36 Chapter 30: His face on my...

Later that night, i received a text message from Dice saying "Pack your things, we're gonna check out tomorrow and we're gonna go stay at my mother's house."

Bago ako matulog, nilabhan ko muna ang damit na hiniram ko kay Zenin para maisauli ko na rin bukas.

Sabi ko sa sarili ko ay itutulog ko na lamang ito. Sana patulugin ang ng mga bagay na bumabagabag sa isip ko ngayon.

I think I'm just a burden for Dice, so I should know my place and stay there. Kapag nakahanap na siya ng babaeng mahal niyang talaga, hindi ako magagalit. Alam ko naman na doon siya sasaya kaya kahit na kasal kami, hahayaan ko na lang siya.

Hindi ko kayang ikulong siya habang buhay sa kasal na hindi naman niya ginusto.

_______

Kinabukasan ay maaga akong gumising para ayusin ang mga gamit ko. Saktong pagkatapos kong gumayak ay may kumatok sa pintuan. Si Dice iyon, at naghihintay na siya sa labas.

Huminga ako nang malalim bago ko pihitin ang doorknob. Matapos kong buksan ang pinto ay nagtama kaagad ang paningin naming dalawa. Kaagad din akong umiwas ng tingin.

Tahimik lang kaming naglakad papunta sa parking lot ng hotel at sumakay sa kotse, pati na rin sa biyahe papunta sa patutunguhan namin hanggang sa makarating kami doon.

Nasa loob na kami ng bahay. Maalikabok ang paligid at nakatakip ng puting tela ang mga gamit.

"You can put your things in the room upstairs." Ani Dice.

"O-okay." Kaagad akong pumanik sa second floor. It's like an attic that they turned into a room. Sakto lang ito para sa isang tao. Yun nga lang, pag akyat ng hagdan ay kwarto agad, there is no door. Ibinaba ko lang ang luggage ko sa gilid ng kama saka bumalik sa baba.

Wala si Dice sa loob ng bahay kay tumingin ako sa labas para hanapin siya. Nakita ko naman siya agad. Ibinababa niya ang mga gamit panglinis mula sa trunk ng kotse niya.

I looked around. Ang kitchen, dining room, bathroom at living room ay magkakasama na dito sa first floor. Sa second floor naman ay ang attic room. Maliit lang pero nandito na ang lahat ng kailangan.

"You can stay at the attic, I'll clean the place." Nagulat ako naipasok na pala ni Dice ang mga dala niya.

"No, I'll help." Sabi ko naman.

"No need, I can do it." Aniya.

"Why...? are you afraid this kid might make a mess?" Sagot ko.

Oops. Bakit ko ba sinabi 'yon? I didn't mean it in a rude way!

He looked at me. Hindi ko mabasa kung anong iniisip niya. He sighed and smiled after that.

"No. Do what you want." He said in fake smiling face na lagi niyang ginagawa.

Do what you want? Nasaktan ako do'n ah. I felt irritated for some reason. Why is he being like that? Kasalanan ko bang naligaw ako? Kung alam ko lang na magiging ganito edi sana hindi na ko umalis ng hotel. Hindi ko lang maintindihan kung bakit ganoon na lang niya ako tratuhin ngayon. Oo, alam ko na malaking abala nga ang nangyari sa akin pero... hindi ba siya masaya na nandito na ako? Na nakabalik ako? Na nahanap ako? Why is he treating me so coldly?

"Sige po, Sir." Sagot ko. I also started cleaning the surroundings at ganoon din siya.

"Saan po ba 'to ilalagay, Sir?" Tanong ko. Ipinakita ko sa kaniya ang kahon na puno ng mga libro. Buhat ko ang kahon at malapit nang bumigay ang braso ko dahil sa bigat.

"There." Itinuro naman niya ang pinakamalayong shelf.

Hirap na hirap kong binuhat ang mga libro para ilagay sa shelf. Narinig ko ang pagpipigil niya ng tawa.

Wait, nananadya ba siya? Argh.

Naisaayos ko na sa shelf ang mga libro. May dalawang kahon pa akong bubuhatin at ilalagay. Hay, kapagod.

Nakita ko sina Aling Sonya na papalapit sa bahay . "Magandang araw Dice, maaari ka ba naming tulungan?" Tanong ni Aling Sonya. Kasama niya si Zenin.

