Chapter 16- (Ang misteryusong blanko na libro)

"Ran good morning?" saad ni Ramhil nang makarating si Ran sa kusina. Ran smiles and said good morning to him to and she seats in the chair in front the table as she rubs her eyes.

Nagising nalang si Ran kanina nang marinig niya yung ring ng alarm ng cellphone niya. Luminga-linga siya upang hanapin o tingnan kung nasa tabi pa niya si Seth ngunit wala na ito. Napabuntong hininga nalang siya dahil sa kahihiyan. Why did she suddenly ask that darn favor anyway?

"Wow for the first time in forever na nagising si Ran na hindi na sumisigaw dahil sa masamang panaginip." Napatingin siya sa nagsalita at nakita niyang si Maha iyon na nakasandag sa dingding malapit sa entrance ng kusina at umiinum ng tubig.

"IT'S A MIRACLE! Shemaha Brayle, maagang nagising at for the first time in history na umiinum ng tubig sa umaga. Katawan ay sexy pa, mukha ay maganda na at ang mas hihiwaga sa lahat ay hangagang ngayon SINGLE PA. Anong nakain mo?" turan niya rito na ginagaya yung tuno ng mga nagcommercial sa TV. Napahagikhik si Ramhil at napaismid nalang si Maha.

"HAHA funny. So handa ka na bang magturo?" sumeryusong turan nito habang nilalapag nito sa mesa yong basong pinag-inuman nito.

"Hmnnnn sort of." Ran shrugs as she looks away.

"How about you Ram?" turan ni Maha na tumingin kay Ramhil na tahimik lang sa tabi.

"Ayos lang, I think I'm ready for this. Kaya nga tayo nan dito diba." Ramhil smiles to them pero parang may kakaiba sa tuno nito.

Natahimik sila nang magsidatingan ang mga kasama nilang napapahikab at gulong-gulo ang mga buhok na halatadong kagigising din lang.

"Good morning guys. Wow! This is the first time we are not woken by Ran's screams during the night. Ayon tuloy nahuli kami ng gising." Bri said as he sat beside Maha and stretch his arms.

"Guys I'm sorry, hindi ko alam kung bakit ako napapasigaw gabi-gabi. Pero one thing is for sure guys, this place is really creeping me out." Ran said as she rubs her forehead.

"Yah no probs we all are feeling and experiencing same things. Sana lang ay tuloy-tuloy na hindi ka na binabangungot. Para naman makarelax at makapagpahinga ka ng hindi sinisira ng masamang panaginip ang tulog mo." Turan ni Sofan na umupo sa harap ni Ramhil at nakangiting tumingin sa kanya.

"Ahmnnn have anyone of you went out last night?" they all look to Jovy na kagigising din lang na napapainat habang umuupo sa tabi ni Sofan.

"Huhmnnnnnn why what's wrong?" saad ni Maha habang napapatingin siya sa malayo dahil alam niyang siya yung tinutukoy ni Jovy.

"Nagising ako kagabi at may nakita akong dalawang taong nakatayo sa gubat na nasa harap ng aking bintana. Nakatingin sila sa bahay, isang babae at isang lalaki. Nakajeans yong babae at nakablack na jacket. Yung lalaki ay nakajeans ngunit wala siyang pang-itaas na damit. It's crazy but I think the man have a long hair and a tattoo in his body." Turan nitong nakabalik ng tingin niya rito. Imposebling siya at si Seth iyon.

"Huh! Pano mo nakitang walang pang-itaas yong lalaki oyyy Jovy huh baka naman nananaginip ka at kung anu-ano yang sinasabi mo." Pabirong turan ni Bri.

Napapailing na humarap sa kanila si Jovy at makikita mo sa mga mata nitong seryoso ito. May halong takot din iyon kaya napatingil ang lahat upang hintayin ang sasabihin nito.

"Bri huh I'm serious, nakita ko KASI maliwanag yung buwan at yung ilaw sa bintana ko ay umaabot sa kanila. When they saw me on the window, I hide. Ngunit nang sumilip ulit ako ay nawala nalang sila.....then may narinig akong mga yapak na pataas sa hagdanan at may nag-uusap so I thought may lumabas sa inyo kagabi." Kwento ni Jovy na napapatingin sa kanila.

