NEW STORY

•CONFUSED•

"Oh my gosh, Xy!" kinikilig at nakatiling sabi ni Deia na kasama pang paghampas sa aking braso.

Kakasundo ko lang sa kaniya galing sa work niya at ngayo'y patungo na kami sa bahay. Selena's workplace is near my condo kaya siya nalang daw ang pupunta doon mag-isa.

"I never know that you can attract someone as hot as your boss." hindi makapaniwala niyang sabi at tila namamangha.

"Pwede ba, Dei?" iritado kong sabi para lang tumigil siya.

"Nakakakilig kaya!" git niya at mas lumapad ang ngiti. "It has been only two days since our deal started but you're already dashing to the finish line. Take note ah... Si Brent pa talaga ang gumagawa ng move at hindi ikaw. Grabe! Effective pala ang pakipot effect. Maybe I should try it sometime.

"He just want to get in touch with his new employees." sabi ko naman para hindi mag-isip nang kung anu-ano si Deia kahit na parehas lang ang tumatakbo sa aming isipan. "At hindi niya nga ako pinatawag kanina para i-present yung portfolio ko. If he really wants to get to know me, he will call me. Kaya hanggang doon lang kami, Deia. Don't expect too much."

"Weh?" nanunuya niyang sabi. "Pero ikaw mismo, nag-expect."

She caught that, huh?

"Dream on." sabi ko nalang kahit na alam kong totoo ang sinabi niya.

I don't want to expect. Ayokong-ayokong nagp-predict dahil kapag puro positive thoughts ang naisip, pagdating naman ng resulta ay laging negative. Every expectations that I have always ends up with sunken emotions. I always end up getting hurt. Once is enough, twice is foolishness and stupidity.

And besides, tatlong araw pa nga lang simula nang nakilala ko siya. Why would you expect something on that? It's clearly a casual flirting set-up.

"Nakakainis ka! Napaka-nega mo!" sabi niya naman sa akin at saka humalukipkip.

Napangisi nalang ako nang tumigil na sa kakainis sa akin ni Deia.

Nakita ko naman ang sign kung saan patungo sa isang mall na malapit. Agad na pumasok sa isipan ko ang lamesa kong walang ka-buhay-buhay. I should buy something to decorate my desk. Kahit iyong mga simple lang para ganahan man lang akong magtrabaho.

"This is not the way to your condo." puna ni

Deia at luminga-linga sa paligid.

"Mall muna tayo." sabi ko. "I'll buy some things for my office table."

Tumango naman si Deia at tinext si Selena na medyo malalate kami ng pag-uwi sa condo dahil dadaan pa kami sa mall.

"This one!" Deia pointed a cute pen holder.

"Lalagyan ng mga ballpen mo or pencils or kahit anong gusto mong ilagay-' " napatigil si Deia dahil kukunin niya sana ang pen holder para mas makita namin ngunit may nauna sa kaniyang bata.

Nag-isa nalang ang style ng pen holder na 'yon at pangit na ang ibang natitirang design. Ang mga natira ay sobrang dull.

"Uhm..." Deia awkwardly smiled before she turned to the little girl. "Nauna ako dito, little girl eh."

"I really want this for my study table po eh." she sweetly smiled at Deia.

"Ay! English speaking. Ikaw nga ang kumausap, Xy." sabi naman ni Deia at hinila ang aking braso para humarap ng mayos sa batang babae.

Bahagya naman akong napatawa at umiling nalang ngunit tinatantiya ko rin kung paano ko kakausapin ang batang baba nang muli itong magsalita.

"Marunong po akong mag-Tagalog but I really want this pen holder." she told us and showed the pen holder that she's holding.

"Lyrae!" I heard someone shouted.

Sabay naman kaming napatingin sa babaeng sumigaw at napagtantong ang batang babe ang kaniyang hinahanap o tinatawag.

"Oh my God!" I heard Deia yelled-whispered when she saw the woman who's coming at us. Kahit ako ay napatulala lamang nang makita ko siya. I didn't expect to see her here. And I've already seen some of her photos in Google that's why I know that she's beautiful but I never thought that she is way more beautiful in person. Totoong nakaka-insecure ang ganda.

