Chapter 18: The Transferee

XEÑA

"Happy birthday, Ate Ry," panimula ko matapos kong ilagay sa ibabaw ng lapida ang bulaklak na dala ko para kay Ate Ry at napaupo na rin sa harapan nito. Nagsindi na rin ako ng dalawang kandila at inilagay iyon sa magkabilaang gilid.

Inabala ko ang aking sarili na umalis ng maaga sa bahay nang sa ganoon ay mabisitahan ko ang puntod ni Ate Ry bago ko magawang pumasok sa academy.

"I guess you're really happy right now since I am fulfilling your wish for me before." Napatingin ako sa hawak kong set ng bow at arrow na gagamitin ko mamaya sa aming practice. "You know, babalik na ako sa paglalaro ng archery and today is my first day of practice. So as a gift, kailangan ko yatang magpakitang gilas mamaya para mas maging happy ka ngayon sa birthday mo." Napangiti na lamang ako sa nasabi ko. But at the moment that I traced her printed name at the tombstone, my tears began to fall. "Ate Ry... I miss you so bad."

"You know what, ate, they are back again. They are here again to take my life." Hindi ko na rin maiwasang i-open ito sa kanya. "But right now, I'm promising to you that I will not let them waste your sacrifices for me. I'll aim for justice at lalaban ako para sa buhay ko. Hindi mo naman ako pababayaan ate, diba?" Napasinghap ako hanggang sa sumagi na lang din sa isipan ko si Ace. "You know what, ate, I have this someone na parang boy version mo lang. Boy version pagdating sa pagpoprotekta sa akin and Ace Xanderzild Faulker is his name. This guy made me feel that I am not alone to this battle. To be honest, I felt my worthiness again because of him. Being on his side makes me feel so treasured as he somewhat filled my emptiness. Ate Ry, I guess, I like him already. But..."

Napatungo ako. "I'm afraid he will do something that will make me be in great pain again."

THIRD PERSON'S POV

Habang nakaupo si Xeña sa may puntod ni Ryzza, hindi nito namamalayan na may isang pigura palang nagmamasid sa kanya sa malayuan. Nagpupuyos ang galit nito habang nakatingin kay Xeña. Lumabas lamang ito sa kanyang pinagtataguan nang tuluyan nang makaalis si Xeña sa lugar. Lumapit ito sa puntod ni Ryzza. "Napakaespesyal nga naman ng araw na ito. Kasi sa wakas, mami-meet ko na rin yung taong palagi mong kinukuwento sa akin noon." Ngumiti ito pagkatapos ay itinuntong din ang dala nitong basket ng bulaklak. "I'm sorry pero hindi ko hahayaang mabuhay yung taong naging rason kung bakit naiwala kita sa piling ko."

XEÑA

"So, there will be a transferee again?"

"I heard it's a girl."

"Ooh, sana chick yun."

Ito ang naabutan kong usap-usapan ng ilang mga kaklase ko nang pumasok ako sa classroom. Nakonpirma ko naman ang kanilang pinag-uusapan nang may bakanteng upuan na nakalagay sa likod ng pwesto ko.

"Angas natin, Xeng ah," pansin sa akin ni Darryl. Napairap na lamang ako at tuluy-tuloy nang lumakad papunta sa puwesto ko pero nang mapansin kong naka-headphone si Ace ay hinablot ko iyon para maalis sa tenga niya. "Morning."

"Tss." Napangiti na lamang ako nang mahablot ko na ang aking silya para umupo.

Nang makaupo ay napangalumbaba akong tumingin sa kanya. Nakasukbit na ang headphone sa kanyang leeg, nakasandal sa upuan, at nakapikit ang mga mata.

"Bad mood? Kulang ang tulog?" Tanong ko sa kanya pero hindi ako sinagot.

"Huwag mo kasing istorbohin, Xeng," saway sa akin ni Fredrich.

Pero dahil nasa playful mode ako, tumayo ako at umupo sa desk niya.

I pinched his nose. "Fuck!"

"Yan, gising na gising ka na." Tumayo na ako at babalik na sana sa puwesto ko pero bigla niya namang hinablot ang kamay ko nang marahas as he made me sit on his lap. I shivered as his breath tickles on my neck.

"Don't want to be ignored by your boyfriend, huh?"

SHIT! Puso ko, tumigil ka nga sa pagtatambol!!!

"I'm not!" I exclaimed as I made myself leave to that position at mabilis na bumalik sa puwesto ko. Tumingin ako sa bintana para maitago ko ang mukha kong namumula.

"Ano ba, ang aga-aga nilalanggam ako," rinig kong boses ni Vendrick na para bang umaakmang bading.

"Ang lalandi," rinig ko ring komento ni Kaizzer.

"Sabihin mo, bitter ka lang," sagot sa kanya ni Darryl.

"Halata ka talagang di naka-move on, Bro," asar pa ni Fredrich. "Vrielle, kumusta puso mo dyan?" At narinig ko na naman yung mga nakabibwiset nilang tawa.