"Oo naman po Lola, pero baka po mapagod kayo." Sagot ni Dice.

"Ayos lang Dice 'nak. Para mabilis ang trabaho niyo."

Sa huli ay pumayag din si Dice. Nangsimula na ring maglinis sina Aling Sonya at Zenin.

Isang box na lang ng mga libro ang kailangan kong iayos. Hirap na hirap kong binuhat ang kahon kahit pakiramdam ko ay mababali na ang buto ko.

"Ako na dyan, Shihandra." Ani Zenin saka kinuha ang kahon mula sa akin.

"Thank you." Sabi ko naman saka sumunod sa kaniya palapit sa shelf. Inayos namin ni Zenin ang mga makakapal na libro.

May nakita naman akong encyclopedia na nakakuha ng atensyon ko. Kaagad ko itong binuklat. Paglipat ko sa isang page ay bigla na lang akong nahiwa sa hintuturo.

"A-aw.." I got papercut.

Laking gulat ko nang hawakan ni Zenin ang kamay ko para tingnan.

"Ayos ka lang?" Tanong niya.

"Oo, I'm fine..." sagot ko. Hinila naman niya ako papalapit sa lababo saka hinugasan ng tubig ang kamay ko. Hindi ko alam kung paano ako magrereact.

Nilingon ko si Dice. He's still talking to Aling Sonya.

"Ako na bahala sa ginagawa mo," Ani Zenin. Hawak pa rin niya ang kamay ko. Kaagad ko naman itong binawi.

"I can do it naman." I said. He then smiled at me.

"Okay."

Nagpatuloy na kami sa paglilinis. Buong araw naming nililinis ang bahay at buong araw ko ring kausap si Zenin. He seems like a nice person. Although ako masyadong palakwento, he sill managed to talk to me. I just listened to his stories and jokes, that way, I got to know him.

_______

"Waaaaaaah! Sa wakas natapos din." Ani Zenin. Halos alas 5 na kasi. Spotless na ang bahay dahil sa sobrang linis.

"Thank you po Lola Sonya, we couldn't have finished cleaning without you. Siguro matatagalan kung kami lang. Salamat po ulit sa tulong ninyo." Dice said to Aling Sonya.

"Walang anuman 'nak. Napakabuti mo sa amin, ito na lang ang maisusukli ko." Sagot naman ni Aling Sonya. "O siya't kami'y uuwi na. Magluluto pa ako ng hapunan."

"Ihahatid ko na po kayo." Ani Dice.

"Kita na lang tayo bukas, Shihandra." -Zenin.

"See you." I answered. Nginitian niya ako at ganoon din naman ang ginawa ko.

Pinanood ko muna silang lumakad palayo bago bumalik sa loob ng bahay. Umupo ako sa couch at huminga ng malalalim. Nakakapagod ang araw na 'to. Lalo na't hindi kami nagpapansinan ni Dice. Nagtalo ba nga kami kanina at nakakahiya dahil nakita nina Aling Sonya at Zenin.

It went like this...

/"Can you move a little, kid." Ani Dice habang tinatabas ang mga damo sa paligid. Can you guess what tool he gave me?

Gunting.

Isang napakaliit na gunting.

Pano ako makakatapos nito?!

"Can you see that I'm here na already? You're the one who should move... this is my area." Pagsusungit ko.

"You're barely helping. Mind speeding up a little?" He smirked.

"What do you expect? You told me me to use this d*mn—"

Bago ko pa man matapos ang sasabihin ko, he covered my mouth with his hands.

"Who told you you can swear? Bad kid." He said. "Kids aren't allowed to handle sharp things that's why I gave you that scissor."

Inalis ko ang pagkakatakip ng kamay niya sa bibig ko. "Get your hands off of me! You pervy old man!"

"Did you just say old man? We're just 7 years apart, remember?" Sagot naman niya.

"No, I don't remember, Sir." I stated.

"How about this... do you remember confessing your fee—" Tinakpan ko rin ang bibig niya dahil baka marinig nina Zenin at aling Sonya dahil hindi pa nila alam kung ano talaga kami ni Dice.

"I shouldn't have done that. I shouldn't have told you what I feel." Bulong ko.

"WHAT?" I gasped because of the tone of his voice. He's pissed. "So it's like that huh. Then let's forget about that day."