"'Mommy!" napatingin muli ako sa batang babaeng nagsalita.

Muntik na akong mapasinghap. She's her daughter!

Muli kong pinasadahan ng tingin ang kaniyang katawan at walang bakas ng pagbubuntis doon. She still looks like a fresh teenager but very mature.

"Mom, look at this pen holder." sabay pakita niya ng pen holder sa kaniyang Mommy.

Bahagya naman kaming nilingon ni Cassandra at nahihiyang ngumiti sa amin bago hinarap ng maayos ang anak.

"Rae, I think they saw it first. We'll just find another one like that." malambing niyang sabi sa kaniyang anak at kinuha ang hawak nitong pen holder.

Agad namang sumimangot ang bata nang mawala sa kamay niya ang gusto.

Cassandra turned to look at us and gave us an apologetic smile. "Pasensya na kayo sa anak ko." she apologized.

Napailing naman si Deia at ngumiti. "No, it's okay uhm... Okay lang."

Nginitian niya naman si Deia at saka nilipat ang tingin sa akin. "I'm very sorry. Here."

Inabot niya ang pen holder sa akin at umiling ako upang tanggihan ito.

I smiled at her. "Just let your daughter buy it.

It seems like she really like it. I'll just find another one." sabi ko naman sa kaniya.

"Well, thank you so much for that." lumawak ang kaniyang matipid na ngiti.

Binigay niya naman muli sa anak niya ang pen holder at agad bumalik ang ngiti nito.

"Say thank you to them." utos niya.

Lumingon naman sa amin ang batang babe.

She charmingly smiled at us.

"Thank you po!" she said at napangiti naman ako.

Muling ngumiti sa amin si Cassandra bago inakay ang kaniyang anak. "Let's go, Rae. We'll pay for your things." sabi naman niya at umalis na pagkatapos magpaalam sa amin.

She looks so kind and nice. Idagdag mo pa ang napaka-amo niyang mukha. You wouldn't think that she was able to jumble two men in her life at the same time. But I don't want to judge her so fast... Hindi ko naman alam ang totoong storya nila.

My thoughts suddenly travelled to her daughter. Malaki na ang kaniyang anak at mukhang 6 or 7 years old na 'to. Napaisip tuloy ako kung sino ang ama ng bata.

It's impossible that it's Brendt dahil hindi niya naman kahawig ang bata. Hindi rin ito kahawig ni Cassandra kaya malamang ay sa ama to nagmana.

"Her daughter looks like Sean Sarmiento." sabi naman ni Deia nang nagkwento kami kay Selena tungkol sa hindi inaasahang pangyayari sa mall. "Iyong asawa niya."

Napakunot naman ang noo ko at wala sa sariling binuksan ang Safari upang search ang itsura ng Sean Sarmiento na nakalimutan ko na.

"Their daughter must be very pretty then.

Gwapo at maganda ang nanay at tatay eh." sabi naman ni Selena.

Napanguso ako habang tinitignan ang imahe ni Sean Sarmiento. His facial features resemble the little girl earlier. Totoo gang siya ang ama ng batang 'yon.

"Sinabi mo pa! Nakakainggit. Sana naging anak nalang din nila ako para naging ganoon ako kaganda. Bata palang, mukhang pagkakaguluhan na." sabi ni Deia.

Nagpatuloy ang pag-uusap nila tungkol kay

Cassandra, sa kaniyang anak at patina rin kay Sean Sarmiento.

Hinanda ko nalang ang mga kubyertos at plato sa hapagkainan nang maluto na ang kanin sa rice cooker.

"Talaga?!" ring kong tili ni Selena nang ikwento na ni Deia ang ginawang paghingi ni Brendt sa number ko kanina.

"Oo, Sels!" kinikilig na sabi ni Deia. "Kung ako siguro kay Xy ay mabibitawan ko cellphone ko o titili mismo sa harap niya kapag hiningi niya ang number ko. Ang gwapo niya kaya!"

"Ako rin!" pagsang-ayon ni Selena at lumingon sakin as I put the foods I cooked for our dinner on the dining table. "Ibang klase na talaga ang beauty mo, 'te!"

"Pero mas maganda pa rin si Cassandra.

bigla namang sabi ni Deia at agad na sinang ayunan ni Selena.

