Chapter Five: Jealousy and Possessiveness

[SETH'S POV]

*sigh* Napabuntong hininga na lang ako at saka bumangon sa higaan ko at dumiretso sa banyo para maligo. May trabaho kasi kami pero hindi tungkol sa pag-aartista ang trabaho namin ngayon. Walang scene na irarun. Dahil sa isang café kami magtratrabaho. K-pop café ang tawag dahil sa agency namin ito. Si ms. President ang owner ng café. Kung bakit kami nagtatrabaho dito ay trip lang ng presidente namin.

Wala kaming sahod dito dahil lahat ng kinikita namin ay para sa isang orphanage na sinusuportahan ng grupo namin. Yes, meron kaming sinusuportahang orphanage. Required yun sa agency namin na every group dapat may sinusuportahang charity. At napili namin ay ang "Voice of Angel's Orphanage".

K-pop café is a café where fans could meet their k-pop idol personally. Kami kasi ang nag-eentertain. Kami mismo ang server/ waiter. Pwede ding magpapicture sa amin ang mga fans at autograph. Basta walang gulong magaganap ay malaya silang gawin ang gusto nila. And harassing is forbidden too. Akala niyo ba babae lang ang pwedeng maharass? Kahit kaming mga lalaki din ay nahaharass din nuh!. .

Speaking of, 1 month na din matapos ang naging usapan sa office ni ms. President at hindi ko talaga makalimutan ang ginawa sa aking paghalik ng Sebastian na yun. Pag nakita ko talaga siya babangasan ko siya. Grrr . . .

At 2 weeks na lang at matatapos na ang challenge sa akin pero wala pa din akong progress. Kahit ilang beses ko pang basahin at intindihin ang pesteng laman ng folder ay wala pa din. Wala pa din akong clue kung ano ang pagkatao ng "asawa" ko. Ilang PI na din ang hinire ko para lang tulungan akong maghanap. Kahit picture lang sana niya ay wala pa din. Tsk.

"Kain na po kayo sir."- Magalang na sabi ni manang Pilar nang makita niya akong papasok ng kusina.

Umupo ako at saka kumain. Mostly umaga lang saka every weekend nandito si manang para magluto at maglinis. Since may trabaho kami halos sa labas na kami nagdidinner.

Si manang Pilar ay ang matandang katulong na nangangalaga dito sa penthouse ni Gee. Oo, nandito ako sa penthouse niya. Isang buwan na ako dito. "Asawa" ko na daw kasi ang amo nila kaya dito na daw ako tutuloy. Hindi ba dapat yung lalaki ang mag-uuwi sa babae? Pero iba kasi ang kaso sa amin. Yung bahay namin ay para lang talaga sa grupo namin. Hindi kami hinayaan ng agency na magkanya- kanyang bahay, dapat daw ay magkakasama kami sa iisang bahay para mas mapalapit kami sa bawat isa.

Naalala ko pa kung paano ako nagkaroon ng access card sa penthouse niya.

*FLASHBACK*

Napabalik ako sa katawang lupa ko ng maramdaman kong may mabigat na kamay ang dumapo sa magkabilang pisngi ko.

"Aray naman. Letche!"- Asar na sabi ko at tinignan ng masama ang taong may kagagawan habang hinihilot ang magkabilang pisngi ko. Takte! ang sakit. Ang bigat pa naman ng kamay ng lalaking to. Tsk.

"Ayaw mo kasing magising ei."- Sabi ni Azrael-hyung saka bumalik sa upuan niya. Oo, siya ang sumampal sakin kanina.

Nailibot ko ang mata ko ng hindi ko makita sa harap ko yung mga babae at mga butler nila. Wala na din si Sebastian. Tsk. Hindi ko man lang nabangasan ang lokong yun.

"Nasan sila?"- Pagtatanong ko.

"Nakaalis na kanina pa. Wala ka kasi sa sarili mo kaya hindi mo namalayan. Busy silang lahat kaya umalis na."- Sagot sa akin ni Kailer- hyung.

"Ahh. Okey."- Nasabi ko na lang.

"Nga pala! Iniwan nga pala ni Sebastian yan kanina para sayo."- Simon-hyung saka may itinuro sa harap ko. Napatingin naman ako dito. Dalawang card- isang itim at isang kulay asul at susi ng sasakayan. Kinuha ko ito at tinignang mabuti ang dalawang cards.

