Chapter 8 REASON TO LOVE

Chapter 8

Reason to Love

End

Isang  linggo na ang nakaraan matapos ako pinagplanohan ni Rence at Jerome na itago sa isang liblib na lugar para magkaroon kami kako ni rence ng pagkakataon para magkausap.

And isang linggo narin matapos pagsalohan namin ang isang mainit na pagiisang katawan naumabot hanggang gabi.. Matapos ang mga kaganapan na nangyari ay nagising ako nawala na siya.....

"MOBIE! Anak anu na .. May flight kapa diba? tawag sa akin ng aking ina mula sa baba

"Oo ma! tinatapos kolang tong ginagawa ko.. tugom ko habang inaayos ng mabuti ang pagkakasara ng zeeper sa malita ko...

Nang makababa na ako ay naabutan ko sI Prisley na naka upo sa sala at kasama ni si Junah na kapatid ni rence.

Agad ko silang binati at ganon rin sila..

"Besh! ingat ka ha! hindi manlang tayo nakapag bonding ng matagal , ani ni Prisley habang mangingiyak na hinawakan ang kamay ko.

"Anu kaba besh! pupunta kanaman diba ng singgapore at tiyaka kung di lang masama ang pakiramdam ni Tiya ngayon doon At trabaho ko ay hindi ako aalis ... tugon ko rito.

"Haist sabagay! basta doon ako titira sa bahay niyo sa singgapore . Natutuwang sabi nito

"Oo naman! ikaw pa... Tugon ko rito

"NAk! halika nat baka maiwan kapa ng eroplano.. sabi ng aking ina sa kalagitnaan ng aming pag uusap ni Prisley..

"Hindina ako makakasama Mob,! basta ingat ka don ha.. Mahal na mahal kita besh! ani nito at niyakap ako ng mahigpit..

Tinugon ko naman ito ng may tuwa at galak sa puso...

Ng bumitiw sa yakap ay napabaling ang attention ko kay jonah ...

"Nga pala kuya Mob pinapabigay ni Kuya Rence.. Wag mo daw bubuksan hanggat dika nakakarating ng Singgapre.. Ani Ni Jonah

Isang maliit na envelope ang ibinigay nito sa akin..

Matapos tanggapin at mailagay sa bag ang maliit na envelope ay agad kaming lumabas ng kabahayan at nagpaalam bago umalis patungong airport..

Habang papalabas sa village namin ay nakita ko ang isang lalaki na nakatayo sa gilid ng daanan na tila bang may hinihintay na dumaan..

Subalit bago paman niya makita ang mukha nito ay agad itong tumalikod ar naglakad papalayo. Kita niya sa tindig ng lalaki ang lungkot at pighati....

Umasa siya na si Rence ang lalaking iyon, ngunit iwinaksi niya ang mga bagay na alam niyang hindi pwedi...

Mangyari lalo pat naghihintay si Junoh sa kanya sa Singgapore.

Ng marating ang airport ay agad siya inihatid ng mama niya at ng kapatid sa loob subalit hanggang waiting area lang sila kaya doon nalamang sila nag paalam at nagyakapan  bago siya tumongo sa counter at ibigay ang passpport at ticket niya....

Pagkaraan ng ilang minuto ay agad ding tinawag ang flight number niya kaya tinungo niya agad ang papasok sa eroplanong sasakyan niya...

GOOD Morning Passenger Welcome to   KAYUSHI Airline , please stay calm and fasten your set belt because we are about to go to our destination....

MATAPOS maisa ayos ang sarili ay agad nagpahinga si Mob at inisip ang mga bagay na nangyari sa kanya at sa kanila ni Rence...

Napapikit nalamang siya dahil sa sakit at di mapigilang mapaluha dahil sa kalungkotan...

Now playing

Patawad

By: Moira Dela Torre(LYRICS) 🎧🎵🎶

Paano nalimutan ang lahat

Na kahit konti, walang pasabi

Paanong nalimutang banggitin

Na nagbago na ang pagtingin

Ooh... Ooh...

Nagising ako nawala na si Rence sa aking tabi hinanap ko siya sa paligid ng kwarto ngunit wala na siya , lumabas ako para tingnan , subalit kahit sa sala o sa kusina ay wala rin siya.