I know that they're trying to piss me off and they are succeeding. Big time!

"I don't want to hear you two talking while eating." sabi ko nang pumuwesto kami sa dining table dahil patuloy pa rin sila sa pagk-kwentuhan. "Kung mag-uusap pa kayo, mamaya na kayo kumain. Let me eat in peace."

"Sungit." bulong ni Selena.

"Bitter." Deia pouted as she grabbed her spoon and fork.

Napangiti naman ako nang magsimula at matapos kaming kumain ng walang dumadaldal sa kanilang dalawa. Kung mayroon man ay tungkol iyon sa mga trabaho namin.

"Good morning." nagulat ako sa biglang pagbati sa akin ni Dr. Martinez.

Naglapag siya ng iced coffee sa aking lamesa at saka ngumiti. "It's cappuccino. Hope you don't mind. Bumibili ako sa cafe sa baba at naalala kita."

"Uhm... Thank you, Doc." sabi ko at ngumiti sa kaniya. "It's actually my favorite."

"You're always welcome." sabi naman niya.

"And please, Xylia, don't call me doc. It's too formal. Kiel nalang."

"Sige, Kiel." sabi ko. "Salamat ulit."

His lips twitched. "Much better." he said before he went to his desk.

Napanguso naman ako at tinignan ang binili niya sa aking iced cappuccino.

He's the doctor assigned to our department.

Ang alam ko'y kailan lang siya nakagraduate at nakakuha ng lisensya. He's twenty -nine by the way. Magkasing-edad silang dalawa ni Brendt.

My girl colleagues also told me during lunch hour yesterday that he doesn't have a girlfriend nor a wife. Talagang nagfocus lang siya sa pag-aaral ng medisina. Pero sa tingin ko'y nagkaroon naman siya kahit papaano. I mean, look at his looks. He's handsome. I have to admit that fact.

"Ma'am Xylia."

Mula sa monitor ng aking computer ay nilipat ko ang tingin ko sa babaeng nakatayo sa aking gilid. Kung hindi ako nagkakamali ay siya ang secretary ni Brendt.

"Uh... Bakit?" nag-aalangan kong tanong sa kaniya.

"Mr. Stewart's requesting for your presence in his office." sabi niya. "Hindi niya daw kasi nakita yung portfolio mo kahapon dahil sa mga abrupt meetings na kinailangan niyang daluhan."

"Oh... Sige! Wait lang." sabi ko at nagmadali naman akong kunin ang clearbook ko kung saan nakalagay ang mga designs ko.

Kasabay ko ang kaniyang secretary pag-akyat sa office niva.

"Pumasok ka na." nakangiting sabi nito sa akin at tinuro ang pintuan.

I bid thanks to Brendt's secretary before I went inside his office.

"Good morning, sir." I greeted him as soon as I got in.

Nag-angat naman siya agad ng tingin sa akin at sumilay ang ngiti sa kaniyang labi.

"My designs are all compiled here." lumapit ako upang ilapag ang clearbook sa kaniyang lamesa. "Do you need anything else, sir?" tanong ko sa kaniya dahil imbes na tignan na ang aking mga dinesensyo ay nakatingin pa rin siya sa akin.

He grinned and shook his head before reaching the clearbook on his table.

"I don't need anything else, Cindy." simpleng sabi niya at sinimulan nang buklatin ang clearbook.

Napakunot naman ang noo ko. I suddenly felt offended. He already forgot my name?

"Cindy?" nagtataka kong tanong ngunit hindi ko maiwasan ang pait sa aking boses. "Hindi po ako si Cindy. My name's Xylia, Sir. Xylia Saavedra."

Napataas naman ang kaniyang kilay habang tinitignan ang aking portfolio. Ngumisi siya na parang nang-jinis pa.

If he's not my boss, baka nabigwasan ko na siya ngayon or napagsalitaan ko na.

"Cindy." ulit niya at sinarado ang aking clearbook bago nag-angat ng tingin sa akin.

"Again, Sir, I'm not Cindy." I repeated, slightly irritated.

Humalakhak naman siya at mas lalong napakunot ang aking noo. "Cindy." he still insisted calling me Cindy.

