[เปิดกล่องของขวัญ]

ระหว่างรอต่อแถวอยู่ที่ตู้ OSS วินกับแจ็กชะเง้อคอมองคนที่กดรับไอเท็มข้างหน้าตู้ไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"เปิดกล่องได้เลยค่ะ จากนั้นก็เสียบ ID การ์ดของตนเองที่ช่องนี้ แล้วสแกนบาร์โค้ดจากกล่องของขวัญตรงนี้ค่ะ ถ้าหากคุณได้รับไอเท็มในเกมละก็ เมื่อคุณเข้าเกมเมื่อไร ไอเท็มจะอยู่ในคลังเก็บของๆ คุณทันที หรือหากตัวละครของคุณสามารถใช้ 'ตลาดประมูล' ได้แล้วละก็ สามารถเช็คในแอพโทรศัพท์มือถือได้ทันทีค่ะ แต่หากเป็นของนอกเกม คุณจะได้รับคูปองเพื่อนำไปแลกของขวัญที่ร้านค้าด้านหน้าค่ะ" เสียงพนักงานสาวบอกกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ตู้ OSS

"ตลาดประมูลที่ว่านั้น จะใช้ได้ตอนไหนเหรอครับ ปัจจุบันผมเลเวล 11" ชายหนุ่มคนนั้นสอบถามพนักงาน จากนั้นเขาก็เปิดกล่องและเริ่มทำตามขั้นตอน

"ฟังก์ชั่นตลาดประมูล จะใช้งานได้ต่อเมื่อเพลเยอร์เลเวล 20 ค่ะ เมื่อเลเวลถึงกำหนด ทางระบบจะแจ้งเตือนเพลเยอร์ทันทีเลยค่ะ" พนักงานสาวตอบ

"คุณได้รับไอเท็มในเกมกับเสื้อยืด นี่ค่ะคูปอง ขอให้โชคดีนะคะ" จากนั้นก็เป็นคิวต่อไปเรื่อยๆ

"คุณได้รับไอเท็มในเกมกับพวงกุญแจค่ะ นี่ค่ะคูปอง ขอให้โชคดีนะคะ"

"คุณได้รับไอเท็มในเกมสองชิ้นค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ"

"คุณได้รับตุ๊กตากับพวงกุญแจค่ะ นี่ค่ะคูปอง ขอให้โชคดีนะคะ"

"คุณได้รับไอเท็มในเกม กับโปสเตอร์ค่ะ นี่ค่ะคูปอง ขอให้โชคดีนะคะ"

"คุณได้รับไอเท็มในเกมกับตุ๊กตาค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ"

"อืม ไม่มีการบอกว่าได้ไอเท็มอะไรอย่างที่คิด แถมไม่บอกด้วยว่าเป็นไอเท็มกี่ดาว แต่ของนอกเกมจะรู้ทันทีเลย" วินที่เอียงคอชะโงกดูอยู่กล่าวออกมา

"ทำไมเขาถึงไม่บอกไปเลยละ จะได้จบๆ ไป นี่ต้องเข้าไปลุ้นในเกมอีก" แจ็กถามบ่นออกมา

"คือปกติแล้วถ้าเพลเยอร์เลเวลถึง 20 จะใช้ฟังก์ชั่นตลาดประมูลได้ แล้วมันเชื่อมต่อกับแอพในมือถือของแต่ละคนอีกต่างหาก เขาจึงไม่มีความจำเป็นอะไรต้องบอกอย่างโจ่งแจ้ง เพราะเรื่องพวกนี้เป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น" วินตอบ

"อ้อ ยังงี้นี้เอง" แจ็กพยักหน้าเข้าใจ

"คุณได้รับไอเท็มในเกมกับฟิกเกอร์ค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ"

"คุณได้รับโปสเตอร์กับเสื้อยืดค่ะ นี่ค่ะคูปอง"

"คุณได้รับพวงกุญแจกับเสื้อยืดค่ะ นี่ค่ะคูปอง"

….และแล้วในที่สุดก็ถึงคิวพวกเขา เริ่มที่แจ็กก่อน แจ็กเสียบ ID การ์ดเข้าไปที่ตู้ เปิดกล่องและจากนั้นหยิบบัตรบาร์โค้ดข้างในออกมาสแกน เสร็จแล้วก็กดปุ่ม [Accept] บนหน้าจอ

"ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก… " เสียงหัวใจเต้นดังขึ้น แจ็กรู้เลยว่าตัวเองตื่นเต้นขนาดไหน ในชีวิตเขาไม่เคยลุ้นรางวัลใหญ่ขนาดนี้มาก่อน แจ็กเอามือจับไปที่หัวใจ แต่สายตาของเขาจ้องเขม็งไปที่หน้าจอ ซึ่งตอนนี้กำลังขึ้นว่า Loading…

"...."

