Even More

Finale. Even More

"WE'RE in need of a shooter," bulalas kay Nami ni Rexton nang tumawag ito sa kaniya para kumilos na sila't i-pull out ang mga bumaliktad sa misyon. Kunwaring hindi nila alam para hindi makatunog ang mga ito, lalo na ang Cristobal na iyon na nanguna sa pagbaliktad sa kanila.

"Why are you telling her that?" sabad ni Romano.

"Naka-loud speaker ang phone mo?" si Rexton.

Hindi siya sumagot.

"As I was saying, we need one more shooter." Sniper, o shooter ang sinabi nito.

"Why? Akala ko ba, okay na?"

"Okay lang."

Napatango siya nang makuhang hindi ito makokontento sa okay lang. "Alright, I'm in."

Tiningnan niya si Romano na pinararating dito na huwag nang kumontra. Napagkasunduan na nilang tatapusin ang misyong iyon bago lalagay sa tahimik. They couldn't just leave the other agents hanging, right? Lalo pa't may nambulyaso na sa kanila.

"Pupunta kami riyan," pagbibigay-alam ni Romano. Iyon para para mas mapag-usapn ang tungkol sa gagawin nila.

Dalawang oras pa ang nakalipas ay nagkita na sila sa bahay ni Rexton sa Soyapango, San Salvador. Nakalatag na roon sa pabilog na dining table na gawa sa matibay na klase ng kahoy ang malaking mapa at naka-marka-nakabilog na ng pulang marker ang mga lokasyon kung saan-saan sila pupwesto.

Naningkit ang mga mata niya nang makita ang distansya kung saan siya mag-i-stand by at sa kung saan magaganap ang transaksyon bukas ng gabi.

"I can kill from that distance? Don't you think it's too far?" she doubted. "It's more or less fifteen miles!"

Ngumisi lang si Rexton. "You don't shoot to kill, I know you."

Ginatungan iyon ni Romano, "Yeah, my lovely fiancée loves to shoot to wound."

She just rolled her eyes because they ignored her second question, so she reviewed the location. Napatango-tango siya pagkatapos ng ilang sandali. "Ah," she said. "The bullet's going to strike with much energy. Okay, I get it."

"Now, you're talking," Rexton teased. "What scope are you going to use?"

"Do we have Leupold VX-3?"

Tumango ito. It's the scope that she'd be using because of its top-notch clarity and ruggedness that made target locking better.

"I knew you would choose that one," ani pa ni Rexton.

"Yup!" The particular scope used Twilight Max Light Management System to eliminate 85% glare-producing stray light and added 20 extra minutes of shooting light. "So I prefer using that. Madali kong makikita ang target sa sobrang linaw niyon," she added.

"Do you think you can?" nag-aalang tanong ni Romano. Alam niya kung bakit, dahil matagal na siyang hindi tumatanggap ng misyon bilang isang shooter.

She confidently glanced at him and replied, "Yeah, I think I can." They're talking about shooting on that distance. Tama ang tantiya niya na lagpas labinlimang milya ang layo ng lokasyon sa kung saan siya pupwesto. It's twenty to be exact.

"You think?"

"Don't you believe me? The bullet can reach even higher velocities of up to fifteen-hundred feet per second, generating relatively more muzzle energy, up to eleven ninety-nine foot pounds of force. That should be enough to take down our target."

"I do believe you. I know that the bullet can reach up to thirty miles, too. It's just that we have lots of shooters in Phoenix, much skillful than you..." So he's insinuating that they should just get another shooter. All the way from the Philippines.

"We can't wait for them. Lalo na't ganitong naghahabol tayo ng oras. We cannot just rely on them to come here on time. Mas mabuti nang may backup."

Now, she got why Rexton needed another shooter. The other one couldn't be fully trusted. Mukhang kasabwat ng Cristobal na iyon.

Then, they settled with that plan.

Kinabukasan ng gabi, naglagi siya sa abandonadong gusali nang malapit na ang oras ng transaksyon ng mga ito sa mga target nila.

Rexton and Romano were the ones who were going to face their targets while the other agents were already on their posts.

She sat comfortably near the corner of the top floor, where the siding glass window was. Hindi siya pumwesto sa rooftop dahil natanto niyang mas madaling manmanan ang sitwasyon kung nasa ika-tatlumpu't tatlong palapag siya ng gusali.

Iginala niya ang mga mata sa iba't ibang lokasyon.

"Damn, this scope is really spectacular! Ang angas!" bulalas niya sa sarili. That telescopic sight she used really served its purpose. Napakalinaw ng vision niya.

Kaagad na nahanap niya ang isa pang babaeng shooter na nasa rooftop ng apartment complex. Pagkuwa'y iginala sa ibang lugar ang kaniyang scope upang makapagmanman pa.

