webnovel

My Boyfriend is a Daddy

Euriley_16 · Teen
Not enough ratings
4 Chs

Surprise

"Happy 2nd year Anniversary baby, I love you." He sweetly said and give me a quick kiss on the lips.

"Happy Anniversary! I love you too." I said and smiled. I can't describe what I'm feeling right now, all I know is that I'm very happy. Imagine its been 2 years being with him, but its feels like we just got together yesterday, that's how consistent and faithful he is. We stared at each others eyes, its like we're talking just by staring at each other. I can feel my heart beating so fast.

Our staring contest ended, when he slowly close the little space between us, I can feel his tender lips into mine and it tastes so sweet suddenly my eyes felt so sleepy. My heart beats faster like hundred of lions are chasing us. Para akong mawawala sa katinuan, dahil sa halo-halong pakiramdam.

Marahan ang paraan nang paghalik niya may pag-iingat. I grip tighter on his biceps parang tila kapag hindi ko hinigpitan ay baka tuluyan akong bumagsak. Ang kaninang mababaw at marahan na halik ay unti-unting lumalalim at bumilis. I can feel his tongue enter my mouth and wonder in every corner of it.

I grab his hair, because of the overflowing sensation that I'm feeling. Little moans escaped my mouth, I tried to pursed my lips but can't help to. I can feel his grinning because of my reaction. The brute's liking it.

Lumagay ang kanyang mga palad sa pang-upo ko senyales nang pagpulupot ng aking hita sa kanyang bewang. Isinandal niya ang aking likod sa pintuan bilang suporta habang buhat-buhat ako.

Another moan escape my mouth, when I felt his kisses slowly going down to my neck.

"Shit!" he cursed like a beast awaken his inner soul, napapikit na lang ako at mas napakapit ng mahigpit sa kanya. Ramdam ko ang maliit niyang pagkagat sa aking leeg.

"Damn! Travis" I protest it will surely leave a mark and I'm not liking it. He chuckled lumayo siya nang kaunti para mahubad ang kanyang pang-itaas.

Napakagat na lang ako sa aking pang-ibabang labi. Habang pinagmamasdan na tuluyang lumantad ang kabuuan ng kanyang katawan. Parang laglagnatin ako, dahil sa init na nararamdaman. There's no way that we can pacify the fire that we're building.

Pagkatapos ay muli siyang sumungab nang halik, sinalubong ko ito nanatili ang halik niya sa pang-ibaba kong labi sabay kagat nito, dahilan ng pagka parte ng mga labi ko na naging pagkakataon niya para mas mapalalim ang halik.

Kung hindi niya ako kapit-kapit malamang ay hindi na ako makakatayo, dahil sa panghihinang nararamdaman. I can feel his hands wondering nowhere in every parts of my body. Ang isa ay nakakapit sa batok ko, so that he can angle my head to his convenience and the other one, I can feel it caressing my boobs. Its so unexplainable that I am feeling it altogether.

Hindi ko na din namalayang nahubad na ang aking pang-itaas. Unti-unting bumaba ang halik niya hanggang sa aking dibdib. Napapikit na lang ako ng mariin nang paglaruan niya ito at angkinin.

"Shit! Ohhh!" Hindi ko napigilang dumaing. Napakagat na lang ako sa labi umangat naman siya nang tingin habang pinaglalaruan ang aking hinaharap parang tila nang-aakit. I can feel that, I am really fucking ready for him.

"Travis plea--"

A sudden knock on the door tamed the fire that we're playing. Naimulat ko nang malaki ang mga mata kong namumungay.

"W-ho's that?" Medyo nababahala kong tanong sa kanya. Ibinulong ko pa ito ng mahina takot na marinig nang kung sino na nasa labas.

"I don't know?" Nagkibit balikat siya at pabulong niyang sabi.

I flinched when another knock comes. Nagtataka kaming nagkatitigan. Bumaba ako mula sa pagkakabuhat niya. He peeped on the little hole in his door. Pagkatapos ay sumenyas siya ng wala matapos makasilip.

Parehas naming inayos ang sarili. Ka kamot- kamot sa batok si Travis, marahil nabitin. Napailing na lang ako habang nakangisi.

"Did you invite someone?" Tanong ko sa kanya. Cause I'm not expecting anyone our friend is on vacation.

"No, nasa bakasyon ang tropa, remember?" He said with a creased forehead, bago hinawakan ang knob ng pinto para buksan ito.

I stopped him and quickly grab his hands

"Do you think narinig tayo?" I worriedly asked, damn! its so shameful kung may nakarinig man, bakit ba kasi dito sa pintuan namin naisipan, ganoon ba kami ka sabik!?

"Ofcourse not! your moans are not that loud, don't worry" he mocked, pinanlakihan ko siya nang mata, naramdaman ko ang pagpula nang aking pisngi nakaramdam ng hiya. Inapakan ko nang madiin ang paa niya sabay siko sa tiyan niya at tinitigan ko siya ng masama. Kailangan bang sabihin iyon!?

"Awww. Hey hey I am just---" natigil kami sa pag-aasaran nang may marinig na iyak ng bata sa labas.

"What's that?" he asked confused Umiling ako at nagkibit balikat. Muli siyang humawak sa door knob at marahang binuksan ang pinto. Sa hindi malamang dahilan ay sumibol ang kaba sa aking dibdib.