"คุณได้รับไอเท็มในเกมสองชิ้นค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ"

"ว้าาาาา! ไม่ได้เครื่อง VR อ่ะ เสียดายจัง" แจ็กบ่นออกมาเสียงดัง

จากนั้นก็ถึงตาวิน วินหายใจออกทางปากดังฟู่หนึ่งที และเริ่มทำตามขั้นตอน เขายื่นบาร์โค้ดสแกนสองชิ้นเสร็จแล้วกดปุ่ม [Accept] รับไอเท็ม

"บิ๊บ"

วินเกิดอาการตื่นตระหนกเล็กน้อย เขารู้สึกได้เลยว่าเขาคาดหวังกับสิ่งนี้มากเกินไปจนร่างกายออกอาการแบบนี้ ปากสั่นเบาๆ จนเขาต้องเม้มเอาไว้ เหงื่อออกที่ฝ่ามือ หัวใจเต้นเร็ว หน้าอกแน่นเหมือนอาการหอบจะกลับมา เขาไม่รู้จะห้ามตัวเองยังไงดี จึงยกสองมือขึ้นมาพนม ปลายนิ้วจรดหน้าผากพึมพำว่า

"ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก โปรดดลบันดาลให้ลูกช้างได้เครื่อง VR ได้ไอเท็มอาร์ติแฟ็ค 5 ดาว ขึ้นไปด้วยเถิด ลูกสัญญาว่าลูกจะขยันสวดมนต์ เข้าวัดทำบุญให้บ่อยขึ้น จะเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ไม่เกเร จะดูแลและรักแม่ให้ดีที่สุด สาธุๆๆ"

Loading….

Loading….

พนักงานที่ตู้เห็นวินยกมือสวดอธิษฐานขนาดนี้ ก็แอบลุ้นให้เขาได้รางวัลใหญ่ตามไปด้วย

"....."

"คุณได้รับไอเท็มในเกมสองชิ้นค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ"

"โธ่เอ๊ย~~ โธ่ๆๆ ไม่ได้เหรอเนี่ย เฮ้อ!" วินคอตกทำหน้าเซ็ง แล้วเดินอย่างหมดอาลัยตายยากออกมาจากตู้ OSS ไปเกาะอยู่ที่ระเบียงทางเดินหน้าร้านเกม แจ็กรีบเดิมตามมาเพื่อจะปลอบให้กำลังใจ

"ใจเย็นๆ เพื่อน..."

"ฮึ่ม! แม่งเอ๊ย! บ้าๆ บ้าจริง! นี่ฉันจะฉลาดไปทำไม จะเรียนเก่งสักแค่ไหน สุดท้ายแล้วฉันก็ไม่เห็นจะทำอะไรได้เลย นี่แหละชีวิตของฉันยังไงล่ะแจ็ก ชีวิตที่ไม่ว่าเดินไปทางไหนก็จะพบแต่ความลำบาก เจอแต่อุปสรรคเสมอ ไม่เคยมีอะไรได้มาง่ายๆ สักอย่าง ไม่มี!" วินระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างตัดพ้อในชีวิตตัวเอง

แจ็กโอบไหล่เพื่อนอย่างแน่นที่สุดเพื่อให้รู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้ และพูดว่า

"วิน ใจเย็นๆน่า เรื่องมันอาจไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนะ เชื่อฉันสิ ถึงฉันจะไม่ค่อยเชื่อใจตัวเองก็ตาม ฮ่ะฮ่ะ แต่ฉันเชื่อในหัวสมองอันเฉียบแหลมของนายเสมอนะเพื่อน ลองใจเย็นแล้วคิดดูสิว่า ปริศนาเงื่อนงำที่นายไขมันได้ มันมีอยู่จริงถูกไหม?"

วินสูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่งแล้วตอบว่า "...ใช่"

"แล้วกล่องสีขาวไข่มุกก็มีอยู่จริง ถูกไหมล่ะ?" แจ็กถามต่อ

"ใช่ มันมีอยู่จริง" วินตอบ

"งั้นนายต้องเชื่อสิว่า นายมาถูกทางแล้ว ไอเท็มที่เราได้มา มันอาจล้ำค่ากว่าเครื่อง VR ก็ได้นะเว้ย"

"...อืมๆ นั่นสินะ ถูกของนาย แจ็ก" วินพูดด้วยสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย

"ใช่เพื่อน เราได้กล่องสีขาวไข่มุกมา 4 กล่องเชียวนะ ไม่แน่ว่าในนั้นอาจเป็นไอเท็มเจ๋งๆก็ได้นา อาจเอาไปขายได้ราคาแพงหูฉี่ แล้วเราค่อยเอาเงินมาซื้อเครื่อง VR ไงล่ะ ว่าแต่มันมีร้านให้พวกเราเช่าเครื่องเล่นอะไรแบบนี้ไหม?" แจ็กกล่าวถามวินอย่างยิ้มแย้ม

แต่ก่อนที่วินจะตอบ จู่ๆ ก็มีเสียงเพลงฉลองของเกม ตอนที่เลเวลอัพดังขึ้น

"แต่ด แตๆๆ แต่น แตน แต่ด แต่น แต๊น~~!"

"รางวัลใหญ่ออกแล้วค้า! เครื่อง VR แคปซูลหนึ่งเครื่อง!"เสียงพนักงานแจ้งผ่านลำโพงของร้านอย่างตื่นเต้น

วินกับแจ็กเดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อดูว่าใครเป็นผู้โชคดีที่ได้รางวัลที่พวกเขาต้องการ

"นั่นมัน… ชายชุดดำที่แย่งกล่องกับเรานี่หว่า พวกเขามีกล่องสีขาวปกติ 3 กล่อง และกล่องไข่มุก 1 กล่อง" แจ็กพูดด้วยน้ำเสียงเสียดาย

"พวกเขามีอีก 2 กล่องนะ" วินชี้ไปที่เด็กคนหนึ่งที่ยืนสไลด์โทรศัพท์มือถือแบบไม่สนใจโลก อยู่ระหว่างชายชุดดำทั้งสอง เด็กคนนี้ดูแล้วน่าจะยังอยู่แค่ ม.ต้น แต่รูปลักษณ์ภายนอกกับการแต่งกายเนี่ยสิ ดูก็รู้เลยว่าเป็นลูกเศรษฐี เขามีผมสีทองธรรมชาติ หวีเสยเรียบไปข้างหลัง แววตาเย่อหยิ่งแข็งกร้าว เขาใส่ชุดสูทยี่ห้ออาร์มานี่ (Giorgio Armani) รองเท้าหนังเงาวับและนาฬิกาที่ดูก็รู้ว่าแพง

"ท่านเลโอครับ เราได้ไอเท็มในเกมมา 4 ชิ้น พวงกุญแจ 1 อันและเครื่อง VR แคปซูลครับ" ชายชุดดำบอกเจ้านายของเขา

"เชอะ! เอามาทำไมอีกล่ะ เครื่อง VR ที่บ้านมีตั้ง 50 เครื่องเข้าไปแล้ว ได้ฟิกเกอร์ยังดีซะกว่าอีก" เลโอพูดออกมาโดยที่ทำจมูกย่นเล็กน้อย แล้วพูดต่ออีกว่า

"ไปกันได้แล้ว ฉันจะกลับไปลุ้นไอเท็มที่ได้มา ข้างในเกมเลย ถ้าไม่ได้อาร์ติแฟ็ค 5 ดาวสักชิ้นละก็ ฉันจะหักเงินเดือนพวกแกโทษฐานเลือกกล่องเฮงซวย" เลโอพูดจบก็เดินเชิดหน้าออกไป

"โธ่ ท่านเลโอครับ อย่าทำกับพวกผมสองคนแบบนั้นเลยครับ" ชายชุดดำรีบตามไปประจบอ้อนวอนเจ้านาย

วินกับแจ็กมองหน้ากัน แจ็กกำลังจะเอ่ยปากบ่นอะไรสักอย่างออกมา แต่วินชิงพูดก่อน

"ช่างมันเถอะเพื่อน อย่าไปสนใจ ดวงใครดวงมัน ทางใครทางมัน เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้วนี่นา อย่าบ่นให้เสียอารมณ์กันอยู่เลย ยังไงซะชีวิตก็ต้องก้าวเดินไปข้างหน้า และ...ฉันจะลองเชื่อตัวเองอย่างที่นายเชื่อฉันดูอีกสักครั้ง"

"โอ้โฮ~~ เจ๋งว่ะ ทำใจเร็วโคตรๆ" แจ็กเอาแขนมากอดรัดคอวินแล้วขยี้หัวของเขาเล่น

"เออ ฉันมีเพื่อนดีก็ยังงี้แหละเว้ย ไอ้บ้า" วินตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"โอเค ถ้างั้นพวกเราไปเข้าเกมกันเถอะ ตรงฟากนู้นของร้าน มีป้ายเขียนข้างบนว่า 'หนทางสู่ต่างโลก' ตรงนั้นแหละเขาเปิดให้เช่าเครื่อง VR เล่นเกมได้ แต่ว่ามัน..." วินบอกและชี้ให้แจ็กดู

"เอ้า งั้นจะมัวรออะไรกันอยู่ ฉันอยากไปต่างโลกจะแย่แล้ว ไปกันเลย ไปๆๆ" แจ็กเดินนำวินไปตรงโซนนั้นของร้าน

…...

