Untitled Feelings

Lumagapak nalang sa sahig ang dalaga, feeling all the regrets. Her tears couldn't stop. Kanyang dahan-dahang itinuon ang tingin sa walang malay na binatang nakahiga sa putting kama habang may nakakabit na swero sa kanyang kamay.

She gripped her knees at saka nilakasan ang tuhod upang makatayo. Kahit na malabo na ang kanyang paningin dulot ng kanyang luha, patuloy lang siya sa paglapit sa binata.

'No! No… Please… hindi ito totoo…' Feeling niya sasabog na ang kanyang puso. All these weeks, kinimkim niya sa puso niya ang nararamdaman para sa binata. She always suppressed those tingling feelings na nafeel niya kung nandyan si Cody sa tabi niya. Those moments na lagi niyang kinukontra gamit ang kanyang coffee rules. Those times… - !

Ubod niyang lakas na itinikom ang mga kamay at klinench ang mga ngipin dahil sa pagkalunod niya sa pagsisisi. Her breathe became ragged na parang nauubusan na siya ng hininga. She gently flopped on the young man's chest as she cried out loud.

This time she finally understood kung bakit gusto niya laging pinupuri siya ng binata; kung bakit lagi niyang nafefeel ang ease kung ipinapatong ni Cody ang kamay nito sa kanyang ulo; kung bakit kumakaripas ng tibok ang kanyang puso sa tuwing masisilayan niya ang mga ngiti nito; at kung bakit laging nabablanko ang kanyang araw kung wala ang binata sa kanyang tabi.

These… isa lang ang ibig sabihin ng mga ito. She already fell in love with Cody!

She tightly gripped yung puting kumot na nasa ibabaw ni Cody saka niya ibinaon ang mukha sa dibdib ng binata at ubod lakas na umiyak. Isinara na lang ni Cyrus ang pinto upang mabigyan ng space si Bea.

"Oi… Cody! Gumising ka!" Napahagulhol ng malakas si Bea saka mas lalong hinigpitan ang pagtikom ng kamay sa kumot.

"Sabay pa tayong maglalunch di ba?! Bakit nakahiga ka lang?! Ha?! Ikaw nagsabi! Bakit nakahiga ka nalang?! Cody! Gumising ka!"

No response at all. The young man was just like a log na nakahiga sa kama. Those sweet smiles na laging insinusuot ni Cody, even just a bit of curve on the corner of his lips, wala nang masilayan ang dalaga. His eyelids was just shut hiding his brown eyes.

She shut her eyes tightly as her tears burst out.

'Ang tanga ko!! Ang tanga tanga ko!!!'

She gritted her to the point na one of her gums started to bleed.

Agad na lumutang sa kanyang isipan ang lahat na mga ginawa ni Cody para sa kanya. Those sweet words... caring gestures... lalung lalo na ang pagtatanggol niya sa kanya... all of those memories resurfaced. But... did she ever repay that? Nasuklian niya ba yun lahat? Eh ang nagawa niyang gawan ng kape ang binata eh. She even... almost... rejected him nung nasa Batangas pa sila. Was she even worthy of care of the young man?

She was immediately filled with regrets! Nasa huli talaga ang pagsisisi. Nasaktan niya na nga si Cody, yet he was still there beside her... and now... ang binata na man ang nangangailangan sa kanya, pero anong ginawa niya, she just thought ill of Cody, called him manloloko tapos paasa.

Dahan dahang itinaas ni Bea ang kanyang ulo para tingnan ang mukha ng binata. She gently raised his hand saka kanyang inilapat ang palad sa pisngi nito at marahang inilapit ang mga labi sa noo ni Cody.

Then... her lips softly pressed on his forehead as her teardrops fell on to his eyelids.

Cody's fingers suddenly twitched!

Marahang pinunas ni Bea ang mga luha saka napasinghot.

"Mukhang ito na lang ang kaya kong ibigay..."

She slowly curved her lips up then a sad smile came. Her tears were flowing while she constantly rubbing her face.

"T-thank... y-you... for everything..." Hindi na naman napigilan ng dalaga ang mapahagulhol while her hand was still on his cheeks.

"... thank you... because you're always there for me..." Nagsitulo na rin ang sipon sa kanyang ilong habang nangingig na ang kanyang kamay.

"...thank you... for loving me..." Napalunok agad siya, saka nagpatuloy sa pagsasalita...

"Oo... actually... narinig ko yung... sinabi mo sakin nung gabing yun... I was just... hindi ko alam kung... paano ako rereact... I am so sorry that I ignored you that night... Cody... I am very sorry..."

Bumagsak ulit ang mukha ng dalaga sa dibdib ng binata sa sobrang pag-iyak.

Cody's finger twitched for the second time!

"...I am very sorry kung... hindi ako naging totoo sa sarili ko... so please gumising ka Cody please... ayokong mawala ka. Hindi... hindi ko kayang mawala ka..." She gulped again.

Actually totoo naman talaga ang sinabi niya. Those several days na nag long siya sa presence ng binata, no wonder, she already learned the truth behind her feelings.

"I love you... I love you...so much..." Hagulhol ng dalaga as she cupped his face.

And this time, both finger from the young man's hand saka sa paa, sabay na nanginig. Ngunit hindi ito napansin ni Bea. Was he conscious? Bakit kung mga ganung eksena, laging gumagalaw ang mga daliri niya?

"So... please.. please... Cody... gumising ka." Bea begged with her heart already shattered because of pain.

With no an inch of response, her whole face sunk. She immediately retreated her hand mula sa pisngi ng binata saka lumagapak ang pisngi sa dibdib ni Cody.

She couldn't stop crying. Masakit na ang kanyang mga mata pati na rin ang kanyang lalamunan. But she didn't care... hindi niya alam kung gaano ba kasakit ang hindi mahalin nang taong minamahal siya ng sobra. That was the only punishment she could think of.

"About that..."

Her shut eyes full of tears suddenly widened. She raised her head in a snap towards the young man's face.

Only to find the young man, already raised his head, smiling as he was staring at her face.