"Well! Hindi naman ako lumabas kagabi e." saad ni Bri at nagsi-iling din ang iba maliban sa kanya.

"Ahhmnn a-ako yung tumataas sa hagdan ngunit hindi ako yung nakita mo sa labas ng bintana mo dahil hindi ako nakajeans....as you can see." Turan niya at napatingin silang lahat sa kanya at tiningnan ang kanyang damit. Naka damit kasi siya ng isang manipis na brown t-shirt at pajama na kulay puti kaya nagsisitango sila nang makita nilang tama siya.

"Wait, bakit ka pala tumataas ng hagdanan? Where did you go?" turan ni Maha na nakatingin sa kanya with her killer eyes.

"Well! Guys I think people here don't sleep at all." Saad niyang napapabuntong hininga.

"Why did you say so?" turan ni Ramhil.

"First Seth came and talk to me then the group of Ashton doing séance....whatever that is then-------." Saad niyang napatayo at naghilamos sa may sink ngunit nagsalita si Ramhil kaya hindi niya natuloy.

"Anong pinag-usapan ninyo ni Seth kagabi?" sumeryosong turan ni Ramhil habang nakakunot noo.

"Wohhhhh! Ram relax! Breath in… breath out." Turan ni Maha na may halong biro at nakangiti ng nakakaluko.

"Bakit kailangan ka niyang kausapin lalo na at gabi na. You shouldn't go out during night isa pa hindi pa tayo pamilyar sa lugar. Pano kung may mangyaring masama sa iyo na hindi namin nalalaman." Turan pa ni Ramhil nakatingin sa kanya at napapatango naman yung iba kaya napabuntong hininga nalang si Ran tanda ng pagkatalo.

"Ahmnnn don't worry it's just for a while then he left. Pinag-usap lang namin tungkol sa pagiging adviser ko sa club ng kapatid at mga cousin niya. He even invited us to a party on Saturday to be held at his mansion para sa pagdating ng kanyang buong pamilya." Turan niyang pinupunasan ang kanyang mukha gamit ng kanyang twalya.

"Party, really? Ganon pala e Ram relax lang isa pa Ran can take care of herself." Turan ni Jovy.

"Alam ko pero tayo-tayo lang ang magkakakilala rito. Dapat tayo-tayo rin lang ang magtutulungan, we boys need to protect you girls kasi tayo ang magkakasamang pumunta rito. Kaya dapat din na tayo-tayo rin lang ay ligtas na makakabalik." Turan ni Ramhil na napapabuntong hininga.

Nagkatinginan silang mga babae at napakibit balikat si Maha at tumango si Jovy.

"Make sense. Oo nga naman." Turan ni Maha.

"Tama nga si Ramhil. We need to look out for each other. Hindi natin kilala ang lugar na ito at kahit na mababait ang mga tao ay dapat parin tayong mag-ingat. Lalo na at may sekretong tinatago ang mga taga rito at ang lugar na ito ay lubusang napakamesteryoso at nakakatakot." Turan ni Sofan na tumayo sa tabi ni Ramhil.

"Tama nga sila....so ladies paglalabas kayo lalo na sa gabi ay magsasabi kayo. One of us should always be with you. Hindi kayo dapat nag-iisa, ghosts are scary but the living can do worse than to scare you. Yung ang sinabi ni Ashton noon. We only have each other to depend on." Turan ni Mark na lumalapit sa kanila.

"Thanks and I'm sorry okay I won't do it again at mag-iingat kami anuman ang mangyari but.....are we going?" turan ni Ran sumandag sa sink.

"Going where?" nagtatakang turan ni Mark.

"Duhhhh syempre doon sa party na sinasabi ni Ran na iniinvite ni Seth sa atin." Turan naman ni Maha na napapataas kilay, napasmirk nalang si Mark.

"Well! He is kind enough to come and invite us. At sa Saturday naman kaya pwede siguro." Turan ni Jovy.

"Okay great because I didn't say no, and my students or Seth's sister and cousins are coming to pick us up." Turan ni Ran na nakangiti at napapailing nalang yung mga boys.