Tatlumpung-minuto na siyang naghihintay at nakikinig ng updates sa ear comm na suot niya nang makita niya ang mga target na umibis sa isang sasakyan.

"Oh, they're not alone," she informed the two when she saw there was a convoy.

"Just as expected," si Romano iyon.

"Where is Sinned? Thought he'd be there?" Bodyguard ang undercover ng abogadong iyon.

"He's coming to fetch you up. You're alone in there—"

"Enough with that, lovers, focus on this mission."

"Copy, leader!" She was grinning when she responded to Rexton.

Since it seemed like everything was going according to plan, she decided to look out for the other shooter as well. But she was surprised when she got replaced! Lalaki na ang nakapwesto sa post nito. Sinundan niya ng tingin kung saan ito naka-focus at nagulantang siya nang mukhang sa ulo ni Rexton! Kung hindi man sa ulo, ay maaaring sa leeg, kung saan isang tama lang ay babawian ito ng buhay.

Dali-daling ibinalik niya ang paningin sa iba, hindi niya mabigyan ng babala dahil mukhang nakikinig ang lalaking shooter na iyon na pumalit sa isa pa.

"Rex..." she murmured. Nagsimula na siyang pagpawisan ng malagkit.

"Hmm?"

Hindi siya sumagot at napansin niyang bumaling si Romano kung nasaan siya. Malayo, pero mukhang sinadya nitong tumingin sa direksyon niya dahil sa pagtawag niya sa ngalan ni Rexton. Nagsimula nang makipag-usap si Rexton sa isa sa mga target. Ang lokasyon ng mga ito ay sa isang bakanteng lote kung saan wala nang mga gusali dahil giniba na. Malayo rin iyon sa residential at commercial area.

She was cussing silently because Rome kept on moving as Rexton was talking with the targets. Napasinghap siya nang magkapalit ito ng pwesto at si Rexton.

Nanlaki ang mga mata niyang bumaling ulit siya isang shooter at mukhang determinado na ito sa gagawin. Wala 'atang pakialam kung sino ang tatamaan.

Mabilis na bumaling ulit siya sa lokasyon nina Romano at nakitang mayroon pang papalapit na kahina-hinalang tao.

"Romano, goddammit! There's someone who's approaching you on your eleven o'clock!"

Alertong lumingon ito sa direksyong sinabi niya at bago pa makahuma ay nabaril na ang isa sa mga target nila. Wala sa kanila ng isa pang shooter ang gumawa niyon. Nakaposisyon pa rin ang gagamitin niya at nakatutok sa pwesto nina Romano kaya mabilis na itinapat niya iyon sa kabilang gusali. To make sure, she looked at him using her scope. Mabilis na pinosisyon niya pabalik sa direksyon nila Rexton ang kaniyang rifle habang w-in-arning-an ang iba. "He's going to shoot!" matigas na bulalas niya, pero nagulantang siya nang napalibutan na ang mga ito ng mga armadong lalaki at hindi makakilos nang maayos.

She's so certain that the shooter would hit Romano since she noticed he didn't change his position. She immediately shifted her rifle's position to Romano and without further ado, he shot his leg that made him kneel instantly.

She shot him once more on his waist so he would bend more and miss the bullets shot by the other shooter. Kaya iba ang natamaan nito. Bago alisin ang paningin doon ay nagsidatingan na ang backups nila. She quickly shifted her position to focus on the other shooter who was busy repositioning his rifle towards the other agents. Tama ang hinala niya, kahit hindi si Rexton ang matamaan nito, basta isa o higit pa sa mga kasamahan nila.

Mabibilis din ang reflexes nito dahil sa isang iglap ay sa kaniya na nakatutok ang rifle na gamit nito. Without blinking an eye, she shot his arms which made him lose his balance and fell below the ground.

Nanginginig ang kalamnan niya nang matapos iyon, ni hindi na makatingin pang muli sa bakanteng lote. Garalgal siyang napaupo sa sahig dahil siya mismo ay hindi sigurado kung tinamaan ba niya ang vital parts ni Romano o daplis lang. She just hoped she calculated the speed correctly in those quick movements.

"...calm down! Monami!"

Narinig niya ang pagtawag sa kaniya ni Sinned sa ear comm pero hindi siya makakilos. Mukhang kanina pa nito kinukuha ang atensyon niya.

"Get your fucking head to the mission!" Napamura ito nang mapagtantong hindi na siya maaasahan ngayon. "Go down here and I'm going to bring you back to your hotel suite."

"I c-can't..." nahihirapang bulalas niya.

"Fuck!"

Narinig niya sa background ang mabibilis na mga yabag nito, halatang tumakbo na para pumanhik kung nasaan siya. Napahawak siya nang mahigpit sa kaniyang kaliwang braso.

Few minutes after, he was already there and he cursed so loud when he noticed she was bleeding—she was shot, too.