Bumalik ako sa silid para magbihis pero bago paman ako makakuha ng damit ay nakita ko ang isang papel na nakalagay sa ibabaw ng mesa at nakaipit rito ang isang susi ng sasakyan..

To' Mobie

Hi! salamat dahil sa konting panahon ay naiparamdam mo sa akin ang pagmamahal na kay tagal kung kinasabikan.

Mob alam ko na gago ako pero di mo masisi ang isang tao na tanging hanggad lang ang magmahal..

Tama ka nga sa sinabi mo Marami tayong rason para mahalin ang isang tao... Oo sa dami ng rason para mahalin ka mob ni isang rason para saktan kay hindi ko naisip na siyang sisira sa ating dalawa..

Totoong minahal kita !

Hindi mapigilang mapaiyak ni mob at di matapos ang binabasa dahil sa bigat ng pakiramdam...

Chorus:

Wala narin naman kahit na balikan

wala na ang tamis nung ika'y nahagkan

At Sa huling paalam naintindihan

Na sa ating dalawa

May ibang nakalaan

Verse:

Paanong burahin ang sandaling

Naiguhit sa panaginip

Kung sa pag gising ko ikaw parin

Ang nasa isip, hindi maitanggi

Ooh... Ooh...

TOTOONG minahal kita mob! mahal na mahal kita.. pero kahit gustohin koman na mahalin ka ay wala na akong magagawa... Dahil ikaw at ang tadhana na mismo ang nagdesisyon para hindi tayo ang maging magkatuloyan sa huli.

Mob! salamat sa isang araw na pagmamahal, salamat at hindi mo ipinagdamot iyon sa akin kahit hindi ka naging akin..

Mob! mahal kita kaya sa oras na ito ay pinapalaya na kita.... MALAYA kana..... Aking mahal...

Chorus:

Wala narin naman kahit na balikan

wala na ang tamis nung ika'y nahagkan

At Sa huling paalam naintindihan

Na sa ating dalawa

May ibang nakalaan

Patawad, Paalam

Patawad, Paalam

Chorus:

Patawad kung ikaw ay aking nasaktan

Hindi ko nabigay ang iyong kailangan

At ang huling pangakong maibibigay

Na sa ating dalawa

Ay wala nang sisihan

Patawad, paalam

Sating nakaraaN

Chorus:

Wala narin naman kahit na balikan

wala na ang tamis nung ika'y nahagkan

At Sa huling paalam naintindihan

Na sa ating dalawa

May ibang nakalaan

Patawad, Paalam

Patawad, Paalam

Chorus:

Patawad kung ikaw ay aking nasaktan

Hindi ko nabigay ang iyong kailangan

At ang huling pangakong maibibigay

Na sa ating dalawa

Ay wala nang sisihan

Patawad, paalam

Sating nakaraaN

Hindi na pinansin ni mob kung anung damit o short ang isinoot  niya dahil sa nagbabakasakali siyang baka nasa may talon si Rence at baka nandoon ito upang palipasin ang sakit na nadarama pero Wala ,

Walang rence ang na tanging minahal niya..

Walang rence na mahal siya ...

Hindi niya mapigilang mapaluhod sa damohan at humagolhol sa iyak..

Dahil sa sakit at pangungulila...

Alam niyang mali siya pero dahil sa nangyayari nasisiguro niyang kailan man ay di na wala ang pagmamahal niya para sa lalaking ninais kalimutan...

Wala parin siyang tigil sa pagiyak..

Habang iniisip lahat ng mga bagay..

Na alam niyang sa huling pagkakataon ay kailangan  na niyang ibaon sa lugar na kung saan huli siya nitong pinasaya....

Chorus:

Wala narin naman kahit na balikan

wala na ang tamis nung ika'y nahagkan

At Sa huling paalam naintindihan

Na sa ating dalawa

May ibang nakalaan

Patawad, Paalam

Patawad, Paalam

Chorus:

Patawad kung ikaw ay aking nasaktan

Hindi ko nabigay ang iyong kailangan

At ang huling pangakong maibibigay

Na sa ating dalawa

Ay wala nang sisihan

Patawad, paalam

Sating nakaraaN

Dahil sa di mapigilang imosyon ay idinilat ni Mob ang kanyang mata Upang aliwin ang sarili sa GANDA ng mga ulap.