"สวัสดีค่ะ ต้องการไปต่างโลกใช่ไหมคะ?" เจ้าหน้าที่สาวด้านหน้ากล่าวทักทาย แล้วผายมือไปด้านหลังและอธิบายเพิ่มเติมว่า

"ด้านในจะแบ่งเป็นห้องๆ ให้ใช้งานอย่างเป็นส่วนตัวค่ะ มีระบบล็อคแน่นหนา เพื่อให้ท่านที่กำลังล็อกอินอยู่ ใช้งานได้อย่างสบายใจ เนื่องจากวันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองครบหนึ่งร้อยล้านไอดี จากปกติราคาค่าบริการอยู่ที่ชั่วโมงล่ะ 500 บาท แต่โปรโมชั่นพิเศษวันนี้คือ 4 ชั่วโมง 1500 บาทเท่านั้นเองค่ะ"

"ชะ ชะ ชั่วโมงละ 500 บาท!" เสียงแจ็กเอ่ยออกมาอย่างตกใจ

วินเดินตามมาแตะที่ไหล่ของแจ็กแล้วพูดว่า

"อืม นี่แหละเพื่อน ปัญหาหนักของเราเลย แต่อย่างที่นายว่า มาถึงขั้นนี้แล้ว 'The Show Must Go On' เงินที่ฉันใช้ได้ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลืออยู่แค่ 3000 บาท แล้วจะเข้าไปแค่ชั่วโมงเดียวก็ยังไงอยู่ ไหนๆแล้วต้องลุย 4 ชั่วโมงไปเลย"

"ไอ้วิน นายแน่ใจนะ?"

"....." วินพยักหน้าเบาๆ เพื่อย้ำให้ตัวเองมั่นใจ

"อื้ม แน่ใจสิ ความหวังของเราอยู่ที่เปิดลุ้นไอเท็มข้างในนั่น เดี๋ยวนายล็อกอิน ฟังคำอธิบายเรียบร้อยเสร็จแล้ว แอดไอดีของฉันมานะ ID: ArchaWIN777 จะได้หากันเจอง่ายๆ ฉันเคยเข้าเกมนี้มาแล้ว เลยพอรู้ลู่ทางในเมืองเริ่มต้นมาบ้าง"

"งั้นพี่สาวครับ พวกผมจัดโปรคนละ 4 ชั่วโมงครับ" วินยื่นบัตรให้เจ้าหน้าที่

เจ้าหน้าที่จัดการตัดเงินในบัตรแล้วยื่นการ์ดให้ทั้งคู่คนละหนึ่งใบ แล้วกล่าวว่า

"ของน้องสองคนอยู่ห้องเลขที่ 11 กับ 17 นะคะ"

เมื่อทั้งคู่เดินผ่านโถงทางเดินเข้าไปด้านใน แจ็กก็ร้องว้าวทันที ภายในห้องขนาดหอประชุมขนาดใหญ่ถูกจัดเป็นธีม RPG ต่างโลก เข้าไว้อย่างน่าทึ่ง ไม่ว่าจะเป็นท้องฟ้าที่ฉายด้วยภาพโฮโลแกรม พื้นหินอิฐเรียงสวย สิ่งก่อสร้างบ้านเรือนยุคกลาง ต้นไม้แปลกตา ร้านค้าเล็กๆหลายร้านด้านหน้าซึ่งเอาไว้รองรับผู้ใช้บริการ พวกเขาเห็นผู้คนประปรายที่นั่งกินข้าว ดื่มกาแฟ บางคนก็เข้ามาเพื่อถ่ายรูปที่ระลึก วินกับแจ็กเดินต่อไปเพื่อขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำเล็กๆไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง ด้านในสุดคือห้องเรียงเป็นทางยาวลึกห้าแถวด้วยกัน บนทางเข้าเขียนเลขกำกับไว้ว่า 1-10, 11-20, 21-30, .... จนถึง 91-100 พวกเขาเดินไปหน้าทางเข้าห้องตนเอง ซึ่งมีเอลฟ์สาวผมสีทอง ทรงยาวตรงสลวยจนถึงเอว ตาสีฟ้า หน้าตาสะสวย เข้ากับหูแหลมของเธอเป็นอย่างดี เธอยืนอยู่ด้านหน้าและกล่าวทักทายเมื่อทั้งคู่เดินไปถึง

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ ไม่ทราบว่าน้องทั้งสองเคยใช้บริการมาก่อนหรือเปล่าคะ?"