"sabi ni Sebastian, yang kulay asul na card, access card daw yan sa penthouse ng "asawa" mo. Yang itim naman ei ang credit card. Gamitin mo daw. Ikaw nang bahala kong saan mo gagamitin. Malaya ka daw since unlimited ang laman niyan. Yang susi naman ei para sa bago mong sasakyan nasa may P1 na. Sa amin na sinabi ni Sebastian dahil tulala ka pa kanina. At pinapasabi nga pala niya na simulan mo na daw mag-empake dahil bukas na bukas din ay susunduin ka ng driver nila para ihatid sa penthouse ng "asawa" mo. Doon ka na daw kasi titira. Sumang-ayon na din si president kaya wala ng problema. . . kahit kami ay meron din niyan."- Mahabang paliwanag ni Simon-hyung at ipinakita ang mga hawak nila.

"Teka. Bagong sasakyan? Akala ko ba isa sa separation fee ang sasakyan?"- Nagtatakang tanong ko.

"Yup. Pero iba daw yung sasakyang makukuha natin sa sasakyang binigay nila ngayon. Itong sasakyan ay para may magamit daw tayo personally. Di ba nga? Van lang ang meron tayo? Kaya binigyan tayo para may magamit pag may emergency. Lalo na ngayon at sa penthouse ng mga "asawa" natin tayo titira."- Sagot naman ni Liam. Nahalata niyo din ba o ako lang? kanina pa kasi nila binibigyang diin ang salitang "asawa" ei. Tsk.

Pagkatapos ng pag-uusap namin ay muli kaming pinalayas ng presidente namin para magtrabaho na.

*END OF FLASHBACK*

Pagkarating ko sa café ay agad akong nagpalit ng damit at saka tumulong sa mga server. Maaga palang pero madami nang mga customer. Simula ng maipatayo ang café ay hindi na ito nawalan ng customer.

Nakabalik na din daw si Gee sabi ni manang, last 2 weeks pa pero hindi siya umuwi ng penthouse niya. May isa pa daw siyang tinutuluyan malapit sa condominium pero hindi ko alam kung saan. Sinubukan ko ding maghanap sa mismong penthouse niya nang kahit na anong bagay na makakapagturo sakin sa kung anong pagkatao niya pero wala. May mga marka din akong nakita sa bawat sulok na para bang sinadyang tinanggal kong ano ang nandun. Nagtanong din ako kay manang kasi di ba? Sabi ni Sebastian sa mga kaibigan niya lang ako hindi pwedeng magtanong? :P kaya nagtanong ako kay manang pero tanging ngiti lang ang binigay niya sa akin. Mukhang nasabihan lahat ni Sebastian ang mga tauhan nila tungkol sa challenge ko. Tsk.

Kwarto din ni Gee ang ginagamit ko. "Mag-asawa" na daw kasi kami kaya dapat lang daw na sa iisang kwarto kami matulog. Tsk. Though may konti na din akong alam sa kanya. Yun nga pala, may progress na din ako. Hehe . . . Alam ko na ang size ng katawan, paa at height niya dahil sa mga damit at iba pang gamit niya na nasa walk in closet namin. At kung tama ang hinala ko. Petitte siya at nasa average lang ang height. Hindi siya matangkad pero hindi din siya maliit. Nasa katamtaman lang. Small kasi ang size ng mga damit niya at hindi ganun kahabaan ang mga dresses na nakita ko. Size 7 lang din ang mga sapatos niya, mapaheels, rubber shoes o casual shoes. Hindi din siya mahilig sa mga make ups at girly stuffs. Mangilan-ngilan lang kasi ang nakita kong pampaganda sa may vanity area niya. Pansin ko din ang simpleng interior design sa penthouse niya. Alam ko na din ang favorite color niya. It's teal or mint. Yun kasi ang kulay na dominant sa penthouse tsaka white and silver. Simple but elegant. Nasa ambiance din ng penthouse kung gaano ka misteryoso ang may-ari.

*sigh* Mga hinala ko lang naman yun. Napipicture ko na nga ang pwede niyang maging mukha ei pero syempre hindi pa din ako sigurado kasi kahit picture man lang nung bata pa siya ay wala man lang. anyway, kailangan ko ng magtrabaho dahil padami na ng padami ang mga customer.

