Gitara Finale

FINAL CHAPTER(last)

Guitara : A Love Story part 29 (con't 3)

-=CHAPTER 29=-

PAK!

Binatukan ko nga si Joshua...

Ako: Neknek mo! What I'm trying to say is *sniff* yes! I'll be your music forever! I'll marry you!

Joshua: R-really?

Ako: Ayaw mo? Kung ayaw mo, bigay mo na lang sa'kin ung ring at itatago ko na lang--

Joshua: Meatball-head ka talaga...

Lumapit sya sa'kin and whoosah! Isang mahabang sweetiepie na kiss ang binigay sa'kin sa lips! (wahaha... mainggit kayo!)

Naghiyawan ang mga people... palakpakan... Tinigil na ni Joshie ung kiss...

Awww!! Tapos na? Isa pa! wahehehe...

Niyakap nya ko tapos sinuot na ung ring sa finger ko... Yup, we're officially getting married...

Janessa

After ng NAPAKAAAAAAA-HABANG story eh ehto na ang end... All stories must come to an end some time di va?

So anyway, ehto, na-diretso kami ni Joshie sa tapat ng altar -- ay lam nyo ba?! Ang papable nung father na nagkasal sa'min! wahahaha... oist, kasal na ko, awat na... Halos four years na kaming kasal, and mas napapadalas na nga ung paghulog ko sa kanya sa kama-- eh kaseh naman! sinosolo ung kumot! Itulak ko nga!

Ay nga pala... we have a one-year-old daughter na named Margaret... She's realllyyyy cute!!! Kamukha ko kaya malamang paglaki eh maganda rin tohng batang toh! wahaha... Kaya lang, daddy's girl...haaaaayyy... Parang nung isang gabi.. ehto ang isa sa mga usual events sa bahay...

Margaret: (reach up ng hands nya sa'kin) Mea-balls! Mea-balls! Mea-balls!

Yah I know... Gosh... di ko ma-imagine kung sinong nagturo sa kanya nyan... Grrr! horsey!

Ako: (nag-stoop sa harap nya) Marge, di pa I told you to call me mommy...

Or mom... or mama... or ma... kahit anoh wag lang meatballs!

Besides, di na naman ganon hairstyle ko ah!

Nag-reach up uhlet si Margaret sa'kin... Haaayyy... nagpapabuhat nanaman... Pinulot ko sya then dinala dun sa living room... Oh by the way, speaking of living room, may sariling house na kame ni horsey... Yah... iniwan na namen ang small apartment at lumipat sa Forbes... Ganda nga nung house eh... Simple lang... pero maganda...haha...

Binaba ko si Margaret sa harap ng TV kaya lang di pa ko nakakalayo eh bigla namang umiyak! WAAAhhhh bahket?!??

Takbo uhlet ako pabalik kay Margaret, tapos pinulot uhlet sya...

Ako: Ohh, bahket? Bahket?

Wala pa win! Iyak pa win sya! WAAAAAAAAAhhhh Bahket?!? BAhket?!? Ako rin iiyak na?!?

"Ness?"

Napaikot ako sa boses...

Ako: Joshie! She's crying nanaman!

Napangiti si Joshua tapos binaba ung dala nyang briefcase -- yup briefcase, manager si Joshie ng isang rising band...oh di va? shosyal?

Lumapit sa'kin si horsey tapos kinuha si Margaret...

Joshua: (sa'kin) Really, Janessa... Himala na sa buong araw na wala ako, buti eh nagkakasundo kayo ng anak mo... Can't believe na nag-ppanic ka pa rin sa twing umiiyak sya...

Ako: *pouts* Why do you blame me?

Ngumiti lang si Joshua tapos binuhat si Margaret papunta sa kitchen...

Joshua: (nilalaro si Margaret) Aww, you want your bottle na, baby? Want daddy to get it for you since masyadong magaling si mommy?

Grrr!

Medyo tumahimik si Margaret tapos tumango...

Great... Mas magaling pa ung kabayo kesa sa'kin pagdating sa bata...

Joshua: (binigay ung milk na nasa ref kay Margaret) Here... You should go to sleep na rin... You must be tired...

Lumapit sila sa'kin then binigay ni Joshie si Margaret sa'kin... Syempre, kinuha ko naman, then nag-smile nung nakita kong pinaglalaruan na ni Margaret ung buhok nya -- kinda pangpa-antok nya... Pumipikit-pikit na nga sya eh...

Binuhat ko na si Margaret papunta sa kwarto, kasunod si Joshua... Nilagay ko na dahan-dahan si Margaret sa kama...

Ako: (bulong kay Marge) Good night, sweetie...

Margaret: Night-night, mama...*yawwnnn* I wab you...and daddy too...

Joshua: (um-appear sa tabi ko) And daddy loves you too, sweetheart...

Tapos nun, hinintay lang namin syang makatulog then lumabas na dahan-dahan ng kwarto... Naglakad na kami across the hallway sa kwarto naman namin -- may baby radio kame sa room para pag umiyak si Margaret, rinig pa rin...

Ako: *sighs* She's so cute talaga...

Joshua: Abah syempre! What do you expect?! Eh tatay ako!

Ako: Whe?!? Excuse me! Nasa genes ko ung pagka-cute noh!

Pumunta si Joshua sa closet para magbihis ako naman eh na-upo sa kama...

Joshua: Anong nasa genes mo? Nasa DNA ko un! Di mo pa ba nakikita?

Ako: Mangarap ka...

Joshua: Yaw mo pang aminin na cute ako eh... (ngiti sa'kin) Kaya nga labz mo ko di ba?

Ako: Joshie, horsey ka, di ka doggie... Pano ka magiging cute?

Joshua: Sama mo...

Ako: Awwww... tampo na si horsey?

Joshua: Heh!

Tumawa lang ako tapos nahiga sa kama hanggang matapos nang magbihis si Joshie... Maya-maya, naramdaman kong umupo na rin si Joshie sa tabi ko, hawak ung gitara -- ung gitara na niregalo ko sa kanya 57257537 years ago... hehe...

Ako: Bakit hawak mo yan?

Joshua: (inayos ung hawak sa gitara) Coz... Tagal ko nang di nakaka-kanta syo...

Ako: Eh? Bahket?

Ngumiti lang si Joshua, tapos nag-lean over and kissed me sa cheek...

Joshua: Because I love you..

Ako: Oh sige, kanta na... (gapang papunta sa unan) I-llullabye mo na rin ako...

Joshua: Sige bah, sabi mo eh!

Di va lakas ng hatak?

Umayos na ko ng higa habang sinimulan ni Joshie ung intro nung "Gitara" ng Parokya ni Edgar... Yup... Laos na ung song sa panahon na toh... Eh bahket ba? Gusto nyang kantahin sa'kin un eh...

Like I promised, I stayed as his music forever...and sya naman... like he promised sa wedding vows, he loved me for the rest of his life...

Ung mga promises na un...naka-seal sa faded na message sa likod nung gitara nya na regalo ko...

Di toh fairy tale... And di ako si Cinderella... Langya, pag nag-suot ako ng glass slippers, mababasag un noh!

..pero...

Joshua and me... We lived happily ever after...

THE END.....

_LIKOY_>>> tnx po sa inyong pag subay2x...love story pba or kwentong kalibugan..jejejejejeje