Mabilis na nadala siya nito sa ospital. Ang statement nila ay nadawit sila sa engkwentro at awang-awa ang mga tao sa kanila. She wasn't able to hide her face as well and she kind of expected that these news about her would blow up. Kahit hindi kasi siya kilala roon ay may mga taong kinuhanan siya ng video o litrato gamit ang cellphone ng mga ito nang isugod siya sa Emergency Room.

"Si Romano?" tanong niya kaagad kay Sinned Hipolito na hindi siya iniwanan hanggang sa matanggal na ang balang bumaon sa braso niya. Kahit nang makatulog siya pagkatapos ng operasyon ay alam niyang binantayan siya nito. Halata dahil suot pa nito ang damit na suot kagabi na namantyahan niya ng dugo. Alas sais y media na ng umaga ngayon.

"At the other hospital. Mas malapit sila roon."

Kagat-labing napatango siya. She's not feeling guilty at all. Hadn't she done that, her fiancé would have been lying on that cold floor now; lifeless.

"I can't believe you gave up shooting. Because I witnessed how quick-witted you are," puri ni Sinned. "Basag na siguro ang bungo ng Caballero na iyon kung hindi mo kaagad pinatamaan para makaiwas sa bala."

She only sighed heavily. Nasabi na sa kaniya na hindi malala ang natamo nitong pinsala sa pagkakabaril niya rito, pero kakailanganin nito ng ilang linggong pahinga bago makalakad nang husto. Ganoon din ang paghilom ng mga sugat nito.

Namatay ang isang shooter na pinaghihinalaang kasabwat ni Cristobal. Hindi kasi nila kasama sa misyon iyon pero masasabi niyang magaling na shooter. Ngunit hindi na nito magagamit pa ang kakayahang iyon habambuhay.

"Akala niya, mababasag niya ang bungo ng asawa ko. Siya ang nabasagan ng bungo ngayon," nanggagalaiting komento niya.

"Asawa, huh?" tukso ni Sinned sa kaniya. Sinamaan niya ito ng tingin pero ngingisi-ngisi lang nitong inilapit at hinarap sa kaniya ang hawak nitong cellphone kung saan ka-video call pala ito ni Romano. Ngingiti-ngiti na parang wala sa sarili ang nasa kabilang linya.

"Magpakasal na tayo bukas, Nam, handa ko nang ipasa ang kagwapuhan ko sa magiging anak natin."

"Gago, magpagaling ka muna! Tayo," nakangising komento niya. Kahit kailan talaga, ang lakas ng apog nito sa pagsasabi na gwapo ito.

Totoo naman kasi.

Pero ang corny na minsan.

Umiling siya para ibaling ang isipan.

"Bring me to him," baling niya kay Sinned.

"The doctor said you should stay here for a day or two."

"Ipa-transfer mo na lang ako sa ospital na iyon. Pero bago iyon, maligo ka muna dahil namantsahan ko ang damit mo. You can leave me here. Maayos naman ako."

"You sure?"

"Yes, Attorney. Balikan mo na lang ako kapag lilipat na ng ospital."

And that's what they did.

Pagkarating nila kinabukasan ay iniwan sila ni Sinned sa private ward para bumalik na sa misyon kasama ang iba pang agents. Pilit na bumangon si Romano pero pinigilan niya. Inangat na lang niya ang kama sa bandang ulunan nito. So that he could sit without exerting too much effort.

"Damn, it hurts like hell," reklamo nito nang umupo siya sa gilid ng kama.

She only bit her lower lip while looking at his bandages.

"So this is how it feels to be shot by my bride-to-be. I've been blessed."

Minura niya ito at tinapik ang balikat, pero ininda pa rin nito iyon. "Huwag mo nga akong inuulol. Para kang ewan."

"But it's true. Hadn't you shot me, I'd be dead already. You see what I mean when I said that we should really quit the agency?"

"Paulit-ulit. Barilin kaya ulit kita?"

"Ikaw ang babarilin ko. Humanda ka."

Nag-init ang magkabila niyang pisngi dahil alam niya kaagad kung ano ang ibig sabihin niyon. But, she doubted if could he "shoot" her for the following weeks.

"Damn, we're going to experience drought."

"Huh?" Maang na napatingin siya rito, pero nang matitigan ang malapad at nakakalokong ngisi ay nakuha na kaagad niya na pareho sila ng iniisip.

"Pero okay na rin, kaysa sa itong kaligayahan natin ang natamaan mo..." Iiling-iling pa itong yumuko at tumingin sa pagkalalaki nito. "Kung nagkataon, habambuhay mong pagtiya-tiyagaan ang sampung mga daliri ko sa kamay."

"But your fingers are amazing though..." Huli na nang mapagtanto ang sinabi dahil humalakhak si Romano pagkatapos niyon. Mas pinamulahan siya ng mukha. She could not believe they're having a conversation about sex now!