His words punched me. Hindi na ako nakasagot. Ganoon lang ba talaga kadali sa kaniya 'yon. Sabagay, ako 'yung may gusto sa kaniya. Ako lang.

Tumalikod na siya at lumipat ng pwesto, sa malayo sa akin. Sa sobrang inis ko, binato ko siya ng sapatos ko.

Nakita iyon ni Aling Sonya at ni Zenin.

"Shihanda, Dice, anong nangyayari sa inyo?" Tanong aling Sonya.

"Wala po Lola Sonya." Dice replied.

"Paanong wala e mukhang nag-aaway kayo." Dagdag naman ni Zenin.

"That kid is just trowing tantrums." Paliwang ni Dice.

"Pasensya na po Aling Sonya, nainis lang po ako kay KUYA Dice." I apologized.

"Naku, para naman kayong mga bata." Aling Sonya said while laughing. "Magbati na kayo, dali na."

Napatingin ako kay Dice. He's smiling pero nakikita kong nag-iigting ang mga panga niya.

"Dali na. Oh mag handshake kayo." Dagdag pa ni Aling sonya.

Kaagad namang iniabot ni Dice ang kamay niya sa akin. Naghandshake nga kami. Ngumiti na lang din ako pero sa totoo lang gusto ko na siyang iuppercut. /

Ganoon ang nagyari.

He told me to forget the day I confessed, as if it didn't happen. Kung sa kaniya, ganoon lang 'yon kadali, sa akin hindi.

Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko. Naalala ko tuloy yung iniisip ko kagabi. Parang gusto ko na sumuko. I know he'll eventually meet someone that he will love with all of his heart. Ikinatatakot ko ang araw na 'yon, natatakot ako na baka hindi ako ang 'taong 'yon.

Should I really give up?

"Umiiyak ka... Shihandra?" Nagulat ako dahil sa sa biglang pagsasalita ni Zenin.

"K-kanina ka pa jan?" I asked habang pinupunasan ang luha ko bago siya harapin.

"Bakit ka umiiyak?" Tanong niya. "Dahil ba sa kanina? Nag-away talaga kayo ni kuya Dice?"

Hindi na lang ako sumagot. This guy is sharp.

"Ngayon lang ako nakakita ng ganiyan. Diba sabi mo distant relative kayo? Parang ang seryoso naman ata ng away niyo. Akala ko kanina simpleng asaran lang gaya naming magpipinsan." Dagdag pa niya.

"Hindi... napuwing  lang ako..." i said.

"Di na effective 'yang dahilan na 'yan, Shihandra."  Bahagya siyang natawa.

"Don't tell anyone na u-umiyak ako ha..." I wiped my tears with my hands.

"Oo. Hindi ko sasabihin kahit kanino. Tahan ka na." He replied. "Nakalimutan ni Lola 'yung balabal niya kaya ako bumalik. Baka pabalik na rin si kuya Dice."

"You know... hindi ko naman talaga kamag-anak si Dice." Hindi ko na mapigilan pa na sabihin kay Zenin.

"Ha? Anong ibig mong sabihin?" Pagtataka niya.

"He's actually m-my... husband." Dugtong ko.

"A-ano?! Ah! Kaya pala ang sama ng tingin niya sa akin. Pero... parang ang bata mo pa para maging asawa niya. Minor ka pa."

"Arranged marriage. Mahirap ipaliwanag. I told him I like him a while ago. P-pero sabi niya sa akin kanina, kalimutan ko na lang lahat..." Naiyak ako lalo.

"Bakit naman? One sided?" Tanong pa ni Zenin.

"Y-yes. I've been a bother for him, I'm too troublesome, I think h-hindi na niya natiis." Paliwanag ko.

"Sa tingin mo ba talaga... 'yun 'yung rason kung bakit siya nagkakaganoon?" He asked.

"Wala na akong maisip n-na ibang rason." Sagot ko.

"Pabalik na si kuya Dice... anong gusto mong gawin ko?" -Zenin

"Wala. Just act normal."

Kinuha ni Zenin yung scarf ni Aling Sonya sa Lamesa. Nagkasalubong pa sila ni Dice sa tapat ng pinto. Dali dali ko namang pinunasan ang luha ko then pumanik na ako sa taas. Nahiga ako sa kama at nagpanggap na tulog.