Nag-uusap yung iba nang may marinig silang kumakatok sa pinto kaya siya tumayo sa pagkakaupo at pumunta sa pintuan upang buksan ang pinto. Napangiti siya nang makita niya si Conor kasama ang kapatid nito at si Sandra na may kasunod na iba pa. Lahat sila ay may hawak na mga pagkain at mga plato.

"Ohhhkay so I guess cooking will not be a problem...but isn't this too much?" Ran said as she move aside to let them in.

"Good morning Miss Ran." ngiting saad nila habang pumapasok sa bahay.

"Yahh good morning to. Gosh Conor nakakahiya na sa inyo, kaya naman naming magluto ng kakainin namin. Ayaw na naming abalain kayo baka may gagawin pa kayong importante." Turan niyang sumasabay sa paglakad ni Conor.

"Don't worry it's the least we can do, tsaka ayos lang sa amin wala rin naman kaming ginagawa eh." Turan ni Conor na nakangiti sa kanya.

"Ehh nakakahiya na kasi." Turan niya habang tinutulungan siyang pagbaba sa mga hawak nitong pagkain.

"Ayos lang para naman kahit papano ay may maitulong kami." Magkasabay na turan nina Larni at Sandra.

"Isa pa, nangako kaming magiging maayos ang pagtira ninyo rito kaya naman.....it's the least we can do. Lalo na ako dahil ako ang anak ng mayor kaya dapat lang na asikasuhin namin kayo. You will be teaching here for 4 months right?" Turan pa na Sandra.

"Yah, S-Salamat n-nakakahiya na kasi. Ayaw naming makaabala sa inyo. Lalo na sa inyo nina Conor dahil nagbabakasyon lang kayo." Turan ni Ramhil habang tinutulungan silang mag-ayos sa mesa.

"Ayos lang, wala rin kaming masyadong ginagawa kaya isang karangalan ang pagsilbihan namin kayo." Turan ni Sandra na nakangiti kay Ramhil na namumula na ang mga tinga at napapatingin sa sahig.

Habang iniaayos nina Conor ang mesa at mga pagkain ay pinapanhik sila upang maghanda na. Pagbaba nila ay maayos na ang mesa at nakatayo sa gilid yong mga nag-ayos at nakangiting hinihintay sila. Tahimik silang kumain at naghanda pagkatapos para sa pangalawang araw nila sa Purge Academy.

"Okay class, do not forget about your project activity, you have to write at least 5 pages short story of any genre you would like. Make sure that your English grammar and mechanics are met. You have to submit that on Monday and of course your autobiography in the very first page. Do not forget that this is your first project activity to me and by this activity I can get to know all of you at the same time.....this is a 50 points class performance. Any question?" saad ni Ran habang nakatayo sa harap ng teacher's table at nilalaro yung chalk na ginamit niyang nagsulat kanina lang.

Kasalukuyang nasa panghuling section siya para sa last schedule niya ngayong Friday at kasalukuyang tinuturuan niya ang section A ng GAS strand na s'yang section pala nina Gareth, Sara at Stella. Si Magnonnette naman ay nasa kabilang section na katabi ng room na iyon, sa section B. Na s'ya namang tinuturuan ni Maha that same time.

"Yes Mary." Turan niya nang makita niyang nagtataas ng kamay si Mary Angela ang nerd ng section na iyon.

"Ma'am can we use real life story or our own life story?" she said upon standing at napangiti siya rito.

"Yes of course, I'm giving you the freedom to write anything you want as long as it is a story. If you are going to write story using symbols can you please kindly include in the end your own interpretations of that symbols. Since....we all have our different ways in interpreting things...and I might misunderstood your story. Any more question?" she smiles as she look around the room. Nakita niyang matamang nagsusulat sa kani-kanilang mga notebook ang bawat isa.

���Ummmmnn yes Gareth?" saad niya nang makita niyang nagtaas ng kamay si Gareth na nakaupo malapit sa bintana.

"Ma'am can we exceed more than 5 pages?" saad nito pagkatayo.

"You can exceed but don't exceed more than 8. I might not be able to read it in just one sitting." She laughs to show that she is joking and the students laugh with her.

