Chapter Seven

"Argh... Samantha—" Nagulat akong hagitin niya ang pulsohan ko at niyakap ako. "Don't leave me. I miss you damn much— be mine again." Bulong niya habang hinihigpit ang yakap sa akin.

"A-ah... Sir. Pwedi na po kayong bumitaw." Sabi ko at pilit na kumiwala sa yakap niya. Narinig ko siyang suminghot hanggang sa kumiwala siya ng hagulgol.

"I missed you. I give everything to you— my everything. I'm the happiest man alive if you like me too." At kumiwala siya naghagulgol. "I miss you."

"Kahit gusto mo si Laylac, tanggapin mo lang ako. Ipakita mo lang sa akin na may gusto ka rin sa akin, kahit hindi ko mapapantayan ang gusto mo kay Laylac."

Laylac? Laylac Millioniare? Siya ba ang tinutukoy niya? At, Samantha? Sino siya? Siya ba ang crush niya na hindi siya ginusto pabalik?

May naaalala ako sa sinabi ni Kalaykay noon na hindi rin siya ginusto ng crush niya noong inamin niya ang nararamdam niya sa crush niya pero sinagot lang siya ng,

"I'm sorry. Hindi ko matatanggap ang nararamdaman mo, Kal. Gustohin mo lang ako, pangarapin mo lang ako, o hindi kaya, isipin mo lang ako. Okay lang iyon sa akin pero hindi ko matatanggap ang nararamdaman mo sa akin. Sorry, Kal. Marami pa namang babae sa mundo, puppy love lang ang nararamdaman mo sa akin."

At sabi pa ni Kalaykay noon na, nag speech yung crush niya sa kanya pero puno naman ng rejection na tinaggap niya naman dahil iyon ang gusto rin ng crush niya.

Bumalik ang diwa ko nag dahan-dahan niyang inalis ang brasong nakapulupot sa akin kaya mabilis kong dinintansya ang sarili ko sa kanya.

"S-samantha..." Mahinang sambit niya na puno ng pagmamahal habang naka-tingin siya sa kisame ng club. Mukhang bumalik na siya sa sarili niya.

"I'm sorry, Miss. Bigla kitang niyakap at umiyak sayo." Umiling ako at nginitian lang siya. Mukhang tamang-tama ang inorder niya na hinalo kanina ni Mark, na iyong kulay puting inumin.

"Sir, hindi ba at uminom kayo dahil stress kayo o may gustong kalimutan?" Tanong ko sa kanya na ikinatingin niya sa akin at yumuko.

"Oo... Kailangan ko iyon ngayon. Gusto ko siyang kalimutan." Sagot niya at kinuha ang baso na may lamang puting inumin at inubos iyon.

"Pero, ayaw makisama ng isip natin hindi ba, Sir? Kahit anong pilit niyong kalimutan ang babaeng mas mahal mo sa lahat ng bagay sa buong mundo, hindi pa rin siya ma-alis-alis." Nginitian ko siya.

"Bakit? Naranasan mo na ba ang naranasan ko?" Tanong niya at sinandal ang likod niya sa sofa. Umiling ako sa kanya.

"Hindi pa, Sir. Pero naranasan ng kaibigan ko, hindi siya naglasing para maalis pamansamantala ang alala niya kasama ang babaeng gusto niya habang sinasabi niya ang nararamdaman niya pero nireject siya dahil puppy love lang ang nanararamdaman ng kaibigan ko sa babaeng gusto niya. Instead, tinaggap niya ang rejection ng babaeng gusto niya dahil iyon ang gusto ng babae na buong puso niyang binigyan ng atensyon at oras." Tugon ko sa kanya.

"So, your pointing that drinking is not the way to forget?" Umiling ako sa kanya. "Hindi mo alam ang nararamdaman ko. Mahirap siyang kalimutan. Mahirap." Dagdag niya.

"I'm pointing, Sir. Drinking is for fun at kung gusto mo talaga siyang kalimutan, sa panahon ngayon, Sir uso ang move on. Ang goal mo, uminom para makalimutan siya pamansamantala pero kapalit non, magkakasakit ka at hindi mo na siya makikita sa susunod na araw dahil nagkasakit o nagka-hang over. Sabi din ng kaibigan ko, Rejection is hard to accept but you need to accept the rejection to continue your life and wait for your right time with the girl you want to spend time the most." Ngiti kong sabi sa kanya.

Tumahimik lang siya at hindi kumibo. "Una po ako, Sir. It's your choice to accept her rejection, decission and reason why she leave you." Tumalikod ako sa kanya at lumingon sa kanya.

"Girl's wants to protect their special someone from the most painful time, day and words. Even it cost to their hearts." Mahinang sabi niya bago ako umalis ng tuluyan.

