เรื่องประหลาดใจที่คาดไม่ถึง

บทที่ 304 เรื่องประหลาดใจที่คาดไม่ถึง

เมย์คิดไม่ถึงว่าตอนที่ได้เดินทางกลับเมืองชายแดนอีกครั้งนั้น ในใจตัวเองจะเต็มไปด้วยความรู้สึกเฝ้ารอ

ป่าริมแม่น้ำแดงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลืองแล้ว สายลมเอื่อยพัดโชยมาพร้อมกับความหนาวเย็น สายน้ำที่สะท้อนแสงแดดไหลเป็นเกลียวอยู่ใต้เท้าเธอ ใบไม้ที่ร่วงหล่นลอยผ่านกราบเรือไปเป็นระยะ

เมื่อไม่มีความร้อนรนและความปั่นป่วนใจเหมือนคราวก่อน ทิวทัศน์ฤดูใบไม้ร่วงรอบกายก็ดูงดงามราวกับภาพวาดบทกวี

“เมย์” น้ำเสียงนอบน้อมดังมาจากด้านหลังเธอ “เจ้าชายทรงประพันธ์บทละครเรื่อง ‘บันทึกของแม่มด’ ให้เจ้าแสดงจริงๆ หรือ”

เมย์หันกลับไปก็เห็นกลุ่มนักแสดงหญิงล้อมวงกันเข้ามา คนที่อยู่หน้าสุดกำลังจับจ้องเธอด้วยสีหน้าตื่นเต้น เธอจำได้รางๆ ว่าอีกฝ่ายชื่อสวอลโลว์

“ฮ่าๆๆ ขอโทษที” เอรินโบกมือให้เธอจากหัวเรือ พลางหัวเราะเสียงดังว่า “พอดีข้าตอบคำถามนี้ไม่ได้น่ะ เลยให้พวกนางไปถามเจ้าเอง”