Chapter 3

Isang linggo na ang nakalipas matapos ang pag uusap nila ni Keith tungkol kay Justine at hanggang ngayon hindi pa rin mawala sa isip nya ang mga ngiti ni Justine nang araw na yun, alam nya at napapansin din nya na iniiwasan sya nito.

Because whenever they hang out together with Jean,Chuck,Keith and Arlene, umiiwas sya sa mga tingin ni Sean at kapag kausap nya ito ay tipid ang mga sagot nya, at hindi naman sna masisisi kung ganon ang pakikitungo sa kanya ng dalaga, after what happened.

Nang mag lunch break na ay dumiretso si Sean sa rooftop upang doon kumain ng pananghalian. Sa araw na iyon ay mag isa lamang sya dahil wala ang kaibigan na si Chuck, absent ito dahil nilagnat ang loko, ayaw naman nya na sumabay kila Keith at Arlene dahil baka maumay lamang sya sa katamisan ng magkasintahan. Mas maigi na rin na nasa rooftop sya, bukod sa makaka idlip sya ay mas makakapag isap-isip sya.

"just as what I thought, nandito ka lang" ang boses ni Jean ang gumulat sa nanahimik na diwa ni Sean. Napaubo rin ito dahil nabilaukan ito sa gulat ng bigla na lamang, at marahas na binuksan ni Jean ang pintuan ng rooftop.

"a-anong ginagawa mo dito?" ang nauubo at kunot noo nyang tanong. "hindi ba kasabay mong kumain si Justine?"

"wala lang naisip ko lang na baka umiyak ka" sarkastikong sagot ni Jean bago ito pasalampak na naupo sa sahig. "kasi mag isa ka lang na kakain ng lunch mo since wala si Chuck"

"Ano?!, ako iiyak dahil lang dun, ASA!" balik nito sa mapang asar na turan ng kaibigan.

"ano ba, ang lakas ng boses mo!" reklamo nito sa kanya. "kumain ka na nga lang dyan!"

"Alam mo ba" basag ni Jean sa katahimikang bumabalot sa kanila ni Sean habang abala sila sa kanya kanyang pagkain. Tanging ang ingay lamang ng pag nguya nla ang tanging ingay na naririnig, kung hindi pa nag salita si Jean.

"there were already plenty of guys that confessed their feelings to Justine" she continued, "but she never go out nor dated anyone of them" she finished her sentence as she munch the last spoonful of her food. Tila nag freeze naman sa ere ang kamay ni Sean na hawak hawak ang kanyang kutsarang may lamang pang pagkain.

"pareho kayo ng sinabi ni Keith halos ganyan na ganyan din ang pagkaka-sabi nya" sambit nito ng maka bawi.

"talaga?!" gulat na tanong naman ni Jean, habang si Sean ay abala sa pag subo sa huing kutasara ng kanyang pananghalian.

"oo, nung isang linggo, nung araw na nai-kwento ko sa inyo ang tungkol sa pagtatapat ni Justine"

"ganun ba, pero alam mo ba na noong mga freshman pa lang tayo wala akong kaibigan dito sa school o sa klase namin" kwento ni Jean matapos isilid sa kanyang lalagyan ang lunch box. Hindi naman sya nilingon o tinapunan ng tingin ni Sean, pero prenteng nakikinig lamang sya sa sasabihin pa nito.

"I've been alone but Justine came and talk to me" she continued as she look at the sky, reminiscing those days. "it was that time during our first practice in marathon, she was the first student who talked to me and from there we became friends at last year nalaman ko na may gusto sayo si Justine" she added as she took a quick glance at Sean, who was silently listening to her story about Justine.

"kaya naman naisipan ko na makipag kaibigan sa inyo ni Chuck since classmate naman na tayo" ang di mapigilang mapa ngiti nyang sambit.

"naisip ko kasi na in that way she will get closer to you normally and you can became friends and if possible you will like her the way she likes you pero hindi eh, because she was so timid, she might be cheerful but when it comes to you, she became timid and as time pass by nakalimutan ko na ang dahilan ko kung bakit ako nakipag-kaibigan sa inyo, at kung hindi dahil kay Justine hindi ko kayo magiging kaibigan ni Chuck" nag smula ng manubig ang mga mata nya habang nag kukwento, ngunit pinigilan nya na tumulo ito ng tuluyan.

"at hindi ako magiging ganito kasaya, it was fun to be friends with you and Chuck at lahat ng yun ay dahil kay Justine, kung hindi nya siguro ako kinausap nung time na yun siguro mag isa pa rin ako ngayon" pigil luha nyang kwento sa kaibigan.

Hindi nya maintindihan kung bakit naisipan nyang ikwento dito ang tungkol kay Justine, siguro kasi gusto nyang makilala ni Sean kung sino ba ang kaibigan nya.

"Jean, umiiyak ka ba?" may pag aalalang tanong ni Sean dahil napansin nito na medyo nag iba ang tono ng boses ng kaibigan.