"So anymore question?" saad niyang nililibot ang kanyang paningin sa kanilang lahat. Tahimik sila at mukhang wala na silang tanong kaya napangiti siya.

"Okay if there's none you are dismissed. Happy week ends everyone." Saad niya saka siya umupo sa teacher's table at inayos and mga papers sa kanyang table. Isa-isa namang nagsilabasan ang mga studyante na bumabati sa kanya pagdaan nila sa kanyang table.

Mataman siyang nagchecheck ng activity papers ng mga studyante nang may napansin siyang nakatayo sa mesmong harapan niya. Nang itaas niya ang kanyang mukha upang tignan kung sino ay napangiti siya nang makitang si Sara lang pala iyon na matamang nakatingin sa kanya na waring hinihintay na matapos niya ang kanyang ginagawa.

"Yes Sara, is there something you want to tell me?" Nakangiting turan niya habang inilalapag sa table yong ball pen na ginagamit niya.

"Ma'am about the party, I believe my dear brother have already told you about it. I and my cousins will see you all at your place at 2 pm tomorrow; the party will start at 3. Don't worry about clothes we will bring clothes for all of you." Saad ni Sara habang nakatingin sa mga papel na nasa harapan niya.

"O-Okay I see. Thank you then but isn't it too much of a bother on your side? I-I mean the clothes we will wear." she said as she look at the lovely young lady in front of her.

Pure English ang usapan nila kahit nababanas siya sa galling nitong mag-english, nasa rule kasi ng prevois teacher nila at naka sulat sa classroom rules nila na English only conversations daw. Para na nga siyang manonosebleed kanina sa purong English ng mga student. Buti nalang hindi siya nabubulol.

���No ma'am it is a great honor to be in your company. Everyone in our family wantsto meet you..........uhmnnnn all of you." Sara said as she looks at her confusedly.

"Oh I see then it's a great honor in our side also to be in your party. Thank you Sara." She smiles and returns her attention to the papers in front of her.

"Ahhhh ma'am." Napatingin siya ulit dito.

"Ahhh yes? Is there more you want to say?" saad niyang nakangiting nakatingin dito.

Nakatingin siya rito at nakatingin ito sa kanya na para bang binabasa ang kanyang isipan mula sa kanyang mga mata. Seryoso itong nakatingin sa kanyang mga mata habang kinakalkal nito ang shoulder bag nitong nakasabit sa left shoulder nito. May nilabas itong isang notepad at binigay kay Ran.

"What might this be?" tanong niyang nagtataka habang tinatanggap yong nilalahad nitong notepad.

"Ma'am, a case came in this morning and we need your opinion.....if we will take it or not." Saad nito sa kanya habang binubuklat niya ang notepad. Napansin niyang maganda ang hand writing ng nagsulat doon. Detailed din ang mga nakasulat.

"So...what type of problem is it now?" taking turan ni Ran na sumasandag sa kanyang upuan.

"Ma'am Kayle Delwest and Sir Tyler Hone came this morning. Sila po yong mga namamahala sa library natin. May nahanap daw po silang isang lumang itim na libro na nakakalat sa may basement library kung saan nalagay ang mga librong may sentimental value. This book is so old and no author is written on it. It is also weird because it is a blank book.....the pages are oddly blank yet it is still preserved. Here it is." Turan nito na nakapagtaka sa kanya pagkakita sa inilalahad nito sa kanya.

Nang kasing ilabas nito iyon ay nakita niyang isa iyong napakalumang libro na ang cover ay kulay itim ngunit makikita mong maayos ang pagkakabound ng libro. Inilapag nito iyon sa harap niya at inilapag naman niya yung hawak niyang notepad para kunin at buklatin yung libro. Napangiti siya nang nagtagalog ito… well, acceptable naman iyon kasi dinismiss na nga niya ang klase. That is better for her pakiramdam kasi niya ay sasabog ang ulo niya sa kakaenglish.

"Odd.....this book is really strange. Maybe someone accidentally left it there and they might return to look for it." Saad ni Ran na nagtataka at binubuklat yung pages nung libro.

Napamulat siya nang makitang puro blank yung mga pages niyon. Pati tittle ay walang nakasaad, even the author's name is not written.