"Tama na nga iyan!" Mabuti na lamang at iniwan silang dalawa sa loob ng silid na iyon. Nakakahiya kung may makarinig ng usapan nila.

"Huwag kang mag-alala, hindi ka naman magiging tigang sa mga susunod na araw. My left hand works perfectly fine." Kumindat pa ito sa kaniya. He even acted as if he's inserting a digit inside her moist cunt, and he moved it faster and harder.

"Romano!" saway niya at tinaboy ang kamay nito. Humalakhak lang ito nang nakakaloko. Kahit kailan talaga, oo!

"Why? Didn't you say my fingers—"

Tinakpan niya ang bibig nito nang marinig ang pagpihit sa seradura ng pinto. Sinamaan din niya ito ng tingin. "Kabastusan ng bunganga mo. Sige ka, hindi kita lalapitan hangga't hindi ka magaling. I'll do my own thing, you do yours!" kunwaring banta niya; pabulong na nagsalita dahil pumasok na iyong nagbukas ng pinto.

"Biro lang naman. Kailan ba kasi ang kasal natin? Bukas?" Ang lakas ng boses nito.

"That's so smooth, man!" bulalas ng bagong dating na si Stone. Bumaling siya sa lalaki at napansing medyo namamaga ang gilid ng bibig.

"Anong ginagawa mo rito?" Hindi naman kasi nila ito kasama sa misyon na iyon. Iba ang hinawakan nito.

"Sinusundo kayo. Ayaw n'yo ba?"

"Anong nangyari sa bibig mo?"

"Fist fight," tipid na sagot nito.

"Did you fix everything?" tanong naman ni Romano na sumeryoso na. Tumango si Stone. Mukhang nagkausap na ang dalawa bago pa niya nalaman.

"Kailan ang uwi natin?" she asked her boss-slash-best-ever-friend.

"Mamayang gabi."

She only nodded once.

"But, you're going to stay in San Lorenzo Ruiz. Sa safe house."

Nagtaka siya. "How about in Manila? Mas malapit sa ospital ninyo."

"You're a hot issue in the town now. Bet you would be seen easily. Mas makatitipid ako ng bodyguard kung sa safe house ka lang."

She mimicked him without any sounds. Makatitipid, makatitipid, eh, kahit hindi na ito magbanat ng buto habambuhay, hindi makararanas ng hirap sa pinansiyal na pangangailangan. Noong nagsabog 'ata ng kayamanan, sinalo lahat ng angkan nito. Both paternal and maternal sides.

Napansin niyang nagtaka si Romano sa isiniwalat ni Stone, pero siya'y nakuha na kung bakit usap-usapan siya ngayon. Sa ilang taon niya sa industriya ng show business, alam na niyang may kumalat na sa mga litrato o video niya noong isugod siya sa ospital na duguan.

"May isinama akong reporter dito para interview-hin ka."

Tumango siya at pinaunlakan ang interview.

Unang tanong pa lamang, nawindang na siya.

"Is it true that you're on your honeymoon?" asked the reporter.

"Honeymoon? I still didn't get married yet."

"In-advance ba ninyo ngayon?"

She denied. Matagal na nilang in-advance ni Romano ang honeymoon nila. Napangisi tuloy siya nang maalala kung kailan iyon... Pero nabura rin ang ngiti niya dahil naalalang may kausap pa siyang reporter.

"Then, are you and Atty. Hipolito in a relationship?"

"What?!" sabay na bulalas nila ni Romano. Dahil nasa iisang ward lang sila ay roon na ginanap ang interview. Pero sa couch sila pumwesto ng reporter na nag-interview sa kaniya.

She laughed without humour because it was ridiculous. Then, she went on, "Sinned and I are just friends. I am not yet married, but I'm in a relationship. My fiancé is actually in this very same room."

Luminga ang reporter at naniningkit na bumaling kay Stone. Bago pa ito makapagtanong ay inunahan na niya.

"It's him," she proudly declared. "Romano Paolo Caballero."

"Wow... This is a big news..." namanghang saad nito.

It was indeed a big news because when they went back to the Philippines, there were already lots of articles about them two. Nagsilabasan din ang ilang mga litrato, mga video galing sa vlogs niya at sa iba pang sources na nagpatibay sa relasyon nila ng lalaki.

Sa katagalan nga na wala siyang inilabas na statement mula noong huling interview niya kaya kumalat na buntis siya.

"I wish," bulalas niya kay Romano. Kahit pareho nang magaling ay nanatili pa rin sila sa probinsya, pero hindi niya mapunta-puntahan ang tatay niya. May umaaligid din palang mga press sa kanila at ayaw niyang dumugin ng mga ito ang ama niya kung mamataan siya roon ng isang beses. Kaya ito na lang ang dumadalaw sa kanila. Magda-dalawang buwan na rin silang nasa probinsya at parang ayaw na nga niyang bumalik sa siyudad.

