#12; Zoey

12

Nakakapanibago, mula ng umagang sumabay sa akin si Clyde papasok sa school ay hindi ko na muli itong nakita. Magdadalawang araw na. Akala ko ba lagi na siyang nakapaligid sa akin pero bakit dalawang araw ng hindi ko siya nakikita. Mabuti nga iyon para walang nangungulit sa akin.

Pero bakit parang may kulang na. Mas maganda pa yatang hindi ko na lang siya pinakinggan sa paliwanag niya para kinukulit parin niya ako. Hindi gaya ngayon. Sasabihin pang gusto ako. Iyon naman pala, hindi na siya magpapakita sa akin. Ano yon. Nasaan iyong kasabihan na a

Damn! Bakit ba ako nakakaramdam ng ganito ngayon. Hindi ko naman siya namimiss sa lagay na iyon diba.

Never mind. Ang mahalaga ngayon ay ang araw  na ito para matapos na ang pag aalala ko sa taong humarang sa amin ng araw na iyon.

At ang araw na ito ay ang araw na sinabi ng lalaking humarang sa amin ni Clyde noong nakaraan. Kaya heto nakatayo ako sa gitna ng gym at lumilinga sa paligid. Walang tao. Inindyan ba ako ng mga iyon. Pero kung akala nila ay uurong ako ay nagkakamali sila.

Malakas din ang loob nila na harangan ako kahit kasama ko si Clyde ng araw na iyon. Kaya nasisigurado akong hindi din sila ordinaryong tao. Because no one dare to mess around kapag nasa paligid lang siya.

Naghintay pa ako ng ilang minuto. Total naman wala na akong klase sa mga oras na ito. Mamayang tanghali pa ang huling subject ko. Pero kung hindi pa sila darating, aalis na ako. At hindi ko sasayangin ang oras sa kanila.

"Kanina ka pa ba naghihintay?" Tanong ng lalaki ng bumungad ito sa pintuan ng gym papasok. Nasa likuran nito ang dating mga kasama at nadagdagan pa ng dalawa. Isa pang babae at isang lalaki. Ngayon anim na sila. Lumapit sila sa akin hanggang sa tatlong metro na lang ang layo  nila.

Unang lumapit sa akin ang babaeng bagong dating. Maganda ito, balingkinitan ang katawan. Maaliwalas ang mukha nito. Hindi gaya ng unang babae na seryusong seryuso. Ngumiti ito sa akin.

"Your beautifull. Kaya hindi na ako nagtataka kung bakit inlove sayo si Master."sabi nito. "I'm Kelly."pag papakilala nito. Inilahad pa nito ang kamay. Tinignan ko lang iyon at hindi iyon tinanggap. Anong palabas naman ngayon ang ibig nitong sabihin sa friendly look niya. Hindi ba niya alam kung bakit kami ngayon nandito.

Master? Sino ang tinutukoy niya. Wala naman ako kilalang master nila. At lalong hindi ko sila kilala. Pero ang isang lalaking bagong dating ay parang pamilyar ang mukha nito. Saan ko nga ba siya nakita?

"Kung nagtataka ka, we are the seven master of monster club. At si master Clyde ang pinuno namin." Sabi naman ng isa. "I'm Bobby."

Kaya naman pala hindi sila natinag ng tignan sila ni Clyde ng masama ng araw na iyon. Dahil isa silang grupo.

And the Monster Club tmhe mentioned. Ang building sa loob ng Universidad. Kung saan naglalagi ang mga kilalang estudyante sa eskwelahan. Kung saan nagsasaya ang mga ito kapag may free time. At dito din ginaganap ang mga magagarbong pagtitipon. Dito tumutuloy ang mga bumibisita sa eskwelahan, kapag may mag hahanda para sa kaarawan at marami pang iba.

"Naririnig ko nga iyan. Pero anong ginawa ko at bakit niyo gustong labanan ako. At bakit niyo ako pinag iinitan."

"Hindi naman sa pinag iinitan ka namin. Ang totoo nga, ayaw ni Master Clyde na nandito kami ngayon. But we lure him just this time. Kahit alam naming magagalit siya sa amin. Pero bahala na kung ano ang parusang ilalaan niya sa amin pagkatapos." Sabi ng isa pa. "At alam mo ba kung anong naghihintay sa aming parusa dahil hindi namin siya sinunod?"

