Unang Tibok

Dahan dahan nyang iminulat ang mga mata habang rinig na rinig nya ang mga kuwentuhan ng kanyang kasama sa loob ng kanyang silid.. nalaman nya na naroon na sya sa sarili nyang silid..hindi muna sya bumangon dahil na e engganyon syang pakinggan ang mga pinag uusapan ng mga kasama nya..sa loob

"tsk! bakit ba kase ayaw mu pa akung sagutin.. UNO..ang tagal kunang---"

"he! mag tigil ka nga.. dyan ARES..ang daming nag hahabol sayong mga DIWATA at mga ENGKANTO riyan bakit ako ang iyong pinag tutuunan ng pansin.."

rinig nyang ani ni UNO habang na aaliw naman sya bago nya na rinig na sumingit si REBECA sa usapan ng dalawa.

"kung ako sayo ARES.. dumaan ka muna sa mga kamay ni ZILONG hahaha.. tiyak ako paparusahan ka muna nun kapag na laman nyang iniibig mo ang kapatid nya .hahaha..."

"wag kang ma kisali sa usapan namin ng irog ko--"

"ano yun ARES. Tama ba ang aking na rinig...?"

napa tawa sya sa isip dahil na kikita nya ang mukha ni ARES na halos ma mutla na dahil sa biglang pag dating ni ZILONG.. mag kapatid pala ang dalawa.. bakit hindi sinabi ni UNO yun.. dibali na nga lang..

"a-a-eh.. a-alin dun.."

"na iniibig mo ang aking kapatid.."

"Kapatid.. wag mu na syang tanungin.. kita mo oh.. halos panakasan na sya ng dugo dahil sa takot mula sayo.. hahaha.."

"umayos ka lamang ARES.. "

napa ngiti sya dahil kahit papano na kikita nya ang tibay na samahan ng mga ito.. napalingon sya ng bumukas ang pinto at inuluwa nun ang lalaki na sa tuwing mag tatagpo ang mga mata nila ay halos ma nginig ang mga tuhod nya dahil sa kakaiba nitong titig mula sa kanya..

"gising kana pala YASH kumusta ang iyong pakiramdam..? "

"uy! gising kana b-bakit.. hala.. di namin na malayan na nag kamalay kana pala.."

kakamot kamot sa ulo si ARES habang napa iling naman ang iba..

"ayus na ba ang. iyong pakiramdam."

seryosong ani ni M. bago sya na hihiyang tumingi at tumango rito habang nasa likod naman nito si HANNA na hindi manlang sya tapunan ng tingin kahit konte..

"m-mabuti na ang aking pakiramdam.. ngunit...wala akung ma alala sa nang yari kanina sa KATUSTAN.."

"matapos mong matalo ang mga kawal ng HARI.. bigla kang nawala sa iyong sarili.. "

"tama si.. REBECA.. YASH.. kung h-hindi ka na pigilan ni M. malamang ay may mga nasaktan na mga ENGKANTO at Mga DIWATA maging ang mga ibang Mga ni lalang sa KATUSTAN.."

halos mapa nga nga sya dahil sa sinabi ni ZILONG.. sya nawala sa sarili.. at..at ang binata nanaman ang nag ligtas sa kanya.. mariing syang napa mura dahil sa lakas ng kabog ng kanyang dibdib ng tingnan nya ang binata ay naka tingin rin pala ito sa kanya..

"s-salamat.. M-M."

"wala. yun sa susunod.pag aralan mo kung papano mo ma ku kuntrol ang iyong kapang yarihan.."

anang nito habang titig na titig sa kanya na kanya naman ikina ilang..na kikita nya sa mga mata nito ang halo halong emosyon.. naroon ang saya sa mga mata nito na mabilis din naman na wala..

"sa susunod kase wag masyadong mag pakitang gilas..tsk!"

rinig nyang bulong ni HANNA kaya nag salita si REBECA..

"kung hindi nya gagamitin ang lakas nya matatalo sya.. buti nga at napa labas nya ang kanyang lakas.. grabe ka na kakatakot ka kaya kanina ang buong akala nga namin ay hindi kana ma aawat pa.."