"h-hindi ah!" tanggi nito. "dyan ka na nga, tsk. Bakit ko ba sayo kinuwento yun!" ang naiinis at naiirita nitong turan bago tumayo ng marahas. "Sya nga pala wag ka ng mag alala kung iniisip mo na masyado mong nasaktan ang damdamin ni Justine because she was now trying to forget her feelings for you." singhal pa nito sa kanya bago muling padabog na isara ang pintuan ng rooftop, habang ang mga yabag ay mabibigat at halos dumagundong.

Those words that Keith and Jean said keep on ringing at his mind for almost a week and not only those words, even Justine's smile and soft voice keep on ringing at his mind over and over again like a broken video player. He can't stop thinking of her and without his notice, he didn't realize that he was always looking for her, whenever she was around he can't help but to stare at her and watch her having fun with her classmates, in library, bookstore, school grounds and at their daily practice. He always look and stare at her much more than the way he did before.

But whenever their eyes met sya na mismo ang unang umiiwas and that's the fact that she was trying to avoid him. At sobrang nasasaktan sya sa kaalamang iniiwasan na sya ng dalaga. Masyado na syang naduduwag at natatakot sa tunay na nadarama, nilalamon sya ng pangamba at alinlangan.

And whenever he saw her talking to other guys makes his heart ache for some reason. Thus, he finally ask Chuck about this, because he himself don't know and understand his feelings anymore.

Pagak naman na tumawa si Chuck sa kalagayan at problema ng kaibigan.

"bro, ang sakit na ng tyan ko kakatawa sayo" maluha luha nitong sambit dahil sa walang humay na pag tawa, "bro hanggang ngayon ba hindi mo pa rin naiintindihan?" ang 'di nya maka paniwalang tanong sa kaibigan.

"Sean in love ka na!, in love ka na kay Justine! Matagal na!" eksaheradong sambit nito kasabay ng mahinang ag hampas nito sa balikat ng kaibigan, na ngayon ay gulong gulo na sa nadarama.

"bro gusto mo na sya noon pa man, di mo pa ba nari-realize yun?" ang seryoso nitong tanong sa kaibigan na walang ibang bagawa kundi ang ihilamos sa mukha ang dalawang palad, dala ng frustration.

"ewan ko, hindi ko alam" mahinang sagot ni Sean.

"pero kidding aside Sean, I'm sure na mahal mo na nga sya, kaya ako na mismo nagsasabi sayo, na ngayon palang puntahan mo na sya bago pa sya makahanap ng iba, kung ayaw mong magsisi sa huli, pag isipan mo ang sinabi ko sayo bro" payo nito sa kaibigan.

Hindi naman halos maka paniwala si Sean, na ang mga salita at payo na iyon ay sa loko-loko nyang kaibigan pa maririnig. Don't judge a book by its cover, ika nga nila. Dahil kahit na pilyo at may saltik ang kaibigan ay alam naman nito kung kailan dapat mag seryoso o hindi.

All though out the night he kept on thinking about what Chuck have said.

"am I already in love with Justine?, ganon na ba ako kamanhid at kabulag para hindi mapansin, makita at maitindihan ang tunay na nadarama?" tanong ni Sean sa sarili, habang naka higa ito sa kama at ang mga mata ay wala sa sariling nakatulala sa kisame ng sariling silid.

He keep on thinking about it and finally he got his answer, answer that has been long time laying and standing in front of him.

"I will definitely tell her what I feel today, no matter what will be its outcome is." bulong nya sa sarili bago tuluyang yakapin ng antok habang nagka klase. Wala mang tulog ay pinilit nyang pumasok upang maisagawa ang kanyang naging desisyon.

There is no reason for him to be afraid or to hold back his true feelings anymore.

Matapos ang kanilang klase para sa araw na iyon ay nagmamadali itong nagtungo sa classroom nila Justine. Ngunit hindi na nito naabutan doon ang pakay, kaya naman ay nagmamadali syang bumaba ng building, umaasang hindi pa nakakalayo si Justine.

"Chuck mauna na ako sa inyong umuwi!" sigaw nya sa kaibigan habang halos liparin na nya ang hagdan makababa lamang kaagad.

Mabuti na lang at hindi pa gaanong nakakalayo si Justine kaya naman nahabol nya pa ito pero kasama nya sila Keith at Arlene, paano nya sasabihin ang nais nyag ipagtapat kung nandito ang dalawang magkasintahan?

"Justine!" hinihingal at habol habol ang hininga nitong sigaw sa pangalan ng dalaga.

"Jayson? Bakit nandito ka? May kailangan ka ba kay kuya?" sunod sunod na tanong nito ng makita syang papalapit sa kanila.

"w-wala naman, p-pero Justine gusto sana kitang maka usap"

"huh?, okay pero bago yun magpahinga ka na muna sandali, hinihingal ka pa eh, tungkol saan ba ang pag uusapan natin?"