"Kung ano man ang gagawin niya sa inyo wala na akong pakialam duon. Pero alam na pala niyong mapaparusahan kayo bakit sinuway niyo pa siya?"

"He is Sunny, and I'm Clark." Pakilala naman ng isa pa. "We never thought that someone like you can give master Clyde a bruise in his face. Sa liit ng katawan mong iyan."tumawa ito ng pagak.

"Alam mo bang simula ng nandito ka, nabawasan na ang bonding naming pito. Dahil sayo na lang nakatutok ang atensyon niya."

"Hindi ko kasalanan iyan. Bakit hiniling ko ba na saakin lang ang atensyon niya. Sinabi ko bang hindi na makipag bonding sa inyo." Sagot ko sa sinabi naman ng isang babae. Sa tuno nito ay galit ito sa pagdating ko sa buhay ni Clyde. Hindi ko naman ginusto na ituon ang atensyon niya sa akin. Bakit ako ngayon ang sinisisi nila. "Kaya ba niyo ba ako hinamon ngayon."

"Sort of." Sagot ng lalaking humamon sa akin ng araw na iyon. Seryusong nakatingin ito sa akin. At anumang oras ay susugurin ako. "Walang sino man ang nakakapagbigay ng kahit na anong pasa sa kanya. Pero sa isang gaya mo. Na kahit ako bihira ko siyang matamaan. Kaya hindi ako naniniwala na tinutoo niya ang laban niyong dalawa. Siguro naawa lang siya sayo at ayaw ka niyang saktan ka kaya hindi siya makalaban sayo ng totoo."

"Kung ganun, hindi kayo naniniwala sa kanya na sinabing ako ang gumawa ng pasa niya."tanong ko muli. Inihagis ko ang bag na hawak ko sa sahig. Para makahanda ako kung may balak man itong sumugod. "Bakit niyo pa siya tinatawag na master. Kung hindi din pala kayo naniniwala sa kanya. At sa tuno ng pananalita mo, at ang paghamon sa akin ay nakikita kong seryuso ka. Kaya gusto mong patunayan ang lakas ko, tama ba?"

"Ganun na nga. Mas lamang lang sa akin si master ng kaunti sa labanan, kaya sigurado akong babagsak ka. Kung si Master, hindi ka sineryusong labanan. Ibahin mo ako. Dahil wala akong sinasanto."

"Then show what you got."hamon ko dito. Saka ko pa siya sinenyasang lumapit.

Sinenyasan naman niya ang mga kasama na lumayo. Unti unti itong lumapit sa akin saka kuyom ang kamaong itinaas ang mga iyon hanggang dibdib.

Nerelax ko lang ang kamay ko at hindi ko na inabalang ikuyom iyon. Iiwas at sasangga lang muna ako sa atake niya. Pag aaralan ang bawat galaw, at kung paano siya lumaban.

Sandali pay sumugod na ito. Inundayan ako ng suntok. Sasanggain ko na sana iyon pero binago niya at inundayan ako ng sipa sa kaliwa. Mabilis na sinangga ko iyon pero masyadong malakas ang pagkakabitaw niya kaya napaatras ako. Kung ganito ang istilo niya, hindi ko na dapat pag aralan pa, makikipagsabayan na lang ako.

"Nice block." Nakangiting sabi nito sa akin. "Pero sa liit ng katawan mo, hindi ka tatagal sa ganitong laba-."

Bago pa niya matapos ang sasabihin nito ay mabilis na nakalapit ako sa kanya at binigyan ng isang malakas na round kick na tumama sa mukha niya. Sumadsad ito sa sahig.

"Damn!" Napamura ito. Tumayo pero bahagyang nabuway sa pagtayo. Sa lakas na binitawan kong sipa siguradong nahilo ito.

"Huwag kang magsalita ng patapos, dahil kasisimula pa lang natin." Hindi ko na hinintay na makabawi ito ay sumugod ulit ako at sunod sunod ang ginawa kung suntok at sipa. Nakakasangga man siya pero hindi lahat kaya niyang sanggahin sa bilis na ginagawa ko. And the last one ay ng ibinalibag ko siya sa sahig.

Napaigik ito sa sakit dahil sa pagkakabalibag ko dito. Napadura pa ito at muling tumayo.