"เอ่อ ผมเคยล็อกอินครั้งหนึ่งแล้วครับ ส่วนเพื่อนผมเพิ่งเคยมาครั้งแรก" วินกล่าว

"งั้นดิฉันขออนุญาติแนะนำผู้ใช้บริการใหม่นะคะ เชิญค่ะ" เอลฟ์สาวรับบัตรทั้งคู่ไปแล้วเดินนำเข้าด้านใน เมื่อถึงห้องหมายเลข 11 เธอรูดบัตรที่ประตู ใส่รหัสของพนักงาน ประตูก็คลายล็อก แล้วเธอก็บอกว่า

"เดี๋ยวน้องใช้ห้องนี้ก็แล้วกันนะคะ ยังจำขั้นตอนล็อกอินได้ใช่ไหม"

"จำได้ครับพี่" แล้ววินก็หันไปหาแจ็ก

"แจ็ก แล้วเจอกันในเกมนะ รีบทักมาล่ะ เวลาเป็นเงินเป็นทองนะเฟ้ย"

"ได้ๆ โอเค" แจ็กตอบวินแต่สายตาจ้องมองไปที่พี่สาวเอลฟ์คนสวย

"งั้นน้องอีกคนตามพี่มาเข้าห้องหมายเลข 17 ทางนี้เลยค่ะ"

"ครับพี่ ไปห้องของเรา… เอ้ย! ห้องของผมกันเถอะ" แจ็กเอ่ยแซวด้วยสีหน้ายิ้มแฉ่ง

"อิอิ ค่า เชิญค่ะเชิญ" พี่สาวเอลฟ์ยิ้มขำแล้วเดินนำไปที่ห้อง แจ็กกำลังจะเดินตามไป แต่หันขวับมายกนิ้วโป้งให้วินแล้วทำปากมุบมิบพูดเบาๆว่า

"ไม่โกรธด้วย แสดงว่าพี่เค้าชอบฉันว่ะ"

"......" วินส่ายหัวเบาๆ แล้วทำท่าถีบอากาศไล่เพื่อนตัวแสบให้รีบไป แจ็กหัวเราะคิกคักแล้วรีบเดินตามพี่สาวเอลฟ์ไปที่ห้องหมายเลข 17

ภายในห้องนั้นขนาด 4*5 เมตร มีล็อคเกอร์เก็บของตั้งรหัส มีโต๊ะเก้าอี้เล็กหนึ่งชุด แล้วก็เครื่องแคปซูล VR วินปิดประตูห้อง เดินไปเก็บกระเป๋าเป้เข้าล็อคเกอร์เรียบร้อย แล้วเปิดฝาเครื่อง VR ขึ้นมาแล้วก้าวเข้าไปในนั้น หยิบหมวกเฮลเม็ทครึ่งใบขึ้นมาสวม สวมใส่ถุงมือของเครื่อง เสียบ ID การ์ดของตนเอง จากนั้นเขาก็เอนตัวนอนลง และกดปุ่มปิดฝาเครื่องครอบตัว ฝาเครื่องค่อยๆ ครอบปิดลงมาช้าๆ เมื่อปิดสนิทแล้วเครื่องก็เริ่มทำงานทันที

บิ๊บๆๆ….. หน้าจอที่วินมองเห็นจากในหมวกขึ้นว่า

[Another World Online]

[ขอต้อนรับเพลเยอร์ คุณพร้อมจะไปต่างโลกแล้วหรือยังคะ?]

วินยิ้มออกมาแล้วพูดว่า…

"ใช่ ฉันพร้อมแล้ว"

[ต้องการเข้าสู่ห้องโอเปอเรเตอร์เพื่อติดต่อเจ้าหน้าที่ก่อนหรือเปล่าคะ?]

"ไม่เป็นไร"

[โอเคค่ะ เมื่อคุณพูดคำว่า "เริ่มเกมได้" ระบบจะนำพาคุณสู่ต่างโลกทันที]

วินหลับตาสูดหายใจลึกหนึ่งครั้ง จากนั้นลืมตาขึ้นมาด้วยแววตามุ่งมั่นและพูดว่า

"เริ่มเกมได้"