Her Life

Alyisha's POV

Nag lalakad ako ngayon papunta sa aking paaralan. Winston University. A private school where students were taken here by a golden spoon on their mouth.

Kung akala niyo mayaman ako, well that's the other way around. Scholar lang ako dito, kaya lang ako nakapasok dito dahil sa matataas kong grades na natamo ko sa last year kong eskwelahan.

And now, i'm already a Grade 11 student from which I didn't expected that as much as I could. Kasi naman, who would have expect that kind of thing if you knew for yourself na isa ka lang namang napakahirap na babae na nabubuhay na may mga utang na nakatutok saakin.

Wala akong kakilalang makakatulong saakin, even did my parents or relatives can't help me because my parents are already dead and my relatives? I don't know them.

All I knew all along is that I was all by myself. The world's cruelty are being headed to me. Being blamed to me. Kahit masakit, tatanggapin ko. Besides, pain is never permanent after all.

Ng nasa gate na ako ng eskwelahan namin ay napabaling sa direksyon ko yung isang grupo ng mga lalaki at isa sakanila ay ang nag salita. "Oohh~ There she is! The Ugly girl!", masayang sambit noong lalaki at lumapit silang mag grupo saakin.

Napayuko naman ako. "You look bloomy today, Ugly. Anyare? HAHAHA.", Inakbayan ako noong nag salitang lalaki at nag simulang mag lakad. Nasa likod naman namin yung kagrupo nitong lalaki.

"Bitawan mo ako...", mahinahon kong sabi dito.

"Ohh sorry, ayaw mo atang may dumidikit sayo kasi maaamoy ang baho mo.", At kasabay naman nito ay ang paghalakhak ng mga kagrupo niya. Napatingin naman sa direksyon namin yung ibang mga estudyante at nagsimula na ang mga bulungan.

Nakita naman ito ng lalaking nang-akbay saakin at tumingin saakin na nakangise. "Oh kita mo? Pinag bubulungan ka nila. HAHAHA. Kasi mag kasama daw tayo...", he leveled his face to mine, nanlaki naman dahil dito ang mga mata ko. He stared at me, smirking, "The Ugly-Faced girl, are with the famous campus boys. Worst, you're with the campus king."

'Oh my, hahalikan ba siya ni Hendrix ko?!'

'Ang lapit ng mukha ni Hendrix sakanya. Teka! Sila ba?!'

'Hindi sila bagay! So eww...'

He chuckled, "You see? An Ugly loser can't be with famous people. In short, you don't belong here.", pagkatapos niyang sabihin 'yon ay tinulak niya ang noo ko ng malakas kaya muntik na akong mapatumba pero sinalo ako nung isang lalaki na kasama nitong lalaking tinatawag nilang Hendrix.

"Kadiri! HAHAHA.", sabi ng lalaking sumalo saakin at bigla akong binitawan kaya napatumba ako sa sahig.

Nabuo naman ang tawanan sa loob ng paaralan. Ako naman itong napadaing dahil sa sakit ng balakang ko. Hinimas-himas ko naman ang balakang ko habang nakayuko pa rin ang ulo dahil napahiya na naman ako.

Why don't you fight for yourself, Alyisha? Tanong ng konsensya ko. Napapilig nalang ako ng ulo ko at dahan dahang tumayo habang nakahawak sa balakang ko. "Buset ang sakit no'n...", bulong ko.

Naglakad na ako paalis doon sa lugar na 'yon at bago tuluyang umalis, I took a last glance to that boy and gave him my deathly glare which he had just laughed at. I'm just making a scene.

Mabuti pang huwag ko nalang silang pansinin para iwas sa gulo, baka lumaki lang ang problema ko sa buhay kapag nakipagtalo pa ako doon. Lower your pride sometimes, ganon.

1 week palang ako dito sa eskwelahang ito, at masasasabi kong sa loob ng isang linggong iyon ay kahit papano ay sumikat ako. Ang saya eh noh?

Ngayon ko palang nakilala ang mga 'yon. So isa pala sila sa mga sikat dito sa campus. Papansin masyado noong campus king, akala niya naman ubod ng gwapo siya.

Tatlong araw na akong pinaglalaruan nang iyon, hindi ko alam kung bakit ngayon ko lang nalamang campus king pala ang unggoy na 'yon. Hindi bagay sakanya ang isang campus king.

"MISS BOHR!", Galit na sigaw saakin ng isang faculty teacher.