"Oh, bakit ang tagal mo? Nakipag-chikahan pa sayo ang table 7?" Tanong ni Miya na ikinagulat ko. Bumalik si Miya pero naka-jacket siya ng kulay puti at pajama pero nakapatong ang apron sa ibabaw ng damit niya.

"Bakit ganyan ang suot mo, Miya? Pumayag ba si Ate Liana na iyan ang isusuot mo?" Kunot-noong tanong ko habang tinuturo ang suot niya. Inirapan niya ako at inikis ang braso niya sa dibsib niya.

"May dumating na demunyo at sinugod ako." Sabay irap niya ulit at simangot. "Kainis yung timang na yun! Bwesit." Bulong niya na sapat lang na marinig ko.

"Paanong sugod, Miya?" Taas kilay na tanong ni Mark habang pinunasan ang baso ng malinis na towel habang naka-ngisi kay Miya na masama siyang tinignan.

"Tumahimik ka, Mark! Huwag mong sakupin ang kainosentehan ni Linar!" Sigaw ni Miya ni Mark na ngumisi lang sa kanya habang nagpupunas ng baso.

Kanina lang hapon namin siya nakilala noong practice dito, bagong empleyado siya ni Ate Liana. At agad naming naging kaibigan si Mark dahil palaasar at nakakatawa.

"Gago! Hindi gaya sayo, nagpahila roon sa lalaki na mukhang sinusumpa mong ayaw mong makita at pinapangarap mong mamatay ng isang tingin mo lang." Sabi ni Mark na ikina-sama ng tingin sa kanya ni Miya.

"Kung gusto mo pang makita ang mundo, Mark. Huwag kang manilip kung anong ginagawa ko o kung sino ang kasama ko. Tutusukin ko iyang mga mata mong singkit." Banta ni Miya kay Mark.

"Half breed ako. Chinese." Ngising tugon ni Mark habang naka-pikit. Chinses nga, dahil nawala ang mga mata niya. Kinuha ni Miya ang pagkakataon at mabilis na binatukan si Mark.

"Putrigis!"

"Half breed? Chinese? Jusmeyo. Baka tarsier, oo." Bara ni Miya matapos batukan si Mark at masama siyang tinignan habang hinihimas ang batok niya.

"Linar, alisin mo kaibigan mo sa harapan ko. Baka mabuntis ko 'yan bigla at makikita niya ang tarsier'ng umiiyak pagkatapos ng 9 months. At baka, lumabang ako sa Child Policy dahil labing dalawa ang anak namin ng kaibigan mo imbes na One Child Policy." Sabi ni Mark at pinagpatuloy magpunas ng baso.

Masama siyang tinignan ni Mia. "Gago!" Lutong mura ni Mia at binatukan ulit si Mark na tumatawa imbes na dumaig dahil sa batok ni Miya sa kanya.

"Tumigil ka diyan, Mark! Hindi ka na nakakatuwa!" Inis na sambit ni Miya kay Mark na tumatawa pa rin. Umiiling na tumatawa si Mark kay Miya.

"Ang pula kasi ng mukha mo e." Sabi ni Mark na mukhang ikinataas ng blood pressure ni Miya at mukhang nakita niya ang ekspresyon ni Miya at mabilis na tumakbo.

"Mamaya ulit!—"

"Putrigis ka, Mark! Iyon pa talaga ang napansin mo!"

"Eh, ano ba dapat?"

"Tangina mo!"

Napa-iling iling akong umupo sa high stool sa bar counter habang tinitignan silang nag-aaway sa malayo. Malakas ang tugtug na ikinapasalamat ko dahil hindi sila maririnig ng mga customer na nag iinuman at nina Ate Liana at Ate Maria.

"Hi, Miss. Can I sit beside you?" Napalingon ako sa likuran ko. Nanlaki ang mga mata ko at agad na umalis sa kinauupuan ko.

"Sorry po, Sir." Yukong sabi ko at aalis na sana dahil sinenyasan ako ni Mark na mag alak siyang ipapahatid. "Hindi po ako pwedi, Sir."

"That's not what I meant. I just want to sit beside you." Tugon niya na ikinayuko ko dahil sa kahihiyan.

"I'm sorry, Sir." Yukong sabi ko at nagmadaling umalis papunta kay Mark na nagtataka akong tignan.

"Anong—"

"Pwedi mong ligawan si Miya pero antayin mo lang na magbreak sila ng boyfriend niya." Mabilis kong putol sa sasabihin ni Mark na kumunot ang noo sa akin.

"Ha? Anong—"

"Ihatid ko na to. Anong table to?" Putol ko ulit sa sasabihin. Ayaw kong itanong niya ang kahihiyan ko roon dahil nakakahiya ang sagot ko at inasta sa customer.