Subalit kahit anu man ang gawin niya.

Hindi niya magagawang magsinungaling sa sarili na nasaktan siya dahil sa pangalawang pagkakataon ay lumayo nanaman siya at hindi lumamaban

RENCE found himself lonely and in pain.. Isang linggo na niyang iniinda ang sakit na kahit anung gawin niya ay di mawawala,

Hindi siya nagkulang ng paliwanag pero siya mismo ang kusang bumitaw dahil sa nakikita niyang ayaw na sa kanya nI Mob.

Kahit papano naramdaman niya ulit ang pagmamahal nito ng minsan mag-isa ang katawan  nila pero hindi iyon ang hinahanap niya..

Mag-isa at ayaw niyang in sturbo siya dahil sa gusto niya na kapag umalis siya sa lugar na kung saan sa huling pagkakataon ay naging saksi sa kasiyahan na naramdaman niya ay makalimotan niya na ang lahat at ibaon nalamang lahat ng ala ala niya dito mismo sa lugar na ito..

Tumotulo ang luhang naglalakad sa kawalan hanggang sa napahinto siya sa isang talon..

Ito ang nagpapakalma sa kanya noong minsan siyang iwan nI Mob pero sa ngayon ay ayaw na siyang pakalmahin ng talon tela bang gusto nitong lumaban siya...

"WAAAAAA!!!! WAAAAAA... WAAAAAAA...AA!

Sigaw ni Rence pagkatapos ay hindi niya ring mapagilang humagolhol sa iyak..

Napa luhod  nalamang siya sa damohan dahil sa nawawalan na siya ng lakas para lumaban para tumayo at ,para maglakad.

Now playing :

Someone You Loved"

by Lewis Capaldi

I'm going under and this time I fear there's no one to save me

This all or nothing really got a way of driving me crazy

Nais kolamang naman ang mahalin..... bwesit na pagmamahal to.....

I need somebody to heal

Somebody to know

Somebody to have

Somebody to hold

It's easy to say

But it's never the same

I guess I kinda liked the way you numbed all the pain

"Bakit ?! Bakit? , walang tigil sa pagiyak kahit nanghihina na siya.

At hindi niya ring mapigilan ang pagsusuntokin ang damohan dahil sa galit.

Now the day bleeds

Into nightfall

And you're not here

To get me through it all

I let my guard down

And then you pulled the rug

I was getting kinda used to being someone you loved

I'm going under and this time I fear there's no one to turn to

This all or nothing way of loving got me sleeping without you

!BAKIT?! Mob... Bakit!? tuloy sa pagiyak kahit hinang hina na siya..

And you're not here

To get me through it all

I let my guard down

And then you pulled the rug

I was getting kinda used to being someone you loved

But now the day bleeds

Into nightfall

And you're not here

To get me through it all

I let my guard down

And then you pulled the rug

I was getting kinda used to being someone you loved

"Napakawalang kwenta ko talaga... WAAAAA..

I let my guard down

And then you pulled the rug

I was getting kinda used to being someone you loved

Dahil sa pagud at kakainom ng paulit ulit at wala din siyang gaanong kain mula ng siya mismo ang umalis para iwanan si Mob ay Mas lalong nag aalala si Jonah sa kaptid kayat pinuntahan niya ito sa REST house nila na siyang pinagdalhin nito kay Mob ..

Nang makarating sila sa bahay ay wala ito kaya pinuntahan niya ito sa isang lugar kung saan alam niyang

nandoon ito ,

At hindi nga siya nagkamali nakikita niya ang kapatid na nakaluhod sa damohan habang umiiyak.

Nais niya itong lapitan at tulongan pero pinigilan siya ni Jerome.

Hindi nalang sila umalis sa lugar na iyon hanggang sa tumahimik sa kakaiyak  at kakasifaw ang kuya niya kaya yon na ang pagkakataon na napagdesisyonan nilang kunin ito dahil sa nawalan na ito ng malay...

