โข
๐๐๐๐๐บ๐๐๐ซ 2014
Damang-dama na ng lahat sa ๐๐ข๐ณ๐ญ๐ฐ๐ด ๐. ๐๐ฐ๐ฎ๐ถ๐ญ๐ฐ ๐๐ฏ๐ช๐ท๐ฆ๐ณ๐ด๐ช๐ต๐บ ang spirit of Christmas. Naka-Christmas get up na rin halos lahat ng mga tao sa nasabing unibersidad. Malamig na kasi sa paligid kaya halos naka-sweater na ang mga empleyado at estudyante ng CPRU.
Lalo na ang mga elementary students. Air conditioned din kasi ang mga classrooms kaya lalong lumalamig ang paligid. Pati nga sa cafeteria ay air conditioned din. Napaka-colorful tuloy ng buong elementary cafeteria dahil sa iba't ibang kulay ng sweater ng mga estudyante.
Sa kanang bahagi ng elementary cafeteria nakapuwesto si Darlene Oliveros. Grade three na ang eight-year-old student at kasama niyang kumakain ng lunch ang kanyang mga kaklaseng sina Kim, Paula at Apple.
"Hindi ako makapaniwala na dalawang taon na palang patay ang mommy mo," ang sabi ni Kim kay Darlene.
"Oo nga, Lene," sang-ayon ni Paula kay Kim. "Parang kailan lang nung nagpupunta kami sa inyo tapos pinagluluto tayo ng meryenda ni Tita Kristine."
"Ang bait-bait pa naman ng mommy mo," ang sabi naman ni Apple. "Siya nga iyong nagbigay nitong sweater ko." Hinawakan pa nito ang suot na pink sweater.
"Miss na miss na nga namin siya," ani Darlene. "Pero buti na lang medyo naka-recover na si Daddy. Dati kasi sobrang busy siya sa trabaho. Ang sabi ni Lola, iyon daw iyong paraan niya para makalimot sa pagkawala ni Mommy."
Nasa ganoon silang pag-uusap nang lapitan sila ni Ryan.
"Hi Ladies!" bati nito sa kanila.
"Ninong!" Nilapitan ni Darlene si Ryan at niyakap ito.
"Hello po, Tito!" bati naman ng mga kaibigan ni Darlene.
"Pwede ko bang mahiram sandali itong kaibigan ninyo?" tanong ni Ryan sa mga kaibigan ni Darlene.
Pumayag naman ang tatlo.
"Lene, mauna na kami sa classroom natin," paalam ni Kim.
"Sige, susunod na lang ako," ani Darlene sa kaibigan.
Umalis na ang tatlong kasama ni Darlene. Naupo naman si Ryan sa tabi niya.
"Meron akong ibibigay sa'yo," ani Ryan sabay abot ng isang sulat.
"Ano po ito?" Kinuha ni Darlene ang envelope. Medyo makapal iyon na parang napakaraming papel ang laman nito.
"That's from your mom."
Napatingin si Darlene kay Ryan.
"Ibibigay ko sana sa iyo iyan kahapon, kaya lang baka magtaka ang daddy mo. Your mom gave me that before she died. Sabi niya ibigay ko daw iyan sa'yo after two years."
Yesterday was her mom's death anniversary. May konting salo-salo sa bahay nila at padasal, at nandoon ang mga kaibigan ng kanyang mga magulang. Kabilang na nga doon si Ryan.
"Sekreto daw nating tatlo iyan, pero sabi niya, huwag ko daw babasahin. Para sa iyo lang talaga iyan, at ikaw daw ang magdedesisyon kung sasabihin mo ba sa akin ang laman niyan."
Lalong namangha si Darlene sa sulat, at may kung ano siyang naramdaman pa. Sulat iyon galing sa kanyang mommy, sa kanyang yumaong mommy na mahal na mahal niya. Pakiramdam niya ay nagmula ito sa langit kung saan naroon ang kanyang ina.
Hinawakan ni Ryan ang balikat niya. "Paano? I'll leave that to you now. Baka maghinala ang daddy mo kung matagal akong mawawala. Babalik na ako sa shop."
Ryan and Darlene's dad both work in a furniture shop. Malamang na tumakas lamang ito para ibigay sa kanya ang sulat.
"Thanks, Ninong."
"You're welcome." Ryan smiled at her.
Nang mag-isa na lamang siya ay ang sulat ang pinagtuunan ng pansin ni Darlene. Gustong-gusto na niya itong buksan at basahin, pero magsisimula na rin kasi ang klase nila. Baka hindi niya iyon matapos at mabitin lamang siya sa pagbabasa. Mukha pa namang mahaba ang sulat na naroon dahil sa kapal nito.