Matagal nang tanggap ng ama niya ang relasyon nila ni Rome. Noong una'y alangan pa ito dahil nga may nakaraan ang kakambal niya saka ang kaniyang mapapangasawa. Pero natanggap na rin naman kalaunan. Anito'y halata raw kasi na mahal na mahal nila ni Romano ang isa't isa. Humirit na nga ng apo dahil hindi naman daw madalas makita ang apo nito kay Glaze. Sa Australia na kasi nanirahan ang kakambal niya. The latter would go home once she and Romano already saved the date of their wedding. Pero hindi ito ang maid of honor kundi si Kanon, kahit pa nga kasal na rin ang huli. They made a promise before about that, eh. Alam ng kakambal niya iyon.

Romano got her attention by kissing her nape. Umakyat ang lahat ng kiliti at init sa katawan niya.

"Let's shave your stubble," suhestisyon niya.

"Nah, you like it better, don't you?" he murmured hoarsely. Nasa banyo sila at katatapos lang mag-sepilyo. Kagigising lang kasi nila at tinanghali sila ngayon dahil napuyat sila kagabi sa pagkukwentuhan ng kung ano-ano patungkol sa nalalapit nilang kasal.

He teasingly brushed his stubble on her shoulder blades. She's only wearing a white night dress—that's all—while he's on his boxer shorts and black shirt.

"Damn, I'm getting hard already," he murmured.

"Thought your knees are tired already?"

"Kahapon iyon. Nakapagpahinga na tayo ng magdamag."

Mula nang gumaling ay mas dumalas ang pag-iisa nila. Tinotoo kasi niya na hindi ito lalapitan sa tuwing mararamdaman niya ang sexual tension sa kanila noong nagpapagaling pa sila. Mahirap na dahil baka magkamali sila ng galaw at lumala ang mga natamo nilang pinsala.

"Ayaw mo bang kumain muna?"

"Ayaw mo bang magkainan muna tayo?"

"Damn you. I wasn't horny when I woke up, but now..." Pumihit siya para sunggaban ito ng halik. Ibinigay niya ang lahat ng bigat niya rito at mabilis naman siya nitong nabuhat at pinaupo sa lababo.

"We won't stop making love until you get pregnant," anas nito nang saglit na magkahiwalay ang mga labi nila. "No," agap nito. "Even if you get pregnant, we'll still be making love."

She smiled and gestured to remove his shirt. He let her do that. Then, he kissed her again. Now, more thoroughly.

Binuhat siya nito at dinala sa kama na hindi pinuputol ang halik. Kung kailan nahiga na siya ay roon ito humiwalay para mahubad nito ang saplot niya.

He stared at her naked body for a while as if he could never get enough of her. Then, he caressed her scars she got from her missions before, until he kissed her neck gently, exactly where she got cut before.

"Are we becoming emotional again?" she commented when she felt him focused on her neck.

Umiling ito at hinalik-halikan siya roon kaya mas nakiliti siya. "You love being kissed here." Napalunok siya dahil totoo iyon.

Awtomatikong napahalinghing siya nang kasabay niyon ay binigyan nito ng pansin ang dibdib niya. Napayakap siya nang mahigpit dito hanggang sa bumaba ang mga halik nito sa tuktok ng kaniyang nakahantad na dibdib.

When he sucked her hardened peaks and played with them alternately, she pulled his hair because it felt really good. He chuckled so sexily when she did that and his kissed went down on her navel.

Paulit-ulit na nasasabunot niya ito lalo na noong mas bumaba ang mga halik nito. That sinner tongue of him was making her grind her hips hysterically as she was moaning so loud.

He then caught her wrists and pinned them on each sides of her waist, making him have his full control over her.

"Damn... I'm going to—" She screamed sensually when he inserted two of his fingers and he kept on pleasuring her. He stopped kissing her sensitive bud already to focus on what was he doing now.

She was trembling as she kept moving her hips on slow, circular motion because she couldn't hold it anymore.

"You want to cum already?" he asked.

Paulit-ulit siyang tumango. His movements became even faster, hitting her most sensitive spot.

"R-Rome... I'm really going to cum!"

"Cum for me, then." He didn't stop. She already felt she exploded while his fingers were still skillfully hitting her sweet spot. Until she felt something blasted from her bladder, and it felt way ecstatic than awhile ago.

Romano didn't stop rubbing her clit until her last drop. And that made her feel so weak, yet so very satisfied.

Habol-habol pa niya ang hininga nang bahagyang magmulat at tumingin dito.

"Fuck. I did squirt, didn't I?"

Napalunok siya nang sa namumungay nitong mga mata ay ngumisi ito saka pumwesto sa ibabaw niya. He knew she's tired already but he also knew she could take more if he's going to do her in missionary position. Dahil kontrolado nito ang lahat sa posisyong iyon.

