CONTINUE OF CHAPTER 2

Mabilis akong umalis sa kanilang harapan at pumunta sa aking kwarto na walang paalam. Pag ka punta ko sa aking kwarto ay sinirado ko ang pinto umupo ako sa kama ko at niyakap ang aking mga hita sobra akong kinabahan at takot. At pinipilit kong kalimutanan ang nakaraan ngunit diko ito mawala sa isipan ko ito ang matagal ko ng tinatagong pangyayari sa buhay ko.

—PAST—

Masaya akong naglalakad palabas nang gate sa aming paaralan. Ako nanaman ang pinaka mataas na marka sa Math test namin.

Kapag nag patuloy lang ito tiyak na makukuha ko ang first honor at gragraduate ako bilang isang valedictorian. Magkakaroon ng scholarship, malaking tulong din yon para sa pamilya ko.

Habang naglalakad ako pauwi ay may napansin akong may nakasunod saakin kinakabahan ako at natatakot pero diko ito pinahalata. Ng malapit nako sa amin ay tatakbo na sana ako pero nahawakan nya ang aking kamay at kinarga ako binuhat nya ako sa kanyang balikat.

"Saklolo!! Tulongan nyoko!! M-maawa kayo sakin ibaba nyo nako! Ahhhh!!" Malakas kong sigaw. Ngunit ang malas wala man lang niisang tao na dumaan. Umiyak na ako sa kaba at takot bata pa ako para mangyari sakin to.

"M-manong parang awa mona po wala po akong pera, Hindi po kami mayaan. P-pakawalan mona po ako!" Nagmamakaawa kong saad dito. Tila parang wala lang itong narinig nag patuloy parin ito sa paglalakad. Nang dumating kami sa isang madilim at walang katao-tao na eskinita at maingat nya akong binaba. Nang may syimpo ako para tumakbo ay tumakbo ako nang mabilis. Ngunit mas mabilis ito sakin nahuli nanaman nya ako.

"Huli ka! Akala mo kakatakas ka sakin! at Alam mo bang matagal na kitang minamasdan. buong akala ko ay isa kang babae dahil sa katawan mo sa mukha mo lahat lahat pero nong sinundan kita papunta sa inyo, At tinawag kang kuya nang kapatid mo. Akala ko mag babago ang pagtingin ko sayo pero hindi eh mas lalo akong nababaliw sayo." Mahabang sabi nito naikinagulat ko naman matagal nya na pala akong minamasdan.

"At ang bango-bango mo parin." Ani nito at inamoy ang aking leeg at madali nyang binuksan ang mga butones ng uniform ko natatakot ako at nanginginig ang buo kong katawan.

"W-wag p-po k-kuya! Maawa po kayo sakin! Pareho po tayong lalaki!" Nangingiyak kong pakiusap dito.

"Manahimik ka! Wala akong pake kong parehas man tayong lalaki, Alam mo magugustohan morin naman to kaya kong kulang pa pwede natin ituloy to sa bahay ko." Nakangising sagot nito at hinahalikan ang aking leeg pababa sa aking collarbone pagkatapos ay natagumpay sya sa pag bukas nang aking uniform.

At tila hayop na sinipsip ang *tong sa dibdib ko.

"A-ahhh!....Wag po T-tama na! Saklolo tulongan nyoko!!" Sigaw ko nang malakas. Nanghihina akong naupo, At mas lalo pa itong natuwa. Nag mamadali naman itong binuksan ang zipper ng kanyang pantalon. At may pagkakatapon ako para tadyakan nang malakas ang ari nito kaya napa sigaw sya sa sakit at tumakbo nako pauwi habang umiiyak.

—PRESENT—

Tok! Tok! Tok!

Malakas na katok na nagpabalik sa madilim kong bangungut.

"Nak? Ayos kalang ba dyan? Gusto mo dalhin kita nang pagkain. Kunti lang yong kinain mo kanina" Mahinang saad ni mama sakin. At agad kong pinunasan ang aking mga luha, At naglakad para buksan ang pinto.

"Oky lang po ako ma....Syaka dipo ako gutom baka baba nalang ako pag nagutom ako ma." Paliwanag ko kay mama. Nagalala naman itong pinunasan ang naiwang luha sa aking pisngi.

"Umiyak kaba anak? Anong nangyari ganyan karin nong nasa 3rd year high school kapa, Lagi ka umiiyak at hindi na kumakain....Naalala mo nanaman ba ang nangyari?" Malungkot na ani ni mama.

"Nak ito tatandaan mo nandito lang kami nang kapatid mo para sayo. Mahal na mahal ka ni mama ha" Masayang turan sakin ni mama. Diko napigilan ang sarili ko na yakapin sya nang mahigpit at humagulho na nang iyak, Niyakap nyarin ako nang mahigpit.

"Shh! Sge ibuhos mo lang yan wag ka mag alala andito lang palagi si mama" Saad nito na ikinaiyak ko nang sobra.

"Mahal na mahal ko po kayo ma, Huhuhu!" Iyak kung sabi kay mama at hinagkan nya ako nang mahigpit.