Buong maghapon ay ang sulat ang nasa isip ni Darlene. Medyo naging detached na siya sa surroundings niya, although hindi siya nagpahalata. At nang gabing mag-isa na lamang siya sa kwarto at akala ng lahat ay natutulog na siya, noon niya binuksan ang sulat.
๐ป๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐ซ๐๐๐๐๐๐,
Unang pangungusap pa lamang ay parang maiiyak na si Darlene. "Mom..." Talagang miss na miss na niya ang ina.
๐ฐ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐, ๐๐๐๐๐? ๐ผ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ต๐๐๐๐๐ ๐น๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐'๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐. ๐จ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐, ๐๐๐ ๐๐๐๐๐-๐๐๐๐๐๐๐. ๐ท๐๐๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐ ๐๐ ๐๐๐๐.
Napangiti ang teary eyed nang si Darlene.
๐จ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐. ๐จ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ณ๐๐๐ ๐ด๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐. ๐ท๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐ด๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐?
Natawa na si Darlene sa binabasa. Oh, how she misses her mother! Na-miss tuloy niya ang humor nito at ang kunwa-kunwariang pambu-bully sa daddy niya.
๐บ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ ... ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐'๐ ๐๐๐๐, ๐๐๐, ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐? ๐ฐ ๐๐๐๐, ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐-๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐?
Nawala ang ngiti sa mga labi ni Darlene.
๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐'๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐. ๐บ๐๐๐๐, ๐๐๐? ๐ท๐๐๐, ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐ ๐๐ ๐ณ๐๐๐ ๐ด๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐ฒ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐, ๐๐๐'๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐. ๐จ๐๐ , ๐ฐ'๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐'๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐. ๐ฐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐, ๐๐๐ ๐๐๐๐. ๐ฒ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐-๐๐๐๐๐. ๐ฐ'๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐.
Napangiti na ulit si Darlene. "I know, Mom. I can feel that you're always looking after me."
๐ฎ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐ ๐๐. ๐ต๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐-๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐.
"Naiintindihan ko naman po, Mom. Pero, si Daddy rin ang ayaw eh. Parang hindi pa rin siya maka-move on."
๐จ๐๐ ๐๐๐๐, ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐. ๐จ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐ณ๐๐๐ ๐ด๐๐๐๐ ๐๐, ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐. ๐ณ๐๐๐ ๐๐'๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐.
๐ฏ๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐. ๐ฏ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐, ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐'๐ ๐๐๐๐ ๐ฐ'๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐. ๐ฉ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ฐ ๐ ๐? ๐ฐ ๐๐๐'๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐.
"Mom..." Nakaramdam ng awa si Darlene sa yumaong ina. Parang nakikita niya itong nahihirapan ang damdamin dahil sa isinusulat at parang napapaiyak na nga ito.
๐จ๐๐ ๐๐, ๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐, ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐. ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐. ๐ฐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐. ๐ฐ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐๐๐. ๐ฐ๐๐ ๐๐, ๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐-๐๐๐๐. ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐, ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐'๐ ๐๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ .
๐ท๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐. ๐จ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐-๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐ ๐๐. ๐ฒ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐ฒ๐๐๐๐๐๐. ๐จ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐'๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐, ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐. ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐.
Natigilan si Darlene sa nabasa.
๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐. ๐ท๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐, ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐. ๐ฌ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐. ๐จ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐. ๐๐๐'๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐, ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐'๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐. ๐ฒ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐.
"Pero, ano ang gagawin ko, Mom?"
Para namang sinagot ni Kristine ang tanong ni Darlene sa mga sumunod na pangungusap nito.
๐ญ๐๐๐๐, ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐. ๐ป๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐๐ ๐น๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐. ๐ฏ๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐. ๐บ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ '๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐, ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐, ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐.
๐ฉ๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐ ๐, ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐. ๐ฏ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐บ๐๐๐๐๐๐๐ ๐ ๐ ๐ฝ๐๐๐. ๐บ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ '๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ . ๐พ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐ ๐๐๐, ๐ฐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐. ๐ป๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐'๐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐.
๐จ๐๐ ๐๐, ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ , ๐๐๐ ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐ ๐บ๐๐๐๐๐๐๐ ๐ ๐ ๐ฝ๐๐๐. ๐ป๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐, ๐๐๐ ๐๐๐ ๐ฐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐, ๐บ๐๐.
โ๏ธ