"Ready to scream for more?"

She bit her lower lip and nodded twice, then, they both moaned the moment he pushed all of him inside her moist opening, as if her muscles tightened to feel him more.

He whimpered and cursed aloud when he felt that. "This feels so good."

She smiled satisfyingly. She didn't know when did she learn that, most of the time, her muscles were voluntarily contracting tighten her walls. She did it again and he moaned.

"I'll be moving now before I cum already if you keep doing that."

She chuckled a bit and spread her legs widely. Kumapit ito roon para matantiya ang paggalaw.

He started so slow until his movements went faster and harder while she's meeting his thrusts.

Her hands were pinned above her head and he was in full control of her body.

Their moans filled out the room until they both reached their zenith and he came alot inside her.

Feeling so tired, she fell asleep as she cuddled with him.

ROMANO only stared at Nami who was still sleeping soundly beside her. He wanted to cook their food already but he didn't want to get up yet. Gusto na niyang hilahin ang tatlong buwan upang maikasal na sila. Iyon kasi ang ibinigay na araw sa kaniya ni Nami nang tanungin niya ulit kung kailan sila ikakasal.

Kung siya ang papipiliin, ora mismo ay magpapakasal na sila, pero gusto nito ng preparasyon, kaya ibibigay niya iyon.

She decided to lie low in showbiz as well. Kung tatanggap man siguro ng projects ay puro commercial shoots na lang o modeling offers. Ayos lang naman sa kaniya kung ipagpatuloy nito ang pagiging artista, pero aaminin niyang mas ayos nang hindi na.

Within the preparation of their wedding, she had a press conference about taking a hiatus from the industry, along with the announcement of their upcoming wedding. May mga nabigla, pero may mga tumanggap din dahil 'ika ng mga ito ay hindi naman bagay na pag-aari si Nami. That she had her own private life to live.

While he, on the other hand, was occupied by giving her one of the best gifts he knew that she'd totally love.

Hanggang sawakas ay ikasal na sila. Ang lahat ng mga malalapit sa kanila ay dumalo, at ikinasal sila isang private beach na nirentahan nila sa Ilocos Norte. Gusto kasi nitong sa probinsya kung saan siya lumaki sila magpakasal.

She looked so stunning wearing her above the knee length wedding dress. Mas nagmukha itong diyosa na handa niyang sambahin habambuhay.

Sa buong durasyon ng seremonya ay tila siya nakatulang sa alapaap. He just couldn't wait to be with her alone and spend their honeymoon.

He made love with her gentler than before during their first night as husband and wife. Nakatulog ito kaagad sa sobrang pagod.

"Romano..." anas nito nang malingat.

"Hmm?"

"Why are you still awake?"

Umiling siya para iparating na wala naman.

She opened her eyes a bit and found his gazes. Ang malamlam na ilaw ng night lamp ang nagsilbing liwanag sa silid na iyon ng hotel na tinuluyan nila.

Pagkuwa'y sinabi niyang, "You should sleep more. Pagod na pagod ka." Mas mahaba kasi ang preparasyon nito mula makeup, damit, at kung ano-ano pa.

"Gusto mo bang mag-honeymoon na tayo?"

Napanguso siya. Iyon lang ang gusto niya pero ipinilit kasi nitong huwag na dahil kailangang makabalik na siya sa trabaho. He's going to continue managing their winery business but it's those ones in the Philippines. Ang sa Italy ay naipasa na sa kaniyang ate ang pamamahala niyon.

"Pumapayag na ako."

Hindi niya mapigilang mangiti.

"May isa pa akong gusto..."

"What's that, my lovely wife?"

Sa malamlam na ilaw ay kapansin-pansin pa rin ang pamumula ng pisngi nito.

"Why are you blushing? Is it turning you on?"

Hinampas nito ang dibdib niya. "Hindi ba pwedeng kinilig lang?"

Natawa siya. "I'm honestly the one who's turned on now." He pulled her closer to let her feel his boner.

"Grabe, ang lakas ng stamina mo!"

"Nagsalita ang hindi," balik niya rito. Pagkuwa'y niluwagan ang yakap niya rito para ibalik ang usapan. "Ano iyong gusto mo?"

"I think I understand my father now."

"Huh?"

"I mean, it's peaceful in San Lorenzo Ruiz..." in her low tone.

"Do you want to live there?"

"Kung papayag ka."

"Why would you need my permission? Kung saan ka, roon ako, Monami," seryosong bulalas niya. Damn, he had to move the date of his surprise as well. "Saan mo gustong tumira?"

"Is it okay if we live in the safe house?"

"Your ancestral house?"

Kagat-labing tumango ito.

He got it why she wanted to settle in that house. Because it felt like home when they stayed there for a few months.

