyue, mas mabuti pa siya. Sa gayon, sa Gu Mingzhus grit at determinasyon, hindi siya mapalayo ni Chu Liuyue.

Sa kabilang panig, ang sugat sa itim na lumilipad na mga pythons na katawan ay patuloy na lumalawak. Gayunpaman, sa wakas ay mahuhabol nito ang hininga nang maubos ng enerhiya ang tubig.

Tumingin ito, ang mga patayong mata nito ay puno ng paghihiganti at poot.

Kahit si Gu Mingzhu ay natakot dito. Lumaki ang takot sa kanyang puso, at lalo siyang nag-alala, "I-Im help you hold Chu Liuyue back. C-can you let me off? Im begging you!"

Ang itim na lumilipad na sawa ay tiniis ang sakit at umungal.

Ang mga tainga ni Chu Liuyues ay umungos na parang isang maliit na bundok na biglang nag-pressure sa kanyang balikat. Ang napakalawak na puwersang supresa ay nagpahirap sa kanya upang gumalaw. Sumubsob ang puso niya.

Ang itim na lumilipad na sawa ay tila nakakuha ng lakas nito. Mukha itong baliw na makagaganti pagkatapos.

Si Chu Liuyue ay naubos ang lahat ng kanyang lakas sa puntong ito, kaya't hindi siya nakapagpigil. Tumingin siya pababa, at ang kanyang tingin ay nakarating sa itim na lumilipad na pythons na tiyan.

Mayroon itong napakalaking pinsala doon, at ang duguang hitsura nito ay nakakatakot. Ang sugat ay naiwan ng droplet ng tubig kanina.

Palihim niyang kinuyom ang kanyang mga ngipin. Kung kung may isa pang droplet ng tubig, maaari talaga akong manalo!

Tulad ng pag-iisip sa isipan niya, biglang lumipat ang itim na lumilipad na sawa. Sa pagkakataong ito, hindi ito sumulong ngunit sa halip ay lumipad sa hangin.

Ang mga pakpak nito ay nag-vibrate, at isang malakas na hangin ang sumabog. Pagkatapos, biglang binuka nito ang kanyang bibig, at isang butas na butas sa tainga ang ginawa.

Ang puso ni Chu Liuyues ay lumubog, at nabalisa sa kanya ng pagkabalisa.

Sa susunod na sandali, biglang dumilim ang orihinal na maliwanag na langit.

Isang bilog na itim na butas ang lumitaw sa ulo nito.

Ang mga nakapaligid na ulap ay mabilis na nakuha.

Habang patuloy na lumilipad ang mga bagay sa itim na butas, patuloy itong lumalawak. Mabilis na naging sukat ng bundok ang itim na butas.

Makalipas ang ilang sandali, ang mga bato sa bundok ay nagsimulang mangalog, lumilipad din pataas habang sinisipsip sa itim na butas.

Ang puso ni Chu Liuyues ay ganap na lumubog. Ito ang itim na paglipat ng killer na sawa ng pythons Lumalamon sa Langit! Ang paggalaw na ito ay maubos ang lakas nito, kaya malinaw na binabalak nitong ilagay ang linya sa buhay nito.

Sinipa ni Chu Liuyue si Gu Mingzhu at marahas na sinaksak ang punyal sa kalapit na bundok.

Isang malakas na puwersa ng pagsipsip ang nagsimulang kumilos sa kanila.

Ang katawan ni Gu Mingzhus ay lumipad nang hindi mapigilan. Sa puntong ito, sa wakas ay naramdaman niya na may isang bagay na hindi tama. Kapag napalunok na siya ng itim na butas, tiyak na mamamatay siya.

Nagmamadali siyang tumingin sa paligid at nais na makuha ang isang bagay, ngunit huli na. "Hindi! Hindi! Hindi ako mamatay! Tinulungan na kita na pigilan si Chu Liuyue! Bakit mo ako papatayin?"

Si Gu Mingzhu ay nag-alala sa kabila ng mga salita, at matalas ang kanyang pagngangalit.

Ang itim na lumilipad na sawa ay hindi man tumingin sa kanya. Ito ay ganap na hindi interesado sa isang ant tulad niya.