"Iyan ba ang sinasabi mong malakas ka?"tanong ko sa lalaki. "Kaya naman pala hindi ka makatama kay Alcaide, malakas nga ang bawat bitiw mo ng suntok at sipa, pero sa bagal mo, hinding hindi ka makakatama sa akin."

"We haven't finish yet, Salvador. Like what you said. Kasisimula pa lang natin."sabi nito at muling sumugod. This time bumilis ang mga kilos niya pero nabawasan ang lakas ng mga suntok niya.

Anong silbi ng bilis kung humina naman ang mga suntok niya. Muli ko siyang tinaman at ngayon sa sikmura niya dumapo ang suntok ko.

Napaatras muli ito habang sapo ang sikmura.

"Baka gusto niyo siyang tulungan. "hamon ko sa mga kasama niya. Saka tinignan ang mga ito. Hindi naman kumilos ang mga ito. Kampanting nanunuod lang sa amin. "Kung ayaw niyo. Baka lumpo na siya pag katapos namin dito." Hindi parin sila nagsalita sa sinabi ko.

Nagpakawala ako ng buntong hininga na sinabayan ng kibit balikat. "Boring. Tinatapos ko na ang laban namin. Hindi ko aaksayahin ang oras ko sa walang kwentang kalukuhan niyo." Mag tigas at galit na sabi ko sa kanila.

Tinalikuran ko na ang mga ito kinuha ang bag ko.

"Stop. Hindi pa tayo tapos." Sabi nito pero hindi ko na siya pinansin at nagtuloy sa paglalakad.

"Anata no ushironi Zoey-kun."narinig kong sigaw mula sa kung saan. Kaya agad akong lumingon at nakita ko nga ang dalawa na pasugod sa akin. Kaya bago pa nila ako madapuan ng mga kamao nila ay mabilis akong kumilos para umiwas. Pero dahil sa biglaan natumba parin ako.

At ang walang hiya. Ang sakit ng puwet ko sa pagkakabagsak. Pero hindi ko iyon ipinahata sa kanila.

"Attack from behind. What a loser." Sabi ko sa mga ito. "Ganyan ba ang alam niyong laban." Nanggagalaiti kung tanong. Gusto pa akong pabagsakin ng hindi ako nakakalaban ng mga ito.

"Anata wa daijōbudesuka zoey - kun."tanong ni Azami. Siya ang sumigaw kanina. Napatingin ako dito ng agad na nakalapit sa akin. Umalaylay ito sa pagtayo ko bago bumaling sa mga ito. "Karera wa darena no?"

"They are nothing Azami."sagot ko dito ng tanungin niyang sino sila. Pinagpag ko pa ang likuran ko at bahagyang binigyan iyon ng palihim na masahe. Masakit eh, lakas ng impack ng pagkakabagsak ko sa sahig. Nasaktan nga ako pero hindi sa suntok kundi sa pagkakatumba.

"At sino ka naman, pakialamero." Singhal ng isa.

Hindi pinansin ni Azami ito dahil hindi naman niya iyon naintindihan. Marunong itong magtagalog pero iyong basic lang. Nagsasalita din ito paminsan minsan pero slang. Tinuturuan ko ito nuong nasa Japan pa kami.

"Karera wa anata o ijimete imasu ka?"muling tanong niya.

"Hey! Walang karera dito. Laban mayroon."sabad naman ng nag ngangalang Bobby. Parang gusto kung tumawa sa sinabi nito.

"Tangi, sasabad ka pa, japanesse iyon gago." Binatukan naman ni Kelly ito.

"Hehe. Malay ko ba. Hindi ko maintindihan eh."pakamot kamot pa ito ng ulo.

"Kaya huwag kang sasabad kung hindi mo naman alam ang sinasabi niya. Hindi ka talaga nag iisip."

"Sa ikaw lang ang lagi ko iniisip eh." Biro nito. Napansin kung  may kakaiba sa dalawang ito. Lovers? Maybe. Pero hindi iyon ang mahalaga ngayon.

Tumayo ako ng deretso at binalingan na din sila habang naka alalay parin sa akin si Azami.

" Azami, give me a minute to end this fight." Sabi ko sa kanya pero sa lalaking kalaban ko ako nakatingin.

Pero sa pagkakataong ito, apat na silang pumuwesto at pinalibutan ako. Pumagilid naman ang dalawang babae.