Napapikit na lamang ako. Ba't kase sumubok pa akong kulitin tong mokong na 'to. Aishhh! Kainis, para na lamang akong nakaramdam ng init. Kinuha ko ang bag ko at naghanap ng something na pwede kong pantusok kapag pinusod ko ang aking buhok.

"Good morning, class."

"Good morning, ma'am."

"I guess, you already heard a hint." Busy pa rin ako sa paghalungkay sa bag ko hanggang sa makita ko nga ang pencil case ko. Binuksan ko yun at kinuha ang lapis. Hindi ko muna tinuon ang aking tingin sa harapan at minabuti munang pusurin ang buhok ko. "So, let's welcome your new classmate, then."

"Hi, everyone. I'm Ryzza..."

Agad kong nabitawan ang lapis na itutusok ko na sana sa buhok gayundin ang biglaang pagbaba ng kamay kong nakahawak sa aking buhok. Unti-unti kong idinako ang tingin sa babaeng kapangalan ni Ate Ry. At parang kakapusin na ako ng hininga nang matamaan ko itong nakangiti at eksaktong nakatingin pa sa dako ko.

"I'm Ryzza Guzman. Nice to meet you all."

Am I imagining things? Is it purely coincidence?

Why on earth that this transferee has the same name with Ate Ry but the idea that made me shock is why on earth I could see her as look-alike by Ate Ry?!

Naalimpungatan ako sa pagkakagulat nang ipinatong ni Ace sa lamesa ko ang lapis na naihulog ko kanina.

"Ah, salamat."

"You could now sit there, at the back of Miss Fuentella."

Hindi ko maiwasang sundan siya ng tingin habang naglalakad papunta sa silya niya. She's actually in a nerdy type but I could sense something off. She is too strange for being a nerd. Her presence can make me feel uncomfortable.

"Ok, Xeña. It's only a coincidence. She may have that name, Ryzza and have the same look with your Ate Ry but after all, they are not the same person. Alam mo sa sarili mong matagal ng patay ang ate mo," I consoled myself. Hanggang sa may bigla na lamang sumagi sa isip ko.

Could it be that she's part of my enemy's plan? Come to think of it. Unti-unti na akong ginugulo ng kalaban ko and here she is, she appeared as transferee at exactly the same day of ate Ry's birthday. She has the same name as with her and the fact na kamukhang kamukha niya si Ate Ry kung hindi lang talaga siya nasa ayos ng isang nerd. If that's the case, damn! They are really getting into my nerves!

If I have this bad feeling with her, then I will take this as an indication to be careful with my surroundings especially being with her.

"Miss Fuentella?"

"Ma'am?" Naramdaman ko na ring nakatingin sa akin ang mga kaklase ko.

"It looks like you're spacing out."

"Uh, I'm sorry for that."

"Then, could you come here in front and solve this problem?" Walang alinlangan akong tumayo.

After few seconds, I finished answering.

"Hmm, I guess, it's not a big deal then if you're not listening to my class. You're too good in this subject to make me wonder why you're in the last section." Tipid na lamang akong ngumiti at bumalik sa puwesto ko. Habang bumabalik ako, nakangiti sa aking nakatingin si Ryzza. She looks like innocent but suspicious. Arghhh! It's frustrating.

Natapos ang klase na gulung-gulo ang isipan ko sa transferee na ito. Nagliligpit ako ng gamit ko nang bigla kong maramdaman na nag-vibrate ang phone ko. Ini-check ko yun at nagtatakang napatingin sa number.

It's an unknown number. I tapped it at bumungad sa akin ang message na alam kong kung ano ang pakay sa akin-ang sirain ang araw ko.

So, they even got my number.

'Hello, Sweetie. How's your day? Did you find something strange right now? By the way, happy birthday to your Ate Ry in heaven. I know she's happy now since she made you alive but the day will come, I will break that sacrifices of her. Wishing for your peaceful rest, Xeña.'

Halos durugin ko na sa kakahawak yung phone ko dahil sa message ng demonyong ito pero may bigla na lamang kumalabit sa akin.

"Ah, sorry pero gusto ko lang sanang magtanong kung saan dito yung papuntang cafeteria?" She smilingly asked.

Something strange...

Does that evil confirming me now that this girl in front of me is somewhat strange?!

"Who are you?" I blankly asked. Her smile faded and gave me a surprise look.

"Huh? Ah, I'm Ry-"

"I'm not asking for your name but I'm asking you for your damn suspicious identity! Are you really here to study or are you someone who is also pushing me to death?"

"Ano pong sinasabi niyo? Nag-a-ask lang naman po ako for directions pero ngayon inaakusahan mo na ako."

I smirked.

"Vrielle." I ignored Ace's warning to me.

