Jin (Chapter 76)

NAGMADALING lumabas si Jin sa kwarto. Ayaw niyang makita ang ginagawa ng dalawang bakla kay Roy. Ginamit ng mga ito ang kanyang kaibigan at nilandi pa siya para sumali. Pinilit pa siya ni Rica pero hindi talaga siya nagpadala. Inis na inis siya sa pansasamantala ng mga ito pero hinayaan na lamang niya. Napag-isip-isip niyang kilala ni Roy ang dalawa at alam niyang gawain talaga ng mga ito ang ganoong senaryo.

Pababa na siya ng hagdan nang may tumawag sa kanya. Napangiti siya.

"Ikaw pala, Armin. Bakit gising ka pa?" tanong niya rito.

"Nauhaw kasi ako, e," nakangiti nitong tugon.

Napalunok ng laway si Jin. Sa nipis kasi ng suot nitong puting nightie ay aninag na niya ang suot nitong pulang panloob. Halata ring wala itong bra. Napaka-sexy nitong pagmasdan. Pumasok sa isip niya si Marian kaya napapikit siya.

"Jin, may nobya ka na ba?" tanong ni Armin at dahan-dahang lumapit sa kanya.

Nalanghap niya ang bango nito at nagdulot iyon nang kakaibang pakiramdam sa kanyang katawan. Kumabog ang kanyang dibdib at medyo nanginig. Iba ang epekto ng dalaga sa kanya.

"Hoy, Jin! Okay ka lang?" untag ni Armin sa kanya.

"Huh...ah... Pasensiya na. Ano nga ulit ang tanong mo?" nauutal niyang tanong.

Mas lumapit pa si Armin sa kanya. Halos nagdikit na ang kanilang mga katawan.

"I'm asking you if you have a girlfriend."

"Hmmm... oo meron na," tugon niya.

Inilagay ni Armin ang kanang kamay sa kanyang dibdib at hinimas ang bahaging iyon. Nanginig siya at nakaramdam nang matinding init sa katawan. Bigla ring nabuhay ang kanyang pagkalalaki.

"Wala naman siya rito, 'di ba?"

"Ano'ng ibig mong sabihin?"

Bigla siyang siniil nang maalab na halik ni Armin. Hindi na siya nakapagpigil pa. Hanggang sa nakita na lamang niya ang sariling nakikipaglaro na ng apoy sa dalaga sa kama nito. Maraming beses nilang pinagsaluhan ang langit. Napakaagresibo ni Armin at sinamba nito ang buo niyang katawan. Hapong-hapo siya pagkatapos at doon na nakatulog katabi ang dalaga.

Hindi na niya alam kung anong oras na basta nagising na lamang siyang may mainit na bibig na naglalaro sa napakatigas na naman niyang pagkalalaki. Nang makita niya si Armin ay ipinikit na lamang niya ang mga mata at ninamnam ang sarap ng dulot ng ginagawa nito. Hanggang sa muli niyang narating ang rurok ng kaligayahan sa piling ng dalaga. Hindi siya makapaniwalang nagawa nitong lunukin ang kanyang katas.

"Lumabas ka na, Jin," sabi ni Armin. Nakita niyang nangingitab pa ang labi nito dahil sa kanyang katas.

"Anong oras na ba?" tanong niya rito.

"Alas singko na," tugon nitong napatingin sa wall clock.

Lumabas na nga siya sa kwarto ni Armin at pinuntahan si Roy sa kwarto kung saan nila ito hinatid. Tulog pa ang kanyang kaibigan. Humiga na lamang siya sa tabi nito.

-----

MGA ilang araw ang lumipas ay napansin ni Jin na hindi na namamansin sa kanya si Roy. Hindi na siya nito binibisita sa bahay. Isang hapon ay hinintay niya ang pag-uwi nito. Nakatambay siya sa may gate noon.

"Dude, may problema ba?" prangka niyang tanong nang makita ito.

Tinitigan lamang siya ni Roy saglit kapagkuwa'y nagpatuloy sa paglalakad pauwi sa bahay nito. Sinundan niya ang kaibigan at hinawakan ito sa braso.

"Hoy! Ano ba ang problema?" mariin niyang tanong dito.

