Chapter 31
Chapter 31:Team Art's
"GISING ka na pala." It's Jai.
He walked towards me while his both hand is on his pocket.
Sumunod na pumasok sa loob ng silid ko ay si Cervin and behind him, it was Kier.
"Man, kailangan mo na 'atang humiram sa mukha ng aso," natatawang sabi ni Cervin.
Imbis na maawa siya kalagayan ko ay kaligayahan naman pala niya ang hitsura ko ngayon.
"Tamang-tama at may aso ako, bud," si Jai naman ang nagsalita.
Mahinang napapamura na lang ako at parang ngayon lang. Ngayon ko lang naramdaman ang sakit ng buo kong katawan.
Halos hindi ko na nga maimulat pa ang mga mata ko at ang hapdi ng pisngi ko at pati ang gilid ng labi ko.
"Mabuti at hindi ka nila pinatay " Boses 'yon ni Kier.
"Fuck, my fucking eyes!" malutong na mura ko at dinig na dinig ko pa ang halakhak ng mga kaibigan kong gago.
"Pasalamat ka, man 'yan lang ang nakuha mo at hindi ka nabalian ng buto."
"You deserved it, anyway," ani Cervin at tinapik-tapik pa niya ang balikat ko. Mabilis na tinabig ko ang kamay niya at muli siyang tumawa na ikinainis ko.
And speaking of, Art. Babangon na sana ako pero muli akong napamura nang kumirot ang kaliwang pala-pulsuhan ko. My IV, oh shit!
"Relax, man. Hindi ka puwedeng umalis. Kailangan mo pang magpahinga," ani Jai.
Ngayon ay nasa gilid ko na silang nakatayo. Naka-doctor's robe pa sila at nainis ako nang makita ko ang ngising nakapaskil sa mga labi nila.
Bumukas ang pintuan at pumasok doon ang panibagong doctor.
"Oh, my patient is already awake, now."
Dr. Taki O Cheng, isa sa mga mahuhusay na doctor namin. Hindi kami malapit sa isa't-isa at civil lang naman. Pero kaibigan siya ni Kier kaya naging kaibigan ko na rin ang isang 'yan. Ang half Chinese.
"Seriously? Siya ang doctor ko na hindi ko naman gaano ka-close?" hindi makapaniwalang tanong ko sa tatlo kong kaibigan at nagkibit balikat lang sila.
"That hurts, dude. I am one of your friend but you act like I am nothing to you. Pasalamat ka na lang at nakita kitang nakahiga sa damuhan at walang malay," madamdaman niyang saad.
"What? Nawalan ako ng malay? And where's my wife?" sunud-sunod kong tanong sa kanya.
"Correction dude, ex-wife. Your ex-wife," nakangising sabi niya at pinukulan ko siya nang masamang tingin.
"I haven't sign the gods*mn paper!"
Oh, damn it! I already signed it!
"Where is she? She needs me..." I said at hayon na naman ang pagkirot sa puso ko.
"Eh?" sabay-sabay na sambit nilang apat at ngayon nasa tabi na nila si Taki.
Nasa bandang balikat kong nakatayo si Cervin. Tapos si Jai ang sumunod kay Cervin at si Kier na katabi na ni Taki. Nasa gilid lang silang apat at ang akala mo ay isa silang Diyos na nakatingin sa akin. Fucking shit.
"I need to see her, bud..." mahinang sabi ko at umiling-iling lang sila.
"Now you know the feeling nang iniiwan at pinagtatabuyan?" nakataas na kilay na tanong ni Kier.
"Nah, nah, nah. Kulang pa 'yon, dapat higit pa roon ang maranasan mo, Lerv," sambit pa ni Jai.
"Sa lahat ng ginawa niya sa asawa--este sa ex-wife niya? Dapat hatulan na siya ng kamatayan," naiiling na wika naman ni Cervin.
Mahinang minumura ko na lamang sila. Sa ngayon, magpapahinga pa ako dahil kailangan ko ng lakas.
"Stop pestering my patient, go away doctors. My patient need to rest, come on go." Pagtataboy sa kanila ni Taki and somehow, nagawa ko siyang palakpakan.
Pero sa tingin ko ay hindi ko kayang hindi siya makita. Sa nalaman ko sa sakit na 'yon ay parang ayoko nang mawala pa siya sa paningin ko.
Gusto kong nasa tabi ko lang siya. Gusto kong nasa paningin ko lang siya.
"I badly want to see her..."
"Hindi, dude. Hindi. Kailangan mo ngang magpahinga. Doctor mo ako kaya sa akin ka makinig," aniya at umiling ako.
"Pahinga, Lerv. Pahinga ang kailangan mo at hindi siya," ani Cervin.
Pinipilit ko lang talaga ang tumayo kahit nanghihina na ako. Gustung-gusto ko talaga siyang makita.
