0745-บ่มเพาะมังกร

บทที่ 745 บ่มเพาะมังกร

เดโซไลอ้อนยืนอยู่อย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของมันหรี่ลงเล็กน้อย เส้นขนปลิวไปตามแรงลม มันเป็นช่วงเวลาของการปรากฏตัวที่โดดเด่นและมีพลังอันยิ่งใหญ่

เจ้าสิงโตได้ควบแน่นน้ำแข็งให้กลายเป็นกระจกขึ้นมา จากนั้นก็ยืนอยู่หน้ากระจกและจ้องมองที่รูปลักษณ์ของตัวเอง ผ่านไปไม่นานมันก็ยืดคอไปข้างหน้าเพื่อให้ใบหน้าถูกกดกับกระจก รูม่านตาสีฟ้าน้ำแข็งของมันก็สะท้อนออกมันแลบลิ้นเลียกระจกจนเป็นทางยาว

“อี๋ เดโซไลอ้อน เลียเงาในกระจกของตัว น่ารังเกียจจริงๆ” ต้าซื่อหันหน้าหนีด้วยความรังเกียจและทำท่าเหมือนจะอ้วก

ไดโซไลอ้อนเปลี่ยนไปอย่างมาก นับตั้งแต่ที่เจอมันครั้งแรก ในตอนนั้นมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่หยิ่งทะนงและเย็นชา แต่เมื่อเวลาผ่านไป ใครจะไปคิดว่าความหยิ่งทะนงหรือเย็นชาไปหายไปเกือบหมดแล้ว

แล้วยิ่งเวลาผ่านไปก็จะเห็นว่า มันมีนิสัยที่หลงตัวเองอย่างเห็นได้ชัด

เดโซไลอ้อนไม่รู้สึกอายเมื่อทุกคนได้เห็นการกระทำของมัน มันค่อยๆ ยกกรงเล็บขึ้นและขูดกระจกน้ำแข็งออก จากนั้นก็นั่งลงบนพื้น แอบสังเกตรูปร่างตัวเองเป็นครั้งคราวและเลียขนไปมา เห็นได้ชัดว่ามันพอใจกับรูปลักษณ์หลังวิวัฒนาการเป็นอย่างมาก