Chapter 2: Hello, My Hometown

Sarah

By the time you get broken, you will avoid everything that might cause you to get hurt again. You will close all the doors and no one will ever enter again.

When I lost the only person I thought would stay forever, I was devastated and miserable. So from then on, I just focused on my career and forgot about love life. I still flirt with others but I don't take it very seriously. I feel like everything I care about will be gone too soon.

So, what's the point of being serious isn't it? The world is so unfair that I have nothing else to do now except to leave everything behind.

"Is that Sarah Rodriguez? The Supermodel?"

"My god. Sarah Rodriguez, is so gorgeous!"

"She looks like a living barbie."

"She look so beautiful! Her beauty is stunning!"

Sanay na ako sa paulit-ulit na flash ng mga camera atsaka sa maraming papuri at pinag bubulungan ang pangalan ko. Well, I can't blame them. Natuto lang ako kung paano alagaan ang sarili ko para irespeto at hangaan ng maraming tao.

I am now a successful model. I didn't expect it either, but gradually I reached my dreams without anybodies help. It makes me feel so proud, doesn't it?

Kulang nalang nga eh pakasalan ko na ang sarili ko. Sarcastic na biro ko sa aking sarili.

Mula sa maraming tao na naghihintay sa kanilang mga susunduin dito sa airport, hinanap ko ang familiar na mukha ng isang babae.

Mabilis ko naman itong nahanap habang masaya na kumakaway pa siya sa akin. I smiled at her before she was approached.

"I will no longer wonder why so many fans are here and why so many people are crazy about you." Komento nito habang pinagmamasdan ang mukha ko. Nagkibit balikat lang naman ako habang naka ngiti.

"Tignan mo naman, Oh my goodness!" Dagdag pa niya. "Mayroon akong supermodel at napa ganda na bestfriend."

I rolled my eyes on her. "Just fucking hug me, Alice." Wika ko naman bago ito napatawa atsaka ako binigyan ng yakap na agad ko namang ginantihan.

"I miss you!" Chorus naming dalawa.

Pagkatapos ng moment namin ay agad na rin kaming umalis sa lugar na iyon habang pinalilibutan ng maraming tao. Of course, with the help of security guards here at the airport.

Habang nasa biyahe, hindi ko mapigilan ang hindi maging excited. Finally, pagkatapos ng halos tatlong taon ay nandito na akong muli sa Hometown ko.

All of my memories go back to the last time I was here with...Catherine. Oh ghad! God knows how much I miss her. But, that was a long time ago. I have my own life now and especially her. Also, I forgot what we had. I'm finally moving on.

Kaya naman, pinilit ko na lamang na alisin ito sa aking isipan.

Alice didn't talk to me the whole trip, I don't know why. Mukhang may malalim siyang iniisip kaya naman, ako na ang bumasag ng katahimikan.

"Hindi mo man lamang ba ako tatanungin kung bakit ako umuwi ng Pilipinas?" Tanong ko rito habang naka tingin sa unahan ng sasakyan.

"Actually, yan ang dahilan kung bakit kanina pa ako tahimik." Sagot nito. "Parang ang bilis mong makapag decide at kagabi mo lang sinabi na uuwi ka ng Pilipinas. Hindi ako nakapag handa." Dagdag pa niya.

Napailing ako. "Do I really need a reason to come home?" Muling tanong ko pa. Napa tingin ito sa akin bago muling ibinalik ang atensyon sa pagmamaneho.

"That's not what I mean." Sagot niya bago napa hinga ng malalim. "Fine, I'll never ask you again why you here so suddenly. But how long will you stay here?"

Sandali akong na tahimik. Pinag-iisipan ng mabuti ang kung ano man na dapat na isagot sa kanya.

"The truth is that I'm here because I miss you." Ngingiti ngiti na sabi ko sa kanya ngunit alam kong hindi iyon eepekto kay Alice. Kaya naman, napa irap ako. "It was a joke." Dagdag ko pa bago napa iling at biglang sumeryoso.

"I'm here because my job is here. Most of my projects are now in the Philippines. So.."

"So you are here until the projects are done here, right?" Pagtapos nito sa gusto kong sabihin. Napa tango ako. Gumuhit ang ngiti sa mga labi nito atsaka ako pabirong hinampas sa braso.

"Mabuti ng nagkaka intindihan, Sarah." Sambit niya. "Pasensya kana sa mood ko, namiss lang talaga kita."

"Hindi ka parin nagbabago, kung umasta ka ay para paring nanay ko" Biro ko pa.

Naramdaman ko na huminto na kami at itinabi na nito ang sasakyan.

"Pag pasensya mo na 'yong unit ko, medyo may kaliitan." Bago nito tuluyang binuksan ang pintuan ng kanyang unit habang dala nito ang isa kong maleta, syempre nasa akin rin naman ang isa at iba ko pang kagamitan.