"Maya-maya, darating si Jillian para samahan ka," sabi pa ni Jai at sumama ang timpla ko.
"Fuck no!" pagmumura ko.
"Paano mo nagagawang maging chill lang, Jai. Ex-wife mo 'yon, 'no?" untag na sabi sa kanya ni Taki.
"Ano naman? Wala na akong pakialam sa babaeng 'yon. Pero si Lervin meron. Patay na patay 'to sa babaeng 'yon, eh," aniya habang nakaturo sa akin.
"Utak niya si Jillian. Nagpapa-alila lang ang gagong 'to. Binalaan ko na pero wala, eh. Pag-ibig nga naman," natatawa pa niyang sambit.
"Don't bullshit me, get out of my room. Magpapahinga na ako," naiinis na sabi ko at mariin na pinikit ko ang mga mata ko.
"Oh, okay."
"Two days from now, may researching meeting tayo. 2 pm sharp," pahabol pa na sabi nila at nakahinga ako nang maluwag nang tuluyan na silang lumayas sa kuwarto ko.
Is that even my friends? Tsk. Bastard.
***
TWO DAYS later...
2 pm, sharp.
This is the day, they are talking about the meeting.
Dalawang araw, sa loob ng dalawang araw ay wala akong ginawa kundi ang magpahina at buong araw kong hindi nakita si Art.
Tiniis ko dahil kailangan kong magpagaling sa mga suntok na nakuha ko mula sa mga kaibigan niya.
Hindi ako nagalit, that's the truth. Mas natuwa pa ako dahil may kaibigan siya na higit pinahalagahan at minahal siya kaysa sa akin na sinaktan lang siya.
Nasa loob na sina Taki, Kier, Cervin at Jai. Mukhang ako na lang ang kulang. At ready na silang apat.
Umupo ako sa tabi ni Taki. Sa right side niya ay si Kier. Sa kabilang upuan nakaupo naman sina Jai at Cervin.
"Para saan ang meeting na 'to?" tanong ko sa kanila. I don't have any idea.
"Am I late, doctors?" Boses 'yon ng babae at nang nilingon ko ay isa rin sa mga doctor namin.
Si Dra. Evenna Baudelaire.
Umupo naman siya sa tabi ni Cervin at nangalumbaba kaagad. Pero ang mga mata niya ay nakatuon sa akin.
Matamis na ngumiti siya sa akin at hindi ko 'yon sinuklian.
"Ang sungit ng vice-president natin," mahinang bulong niya na narinig ko naman.
"Anyway, may ideya ka na ba para rito, Dr.Lervin?" taming sa akin ni Kier at sumilip pa para makita ako.
Tinaasan ko siya ng kilay at umismid naman siya.
"Do I need to ask if I have an idea for this?" malamig na tanong ko.
"Chill, Dr. Lervin, chill," ani Taki.
"Hot ngayong araw si Dr.Lervin," Jai commented.
Isa lang ang napansin ko sa meeting na ito. Lahat sila ay formal at doctor ang tawag nila sa akin. Oh, this is serious meeting, I guessed so.
"Let's start," pagsisimula ni Cervin.
"This is all for you, Dr. Lervin," nakangiting saad ni Dra.Even at hindi ko na 'yon pinansin.
"As you can see. Lahat tayo ay qualified for this team. So, I choosed the better doctor and so genius. Pero dahil nag-volunteer naman ang isa sa atin at hindi na tayo nahirapan pa para maghanap ng doctor para sa meeting na ito," ani Kier.
"Three Neurologist doctors, one cardiologist, one radiologist and one for the medicine to research," said Taki.
Bumilis ang tibok ng puso ko nang nakuha ko na ang ibig nilang sabihin.
I get it!
"This is the team for researching the cure of Spinocerebellar Degeneration," Dra. Even said.
"The first team for that rare sick," pagsesegundo ni Jai.
"The very first team for researching," saad naman ni Kier.
Nanginig na ang mga kamay ko at wala pa ring tigil sa pagbilis ng tibok ng puso ko.
This is my idea too. To conduct the team for researching. At ngayon at walang pawis na nakahanap kaagad ako ng team.
"This is Team Art, no matter what happens or if we failed, hinding-hindi tayo susuko at panghihinaan ng loob. Lalaban at go pa rin tayo. Hangga't hindi natin nalalaman at nakukuha ang lunas sa sakit na 'to ay hindi tayo hihinto. Team Arts, no giving up and still moving for researching the cure, that's our motto for this team," mahabang saad naman ni Kier.
"S-salamat..." Iyon na lang ang nasambit ko at kasabay nito ang pagtulo ng mga luha mo.
"Man, what are friends are for?" Cervin said.
"Friends is always a friend," Jai said.
#GS1:SIBG