"maging ang mga marka mo sa mga pulsuhan mo.. ay nag lliliwanag.. kakaiba ang iyong lakas na ipina pakita kanina YASH.."

"tama ka dyan.. ARES sa palagay ko.. hindi pa yan lubos na lumalabas mula sa iyo.."

mariing syang napa lunok.. kung ganon ay hindi pa iyon lahat lahat..? pero papano kung may ilalabas pa sya.. mas lalo syang na nga ngamba na baka may itina tago pa syang mas malakas.. na baka ikapahamak ng iba..

ang buong kala nya ay tanging pag kilos lamang ng mabilis ang kaya nyang gawin ng araw na may iniligtas sya mula sa mundo nila subalit bawat minoto oras o buwan ay may unti unting na daragdagan sa kanyang katawan.. isang enerhiyang na daloy sa buo nyang katawan at sa hindi inaasahan nun ay bigla na lamang syang nag lalaho may ron din sa tuwing may hindi sya mabuhat ay iniisip nya nuon sana may lakas sya para mabuhat ang bagay na mabigat na yun at sa isip nya lang ay kusa na nyang mabubuhat ang walang kahirap hirap na isang bagay...

"ma aari nyo.muna ba kaming iwan."

napa angat ang mukha nya ng bumalik sya sa ulirat matapos balikan ang nakaraan napa tingin sya kay M. na sakanya parin pala naka tingin

"sige..M. tara iwan muna natin sila---"

"sabay na lang kami ni M."

Rinig nyang anas ni HANNA subalit mabilis itong nahawakan ni UNO sa mga kamay bago nag salita na ikina irita ng una..

"iwan nga sila hindi ba silang dalawa lamang at hindi ka kasama roon.."

"ngunit----"

"haayyys..! wag nang matigas ang ulo HANN.. iwan muna natin silang dalawa.."

ska nito hinila si HANNA nakita nya pa ang ma tatalim nitong mga tingin sa kanya na kanya na lamang ipinag kibit balikat.. bago sya napa tingin sa binata

muli ay naramdaman nya ang pag kabog ng malakas ng kanyang dibdib animoy may mga dagang nag hahabulan roon sa loob ng kanyang dibdib.. kayat hindi nya ma iwasan ang hindi mailang at nerbusyin.. seryoso..YASH.. si M. lamang iyan ngunit ang puso mo ay halos mag wala na dahil lamang sa mapang akit nitong mga tingin.. damn!

"gusto mo. ba ng ma kakain padadalhan kita rito--"

"w-wag na ho.. k-kamahalan---"

"tsk! hindi ko gusto ang tawagin mo ako sa ganyan.."

"subalit ikaw ay isang prinsepe at ako ay isang panauhin lamang dito sa mundo nyo---"

"nag kakamali ka.. YASHECA.. simula ng lumitaw ka sa mundo namin ka tulad kana rin saamin.. "

"pero hindi ko ma ipa pangako na kaya ku nga kayong iligtas.. "

sa unang pag kakataon ay kanyang na silayan ang mga ngiti nito na halos mag patigil sa kanyang pag hinga.. bakit ubod ito ng kisig sa kanyang paningin.. teka ang puso nya nag wawala nanaman.. kahit nung una nya palang itong makita hindi na na tigil ang pag lakas ng tibok ng kanyang puso sa tuwing makakaharap ito..

bakit ganon..

"wag kang mag alala.. nakahanda kaming tumulong.. at nakahanda akong tulungan ka bilang isang Prinsepe ng VEDOM nakahanda rin ako isakripisyo ang buhay ko ma protektahan lamang ang SUGO. ikaw. yun ay naka saad sa propisiya.. handa akung protektahan ka..hanggang sa aking huling hininga.. at sa abot ng aking ma kakaya... "

ayun ang puso nya.. hindi na kinaya.. grabe lalabas na ata dahil sa mga pinag sasabi ng Prinsepe ng VEDOM at..sa pag kaka alam nya isa itong ma sungit na ENGKANTO..? ngunit bakit ganon na lamang ito kalambing sa kanya ngayon.. ?

dikaya..

mabilis nyang pinilig ang ulo kahibangan man na mag kagusto ang Prinsepe sa tulad nya...

kalokohan....