"Justine, mauna na kami ni Keith pauwi ha" sambit ni Arlene habang ang isang kamay ay mahigpit ang pagkakahawak sa braso ng nobyo, tila ba pinipigilan to sa kung ano mang balak na gawin sa mga sandaling iyon.

"ha?, bakit naman?" takang tanong ni Justine

"muka kasing personal ang pag uusapan nyo kaya iiwanan na namin kayong dalawa, sige na mauna na kami" ang nakangiting sambit ni Keith habang ang mga mata ay maka hulugan ang mga tingin sa kanya at sa lalaking nasa tabi nya, na hanggang nagyon ay habol habol pa rin ang hininga, saposapo rin ang dibdib.

"kuya? Okay, sige mauna na kayo susunod na lang ako sa store nyo Arlene mamaya"

'Buti na lang at umalis na yung dalawa, masasabi ko na sa kanya ang gusto kong sabihin' mahinang usal ni Sean sa sarili, nang sa wakas maging normal na ang kanyang pag hinga.

"Justine, may gusto sana akong sabihin sayo" panimula nito

"okay, ano ba yun?"

Humugot muna sya ng buntong hininga bago mag umpisang mag salita.

"Pinag isipan ko to ng mabuti, at alam ko na baka hindi mo ako paniwalaan sa sasabihin ko, na baka isipin mo niloloko lang kita, pero Justine seryoso ako"

"okay" sagot nito sa kanya, he look her at her eyes so that she will see that he was definitely serious about what he was about to say and confess.

"Justine, gusto din kita" pag amin nya. "I like you too, alam ko na nasaktan kita noon, nung nagtapat ka sa akin pero Justine sana naman hayaan mo ako na bumawi sayo ngayon...

Justine aaminin ko naduwag ako sa nadarama ko, naduwag ako ng umamin ka na gusto mo ako. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko at kung paano ko ipo-proseso sa utak ko ang lahat lahat. Dahil ikaw, Justine. Yung babae na tinatanaw ko lamang noon ay umamin na may gusto sa akin, kaya sobrang naguluhan ako nonn. Pero ngayon ayaw ko nang mag paka-duwag at ayoko na rin na iniiwasan mo ako. Justine nandito ako ngayon sa harapan mo at umaamin na, oo, gusto din kita. Gustong gusto na nasa punto na ako ng buhay ko na inaamin ko na sayo na hindi lamang kita gusto dahil, mahal na kita Justin. Mahal kita, kaya please let me make it up to you, for rejecting you and for making you gloomy" pigil hiningang pag amin ni Sean sa tunay na nadarama.

Marahang umiling naman si Justine. "hindi na kailangan Sean, hindi mo na kailangan na bumawi pa" she said as she gave him a faint smile on her face. "alam mo ba na sinibukan kong kalimutan ka na lang pero mahirap na kalimutan ka, at ngayon na sinabi mo na gusto mo rin ako, hindi ako makapaniwala, it seems that I was dreaming" pag amin nya, habang ang utak nya ay abala pa rin sa pag proseso sa lahat nang sinabi at ginawang pag amin ni Sean.

Sinakop naman ng kamay ni Sean ang pisngi ni Justine upang mapaka titigan ito ng mabuti, mata sa mata.

"you're not dreaming Justine, gusto talaga kita, I'm in love with you, I love you Justine" usal nya sa dalaga bago nya ito hapitin sa bewang at ikulong sa kanyang mga bisig.

"talaga?" she ask while looking at his brown eyes, and he just nod as a reply. Not averting his gaze at her chocolate brown eyes.

"I love you too Jayson, sobra mo akong napasaya" she confessed, smiling widely from ear to ear as she hug him back leaning her head at his chest.

"Jayson? You can just call me Sean just like what Jean and the others do", dahil halos lahat ng kakilala nya ay Sean ang tawag sa kanya at tanging si Justine lamang ang tumatawag sa kanyang Jayson. Mas gusto nya ang Sean dahil pakiramdam nya ay pang mamang-mama ang pangalan na Jayson, its too common.

"okay, Sean" she whispered.

Hindi masukat ni Sean ang kasiyahan nang sa wakas ay nagawa na rin nyang aminin ang tunay na nadarama, ang damdaming pilit na iwinawaksi at inililihim.

[ A/N: You may now avail Just A Dream Book 1 entitled FALL FOR YOU.

Just PM BSP official page (https://www.facebook.com/blueskypressph/) and answer their form.. Thank you! 😊

Price: P190 (plus shipping fee 150php for Manila, 175php for provincial luzon visayas mindanao) or you can order sa Shopee for less shipping fee and less hassle. Here's the link: https://shopee.ph/blueskypress08

Ano nga po ba ang nasa book version?

-bukod sa edited at mas maayos na story flow, grammars at spellings ay may mga additional scenes at chapters po akong idinagdag sa book kumpara sa unedited version nito.

Salamat po. ]

[Hindi po ako professional na writer, kaya pasensiya na po sa misspelled words, wrong grammars at typo error. Salamat po.]