- 4 ChsContent
- ratings
- NO.200+SUPPORT
If you get to choose หากคุณได้มีสิทธิ์เลือกพระเอกของตัวเองในเรื่องราวสุดแสนโรแมนติกตามประสาหญิงสาวจะเป็นอย่างไรนะ? พบกับสามหนุ่มสามคาแรคเตอร์ ที่จะพาคุณไปท่องแฟนตาซีระบบในร่างของ ‘เรเวน’ หญิงสาวผมดำขลับราวกับอีกา นี่จะเป็นนิยายที่ “เหมือนยกเกมจีบหนุ่มมาอยู่ในนิยายอย่างไรอย่างงั้น”
ณ โรงเรียนสอนเวทมนตร์ท็อปห้าตลอดกาลของอารัคเน่ "เอริส" โรงเรียนสอนวิชาเวทมนตร์ที่ตั้งอยู่ข้าง ทะเลสาบกรีนแอลลี่ ที่รับนักเรียนเข้ามาฝึกอบรมการใช้เวทมนตร์ขั้นพื้นฐานตั้งแต่ช่วงอายุ 16-18 ปี วันนี้ก็เป็นเหมือนวันปกติอีกวัน หากแต่ท้องฟ้าอาจจะไม่ได้ดูสดใสดั่งเคยนัก
"ครูใหญ่ขอเรียกพบ" เป็นคำพูดของผู้ช่วยครูที่จู่ๆก็โผล่ออกมาฝากไว้กับเธอที่โถงทางเดิน ก่อนที่เธอจะแยกทางกับเพื่อนๆของเธอไป
"รีบตามมานะ" แอนโทนี เพื่อนของเธอกล่าวพร้อมยิ้มให้เธอ พวกเธอตกลงจะไปพบกันที่สวนดอกนาร์ซิซัสของโรงเรียนกับเพื่อนคนอื่นอีกเป็นกลุ่ม ดอกนาร์ซิซัสสีเหลืองเป็นสัญลักษณ์ของเอริส มันจะขึ้นเฉพาะแถวแม่น้ำที่เชื่อมต่อกับทะเลสาบกรีนแอลลี่เท่านั้น นาร์ซิซัส หรือ ดอกไม้แห่งความหวัง จักนำพาซึ่งความหมายมาสู่โรงเรียนว่า เกรียติยศ และ ความกล้าหาญ
"ได้" เธอยิ้มตอบกลับ พร้อมเลี้ยวขวาเข้าอาคารเรียนไป
โรงเรียนแห่งนี้ประกอบไปด้วยชั้นเรียนสามชั้น ในขณะที่ชั้นสามหรือห้องใต้หลังคาเป็นห้องนอนสำหรับนักเรียนประจำ แต่ถึงจะบอกว่าเป็นห้องนอนใต้หลังคาที่ทุกคนอาจจะจินตนาการภาพว่า เป็นห้องที่แคบเท่ารูหนู ที่เอริสก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น ห้องนอนใต้หลังคาที่นี่มีหน้าต่าง คอยรับแสงเข้ามาในตอนเช้าพร้อมเตียงใหญ่อู้ฟู่ และตรงจุดที่ผู้ช่วยครูมาเรียกก็คือทางสามแยกของอาคารเรียนชั้นล่าง หากเลี้ยวซ้ายออกไปจะเป็นทางพาไปนอกอาคารเรียน มีสวนดอกนาร์ซิซัส มีห้องสมุดเวทมนตร์ และถ้าเลี้ยวขวาก็จะเป็นตัวอาคารเรียน ที่ซึ่งเธอกับแอนโทนีได้แยกกัน เมื่อมาถึงหน้าห้องพักครู เธอเอื้อมมือบิดลูกบิดเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไรมาก …ไม่รู้เลยว่ามีสิ่งใดรอคอยเธออยู่ข้างหน้า
"สวมนี่ซะ" ครูใหญ่บอกเธอทันทีเมื่อไปถึง เธอรับสิ่งของแปลกปลอมนั้นมาดู ปรากฏเป็นสร้อยคอเชือกที่ห้อยจี้หินดิบสีเขียวขนาดเหรียญสิบบาทที่ชวนให้นึกถึงน้ำมะนาวขึ้นมา
"มันจะปกป้องเธอ" คงเป็นเพราะเธอทำสีหน้างงงวยเป็นแน่ ครูใหญ่จึงได้อธิบายให้เธอฟังถึงเจตนารมณ์ในของขวัญชิ้นนี้ พร้อมกับสวมสร้อยให้เธอ
เธอจำไม่ได้ว่าในเรื่องมีบทแบบนี้อยู่ บางอย่างทำให้เธอรู้สึกขนลุก อะไรบางอย่างกำลังกรีดร้องถึงอันตราย วินาทีนั้นเองเธอจึงเริ่มรู้สึกตัวว่ามีบางอย่างผิดแปลกไปตั้งแต่ที่จู่ๆผู้ช่วยครูก็มาเรียกเธอไปจากเพื่อนๆเธอแล้ว—ปกติระบบจะไม่ทำงานแบบนี้—ยังไม่ทันที่เธอจะได้สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ทันใดนั้นเอง ก็ได้มีเสียงแรงระเบิดที่เขย่าทั้งตึกให้สั่นสะท้านขึ้น เมื่อทรงตัวและดึงสติกลับมาได้ ระบุได้ว่าแรงระเบิดเมื่อครู่มาจากทางตะวันออกของโรงเรียน ทั้งครูใหญ่ ผู้ช่วยครู และตัวเธอเอง ต่างก็วิ่งออกไปดูถึงต้นตอเสียง เมื่อไปถึงจึงพบเพื่อนๆของเธอ รวมถึงเพื่อนผู้ชายที่เธอหวงแหนที่สุด …นอนโดนซากตึกที่ถูกระเบิดไปเมื่อครู่ทับอยู่
"แอนโทนี-!!!!" เธอตะโกนร้องด้วยความตกใจถึงขีดสุด
หน้าจอแตกระแหงแยกเป็นเสี่ยงๆ พิกเซลล้านพิกเซลเศษสีฟ้า ชมพู เหลือง ขาว ระรานบนหน้าจอ ในขณะที่เสียงรอบข้างเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ พร้อมกับสติที่เลือนราง จู่ๆทุกอย่างก็ดูเหมือนถูกหยุดเวลาไปทั้งอย่างนั้น ทุกๆอย่างเหมือนตกอยู่ในภวังค์ใต้น้ำ หากแต่สิ่งสุดท้ายที่เธอจำได้ก็คือภาพใบหน้าของผู้ช่วยครูและตัวครูใหญ่เอง ที่ดูไม่ตื่นตระหนกกับเหตุการ์ณตรงหน้าเลย จนสุดท้ายแล้วเธอก็ได้หมดสติไป
...และนั่นก็คือประสบการณ์ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เธอได้เล่นเครื่องเล่นวีอาร์
[ล็อกเอาท์จากระบบเสร็จสมบูรณ์]
