His Clandestine Ways

Lee's Point of View

Hindi ko sinadyang saktan siya.

Ang buong akala ko ay wala na akong pag-asa sa kanya. Binigay ko naman ang lahat. I showed him that I truly care for him even though it was evident just from the start that I won't stand a chance.

Six Weeks Ago

Una kong napansin si Greyson nang enrollment dito sa university namin. May bitbit siyang folder sa isa niyang kamay habang ang isa naman ay nakahawak sa mamahaling iced coffee na binibenta sa labas.

"전형적인 부자*," I whispered to myself while I was sitting in a bench sa ilalim ng kalachuchi tree. I was wearing a hoodie that time to cover my face kasi alam kong kapag makikita na naman ako nina Reese at nang mga kasama niya ay kukulitin na naman nila ako.

Hindi nagtagal ay lumapit siya sa akin para magtanong kung nasaan ang Arellano Hall. Sinabi ko naman sa kanya ang direksyon at nagpasalamat siya sa akin. He tapped my shoulder with his folder na para ba akong langaw na nakadapo sa mga isda sa talipapa. Tumawa na lang ako kasi natuwa ako sa kinikilos niya.

Sinundan ko siya nang hindi niya alam para malaman ko na tama ang dinadaanan niya. Hindi ko lubos na mapagtanto kung ano ang meron sa kanya, but I was really attracted to him.

Hindi ito ang unang beses na na-attract ako sa isang lalaki. I've had boy crushes before, but it took me months to finally admit that I like those people, but what I had with Grey was in an instant.

Hindi maipagkakailang gwapo si Greyson sa unang tingin pa lang. Matangkad, maganda ang mga mata niya, mabango, at magandang manamit - tipikal ang kagaya niyang lalaki sa university namin, pero merong iba sa kanya na hindi ko pa nakita sa iba. He has this charm that could swoon anyone, but I was certain that he doesn't know that yet.

I thought that was the last time na magkikita kaming dalawa since ang laki ng university na ito at hindi ako pala-gala rito sa school fields. Things started to change four weeks later when I found out that the person whom I like will become my roommate.

Notorious na ako rito sa dormitory namin na palaging may nakaka-away na roommate. Eventually sila ang umaalis dahil hindi nila kaya ang ugali ko. What people did not know is that ako palagi ang biktima.

I'm not particular with my roommates. I am actually cordial with the general population. It's just that I did not want someone to intrude my privacy. Let alone ask me if I was a guy on that video scandal on Twitter.

It happened when I was in high school when I was still oblivious about certain things on the interweb. Menor de edad pa lamang ako noon at curious pa ako sa mga bagay-bagay. I installed Twitter on my phone since Facebook became toxic especially sa comments sections ng viral posts. Believe me when I say that the most dangerous places in the Philippines are the comments section.

Twitter was fun and it was different from Facebook as well. Marami akong nakaka-interact na mga tao roon based on the things I like and prefer.

A month after I installed Twitter, I gained a lot of followers dahil sa photos na pinagpo-post ko roon. I reminded my followers daw of Nam Joo-hyuk of Weightlifting Fairy Kim Bok-joo. Tinawanan ko na lang kasi sikat talaga sa Korea ang lalaking iyon, so it was a privilege to be compared to him.

There was this follower who really caught my attention. Her name was Noreen and she was Australian. We messaged each other for almost two months until we decided to take things to the next level when she asked me to have a webcam sex with her.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko, but I obliged to her offer. I jerked off in front of my webcam while she was playing herself with a toy. Hindi ko na pinuna kung bakit nade-delay ang sinasabi niya sa pagbigkas ng kanyang bibig that time dahil na rin siguro sa init na nararamdaman ko during that moment. Our session lasted for more or less ten minutes until I came.

