webnovel

Love To The Destiny

May mga taong darating na akala mo sya na pero hindi papala. Maniniwala ka ba kung ex mo yun ang magiging destiny mo? O may dadating pa Kung sakaling bumalik siya mamahalin mo pa ba sya? ABANGAN...... Please support me Thank you!!! READ NOW!

zyrean_zhao18 · Urban
Not enough ratings
87 Chs

42 Meet the dangerous man again

Napatawa nalang si Jake. Maaga siyang bumalik sa hotel para magpahinga. Taga rito naman sya talaga. Pero gusto nyang magstay sa resort nya. Wla lang. Nung una kasi kaya gusto nyang tumigil sa resort dahil ang daming babaeng naikama nya. Pero ngayon tinigil ko na. May iba na kasing rason ang pagstay nya rito. Itoy dahil kay Celine. Ito na ang babaeng di na nya pakakawalan pa. Handa nya itong ipaglaban at ibigay ang Lahat-Lahat para rito.

****************

Pagkatapos ng trabaho nya. Nagtext ang kuya nito.

Text; Celine baka matagalan ako ng uwi di ko pa sure kung anong araw. Umuwi ka na ngayon. Delikado sa kalsada. Marami pa kasi akong aasikasuhin. Magingat ka. Love you.

" Eto talagang si kuya ang sweet hehe " salita nya sa sarili.

Pumasok sya sa kotse. Nagdrive pauwi.

Pumasok sya sa bahay. Naghanda na pala ang kuya nya ng hapunan. Kala ko ba....Hindi sya uuwi ngayon? Lumapit ako sa kanya. Yumakap ako.

" Kuya kala ko ba...bukas pa ang uwi mo? Dibale na nga lang. Salamat kuya pinaghanda mo pa ako ng pagkain. Naibsan naman ang lungkot ko. Dahil pahangang-ngayon masakit parin ang idinulot sa akin ni John " hinawakan ang kanyang kamay pero nagtaka sya dahil may iba syang naramdaman.

" Dibale ulit. Nandito na ulit ako at sasamahan ka ngayon " nawala ang saya ko napalitan iyon ng takot at kaba.

" RAMOS??? " Nanginig naman ang mga tuhod ko bumalik sa aking alaala ang ginawa nyang kahayupan sa akin.

" ANONG??? "

" Relax darling. C'mon hug me. Namiss ko kasi ang mga yakap mo " umurong ako. Umurong muli ako ng madatnan ng paa ko ang hagdan dahan-dahang naglalakad paurong ang mga paa ko. Juskooo sana may tumulong sa akin.

" Don't worry. You and I will fun today " Di ko maintindihan ang gagawin. Wala na rin ako sa huwisyo para magisip.

" Ramos tigilan mo na ako. Palayain mo na ako " turan ko.

" Nasan si John? Nasan sya? Di ba wala sya?" di ako makatingin sa mata.

"Halika dito. Paliligayahin kita. Pagkatapos nito...." tinaas nito ang dalawang kamay.

" Mawawala na ako sa landas mo " biglang nakaisip sya ng paraan.

Lumapit sya rito ng dahan-dahan pero kabado siya. Pinilit kong ngumiti. Ngunit parang nalaman na nito ang ibig sabihin. Umurong ito patalikod habang siya'y lumalapit rito.

" Did you know...I miss that smile! " pinanginginigan sya ng takot lalo sa ginagawa niyang ito. Jusko! Lord wag nyo akong hayaan. Sana may dumating na magliligtas sa akin.

Pero nagbago ang isip ko. Nung napaupo ko na sya sofa. Na habang nakaupo ako sa mga binti nya. Bigla akong tumayo at tinitigan sya.

" Why did you stop? " bulaslas nya.

" Hindi ko kaya.....A-Ayoko nang magpalinlang sa isang tulad mo! Ayoko nang maging tanga!" sigaw ko. Na inaalala ang mangyari pagkatapos ng katangahan ko.

" Eh ano bang tingin mo sa sarili mo. Diba gaga, tanga, Bobo!!! " tumayo sya sa sofa at dinuro ang ulo ko sa sintindido. Napaluha naman ako.

Tumalikod ako sa kanya. Pero hinila nya ang paa ko. Kaya nadapa ako. Pilit kong nilayo ang paa ko sa kanya kaso hindi kaya. Siniko nya ang likod ko biglang nagsuka ako ng dugo. Parang nawawalan akong nang-ulirat. Nagacting akong kunwari nawalan ng malay. Chance ko na tong humingi ng tulong.

" Wag kang aalis jan! Buwisit! " pumunta ito ng kusina.

Ako naman pilit kinuha ang cp. Nawawalan na ako ng gana para magdial ng number kaya kung saan nalang pinindot ang number ng kamay ko. Napahiga ulit ako sa sahig.

" Hello Ms. Marisse Celine Smith " jusko eto pa talaga ang napindot ko. Basta matulungan nya ako.

" J-Jake....J-Jake....tu-tulungan mo ako. Plea-se help me. I needed your help. Jake..." hindi ko na kaya pang huminga, Jake tulungan mo ako! parang awa mo na.

" Celine are you okay? Nasan ka? Pupuntahan kita. I'm on the way " hikahos kong rinig kay Jake.

" Bi-Bilisan mo....hihintayin kit-------" naninikip ang hiniga ko. May asthma pa ako tapos siniko pa ako sa likod ng lintik na Ramos!

" Celine...Celine!!! " hindi ko na kayang sumagot.

Biglang parating na si Ramos. Tinapon ko sa sofa na malayo ang cp. Pinilit kong umupo sa sofa.

" Oh! kung hindi ka nasunod sa sinasabi ko. Malilintikan ka sa akin! " Sabi nito na may galit sa huli.

" Saktan mo pa ako! Di ba yan naman ang gusto mo! Ramos! Ipilit ang hindi pwede. Yung pahirapan ako " napapikit ako ng mariin dahil sumigaw ako nakaapekto pa lalo nito ang aking kalagayan.

Biglang nagring ang cp ko. Napatingin ako... si Ramos naman kinuha. Inoff nya ang cp ko.

" Wala nang liligtas sayo kasi itatali na kita " kinuha nito ang sa bulsa ang tali.

" Saka scatch tape para tumahimik yang bibig mong Bullshit! " napapaling ako sa kabila ng kanan na angulo kasi sobra akong nabingi sa salita.

Itinali nya ang kamay ko. Panay ang palag ko pero mas malakas talaga sya.

" Walanghiya ka talaga! " Sabi ko. Napatawa pa itong Ramos.

" I know hahaha " sinunod nya ang bibig ko. Kinagat ko ang kamay nya. Tapos tumakbo para makapunta sa terrace. Pero inabutan nya ako.

" Kala mo ha! " nilagyan nya ng posas ang dalawa kong kamay sa likod. Tinadjakan nya ang binti ko kaya napaluhod ako sa sahig.

" Jan ka lang. Lock ko lang ang pinto ng bahay. Pati narin ang loob " pilit nyang tumayo para makatakas muli pero hindi talaga.

Biglang may dumating na kotse. Napahiga ako sa sahig. Baka si Jake na yan. Sana nga. Jake iligtas mo ako. Hanggang sa nawalan na nga ako ng malay.

©Love To The Destiny