"Nasabi ko na kay Stone kaya hindi na safe house ng Phoenix iyon. Let's just have it renovated. O kaya, ipagiba natin at patayuan ng gusto nating bahay."

"That's exactly what's on my mind now. Let's do the latter."

"Pero titira pa rin naman tayo ng Manila, sa bahay mo."

"Bahay natin," he corrected. That's the property he inherited from his mom. Kaya naman niyang bumili ng ibang property, pero mas practical nang tirhan na nila ang mayroon sila ngayon para makapaghanda na sila sa kinabukasan. If ever he'd buy another house, he would buy for their kids. Para may maipamana silang ari-arian sa mga ito.

"Magtayo ka rin ng branch ng winery sa Camarines, para roon ka na lang lagi. Tapos bisita-bisitahin mo na lang iyong nasa Ilocos..."

"I'll do all of that. How about you?"

"I don't know. I guess I'll stay home while waiting for you? I really don't know."

"Bet you're going to do vlogs while at home."

Parang may light bulb na umilaw sa paligid nito at napasabi ng "oo nga, 'no?" at natawa.

"It's been a while since your last vlog. You love taking videos, so maybe, you should continue doing that."

Tumango-tango ito. "I'll show the domesticated side of me!"

Napalunok naman siya dahil iba ang naisip niya. Ito, nagluluto ng pagkain nila, na walang ibang suot kundi apron lang. Isang malakas na tapik ang pumutol sa iniisip niya.

"Ginagawa mo na naman ba akong porn star sa imahinasyon mo?"

Hindi niya napigilang matawa saka niyakap ito nang mahigpit. "You're always sexy in my imagination. Can't help it."

"Sa imagination lang?" She raised an eyebrow.

"Mas sexy ka sa personal, syempre. Paisa pa nga."

"Matulog ka na!"

Tatawa-tawang yumakap siya rito hanggang sa hilahin na sila ng antok.

Natuloy ang pag-demolish sa ancestral house at pinatayuan nila ng bahay na gusto nila. Nami didn't want as big as it was before so they made it into a three-story house. It still have a lot of spaces inside but not like before.

Halos isang taon na mula nang ikasal sila at doon pa lang niya naisip na ibigay rito ang isa sa mga regalo niya noong bago pa man sila ikasal.

"SAAN ba kasi tayo pupunta?" Nami irritatingly asked her husband, Romano, when he insisted that she should get dressed. Kung kailan tamad na tamad pa man din siya.

"Basta."

Sa buong durasyon na nasa sasakyan sila ay nakakunot ang noo niya. Hanggang sa makarating sila sa bahay ng tatay niya.

Matapos bumati sa kaniyang ama ay iginiya kaagad siya palabas ng bahay ni Romano.

"Saan ba kasi tayo pupunta?"

Binuksan nito ang payong para hindi siya direktang mainitan mula sa sinag ng araw. Ang akala niya ay sa farm sila didiretso—na matagal na niyang tinubos—pero sa isang pamilyar na lugar sila nagpunta.

It was in her safe haven when she's still younger: the garden.

Her eyes widened when she noticed how the place had changed! Hindi na lang iyon mini-garden at hindi na lang kakaunti ang mga tanim.

"Did you like it?" Romano whispered as he hugged her from behind.

Nangingislap ang mga matang tumango siya at iginala ang paningin sa paligid. "I really thought my plants and flowers withered already. Kaya nga ba nag-focus ako sa garden natin sa bahay." May parte kasi roon na tinaniman niya ng mga halaman at bulaklak. There were some trees too. Pero hindi siya ang gumawa sa lahat niyon.

"You said you wanted to have a plant nursery before," he added when he stood up beside her.

Napakurap-kurap siya dahil tila lumundag ang puso niya sa narinig. "Are we going to turn this place into a nursery?"

He only smiled brightly as he held her hand. Nasurpresa siya nang lumagpas na sila sa pag-aari niyang hardin noon at tumambad sa kaniya ang mas malawak na lupain—mas maraming halaman at mga bulaklak.

She squealed and jumped when she got what he wanted her to see.

"Is it mine?!"

His eyes flickered when he nodded. She immediately threw herself on him and hugged him tightly.

"Jesus Christ! I never thought this dream would ever come true!"

"I knew you would love it," pagmamalaki nito. "May flower shop sa harap." He also informed her that he bought the lot to fulfill her dream of having a plant nursery.

"Why didn't you bring me here sooner?"

"Sinigurado ko kasing sa akin muna ang focus mo." Ngumisi pa ito. "Baka kasi imbis na ako ang i-baby mo, itong mga halaman na ang baby mo."

She grunted, but she had a feeling that she'd actually do that.

Nalaman niyang may mga tauhan na pala siyang namamahala roon at dalawang buwan nang nag-o-operate. She couldn't wait to handle it! Pero sa ngayo'y magfo-focus muna sa kaniyang asawa. Ipinaalam niya iyon sa lalaki.