"4 Tai 1. Anata wa watashi no tasuke ga hitsuyōdesu, Zoey-kun." Tatanggi sana ako sa sinabi ni Azame pero pumuwesto na ito sa likod ko. "Anata ga eta mono o misete kudasai." Hamon nito sa apat.

Dahil hindi din naintindihan ng mga ito ang sinabi niya ay sumugod na sila.

Suntok dito, sipa duon. But Azami and I , avoid and blocked all of their punches and kicked.

Kinuha ni Azami ang mga kamay ko. Duon ako kumuha ng lakas at pumaikot sa ire at binigyan ko sila ng sipa. Sinundan naman ng suntok ni Azami ang mga ito ng binitawan ako. They blocked it. But can't avoid the force of Azami punch of them, kaya napapaatras sila.

Wala ng dumapong mga suntok nila sa amin dahil mabilis ang pag iwas namin sa mga iyon. Hindi na sila naka tama pa.

At ang huling gusto kong gawin ay bigyan ng malakas na suntok ang lalaking humamon sa akin ng araw na iyon. Iyong suntok o sipang makakapagsabi ditong Clyde never give mercy to me when we fought.

I looked at Azami, he lure the 3 of them and I fucos to that guy. Sumugod ito ang give me a quick punch but I avoid it. Then I give him my last strong punch sa sintido niya. Ang gotcha, sumadsad ito sa sahid. At gaya niya, ganun din ang tatlo niyang kasama na binigyan din ni Azami ng sunod sunod na suntok at sipa.

Nagkatinginan pa kami ni Azami bago bumaling sa apat. Tinapunan ko na din ng tingin ang dalawang babae.

Dinaluhan ng dalawa ang apat na kasama. Saka tumingin sa akin.

"I don't give a damn for this fight. Sana hindi na mauulit ito because I don't want to waste my time on you." Sabi ko sa mga ito. "Yukō Azami-kun." Aya ko kay Azami.

"Wait."tawag pansin ni Kelly sa akin ng paalis na kami. Lumapit ito sa amin. At nagbigay ng isang ngiti. "Nice meeting you, Zoey." Muli nitong inilahad ang kamay sa akin. But this time, tinanggap ko iyon. "This will be the last na hamunin ka ng mga lukong ito. Dahil hindi na sila hahayaan ni Clyde."

"And I don't give them a damn to fight again. Maliban na lang kung makakasabay sila sa akin."sabi ko dito. Muling tinapunan ng tingin ang lalaking humamon sa akin. "If you want to beat me, you must give a beat your master first. Dahil kung hindi mo siya matatamaan, lalong hindi ka makakatama sa akin." Sabi ko saka ngumisi dito.

"Tanoshikatta. Watashi wa koko de watashi no saisho no hi ni tatakau koto o kitai shite imasen." (It was fun. Hindi ko inaasahan na mapapalaban ako sa unang araw ko dito.) Si Azami at niyuko pa ang mga ito at tinapik sa mga balikat.

Hindi na namin sila hinintay na magsalita pa. Binalingan ko si Azami saka niyaya at sabay naming nilisan ang gym at hindi na muling nilingon ang anim sa loob. Umakbay pa sa akin si Azami habang pasipol sipol pa ito.

Cool na cool ang dating nito habang ang bag ay nakasabit sa isa niyang balikat.

"Itsu kita no Azami-kun?"

"Chôdo ima Zoey-sama. Watashi wa anata ga tatakatte iru koto o kitai shite inakatta." (Just now dear Zoey. And I didn't expect that you are in a fight.) sagot nito.

"Watashi wa yokujitsu anata ga kite iru to omotta Azami-kun?" (Akala ko sa susunod na araw ka pa darating Azami.)

"Hai, demo watashi wa anata o odoroka setaidesu Zoey-kun." (Yes, pero gusto kung isurpresa ka kaya napaaga ako ng dating.)

"Well, You surprise me then."

"Shikashi, karera wa daredesu ka?" Tanong nito.

"Friends of the one I fought the other day Azami. The one I told you about it when you called."

"Hontoni! Karera wa kare no tame ni fukushū shitsutsu arimasu ka?" (Talaga, kung ganun naghihiganti sila para sa kanya.)