The next day, Noreen blocked me on Twitter. It was baffling at first and napatanong ako sa sarili ko kung hindi ba siya nasiyahan sa session namin, but on 2017, when I opened my Twitter account, I was dumbfounded when I found out that kumalat na pala ang video ko sa mga alter accounts doon.

Hiyang-hiya ako sa sarili ko that time. May mga araw na gusto kong magpakamatay dahil sa kahihiyan at dahil na rin sa self-pity. Marami akong katanungan na kahit ako man ay hindi ko masagot sa sarili ko, and to help me re-gain whatever that poser took away from me, I deleted all of my social media accounts.

I never reported those videos on Twitter. There were even accounts na nagbi-benta ng video ko para magkakita. Sinira nila ako. Parang wala na akong mukhang maihaharap sa pamilya ko once na bumalik na ako sa Korea.

Good thing Venus gave me a chance to change my perspective on life. Oo, she is a problematic person because of her predatory ways, but I can see goodness in her that's why I never reported anything with regards sa nangyayari sa university namin behind closed doors. The other thing is that I have no reason to expose her. I wasn't her victim. The only thing that I could do is to help the people who had been victimized by her before it's too late.

Going back to Greyson, I was elated when I found out that he was my roommate. Naging awkward pa ang first encounter naming dalawa nang nakita niya akong nakahubad sa harap niya, but then again, nakita na rin naman ng buong mundo ang katawan ko, so what's new pa ba when he sees everything?

I tried to pester Greyson noong mga unang araw niya pa lang sa kwarto namin. Ang hindi niya alam, gusto kong nagagalit siya kasi ang gwapo niya kapag namumula ang mga pisngi niya. Kahit na hindi ko rin pinapakita sa kanya na concerned talaga ako sa kanya ay hindi ko maiwasang maging agitated kapag may ginagawa siyang katarantaduhan.

While I was sitting here waiting for him to come up at our doorstep, naalala ko 'yong time na nagkasakit siya. I rushed to go to the nearest drugstore to buy him medicines kahit na umuulan. Binantayan ko rin siya buong gabi kahit na ako rin ay nilalagnat.

He looked even more handsome when he's asleep.

Naalala ko rin na binigay ko ang natitirang pera ko sa dalawang caretakers ng dormitory na ito para magsinungaling kay Greyson na puno na ang ibang rooms dito so that he could stay with me. Turns out, manghihiram din pala ako ng pera sa kanya dahil sa wala na akong allowance na natitira.

If he just only knew how much he mattered to me, hindi sana kami magkaka-ganito.

Nagkagulo-gulo lang ang lahat nang na-paranoid ako dahil sa kaibigan niyang si Mathias. The moment that I discovered that his friend pretended to be a girl to text him alarmed me dahil bumalik bigla ang lahat nang nangyari between me and that person who posed as Noreen to record my video.

Hindi ko gustong makita ni Greyson kung gaano ako ka-sabog nang mga araw na iyon dahil sa kakainom ko kaya doon muna ako kay Cobi natulog. Pinipilit ko ang sarili ko na isipin na hindi gagaya si Greyson kina Mathias at Noreen, pero hindi ko maiwasang isipin na merong tendency na magiging ganoon din siya.

Umiyak lang ako buong gabi habang si Cobi ay pinapahinahon lang ako. He told me to write a poem about him to divert my attention from my anxiety and I did. Binuhos ko ang lahat ng emosyon ko sa isang tula para sa kanya na ipinrisent ko kinabukasan.

In an interim, I felt free when I let out my emotions while reading my poem about him, pero nagbago na naman ang lahat nang napag-alaman kong hindi pala niya na-appreciate ang isinulat ko sa kanya nang nasa cafeteria kaming dalawa.

Nang makita ako ni Reese na umiiyak sa labas ng library namin ay nilapitan niya ako with her usual enthusiastic face.

"What's wrong, Lee?" she said in a cute manner which irritated me.

"Loving someone who does not love you, that is," I quickly responded.