MAtapos linisan at bihisan ay agad din nilang iniwan ang kuya niya sa silid upang hayaan itong magpahinga.

Sunod naman niyang inayos at nilinis ang buong kabahayan mabuti nalamang at tinutulongan siya ni Jerome..

KAHIT nakapikit ang mga mata ay hindi nitong mapigilang umagos ang mga luhang pilit kumakawala sa hawlang pasakit para sa kanila...

Nagising siya sa paghigpit na yakap mula kay Mob, dahil sa pagud mula sa init ng pinagsalohan nila.

Hindi maguhit ang ngiti sa labi niya dahil sa katabi niya sa isang kama ang taong mahal niya..

Unti unti niyang hinaplos ang bawat parte ng mukha nito hanggang sa labi nito na para bang ito na ang huli...

Hindi niya maiwasang malungkot .. Dahil sa mga bagay na dapat mangyari..

Dahan dahan niyang kinuha ang kamay na nakayakap sa kanya at iningatan na hindi ito magising.. Ng magtagumpay ay agad na kinuha niya ang mga damit niyang nasa baba lamang at gayon din ang kay mob..

Inilagay niya sa kama ang saplot nito at isinoot naman niya ang kaniya...

Pagkatapos ay lumabas siya ng silid ng dahan dahan at tinawagan ang kapatid na kunin siya rito...

Matapos tawagan ang kapatid ay Kumoha siya ng papel at ballpen para magsulat ng konting pamamaalam at pagpapalaya para kay mob..

Kahit mabigat ang dibdib sa sinusulat ay ginawa parin niya kahit nasasaktan siya..

Matapos magsulat ay agad siyang pumasok sa silid para ilagay ang kaparesong papel at susi ng kotse niya  at bago pa man iwan si mob ay sa huling pagkakataon ay hinalikan niya ito sa mga labi kahit hindi tulad ng isang masayang halik ngunit para sa kanya ay iyon na ang huling halik na nagpasaya sa kanya...

Umalis siya ng mabigat ang damdamin at  hinintay ang pagdating ni Jonah para kunin siya..

Linisan niya ang lugar na may pangamba at pangungulila subalit kahit nasasaktan siya ay yon ang tama lalo pat sa isang tao na alam niya hindi sasaya sa kanya...

Read and Learn!

We have a lot of Reason to love someone , sometimes we Cherish them, we respect , and we give our trust.

Pero minsan kahit subra ang pagmamahal na ibinibigay natin para sa mga taong mahal natin.

Hindi parin iyon sapat para manatili sila sa ating tabi.

Maybe hindi kayo ang itinadhana ng Pagkakataon at panahon o baka naman kayo mismo ang may gawa ng inyong tadhana dahil sa kahapong ayaw mabura sa puso ng bawat isa.

Ika nga nasaktan ka ng minsan subalit hindi naman ganon kalaki ang kasalanan ay madali lang magpatawad at ibigay ang pangalawang pagkakataon.

Pero kung ang kasalanan ay mas malaki pa sa ulo mo ay hindi madali ang magpatawad.

Hindi madali ang gawing tanga at pabilogin sa isang mundo na ang kabila ay kasinungalingan ng taong lubos mong pinagkakatiwalaan..

Madaling makalimot.. Subalit ang magpatawad ay mahirap, kahit gaano mopa kamahal ang isang tao.

Mahihirapan kang makitungo kung sa oras na makikita mo siya ay bumabalik lahat ng sakit...

The lesson that I get While writng the Story of Mob and Rence is that hindi mo kailangan magsinungaling at gawing tanga ang isang tao para lang sa isang pansariling kagustohan.

Minsan kailangan mong magtiwala na umamin sa bawat pagkakataong maaari maibigay sayo ng tadha.

Grab that opportunity habang kayo pa ng taong mahal mo at wag mong hayaan na sa iba niya malaman ang lahat ng pinag gagawa mo....

Madaling makaintindi ang taong mahal ka kung mula sa bibig mo mismo galing lahat ng mga bagay na nais niyang marinig..

Maaring magtampo pero hindi ka iiwan dahil naging tapat ka sa kanya...

The End

Chapter 8

Reason to love

Y.Y

A not so happy ending...