Naramdaman ni Gu Mingzhu na tumaas ang presyon sa kanyang katawan. Hindi niya mapigilang tumingin, natuklasan na naabot na niya ang itim na butas.

Ang loob ay maitim na parang isang malalim na bangin. Kapag nakapasok na siya rito, hindi na siya makakatakas.

Ang kanyang mukha ay kasing puti ng isang sheet habang sinusubukang tumakas. Gayunpaman, ang kanyang pagsisikap ay hindi nagawang magawa. "Hindi hindi!"

Sa susunod na sandali, tuluyan nang napalunok ang kanyang katawan.

Ito ay tulad ng kung milyon-milyong mga blades agad na slas sa kanyang katawan.

"Ah!" Isang malungkot na sigaw ang bumulwak sa buong bundok, ngunit mabilis itong nawala nang walang bakas.

Ka!

Ang punyal na tinusok ni Chu Liuyue sa bundok ay biglang lumikha ng isang malaking basag, at ang kanyang katawan na hindi mapigilan na nadulas.

Muling umungal ang itim na lumilipad na sawa.

Ang itim na butas sa kalangitan ay nagsimulang magbaluktot ng baliw.

Ang bundok sa tabi ni Chu Liuyue ay biglang gumuho, at nawala ang kanyang anchor point. Ang mabigat na puwersa pagkatapos ay agad na hinila siya patungo sa itim na butas.

Ang kaligayahan ay sumilaw sa itim na mga mata na lumilipad na sawa.

Hangga't pinatay nito si Chu Liuyue

Nang makita ang itim na butas na palapit nang palapit, nakikita ni Chu Liuyue ang mga guhitan ng mga itim na pwersa na nakikipag-ugnay sa harap mismo niya.

Ang katawan niya ay tuluyang napalunok ng sumunod na sandali.

Ang nagwawasak na itim na kulay ay ibinuhos mula sa lahat ng direksyon. Pagkatapos, nang papatayin na siya ng puwersa sa paligid, biglang lumitaw ang isang puting pigura.

Isang mahaba, puting kamay ang tumusok sa kadiliman at mahigpit na hinawakan sa kanya.

Ang kamay na iyon ay malamig tulad ng yelo, ngunit si Chu Liuyue ay biglang naramdaman ang sobrang init. Ang naglalagablab na init ay kumalat mula sa punto ng pagkontak sa kanyang puso.

Sa susunod na sandali, napunta siya sa isang mainit at maluwang na yakap, na pinaghihiwalay siya mula sa marahas at kakila-kilabot na puwersa ng pagsipsip.

Hindi niya nakita ng malinaw ang hitsura ng mga tao. Gayunpaman, ang pamilyar na malamig na samyo ay tiniyak sa kanya na hindi niya namamalayan. Hindi niya maiwasang maiangat ang kanyang ulo. "Rong Xiu?"

Bagaman hindi niya makita ang kanyang mukha sa kadiliman, tiwala siyang siya ito.

Ang taong yumakap sa kanya ng mahina ay chuckled na parang siya ay nasasabik.

Malinaw na ramdam ni Chu Liuyue ang pag-vibrate ng kanyang dibdib.

"Yueer, ang ganda talaga ng paningin mo. You can say that its me without even looking."

Naramdaman ni Chu Liuyue na uminit ang tainga.

Ang isa ay hindi makakakita ng kahit isang bagay sa kadiliman na ito, ngunit sinabi pa rin niya na mayroon siyang magandang paningin. Malinaw na kinukutya niya ito.

Kung hindi siya masyadong pamilyar sa kanya, paano niya makikilala na siya ito mula sa isang kamay at yakap lamang?

"Bakit ka nandito? Napaka delikado." Naalala ni Chu Liuyue na si Rong Xiu ay talagang pumasok sa itim na butas kasama niya.

Ang mga kamay ni Rong Xius ay dahan-dahang nagwalis sa kanyang likuran, na naging malagkit. Malamang na nawala siya ng maraming dugo.

Para bang may kung anong masakit na tumusok sa kanyang puso nang siya ay tumigil sa kanyang mga kilos. "Ito ay tiyak dahil mapanganib na kailangan kong pumunta dito."

← Mas matandaBago →

©