Iginala ko ang aking paningin pagdating sa loob. The room is small but looks decent and clean. Especially in this white color that enhances the ambiance inside.

"Not bad. This is great, Alice." Sambit ko pa habang naka ngiti sa kanya.

"Really?" Medyo nahihiya na tanong nito sa akin. Tinignan ko ito sa kanyang mga mata.

"Yes. So you have nothing to apologize for. Pinaghirapan mo kaya ito." Komento ko pa bago naupo sa sofa at binuksan ang aking isang maleta upang kumuha ng damit na pamalit.

Sandaling pumasok si Alice sa loob ng kanyang kwarto, baka magbibihis rin na muna. May napansin ako na isang kwarto, kung saan katabi lamang din ng kuwarto ni Alice, I guess iyon ang guest room, doon nalang siguro muna ako maliligo at magbibihis.

But it's locked. I tried to open it again but it didn't work. So I have no choice but to wait for Alice to come back out of her room.

Habang naghihintay na matapos si Alice ay doon naman tumunog ang cellphone ko.

Napa irap ako ng makita ang pangalan nito sa screen.

"Yes, Marielle? What can I help?" Bagot na sagot ko sa tawag nito bago sandaling pumunta sa terrace ng unit ni Alice. Mabuti na lamang mayroong ganito dito, makakalanghap ako ng sariwang hangin.

"Where are you? Yesterday afternoon I came back to your house but I could not find you." Maarte na tanong nito sa akin kaya hindi ko mapigilan ang hindi mapa irap.

"Oh, sorry. But I'm far away now." Walang kagatul-gatol na sagot ko sa kanya.

"What? Where?"

"It's far from you, Marielle." Tipid na sagot ko. "Let's break up."

"Oh no, tell me you're kidding. I left my boyfriend for you, Sarah. Then is this all you have to give me?" Umiiyak na sa kabilang linya na sabi nito.

"Not my fault, honey. Au revoir (Byebye)" Pagkatapos ay pinatayan ko na ito bago matagumpay na napa ngiti sa aking sarili.

May isang tao ka na namang napa iyak at nasaktan, Sarah. Well, that's life. You will hurt them or they will hurt you. It depends on what you want.

I prefer taken women, it makes me feel so proud especially when I have broken someone else's relationship. Marielle is just one example.

It seems more challenging and more comforting. Call me a demon but that is also one of my definitions, to destroy every relationship that I can easily destroy.

So stupid, right? For those who can cheat but can't afford to lose their boyfriends and girlfriends.

Hindi nagtagal, may narinig ako na bumukas ng pintuan. Kunot noo akong napa tingin sa kuwarto ni Alice mula dito sa terrace na kinakatayuan ko. Ngunit sarado parin ang pinto ng kanyang kwarto, alam kong hindi parin ito tapos sa pagligo kaya naman nagtataka na napabalik ako sa loob.

And then, I saw the woman wearing nighties and walking to the kitchen. Hindi nito napansin na naka sunod lamang ako sa kanyang likuran at palihim na tinitignan ang kanyang maumbok na pwet. I grin in myself.

But in fairness, her body was beautiful. From the curve of her hip, her smooth and flawless skin. Isabay mo pa ang may medyo kahabaan na buhok nito na sumasabay sa bawat niyang pagkimbot. Damn! Mapapakagat labi ka nalang.

But wait, who is she? At bakit siya nandito sa bahay ni Alice?

She was about to open the fredge as I spoke.

"Who are you? And what are you doing here at my bestfriend's place?" I asked. While crossing my arm. Gusto ko pang matawa noong nagulat ito dahil sa bigla kong pagtanong.

Dahan-dahan itong naparahap sa akin. Wait...I knew this girl.

I was as surprised as she was when our eyes met. We also pointed fingers at each other as eyes widened.

"What the fuck, Lila?" Hindi ko mapigilan ang sarili na hindi mapa ismid dahil hindi ko inaasahan na makikita ko siya rito.

"And what are you doing here, Sarah?" Masungit at ganting tanong naman nito sa akin bago ako tinignan pa ng mula ulo hanggang paa.

What the hell is wrong with her? Is she checking me out or what?

"Hey guys!" Alice suddenly spoke. "Finally, my two best friends met again." Excited pa na sabi nito habang naglalakad patungo sa amin.

Tinignan ko ito ng masama at ganoon din si Lila.

"Alice!" Chorus pa namin pareho ni Lila, dahilan para magulat siya.

Alam niya naman kasi na ayaw namin pareho sa isa't isa noon pa, pero hinayaan parin niya na magkita kami at sa bahay pa niya. Argh!