Nagkibit balikat ako. Ayoko ng pag usapan iyon. Iniba ko ang usapan. Tinanong ko kung saan siya tutuloy ngayon. Sabi naman niya ay nakapagreserve ang papa nito ng isang penthouse sa loob. At ang maganda malapit lang iyon sa tinitirhan ko.

"Tokorode, Watashi no ibasho wa dō yatte wakarimasu ka?" ( by the way. How did you know where I was?")

"Watashi wa tazuneta. Sorekara karera wa anata ga jimu ni iru to itta. Sorekara watashi wa darekaga anata o ijimete iru koto ga wakarimashita." (I asked. Then they said that you were in the gym. And I found that someone bullying you.)

"Bullying me. You misunderstand Azami. Haven't you saw what happen to them? Or should say, I was the one who bully them."nakangiting sabi dito.

Sumang ayon ito sa sinabi ko. Marami pa kaming napag usapan. Hinatid ko pa siya sa Unit niya bago ako nagpaalam sa kanya na papasok pa ako sa klase.

"Ja, mata ne, sayōnara Azami-kun." (See you later, bye Azami.)

"Sayonara Zoey-sama." Nakangiti pa itong kumaway sa akin bago ko siya tuluyan iniwan.

Siguro naman hindi na ako iisturbuhin ng anim na iyon. Napatunayan naman na siguro nila na hindi nila ako basta basta mapapabagsak. Saka hindi ko naman ginusto na mabawasan ang panahon ni Clyde sa kanila.

Speaking of Clyde, where is he. Sabi ni Kelly kanina na gumawa sila ng paraan para libangin si Clyde. Ibig ba sabihin, kaya ito wala ng dalawang araw ay kagagawan nilang anim? At ano ang parusang igagawad nito kung nagkataon na ako ang nasaktan at hindi sila.

Napatigil ako sa paglalakad makita ko ang lalaking nasa isipan ko na nasa harapan ko na ngayon. Nakayuko at hinihingal pa. Ng tumindig ito ng tayo ay mabilis na lumapit at mahigpit na yumakap sa akin.

"Are you ok?"tanong nito ng pakawalan ako. Hindi ako agad nakapagsalita dahil nabigla ako sa pagyakap niya.

Hinawakan ako sa baba at binistahang mabuti ang mukha ko. Tinignan ako sa braso at may kung anong tinitignan duon.

"Hey! Anong ginagawa mo."sita ko na dito ng tangkain ng itaas ang damit ko.

Ang walang hiya, nais pa yata akong hubaran sa daan ng wala sa oras.

"I was just checking your body kung may pasa ka. I heard na itinuloy nina Jacob ang hamon niya sayo. Sorry, I wasn't there to stop them."

"Wala ka naman nakitakang pasa diba. Kaya huwag kang exhagerated diyan."tinapik ko pa ang kamay nito na nakawak parin sa laylayan ng damit ko. "At saan ka ba nagpunta sa araw na wala ka?"hindi ko mapigilang tanong dito.

"May dinaluhan akong simenar para sa iba kung unit. Kaya wala ako ng dalawang araw. Hindi ko nga alam kung nagkataon lang ba o nasadya. Kasi agaran eh."

Sa sinabi nito, naalala ko ang sinabi ni Kelly. Kung ganun sila ang dahilan sa agarang simenar na dinaluhan nito.

"May problema ba?"tanong nito sa biglang pananahimik ko.

"Wala naman. May naisip lang ako."

"Ako ba ang iniisip mo?"nakangiting tanong nito.

"Duh! Asa ka Alcaide."

"Hindi nga. Namiss mo ako ano?"

"Bakit naman kita mamimiss?"

"Ako kasi namiss kita."at pagkasabi niyang iyon ay walang babalang tinawid ang ang pagitan ng mga mukha namin at hinalikan ako.

"Uhm!." Napasinghap ako sa pagkabigla. Bakit pamilyar ang pakiramdam na ito sa akin? Ang init na nagmumula sa labi nito ay damang dama ko. At namalayan ko na lang na tinugon ang halik niyang iyon. Ikinulong ng dalawa niyang palad ang mukha ko habang patuloy parin ito sa paghalik sa akin. Palalim ng palalim. Hanggang sa namalayan ko na lang na nasa loob na ng bibig ko ang dila niya na nakikipag kimpian sa dila ko. Sucking my tounge at the same time.