"No ma'am matagal na raw na nahanap iyon ni Sir Tyler at nilagay niya sa may lost and found area ngunit 3 months daw iyong nakalagay lang doon but..........bigla raw iyang nawala na parang bula. Last week naman ay nahanap ulit ni ma'am Kayle iyan sa mesmong nakahanapan ni Sir Tyler noon. She just brought it back with her in the borrowing area and laid it there for a few minutes. May dumating daw na isang first year student at tinatanung kung pwedeng hingin niya yung blank book. Dahil naman sa hindi naman pag-aari ng school iyon at wala namang use ang isang empty book ay pinamigay nalang niya iyon sa studyante." Saad ni Sara na ang mukha ay lalong sumeryuso at aktong nag-iisip.

"So bakit naman nandito itong libro kung pinamigay na pala nila?" turan niyang nagtataka na sinisipat yung itim na lumang libro.

"Ma'am you see....the student who took the book.......went missing." Turan ni Sara na nakapagpataas ng tingin niya rito at buong pagtatakang napasandag sa kanyang upuan. Not again....mysterious again.

"Huh!! Come again? Anong ibig mong sabihing went missing? Nahanap na ba siya ngayon?" nagtataka paring turan niya habang pinagmamasdan niya ang mukha ni Sara at nakita niyang ang sagot sa tanung niya ay HINDI.

"That is the mystery the librarians wanted the mystery club to answer. After a day of the students disappearance ma'am Kyle found that book again on the same spot where she have found it. Gusto nilang tulungan natin ang mga patrol club na hanapin yung nawawalang studyante." Turan ni Sara na nakatingin sa libro na hawak niya.

"H-How long have he been missing?" turan niya.

"It's about 4 days Ma'am." Sagot naman si Sara.

"Oh I see.....wait....for 4 days na nawawala ngunit ngayon lang pinapahanap sa mystery club? Why?" nagtatakang tanung niya habang nakatingin kay Sara.

"Ma'am hindi po kasi namin pwedeng pakialaman ang mga cases na hindi naman nilalapit sa club personally. The only one who was asked is the patrol club yet they never found him so the families are asking everyone's help now. However the only one who came to us are ma'am Kyle and sir Tyler and they just want to know what is that book for and if it is connected to the boy's disappearance. If there is none then the boy's fate will be in God's hands. We can't do anything about it unless the family will come to us personally but...it is up to you ma'am if what will we do." Turan ni Sara na nakatingin sa kanya.

"This is an interesting case, as a mystery club it will be a fascinating case to deduce with...w-who might be that poor student" saan niyang inilalapag sa harapan niya yung libro at hinihimas sa kanyang palad ang cover niyon.

"His name is Joey Tallefer, he is a first year high school who love reading books. He is the 3rd son of the family who owned the flower shop in Vengeance. They are so devastated and desperate to find him. It is so dangerous but at least we can get evidences to where he might be. He was last seen in the town's book store Ma'am......will we take the case?" turan nito sa kanya.

"Well......if you all promise me to stay away out of trouble and be safe then.....we can take the case. Just follow evidences and try finding him. Remember to report to me before acting or doing or going anywhere. Do not forget that you are my responsibility and what happens to all of you is my own liability. If things go wrong.......we will leave it to the authorities. Are we clear with that?" saad niyang matamang nakatingin kay Sara na kinukuha yung notepad nito at binabalik sa bag nito.

"Yes ma'am we will start our investigation on Monday. For now.....see you tomorrow at 2. Happy week ends ma'am." Nakangiting turan ni Sara sa kaya ngumiti rin siya at tumango.

"See you then Sara and thank you. Be careful on your way home." Saad niya rito at tumango ito saka tumalikod at lumabas sa pintuan.

Napabuntong hininga nalang si Ran nang mag-isa na siya sa classroom. Marami talagang kakaibang nangyayari sa Vengeance at kakaiba itong lugar sa pinanggalingan nila. See, students here have a say on the matters that only adults can solve. They even give importance to the heightening of the children's skills. Hindi yung kailan man basta-bastang mangyayari sa Baguio o sa kahit anong sibiladong lugar sa mundo.