She looked upset when she found out that I am in love with someone. "Unrequited love din ba ang problema mo, Lee?"

"Yes. Of all the people my heart could have chosen, I settled on someone who could not bounce back my feelings," I responded. "Life is not fair, right?"

"Kailan pa ba naging fair ang buhay?"

I bitterly laughed. "You're right. Sa lahat ng pinagdaanan ko, sana alam ko na iyan."

Then out of nowhere, I asked her to make out with me before my last class. "Consider this as a closure sa ating dalawa. I just want a distraction for now since that particular person isn't capable of loving me. Will you help me?"

Ngumiti lamang si Reese at hinawakan niya ang kamay ko. "Sure. Anything for you."

Bago magsimula ang last subject namin ay nakita ko si Reese na nakatayo na sa harap ng men's CR at hinihintay ako. I quickly grabbed her hand nang nakita kong wala nang tao sa loob ng CR and locked the door, then we started making out for a couple of minutes.

Wala akong ramandaman sa mga oras na iyon. Pinipilit ko ang sarili ko na gustuhin ang nangyayari, pero habang pinipikit ko ang mga mata ko ay tanging si Greyson lang ang nakikita ko.

Ilang saglit lang ay bumukas ang pinto at nakita naming dalawa si Greyson na nakatayo roon. Halatang gulat na gulat siya sa nangyayari.

"You didn't lock the door," sabi niya sa amin habang papunta siya sa salamin para mag-ayos. Si Reese naman ay akmang magsasalita kaya piniligan ko na siya.

"Greyson, this is Reese," wika ko habang hawak-hawak ang kamay ni Reese.

"Reese, that's Greyson . . . my friend," dagdag ko bago ako nagpanggap na ngumingiti, pero sa kaloob-looban ko ay gusto kong umiyak. "너가 원인이야, 바보**," I whispered to myself.

Nagpaalam si Greyson na pupunta siya ng cubicle at nag-request na rin siya na iwanan ko ang susi sa bandang hand dryer. Pinauna ko na rin si Reese na lumabas na ng CR kasi gusto ko pang magpaliwanag kay Grey sa nangyari.

Bumilis na lamang ang pagtibok ng puso ko nang narinig ko siyang umiiyak sa loob ng cubicle. "이게 뭐야?" I asked myself. "Bakit siya umiiyak?"

Bumigat lalo ang naramdamdaman kong sakit kaya umalis na lamang ako ng CR at dumiretso sa soccer field para magpahangin, pero kahit na pinipilit ko ang sarili ko na maging mahinahon ay hindi ko talagang maiwasan na umiyak nang may nakita akong mga alitaptap sa paligid.

Fireflies represent light amidst of the darkness, but I couldn't find the luminescence with all these things between us.

*****

Hinintay ko siya from 7PM hanggang 11PM, at nang dumating siya ay napag-alaman kong lasing na siya. Nagmamakaawa na si Greyson na paalisin ko na lamang siya sa kwarto namin habang ako naman ay nanghihina dahil hindi ko kayang gawin iyon sa kanya.

Ayaw ko siyang mawala sa akin.

Doon ko binuhos ang lahat ng emosyon ko at ang mga gusto kong sabihin sa kanya. To my surprise, he told me something that I wanted to hear from him.

"I never believed in love until I met you."

Napa-iyak ako dahil sa narinig ko sa kanya. "Grey, you just don't know how remarkable this moment is," sabi ko sa kanya while he raised his eyebrow. "What do you mean?"

"To know that you are loved by someone you truly yearn, this is special."

Hindi ko na matandaan ang kasunod na nangyari sa panahong iyon, pero tandang-tanda ko ang huli niyang sinabi bago niya ako hinalikan.

"Be my mistake, Sang Woo Lee."

"Be mine, Greyson Alleje," I said rightafter.

*Typical rich kid.

**You're the cause of this, jerk.

***What is this?