"Oh!."napaungol ako.

"Zoey!"bulong nito sa pangalan ko ng pakawalan ako. "I miss you."

Biglang uminit ang mukha ko ng marealize ko kung nasaan kami ngayon. Nilingon ko pa ang paligid kung may nakakita sa amin.

Walang tao. Mabuti na lang. Nakakahiyang isipin na nagpahalik ako kay Clyde sa gitna ng daan. Bahagyan ko siyang itinulak para kahit papaano mabawasan ang init sa mukha ko.

"Bastard!" Sabi ko dito para pagtakpan ang hiyang naramdaman ko.

"Pero tinugon mo ang halik ko."

"Of course not."tanggi ko pa.

"You are."

"Im not."

"Yes you are."

"I said Im not."inis na tinalikuran ko ito at ipinagpatuloy ang naudlot na paglalakad. Hindi naman niya nahalata diba. Diba?

"Ok! Sorry, hindi na kung hindi. But please, let me walk with you. Namiss lang talaga kita. Sana ganun ka din."mahinang sabi nito sa huling salita niya.

Hindi na ako tumanggi pa. Diba hinahanap ko din siya. Pero hindi ko siya namimiss. Oo! Hinahanap ko lang at hindi namimiss.

Panaka nakang sinasagi niya ang palad ko at panakaw na hinahawakan iyon. Hindi man niya lantarang gawin iyon ay ramdam ko ang bawat pagpisil nito bago iyon bibitawan ulit. Paulit ulit niya iyong ginagawa hanggang sa marating namin ang classroom namin ay hindi ko na siya sinita. Lihim akong napangiti. Naririnig ko pa ang kakaibang pagtibok ng puso ko. At feel na feel ang ginagawa ni Clyde sa mga palad ko. Langya, kinikilig ba ako sa lagay na ito? Kung kilig nga ba ang matatawag sa nararamdaman ko.

"Magluluto ako ng dinner mamaya, anong gusto mong kainin?"tanong nito ng matapat na kami sa pinto ng room.

"I invited my friend from Japan for dinner kaya huwag ka ng mag abala pa."sagot ko dito.

Kunot nuong tumitig ito sa akin. "Friend from Japan?"pang uulit niya. "Babae o lalaki? A wala akong paki alam kung babae o lalaki pa iyan. Zoey! I don't like to share you from other." seryusong sabi pa nito.

"Alcaide, you over thinking again. He is just a friend. No more. Kararating lang niya ngayon araw. Kaya gusto ko naman na i please siya even just now."paliwanag ko dito. At bakit nga ba kailangan kong ipaliwanag pa ng maayos dito at para bang obligastion kong bigyan ito ng paliwanag.

Hinawakan niya ang mga palad ko at dinala iyon sa tapat ng labi niya at hinalikan. Nahila ko iyon agad dahil tinitignan na kami ng mga ka klase ko.

"Pero hanggang kaibigan lang siya Zoey. And I don't like to see you holding him. Or holding you."

Gusto ko pa sanang sagutin ito pero hindi ko na ginawa. Tumango na lang ako ng makita ko ang pagsusumamo nito sa mga mata. Ngumiti siya sa pagtango ko at yumakap pa ito sa akin. Muli ko ulit siya itinulak.

"Alcaide."mahina pero may katigasang boses na sita ko sa kanya.

Ngumiti lang ito. Bago pa ito nagpaalam tumingin ito sa paligid namin at binigyan ng masamang tingin ang mga taong nakatingin sa amin ngayon. Muling bumaling ito sa akin at humaplos pa ito sa pisngi ko bago tuluyang umalis.

Kahit pulang pula na ang mukha ko ay ipinagwalang bahala ko na lang. Tinitignan man kami ng mag kagaya naming estuyante, bahala sila. Hindi ko na lang pinansin. Ang mahalaga, unti unti na akong nasasanay sa presensya ni Clyde na nasa paligid ko. Na nakakaramdam ako ng saya sa paglalambing nito. And I don't give a damn sa mga taong may nanunuring tingin sa akin. Isipin na nila ang gusto nilang isipin. Hindi ko na iyon papansinin pa. Dahil hindi sila ang nagpapatibok ng puso ko gaya ng pagtibok nito kapag nakikita ko si Clyde.

@YuChenXi