48 48 He give me a CLOTHES

Naalim-pungatan ako. Nagising ako sa maluwang na kwarto. Bumangon ako napa-tingin ako sa paper bag. Tiningnan ko ito. Ang ganda naman ng brand at damit na ito. Napatingin ako sa isang sulat sa ibabaw ng lamesa na katapat lamang ng higaan. Binasa ko ito.

' HELLO MISS MARISSE CELINE SMITH. THIS IS JAKE FRANCIS PADILLO. NAWALAN KA NG MALAY KANINA. KAYA PINAGPAHINGA KITA. I GIVE YOU A LITTLE CLOTHES HOPE YOU LIKE IT '

Sus! Ano naman tong damit na to. Maisuot nga hahaha. Uy parang maganda ito ah. Manipis pero elegante tingnan. Bago ako lumabas sa kwarto. Lumigo muna ako. Para naman mahimasmasan ako sa pagkakahiga.

Lumabas ako ng kwarto. May nabungaran agad akong babae. Maganda sya pero mas maganda ako.

" This way mam! " San naman ako dadalhin ng babaeng ito.

Ahhh eto pala yung kitchen. Pangmayaman at may class. Nakakatakot hawakan ang mga babasagin. Baka mabasag ko pa.

" Amm.....Who are you? bakit mo ako dinala dito? " tanong ko. Naguguluhan kasi ako.

" I'm Sazchna. I'm secretary of Mr. Padillo. Sinusunod ko lang po ang utos nya " tumango ako. Siguro naging babae nya itong secretary nya. Kung sa bagay sobrang ganda nya.

" Oh! Mam bumagay pala sa inyo ang pinili kong damit sa inyo. Sukat na sukat. Sabi ko na nga eh " huh? sya ang bumili nito? Kainis talaga yung Padillo na yun!

" Huh? Ikaw bumili nito? " nagulat sya sa sinabi ko. Ang lakas masyado.

" Yes Miss Marisse Celine Smith! " napatingin ako sa barintonong boses na yun.

" She buy that clothes but.....My money use" Teka nga eh bakit ba ako naguilty kanina kung dapat si Jake ang bumili. Eh ano naman ngayon. Wag mong sabihin na gusto mo ay sya ang bumili para sayo?! Boblacks ka ba!!!

" But I see...you are.....You look so beautiful I can't imagine " tsk! matagal ko nang alam yan!

" Tsk!!! Don't be flatter to me! " umalis ako sa harapan nya tapos kumuha ako ng plato.

Kumuha ako ng pagkain. Pano nanaman ako magdidiet nito. Lahat ang sarap. Ughhh charrr hahaha.

" Mr. Padillo kumain ka na b__ " nangunot ang noo ko. Huh? nasan na ang mga tao. Bakit kami lang dalawa?

" Pinaalis ko na sila. Makakaistorbo kasi sila sa atin. Sa ngayon tayo munang dalawa " huh?nasisira na ba ulo nya? hahahaha.

" Hahahaha " biglang umitim ang mga mata nya. Hala napikon ko ata.

" Don't laugh! I'm serious " nawala ang tawa ko. Lumapit ang mukha nya sa akin. Bakit ganon? Ang ganda ng mata nya. Bakit hindi ko napansin?

" Ah....eh. Pwede bang...k-kumain na tayo? " tumawa lang sya.

" Sit " pinaghila nya ako ng upuan.

Taimtim lang kaming kumakain. Kung sa bagay wala rin naman kaming pag-uusapan. Tumingin ako sa kanya. May dumi sya sa bibig. Ang akward naman kung sasabihin kong may dumi sya sa bibig.

Napatingin sya sa akin. Lalong kumawang ang bibig nya. Kaya nakita ko masyado yung dumi sa bibig nya. Di ko mapigilan na mapatawa.

" Hey! stop laughing! " tumigil ako ng pagtawa. Lumapit ako sa kanya. Pinahiran ko ng tissue ang bibig nya. Pagkatapos ko nuon. Nakatitig sya sa akin.

©Love To The Destiny