"M-Ma'am sorry p...po...", natatarantang kinuha ko sa sahig ang mga books na nahulog niya dahil dito.

"Hindi ka ba marunong tumingin sa dinadaanan mo ha?!", bulyaw nito saakin.

Pinagtitignan ulit kami ng mga estudyante. I lowered my head, well, another shameful scene again.

...

Itong buong araw na naman na ito, puno na naman ng panlalait nila ang tumambad sa pagmumukha ko.

Hindi ba sila nagsasawa? I mean jeez...they do that all the time. Masyado silang energetic. Pft.

After school, nag lakad na ako pauwi.

Yeah, naglalakad lang ako,medyo malayo lang naman 'yung bahay ko, and para makatipid na rin am I right?

Habang naglalakad ako sa gilid ng kalsada, hindi ko maiwasang magutom dahil sa mga naaamoy kong mga pagkain mula sa mga nadadaanan kong street foods, restaurants, at iba pa.

Kahit isang isaw lang, ayos na. Pero masyado akong tipid para magastos ang pera ko. Para saakin, mas importante ang mga bayaran kaysa sa pagkain. Kahit hindi naman totoo.

May pagkain naman siguro akong tira sa apartment ko. Titignan ko nalang mamaya. Hays.

Habang naglalakad ay may napansin ako sa hindi kalayuan. Isang pigura ng lalaki na nakasuot ng uniporme sa eskwelahang inaaralan ko. And based from it figure, I think I know this guy. Leaning on his sports car while looking directly on my direction.

Pasimple naman akong napalingon sa likod ko dahil baka sa ibang tao sa likod ko ito nakatingin. Pero pag tingin ko sa likod ko ay nakita kong wala namang tao.

Napatingin ulit ako sa unahan ko at habang lumalapit ako dito ay naaaninag ko na kung sino ito.

Umasim ang mukha ko ng maalala ko siya.

Hendrix. Anong ginagawa ng lalaking ito sa gilid ng maduming kalsada? Bobo ba siya? Alam naman ata niyang madudumihan sports car niya kapag ipinarada niya lang diyan yan. Psh who cares.

At dahil dakila akong inosente at hindi marunong kung paano manaray, Umiwas nalang ako ng tingin dito ng madaanan ko ito.

Ngunit nabigla ako ng bigla akong hawakan nito sa braso upang pigilan ako sa paglalakad. Napalingon naman ako kaagad dito ng kunot ang noo. Sino ba naman ang hindi, eh naglalakad ang tao tapos pipigilan mo nalang bigla bigla.

"Hoy! Huwag mo akong kunotan ng noo!", sigaw nito kahit ang lapit lapit lang naman niya saakin.

Napapikit naman ako dahil dito. "Ano ba! 'Wag ka ngang sumigaw diyan! Eh ang lapit lapit mo lang naman saakin eh!", iritable kong sabi dito.

"Aba, palaban ka na pala ngayon ha. Matapang ka lang kapag nasa labas ng eskwelahan eh noh? At kung mag isa lang ako diba? HAHA, what a loser.", pang aasar nito saakin.

"Hindi kasi ako kagaya niyo! Na walang respeto sa paaralan! Ang paaralan ay ginawa upang may matutunan tayong makabuluhan at mabubuting bagay! Hindi 'yung nandoon ka lang upang magpasikat at rumampa na parang palaka eh wala ka naman palang utak!"

Nakita ko ang pag salubong ng kilay nito at ang paghigpit ng hawak nito sa braso ko. "T*ngina mong babae ka! Akala mo naman sobrang talino mo na yan? Porket binubully ka lang nagkakaganyan ka na? Plastik ka lang naman sa teachers.", sambit nito. Ako naman itong namumula na ang mukha dahil sa galit. Ang sarap niyang sapakin pero hindi ko kaya dahil alam kong mali. At marami na ring tao ang napapatingin sa gawi namin.

Huminga ako ng malalim at seryosong tinignan ito. "Bitawan mo nalang ako, aalis na ako.", mahinahong sabi ko dito.

"Ayoko.", tipid na sagot niya.

Hinila-hila ko pa ang braso ko dahil sa higpit ng pagkakahawak niya. "Ano ba! Bitawan mo na sabi ako eh! Ano ba ang kailangan mo!", inis na sambit ko dito.

Hinila ako nito papunta sakanya kaya napasubsob naman ako sa dibdib nito.

"I want you."