บทนำ

เท้าก้าวย้ำซ้ายขวา สลับกันรัวราวกับกลองชุดบนชายหาดริมทะเล เลือดลมเขาสูบฉีด ใจเต้นรัว หายใจหอบ เงียบสงัดไกลจากเมืองภูเก็ต พัฒน์กำลังวิ่งมุ่งไปทางแสงไฟขนาดใหญ่ อยู่ปลายท่าเทียบเรือคอนกรีต เลือดไหลทั่วข้างลำคอและใบหน้า เสื้อนักเรียนเลอะเลือดปลิวลอยอยู่ท่ามกลางลมทะเล มันกำลังล่องลอย ร่วงลงบนผิวทะเลและว่ายวนกลับมาที่ชายฝั่ง เขาวิ่งอยู่โดยมีแค่กางเกงนักเรียน เท้าเปล่า เหลือไว้แค่รอยเท้าคู่เดียวเหยียดยาวบนชายหาด เขาวิ่งมาถึงสุดปลายทางท่าเทียบ ภายหน้าคือเรือประมงที่กำลังไฟไหม้ เขายืนอยู่ต่อหน้าไฟที่ลุกโชน ก้อนใหญ่มหึมา เสียงไม้ไหม้สู้ไป

กับเสียงหอบของเขา เขาพยายามจะหาทางเข้าไปในเรือ ที่ร้อนอย่างกับนรก มีคนนอนสลบอยู่ข้างเรือบนฝั่งคอนกรีต สะเก็ดไฟพึ่งไหม้ขากางเกงของชายที่หลับอยู่ พัฒน์ถอดกางเกงตัวเองและตีไปที่ดวงไฟตรงชายกางเกงของคนตรงหน้าเพื่อดับไฟ เขาใส่กางเกงในตัวเดียวยืนอยู่ที่ท่าเทียบเรือ ไฟก้อนใหญ่ไม่มีวี่แววจะดับไฟได้ มีเสียงรถตำรวจกำลังมา ในหัวของเขากำลังคิดและพยายามหาทางออก มืออีกข้างถือปืนพก หันไปทางชายหาดที่เป็นต้นทางของสะพานเทียบเรือ เพื่อที่จะต่อสู้กับต้นเสียงนั้น เขาคิดกับตัวเองว่าบางที 'ชีวิตผมอาจจบลงตรงนี้แล้วก็ได้'