[HER POV]

I'm here on the other side of the café where my so-called-husband works for their chosen charity. I know everything about him. I have eyes and ears around him so I know everything.

"You're not going in?"- Sebastian asked.

"Later. I'll just observe here first."- I answered.

"Won't you introduce yourself to him? Why bother following him around like a stalker if you can just introduce yourself to him?"

"Nah. Where's the thrill there right? I'll show myself to him but I won't introduce myself. And I'm not a stalker, okay? Tsk."- I said smirking. He just shook his head and sigh.

I ignore him and continue watching my "husband". And so? He is really my husband so there is nothing wrong if I called him my husband. He's smiling widely and brightly to those filthy flirt fans of them. I don't know but it irritates me a lot. Tsk. Some are taking his pictures and those bitches cling to him like leeches. Tsk. That makes me mad. And what's more make me mad is he's just letting them what they want to do with him- with his body. Those leeches! Grrr.. .i know it's just work but hell, I can support their charity with my money. Tsk. Cocky ei? A little.

I gritted my teeth when I saw a bitch kiss him in his cheek and the others follows. Bitches! Are they trying my temper? Well, hell yeah! Cause it's working! I calm my self before leaving the car. Sebastian called me but I ignore him. I wear my shades and my clutch bag and walk towards the café. I walk like a queen and everybody is looking at me as I enter the café. Bitch, I'm FAB! Most of them raises their brows at me, rolling their eyes but I don't care. But its making me irritated. Do they want to be punished? Wanna see what hell is, bitches? Hell, im gladly enough to show you. Tsk. .

"Hi? Good morning ma'am. Welcome to k-pop café."- a smiling waiter said. If I'm not mistaken he is Christian. One of Seth's groupmate/ friends. I just give him a tight smile.

"Sorry for the inconvinient ma'am but as you can see we are full today but we have a VIP room ma'am if you like."- He said smiling.

"I'll take the VIP room."- I casually said. And he just give me a wide smile.

"This way ma'am."- He said and show me the way.

The room is not that big but it can occupied by 12 people. The room is well-air-condition. There is also tv for the diners to watch movies or tv series. There's card and board games on the other side of the room. Ohh! You can do whatever you want here eyy?. Nice.

"By the way ma'am. Auhmm."- he suddenly stuttered. Looks like he's not that good in talking English.

"It's okey. You can speak on your language I can understand you."- I said then he smiled at me. I sit on the chair and take the menu.

"Sorry po. Anyway. Auhmm . . . itong kwarto po kasi ei may bayad po at saka kapag nagextend po sa isang oras ang pagstay dito eh may dagdag na bayad kada oras."- he said nervously.

"Hmmm? How much?"- I asked while picking my order.

"500 po tapos 250 per hour ang extension. Kaya wala pong masyadong gumagamit ng VIP room."

"It's okay . . . you take my order now."- I said to him and he quickly took out a pen and a small notebook.

"What's your order ma'am?"

"I'll have, a slice of chocolate cake, fruit parfait, bubble tea and glass of water, all for two."- I said my order. He repeat my order so I nodded. He bow his head a little before leaving but I stopped him.

"ahmm. . . if you don't mind. Can I request for SETH HUNTER CROSS to be my server for today? I will pay for his time. I just want him to accompany me. If that is okay?"- I asked while shyly playing with my earing. He got stunned for a bit while looking at my hand- I mean the ring in my finger. I smirked. This ring, it's Seth and I's wedding ring.

"That ring. Wag mong sabihing?..."- He asked with a wide eye. I smiled at him and hushed him.

"I'll give you a nice tip if you keep it a secret."- I saw him smiled.

"No need ma'am. I'll stay quiet I promise."- He said and bow again his head before stepping out of the room.

I'm still wearing my shades so he didn't really saw my face. I fished out my phone and played zombie catcher while waiting for my order and to my husband. I'm just thinking what will be his reaction if he knows that I am his wife?

In 2 weeks time my challenge for him will be over but until now he doesn't have any idea of who and where I am. Not even the slightest idea. Hahaha. I'm looking forward on punishing him. What is it you asked? *chuckled* it's for me to know and for you to find out. :P