"You know what, your innocence in that nerdy look doesn't suit you. Once I proven that you're using Ate Ry's identity and being a student here is an evil tactic, I'm gonna make sure you'll be--"

"DAMN, VRIELLE!" Ace shouted to made me stop and look at him. "Are you threatening a transferee for your thoughts you're not sure about? Can you please go back to your senses? You're becoming paranoid."

I emotionlessly looked at him. "Sorry, ha. Gusto ko lang kasing protektahan yung sarili ko kaya nagiging paranoid na." And with that, I forcedly grabbed my bag and walked out. And as soon as I leave the room, my tears had suddenly fell.

"I'm becoming paranoid, my ass."

"Vrielle!"

Tumakbo na ako nang marinig muli ang boses niya. Tinungo ko ang comfort room at pumasok sa isang cubicle at doon na binuhos ang iyak ko. "Damn you, Ace."

I never thought he would shout on me. I did not expect that I would hear him saying that I'm becoming paranoid because of what is truly happening to me now. I'm hurt. I was hurt kasi yung dating sa akin ng salitang paranoid, as he made it to call me, it looks like nagiging baliw na ako.

Or sadyang tama naman siya. Nababaliw nga ako. Pero kasalanan ba na nagiging ganito ako? Kasi, hindi ko lang talaga makayang pigilan yung pumapasok sa isip ko, yung pagkakaroon ko ng duda sa kanya. Punung-puno na kasi ako. And all I wanted to do a while ago was to follow and bring out my instinct, so that it won't too much eat my system.

At ba't ba masyado akong emosyonal nang marinig yung mga pinangsasabi ni Ace? Ba't ba masyado akong affected sa ganung klase ng pakikitungo niya sa akin? I guess my feelings for him is growing too much that it is already a hindrance for my composure, for everything I need for my own sake. Hence, having feelings toward him is a bad idea after all, that it is now making me to feel regretful.

Lumabas na ako ng comfort room na ang sa isip ay babalik sa classroom dahil naiwanan ko ang set ng bow at arrow.  Pero pagkapasok ay napatigil na lamang ako sa pintuan nang makita ko si Ace na nakaupo sa mismong silya ko at nakahawak sa gamit ko.

I sighed.

"Being there is against my right."

Agad siyang napalingon sa kinatatayuan ko at napatayo. I started to walk toward my seat and reached for my equipment. Tumalikod na ako pagkatapos at akma nang aalis pero pinigilan niya ako by reaching my right hand. He made me turn so that I can face him. And I was stunned when he immediately placed his head on my shoulder.

"I'm sorry."

Two words with sincerity.

He mouthed those words with full sincerity that caused my tears to began falling again.

"I hate you. I hate you for making me feel weak again."

I could feel his heavy breath so I take that as a hint for me to continue.

"I'm hurt, Ace. The way you shouted at me, the way you called me paranoid, I was hurt for that. Mababaw man tingnan kasi yung gusto mo lang naman ay pigilan ako for being rude to that transferee but Ace, hindi ako sanay. Hindi ako sanay na tratuhin mo ako ng ganun...kahit na palaging ganun yung setup namin ni Dad, but when it comes to you, ba't ang sakit?"

Tumingala ako baka sakaling mapigilan ko pa yung tuluy-tuloy na pag-agos ng luha ko.

"I knew that our relationship is not in a serious manner, but Ace, you're making it difficult for me. Kung alam ko lang na mahuhulog ako ng ganito sa patibong mo, sana naghanap na lang ako ng paraan para iwasan ka. Sana hindi na lang ako nagpatinag pero wala eh, masyado mo akong nadala. You had given me no choice but to take the barrier I built inside of me."

"I'm sorry if I made you feel that, Vrielle." Iniangat na niya ang kanyang ulo at hinawakan ang dalawa kong kamay.

"I'm sorry for hurting you, sorry if I add more burdens to your situation now. I'm sorry."

Inalis ko ang mga kamay ko sa pagkakahawak sa kanya at pinaypay ang sarili ko. "God, ang drama natin."

Tumingin akong muli sa kanya. "But, I admit, may mali naman talaga ako. Masyado akong magpadalos-dalos kanina. Sadyang di ko na kasi mapigilang ilabas yung hinuha ko para sa kanya eh. So, sorry din as well as thank you for stopping me." I smiled at him and he started to wipe my tears using his palm. "Iyakin mo talaga."

"Tss, di ako iyakin kung hindi lang kita nakilala. Kainis ka talaga, pinalambot mo na naman kasi ang puso ko."

He smiled playfully at napaatras ako nang nagsimula nitong inilapit ang mukha sa akin. "Can you please enlighten me with all of your words you had said awhile? Why does it sound like you're talking about your feelings, particularly in a romantic way, I guess?'

Uh-oh. "What?! No!" Gosh, am I being caught? Tumalikod agad ako pero bwiset talaga, nanghihila ng kamay. Isinandig niya ako sa desk at mas inilapit pa ang mukha sa akin. Pilit kong iniiwasan ang seryoso na naman niyang titig.

"You like me."

🎯Rhianjhela🎯