Napaidlip ako sandali at paggising ko ay nasa madilim na sa labas. Nakasindi na rin ang ilaw dito sa loob. Ilang sandali pa ay biglang umulan. Kumukulog din at kumikidlat. Nagpasya ako na bumaba na. Nakita ko si Dice sa salas, he is reading a book.

Hindi ko na lamang siya pinansin. Babalik na sana ako sa itaas pero bigla na lang namatay ang lahat ng ilaw. Sobrang dilim ng paligid, halos wala na akong makita. Everything is completely dark.

"Brownout." Halos mapatalon ako dahil sa boses ni Dice. Bigla bigla kasing nagsasalita.

Inaamin ko. Natatakot ako! Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung nandoon ako sa kwarto ko, siguro hindi ako matatakot. Pero dito sa lugar na ngayon lang ako nakapunta...

"You still there, kid?" Tanong ni Dice.

"Y-yeah." Sagot ko. "AaaaaaaaaAaaah!!!" Kumidlat at kumulog nang napakalakas kaya napatili ako.

Maya maya pa ay may narinig akong mga kaluskos. Napakagat ako sa labi. Wth is that?!

Biglang lumiwanag ang paligid.

"Bakit ka naman nakaganiyan?" Tanong ni Dice.

Tumingin ako sa sarili ko, nakasalampak na pala ako sa sahig.

"None of your business." I answered. Tumayo ako sa akmang pupunta sa sala. "Saan mo nakuha 'yung kandila?"

"This? Nakita ko kanina habang naglilinis." -Dice

"How did you lit it?" -Me

"I smoke... sometimes."

Oh, gets. He brings a lighter.

Nagpunta na lang ako sa bookshelf para maghanap ng librong babasahin. Habang binubuklat ko ang isang libro ay may nakita akong picture na nakaipit dito.

A picture of a kid, wearing a cute dress.

Tumingin ako kay Dice at pabalik sa picture. Makailang ulit ko iyong ginawa hanggang sa mapagtanto ko na ang batang nasa picture ay maaaring si Dice.

"Pffft." Muntik na akong matawa ng malakas, buti na lang ay napigilan ko. Dahan dahan akong lumapit sa kinaroroonan ni Dice para ipakita ito sa kaniya. "Ikaw 'to?"

Kahit isang kandila lang ang nagpapaliwanag sa paligid, kitang kita ko sa mga mata niya na narecognize niya ang picture na hawak ko. Napatayo siya sa sofa na kinauupuan niya para kunin ito. Buti na lang ay iniwas ko kaagad ang kamay ko para hindi niya makuha ang picture.

This picture might be the key. Baka magamit ko ito para iblackmail siya into doing what I want!

He's so much taller than me kaya medyo nahihirapan akong itago ito. Para kaming bata na nag-aagawan sa isang laruan.

"Give it to me, kid!" Sigaw niya. Buti na lang ay umuulan, walang makakarinig sa kaniya bukod sa akin.

"Ayoko!" Sagot ko. "I found this, so this is mine!"

"Stop acting like a kid and give it to me!" Nako. Mukhang naiinis na talaga siya.

But I wont back down.  "Ayoko nga sabi eh!"

"Ayaw mo talaga ha... I'm gonna have to use force."

Nagulat ako dahil sa biglaan niyang paghablot sa sa kamay ko pero nabitwan din niya ito dahil kaagad ko itong inilayo. Itinago ko ito sa likod ko at dahan dahang lumakad patalikod.

Sinundan naman niya ako kaya kaagad akong tumakbo paakyat sa attic.

I'm doomed, bakit ba kasi dito ako pumunta? Corner na ako dito!

Humarap ako kay Dice na kakapanik lang.

"Can we just stop this nonsense? Ibigay mo na sa akin 'yan." He said calmly.

"Ayoko pa 'rin." I replied.

"Please."

Parang nagpantig ang tainga ko dahil doon. Ano nga ulit ang sinabi niya? 

Akala ko totoo na, pero nagulat ako nang bigla siya lumapit sa akin kaya napaatras ako. Aksidente naman siyang nadulas sa floormat...

Natangay ako sa pagbagsak niya dahil sa akin siya nakaharap.

And you know what?

We fell into the bed,

With his face on my tits.

Wtf is this situation?!