-

Ipakita ang menu

NovelEvil Emperor's Wild ConsortChapter 1427 - Ang Daan patungo sa The Dark Earth Realm (7)

DAILANG CONSORT NG DAILANG EMPEROR

C1427 - Ang Daan patungo sa The Dark Earth Realm (7)

Kabanata 1427: Ang Daan patungo sa The Dark Earth Realm (7)

Tagasalin: EndlessFantasy Translation Editor: EndlessFantasy Translation

"Dati siyang walang kabuluhan ngunit sa huli, nagawa niyang makamit ang higit sa lahat dahil sa kanyang pagsusumikap."

"Sigh, nakalulungkot na mahina ako noon kaya wala akong karapatang sumali sa Demon War at wala akong swerte na makilala ang walang talang talento. Ngayon, ang aking hangarin ay upang magsikap sa aking paglilinang sa pag-asang sa isang araw sa hinaharap, makukuha ko ang kanyang pansin. "

Isang batang lalaki mula sa loob ng karamihan ng tao ang nagsalita ng masigasig.

"Haha, tigilan mo na ang panaginip, hindi mo ba narinig ang sinabi lang ng kwento? Si Gu Ruoyun ay nagtungo na sa East Peak Mainland. Bakit siya dapat manatili sa lugar na tulad nito? Ang mga mainland lamang na may kataas-taasang kapangyarihan higit sa lahat ang akma para sa mga makapangyarihang magsasaka tulad niya. Para sa amin, mas mabuti tayong magsikap at magtanim. "

Nagtawanan ang karamihan. Batay sa kanilang pananaw, ang mga naglalakbay sa East Peak Mainland ay hindi na babalik sa lugar na ito kaya bakit dapat ipakita ni Gu Ruoyun ang kanyang mukha rito?

Sa kanila, makakatapak lamang sila sa isa pang mainland sa pamamagitan ng pagsusumikap sa kanilang pagbubungkal. Saka lamang sila magkakaroon ng pagkakataong makilala siya.

"Tayo na."

Umiling si Gu Ruoyun habang marahang hinaplos ang maliit na lalaki sa kanyang mga braso at mahinahon na sinabi,

Ang maliit na kapwa ay purred at inilibing ang ulo nito sa dibdib ni Gu Ruoyun, na mukhang ganap na maligaya.

Pag-alis na sana ni Gu Ruoyun, biglang sumigaw sa kanya ng isang tinig, "Hoy, tinitingnan mo ba ang pangarap ko? Iniisip ba ninyong lahat na hindi ako magkakaroon ng pagkakataong makilala ang walang kapantay na henyo sa buhay na ito? "

Namula ang buong mukha ng binata. Galit na tumitig siya sa mga tao sa paligid niya bago siya humarap kay Gu Ruoyun, puno ng galit.

Ang binata ay malinaw na pareho sa binanggit na nais niyang matanggap ang pansin ni Gu Ruoyun. Gayunpaman, hindi niya kayang kunin ang panunuya at paghamak ng karamihan. Nang makita niya ang walang ingat na pagmumukha sa mukha ni Gu Ruoyun, naisip niya na tumingin siya sa kanyang pangarap at pinigilan siya mula sa galit na isinilang mula sa kanyang kahihiyan.

Sa sandaling iyon, ang mga mata ng lahat ay sumunod sa binata at lumingon kay Gu Ruoyun.

"Hayaan mong sabihin ko sa iyo ito, nagtrabaho ako ng napakahirap upang matanggap ko ang kanyang pagtuturo! Gayunpaman, naglakas-loob ka na tumingin sa akin, bawat solong sa iyo! " Labis ang galit ng binata. Kinilala niya si Gu Ruoyun bilang isang taong tumingin din sa kanya ng masama. "Kung ako ay ipinanganak ilang taon na ang nakalilipas, naglakas-loob akong garantiya na magiging bahagi ako ng Digmaang Demon sa taong iyon. Ngayon, iyong mga minamaliit sa akin ay dapat na humingi ng tawad! Huwag mo ring isiping umalis bago ka humingi ng tawad! "

Hindi hinarang ng binata si Gu Ruoyu at ang kanyang mga mata ay naglalanta. Bakit siya nagpakahirap sa buong lahat ng mga taon? Napakaganda ng kanyang pangarap, anong karapatan nila ang magmumura sa kanya?

"Li Jie, kalimutan mo na. Siya ay isang maliit na dalaga lamang, bakit mo siya abalahin? "

"At saka, mahigit na sa dalawampung taong gulang ka na kung gaano karaming mga taon nang mas maaga kailangan mong ipanganak? Kahit na ipinanganak ka ilang taon na ang nakakalipas, hindi ka na makakasali sa Demon War. Mabuti pang bumalik ka at kalimutan ang lahat tungkol sa pangarap na iyon. "

Galit na galit ang lalaking tinawag kay Li Jie na ang buong pagkatao niya ay naglalanta ng apoy. Gayunpaman, wala siyang lakas ng loob na makipagtalo sa iba at sa halip, ipalabas ang lahat ng kanyang galit kay Gu Ruoyun.

Sa kanyang palagay, si Gu Ruoyun ay isang maliit na dalaga lamang at isang pushover.

"Bakit ka umiling? Nakatingin ka ba sa akin? Gusto kong humingi ka ng tawad sa akin. Kung hindi man, makakalimutan mong umalis. "

Dahil natanggap ni Gu Ruoyun ang napakahusay na atensiyon sa kanyang pagdating, ang ekspresyong ipinakita niya noong sinabi ng kwentista na ang kanyang kwento ay sumikat sa mga mata ni Li Jie, lalo na't umiling ang babaeng ito at sinubukang umalis pagkatapos niyang ideklara ang kanyang dakilang layunin.

Kung hindi siya nagmumura sa kanya, ano ang ginagawa niya sa halip?

Gayunpaman, si Li Jie ay nag-iisip ng sobra sa mga bagay. Si Gu Ruoyun ay nadapa lamang sa lugar na ito nang hindi sinasadya at nagpasyang umalis pagkatapos makinig sa kwento. Wala itong kinalaman sa panaginip ni Li Jie ...