"You can manage it if you want already."

Umiling siya. "Bibisitahin ko na lang, mas gusto kong hintayin ka pa muna sa bahay. Ipagluto ka, pagsilbihan. I enjoy doing those things. Feeling ko, ipinanganak talaga ako para maging asawa mo."

"Thank you..." he uttered.

"Why are you saying thank you?" natatawang tanong niya. "I'm the one who's more grateful! You're pampering me, love."

"Because you deserve all of it. Para sa iyo kung bakit ginusto kong lumagay sa tahimik."

Matagal na naghinang ang mga mata nila ni Romano habang ginagap nito ang kamay niya. Hanggang sa ngitian siya nito, at nakagat niya ang ibabang labi. She suddenly got so emotional because as they were gazing at each other, it's like she had a glimpse of their past—when she first met him, up to how they became closer, became couple; comrades; sometimes, enemies; and now, husband and wife.

He wiped her tears using his thumb as he lowered his face to plant a kiss on her lips.

"Why are you so emotional the past few days?" he asked huskily.

She smiled at him with full of loving. Hindi pa sana niya sasabihin dahil gusto niyang kapag nakasiguro na ay saka niya ipaaalam dito. Pero, heto na. Malakas ang kutob niyang ihandog na ang isa sa mga pinakaaasam nilang mag-asawa.

"Hmm?"

"I think I'm pregnant..." Hindi mapuknat ang ngiti niya nang ipaalam dito ang magandang balita.

"You think?" Nagtaas ito ng kilay. Mukhang iba ang rumehistro rito. "Let's go back if it's hot." Damn, mukhang ito ang nainitan sa ilalim ng araw kaya iginiya niya ito sa may puno para makasilong sila.

"Well, I still did not check it. Pero hindi ako dinatnan last month..."

"Why didn't y—wait, you're pregnant?" Natigilan ito saka hindi makapaniwalang hinuli ang kaniyang tingin. "We finally did it, didn't we?"

Tumango siya. "I'm not on pills anymore, so I'm pretty sure that we did it."

"Damn!" He blissfully hugged her. "I can't wait to take care our child, Nam! I promise to love both of you; to take care of you. You're the reason why I found my purpose in this life. You made me treasure my life as well which I never did before."

"That's what you did to me as well. Dati, hindi ako takot sa trabaho natin. I was very much willing to embrace death if I became a casualty. That's how I loved the thrill—the excitement the missions gave me. But now, all I want to do is to spend my life with you. To watch our kids grow, to take care of our grandchildren, to witness you grow old... with me."

"Yes..." Hinagkan nito ang kaniyang noo. "And I will fulfill everything you want for us to happen. I love you, Monami. Let's go to the hospital now."

She groaned to protest. "But I want to eat mais now."

"Mais?" She said sweetcorn. "But you don't like sweet corn."

Parehas silang natigilan at unti-unting lumapad ang ngisi. "Dang it! I'm so pregnant! Sigurado ako!"

Napatili siya nang buhatin siya nito.

"Ibaba mo ako! Ayoko ngang pumunta ng ospital! Gusto ko munang kumain ng mais na sinawsaw sa bagoong!"

"What?" Natawa ito nang sabihin niya ang gusto niyang ipares sa mais.

"Saka kape. Gusto ko iyong black coffee lang," she added.

Romano only chuckled as he planted another soft kiss on her lips. "Let's go eat whatever you want to eat before we go to the hospital, then."

She nodded satisfyingly and buried her face on his chest. "I love you so much, Rome. Thank you for pursuing me, for wanting more of me. Because if you didn't, I might end up being with the wrong person, or being an old maid."

"You're the one who pursued me, sweet, sa Italy..." he reminded her.

Namula ang pisngi niya dahil totoo naman iyon.

"And I'd be forever proud on how brave you were for confessing your feelings towards me. You taught me how to be vocal with my feelings and emotions, too. That's why from now on, I'd tell you everyday how much I love you."

"You always do that."

"No, you always do that," paglilinaw nito. Sa kanilang dalawa kasi ay siya ang mas vocal sa saloobin niya. Kaya nga ba siya ang mas naunang nagtapat ng damdamin dito noon kahit pa nga ba walang kasiguraduhan kung may pagtingin din ba ito sa kaniya. At hindi niya pinagsisihang nilakasan niya ang kaniyang loob.

"I mean, you're showing how much you love me," she clarified.

"And I'll tell you love words, too. You know that I love you, right? I love you. So fucking much," he affectionately uttered.

Her cheeks reddened. He didn't have to exert so much effort by telling her how much he loved her day by day, just staying with him was enough for her. But now that he mentioned it, she couldn't wait but to hear him say those words, and fall for him even more.

Just as how he fell in love for her more than he thought he could ever be.

***