I was about to walk out of his office even though he's my boss. Mabuti nalang at agad muli siyang nagsalita.na.

Cinderella. In short, Cindy. 4 syllables are so long to say, that's why I made you a nickname. And it's Cindy." he explained.

I pursed my lips right after he state his explanation. If I'm not blushing right now, it'll be a miracle.

"By the way, leave your portfolio here. Three designs of yours caught my attention when I was scanning your works, but I still have to further assess it with the Architectural Team." he added.

Bahagya namang napaawang ang bibig ko.

"Three of my works?" halos hindi ako makapaniwala.

Tumango naman siya at sumeryoso ang mukha. "I will discuss about it with the Architectural Team. They might add a few touches of your design. You can come with me kapag pinakita ko 'to sa kanila para makatulong ka rin.' " sabi niya. "And then, we

will present it to the board afterwards. If they will approve it, just name the price. Pwede ka ring tumulong sa interior nito aferwards."

I only design facade of houses or buildings.

I'm not yet into interior designs, but I think it'll be a challenge.

I was about to say something when his phone suddenly rang. Nilipat niya ang tingin niya sa kaniyang cellphone na nakapatong sa ibabaw ng lamesa.

His expression suddenly changed. Kita ko kung paano nagpapalitan ang galit at ang sakit sa kaniyang mga mata. Nanlamig ako sa pinapakita niyang ekspresyon.

"Uhm... Thank you po." I uttered but he didn't look at me. Nanatili ang tingin niya sa cellphone na nagri-ring. "Alis na po ako." sabi ko nalang dahil sa tingin ko'y kailangan ko nang umalis.

Ang daming gumugulo sa isipan ko nang dahil sa naging itsura ni Brendt. I was suddenly curious kung sino ang tumawag sa kaniya. Could it be Cassandra?

Nang makabalik naman ako sa aking lamesa ay nakita kong medyo nagtutubig na ang parte ng aking lamesa kung saan nakalapag ang bigay sa akin ni Kiel na iced cappuccino.

Pinunasan ko naman ito ng tissue at saka naisipang umakyat na lamang sa rooftop upang doon ito inumin. I need to chill bago sumabak sa trabaho.

Ingat na ingat ako sa pagbubukas ng pintuan sa rooftop nang makarating ako. Napapikit ako't tiningala ang langit. Huminga ako ng malalim habang pinapakiramdaman ang hanging na tumatama sa akin.

I sipped on my iced cappuccino and smiled.

It's delicious and slightly creamy kaysa sa nakasanayan kong cappuccino.

Tutungo sana ako sa edge kung saan ko makikita ang kabuuan ng lungsod na kinatatayuan ng building na ito nang mapatigil ako dahil sa mahihinang hiking naririnig ko.

Dahan-dahan akong humakbang papalapit sa hikbing iyon.

I stopped when I saw Brendt holding a photo.

Hindi ko makita kung ano ang picture na hawak niya dahil sa sinag ng araw na tumatama dito ngunit alam kong nagdadala iyon ng sakit sa kaniya.

He's crying... and I don't why it pains me too.

Hindi ko alam kung bakit ko nararamdaman ang skit na nararamdaman niya sa kaniyang bawat paghikbi.

"Sandra..." ring kong sabi niya sa gitna ng kaniyang paghikbi. "Lyrae...' " sunod niyang

hikbi.

"Sean texted me after his missed call..." bigla niyang sabi at tila kinakausap ang litrato na hawak niya. "He's coming to get you, Lyrae. My name will be erase from yours already. I know it's the right thing but it still hurts...."

My forehead slightly creased.

His name will be erase from the little girl's name? Bakit naman apilyido niya ang gamit ng bata kung hindi niya naman 'to anak? At ngayon ay papalitan ito...

It's confusing. I'm so confused. Bakit ang gulo ng buhay nila?

Napatago naman ako sa likod ng pader nang bahagya siyang lumingon sa gilid upang kunin ang kaniyang cellphone.

He dialed something there bago itinapat sa kaniyang tenga.

"Sean." I heard him say. "Agenda-Crowne

Plaza, Manila Galleria. 3PM sharp. I'll meet you there tomorrow."