"Sa second floor. Private Room 2—"

"Sige. Bye!" Paalam ko at nilagay sa kamay ko ang tray at steel bucket na may lamang limang bote ng alak at pumunta sa hagdan na malapit lang sa bar counter.

"Whoo! Malapit na iyon, ah?" Sabi ko sabay buga ng hangin. Hindi ako sanay mapahiya dahil ingat na ingat akong gumalaw roon sa amin dahil ayaw kong madagdaggan ang problema nila Ina at Ama.

Dumating ako sa private room nasinasabe ni Mark at gamit ang paa ko, iyon ang pagkatok ko sa pintuan para ipaalam ng customer na nandito ang order niya bago binuksan ang pintuan kahit nahihirapan akong buksan.

"Sorry for waiting, Sir." Sabi ko at nilapag ang steel bucket at nilagay ang tatlong baso sa mesa. Hinakawan ko ang tray sa harapan ko at yumuko sa kanila.

"Miss." Napa-angat ako ng tingin sa harapan ko. Kumunot ang noo ko habang tinitignan siya. Bakit kahawig niya si Rance at Laylac?

"Take your seat." Sabay lahad ng kamay niya tabing upuan niya. Umiling ako.

"Okay lang po, Sir. Mukhang hindi rin naman tatagal ang sasabihin niyo." Sabi ko at tinignan ang buoan ng private room. Siya lang mag-isa? At uubusin niya iyon mag-isa?

Tumayo siya at nilahad ang kamay niya na ipinagtaka ko. "I'm Clifford Samson Millionaire. Nice to meet you." Ngiting pakilala niya.

Kumurap-kurap ako habang tinitignan ang mukha niya. Millioniare? Kapatid niya ba si Laylac at Rance? O pinsan lang din sila gaya nila Triple, Feri at Kyron?

Tinaggap ko ang kamay niya at ilag na nilayo ang kamay ko dahil bahagya niyang tinaas baba ang kamay namin sa ere. "Polinar Mayordoma po, Sir."

Umupo siya pabalik sa kinauupuan niya. "Ah.. Sir, kapatid niyo po ba si Rance at Laylac Millioniare?" Hindi ko mapigilang itanong iyon dahil magkahawig silang tatlo ng mukha.

Natigilan siya bahagya sa tanong ko at iling na ngumisi. "No. We're cousins from our father's side and why did you ask that? Because we're like triplets?" Tanong niya.

"Opo, Sir."

"Everybody says that, like we're like triplets because of our faces but in our bloodline, we're not triplets nor friends." Bumuga siya ng hangin. "We're just cousins."

"And oh, I want to hire you to my company." Nagulat ako sa biglang dagdag niya ng ilang segundo. Kumurap-kurap ulit ako habang dahan-dahang bumaba ang baba ko sa ere.

"S-sir? Hindi ko iyon—"

"This club is just an observation. Meaning, lahat na pumupunta rito ay isang CEO o representative ng board ng kompanya na gustong mag-hire ng empleyado sa kompanya nila." Kumurap-kurap ako dahil hindi pa rin nag sisink-in sa utak ko ang sinasabi niya.

"Pero— sabi nag iba, tatlong beses ng nasirado tong club dahil may ibang gawing illegal ang nagaganap rito sa club ni Ate Liana." Sabi ko pero ngumiti lang siya sa akin.

"Hindi. Liana is a recruiter in Asia and those times, she's attending a trip twice to Beijing, China to persue more company to visit her club for recruiting employees. And you know Rance and Kyron, right?" Tumango ako sa kanya.

"Kyron visit this club for me— to find me a new secretary and for Rance, he wants to pay a visit from one of his exes, I guess?" Natatawa niyang tanong. "That cousin of mine is a jerk, so don't come near him when you accept my proposal."

Nagulat ako sa huling dugtong niya at one of his exes? Si Miya ba ang tinutukoy ni Sir Clifford? Pero galit si Miya kay Rance hindi ko alam ang dahilan kung bakit.

"B-balak ko po kasing—"

"Papaaralin kita under my own name. And may sarili kang aparment natitirhan, allowance and salary when you accept my proposal to you. If not," Nagkibit-balikat siya. "Then, it's your choice and I'll respect it."

Pero, sabi ni Miya gusto niya kaming magtrabaho sa pinagtratrabahuan ni Kuya Paolo noong college student pa siya. Gusto ko ang trabaho niyang inalok pero hindi iyon tungma sa kursong kinuha ko sa kolehiyo.

"Sir Clifford, hindi tungma ang alok niyong trabaho sa kinuha kong kurso sa kolehiyo at nakapag-plano na po kami ng kaibigan ko na sa café na pinagtratrabahuan ng Kuya niya noon, kami magtratrabaho bilang waitress." Tugon ko sa kanya.

"But— I want you to be my new secretary."