Humarap sa kanya si Roy. Nanlaki ang kanyang mga mata nang bigla nitong dinakma ang harapan ng suot niyang basketball shorts. Nilamutak nito ang kanyang pagkalalaki sa loob. Marahas niyang inilayo ang sarili.

"Ano ba talaga ang problema mo, ha?" pasigaw niyang tanong.

"Dude, gusto lang kitang tikman," tugon nito at muling dinakma ang kanyang harapan. Hinawakan niya ang kamay nito at inalis sa harap ng kanyang shorts.

"Dude, 'di ba napag-usapan na natin ang tungkol dito?" galit niyang tanong.

Matalim siyang tinitigan ni Roy at nagimbal siya sa mga sinabi nito sa kanya. Hindi siya nakapaniwala. Napanganga na lamang siya at sabay-sabay na tumulo ang kanyang mga luha.

Labis na nagdamdam si Jin. Hindi na talaga sila nagkita pa ni Roy mula noon. Hanggang isang umaga ay nagdilim ang lugar na iyon sa balitang pumanaw na ang kanyang kaibigan.

Nagpakamatay na si Roy.

-----

"YAP, tanggapin mo na lang ang nangyari," sabi ni Marian sa kanya. Parang bata siyang nakayakap dito. Nakahiga sila sa kama.

Mga dalawang linggo na ang nakakaraan buhat nang ilibing si Roy ay tuliro pa rin si Jin. Hindi pa rin siya makapaniwalang nagawa iyon ng kanyang kaibigan. Hindi rin niya napigilan na sisihin ang sarili sa nangyari. Kung hindi lamang siya nagdamot kay Roy, siguro buhay pa ito.

Bigla niyang naisip si Armin. Ang dahilan ng lahat. Nalinlang siya nito. Ang totoo, isang transexual si Armin. Bakla rin ito at nagawa pang ipagyabang kay Roy ang tungkol sa nangyari sa kanila. Iyon ang dahilan kung bakit labis ang naging pagseselos ng kanyang kaibigan. Kung sinabi lang nitong hindi pala ito totoong babae, hindi sana nangyari ang bagay na iyon. Pero huli na ang lahat. Nangyari na ang hindi dapat mangyari.

"Yap, malapit na ang fiesta sa probinsiya natin. Umuwi kaya tayo para makapag-isip ka nang maayos. Masyado ka ng depressed, e," mungkahi ni Marian.

Napabuntong-hininga si Jin. Naalala niya ang kanyang pamilya at labis ang pangungulilang naramdaman niya nang mga sandaling iyon.

Napag-isip-isip niyang tama si Marian. Kailangan niyang umuwi muna. Pero napatanong din siya sa sarili kong handa na nga ba siyang harapin si Din. Ang kanyang kambal na walang ibang ninanais kundi ang maangkin din siya nang buong-buo.

Tumulo ang kanyang mga luha. Labis na talaga siyang naguguluhan sa mga nangyari sa kanyang buhay.

"Yap, ano na? Gusto ko ring umuwi, e. Hindi mo ba namimiss ang probinsiya natin? At saka ayokong maging absent sa fiesta natin doon, e," muling sabi ni Marian.

Pumikit si Jin. Naisip niyang may punto ang kasintahan. Namimiss na rin naman talaga niya ang kanyang pamilya sa probinsiya. Nabuo nga sa kanyang isipan nang gabing iyon ang umuwi.

Dalawang araw ang lumipas ay handa na nga silang dalawa na umuwi sa San Isidro. Gumawa pa ng paraan si Marian para hindi makasabay sa pag-uwi ng mga magulang. Gusto ng dalaga na mag-eroplano sila pero iginiit ni Jin na mas gusto niyang bus ang kanilang sasakyan pag-uwi. Ayaw niyang mabilis ang pagdating nila sa probinsiya. Gusto rin niyang aliwin ang sarili sa mga lugar na madaraanan. Siya nga ang nasunod. Halu-halong emosyon ang naramdaman ni Jin nang mga sandaling iyon. Sa totoo lang ay may pangangamba pa siya kung ano ang mga posibleng mangyari sa muling paghaharap nila ng kanyang kambal na si Din.