Tumambad sa amin ang basket kung saan may sanggol sa loob nito. Nagkatitigan kami sa pagtataka at gulat. Napapalunok si Travis na lumapit doon.

He squatted infront of the basket

"Who's kid is this? Why is it here?" He said confused, Nanatili ako sa tabi ng pintuan at nakahawak sa doorknob nito.

"I don't know, tignan mo baka may iniwan diyan" I said, naka-nguso kong tinuro ang basket. I don't know, but I feel something bad going to happen. I feel nervous for unknown reason. I hate this feeling.

Sinilip niya muli ang basket, sinubukan niya maghanap nang kung ano doon, the baby cried again. Sa taranta ay napalapit na din ako, Nakuha niya ang isang sobre mula sa ilalim ng kinahihigaan ng bata.

He stand straight, while opening the letter, mas kumunot ang noo niya ngayon kumpara kanina. Nanatili ang titig ko sa mumunting anghel na hindi pa din tumitigil sa pagiyak. Even I felt uneasy seeing this kid, I tried to stop her from crying.

I turned my gaze to Travis, when I heard him cursing. Parang binagsakan nang langit at lupa ang mukha niya habang nakatitig ng maigi sa papel, also his face turned pale.

"Babe? Anong sabi?" I asked confused, because of his sudden reaction. He didn't respond.

"Hey Travis!? Anong sabi!?" I asked again, now a little bit annoyed. I still got no response from him, he didn't even look at me. What's in that paper!? Na parang halos hindi niya na ako marinig.

Naiirita akong tumayo nang tuwid, then rudely snatched the paper in his hands.

"Bingi ka na ba ngayon!?" Pahabol ko, dahil at saka lang niya ako napansin nung hinablot ko ang papel sa kanya.

He looked pale awhile ago, pero parang mas namutla siya ngayon, and parang may maliliit na butil ng pawis sa kanyang noo. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga, I suddenly gets frustrated. I slowly flip the paper to see what's the reason? for him to have that kind of reaction.

"Mega Town Building Unit 510, Mr. Travis Alejandro. He's your child please take care of her, please be a good father, I can't raise her on my own. I am sorry". My mouth agape upon seeing, what's written in this piece of shit!

I slowly turned my gaze to him hindi makapaniwala. I felt my hands shaking with disbelief and anger.

He looks surprised and apolygetic at the same time, hindi ko alam!? hindi ko mabasa, kung anong meron? sa mga mata niya but one thing I am sure is, I hate how this stupid things affect him. Maybe is it true!? Maybe it is not!? I don't know anymore!?

I tried to say something. gusto kong magtanong, ang dami kong gustong sabihin, but I suddenly lost of words. I swallowed hard before trying to say something again, but instead of words coming out from my mouth. I feel something streaming down my face I touch it, umiiyak na pala ako.

He panicked, when he saw me cry, sunod-sunod siyang umiling. He tried to touch me pero mabilis kong iwinakli ang kamay niya at umatras. I don't want to be near him. I feel suffocated.

"Is this true!?" Hirap na hirap kong banggit. I am afraid to asked, but I know I needed this. Halos malukot na ang papel na hawak ko, dahil sa higpit ng pagkakahawak ko dito.

He just looked at me, the same reaction is still evident in his face. He tried to say something pero hindi niya tinuloy. Parang biglang naubos yung lakas na inipon ko mas bumilis ang pagtulo ng aking luha. Hindi ko mapangalan kung anong nararamdaman ko? Ano ba ang dapat kong maramdaman!? Hindi ko na alam!?

Binato ko ang papel sa dibdib niya na tuluyan ko nang nalukot, dahil sa galit. Patakbo akong naglalakad habang lumuluha, nagmamadaling makaalis sa lugar na iyon.

Rinig ko ang pagtawag niya sa akin, ngunit hindi niya ako tuluyang nahabol, dahil sa bilis ko. Pagkalabas ng building ay dali-dali akong pumara ng taxi, hindi alintana ang malakas na buhos nang ulan na parang nakikiramay sa kalungkutan ko.

"Athena wait, Listen to me!" Rinig kong paghabol niya mabuti na lang ay may taxi agad na dumaan. Wala akong pag-aalinlangan na sumakay.

Patuloy ang pag-iyak ko halos hindi na nga ako makahinga. Relax Athena, You got this! I tried to calm myself, cause seriously aatakihin talaga ako, dahil sa sobrang sama ng loob. Nagtatakang tumingin sa akin yung driver, maybe I looked crazy? Maybe I am really going crazy!? Buti na lang hindi na ako pinaki-alaman ni kuya, hindi ko din kasi alam ang isasagot kung magtatanong siya. Parang tuluyan ng tinakasan ako ng bait.

Sobrang sama ng loob ko, I questioned myself where did I go wrong!? Am I not enough!? Did I do something that he doesn't want!?

Okay naman kami, we encounter problems about our relationship, but unlike others light lang ang mga pinoproblema at pinagaawayan namin. That's why I am confused, Yung tipong akala ko kami na talaga. I can't believe that he still chose to cheat on me.

Wala man siyang sinabi kanina, but the way he reacted, I knew something was off. He shouldn't looked surprised kung wala talaga siyang nagawang mali. Kung wala lang yun hindi sana ganoon ang reaksyon niya.

I can't believe what the hell happened!?, I got surprised, super surprised! Happy Anniversary indeed.

Its just like Surprised! My boyfriend is a Daddy, and you know what's the worst part is

I am not the mommy.