((( Monia POV's )))
Letche plan! Oo alam ko masarap at matamis ka! Malambot sa bibig kung di nga masobrahan sa itlog na ginamit.
Wala ata silang balak na buksan man lamang ako. Hay naku Monina. Tama na ang sakripisyo mo dahil gusto mo lang ibalik ang perang di naman iyo. Sa katunayan ikaw na ang dakilang martyr. Papansin ka masyado. Baka nga walang tao at mas mabuti pa ngang umuwi na kesa nga makipag-gyera ka sa doorbell na sampung taon mo ata masisira pa.
Anong di ko masisira!
Basang-basa na ako! Yung glutathione lition na mahal pa nga ang bili ni Catriona binilad ko lang sa araw! Jusko po ang dami ko din talagang sakripisyo eh! Dapat isulo ko may bawas nang 2 percent yung pera. Ngunit di ako nag-iisip noon. Ilayo nila ang perang to sa akin! Ipapakita ko sa kanila na hindi lahat ng bagay nauuwi sa bayaran lang ng pera! PERA!
Kumuha ako ng bato. Para nga next time pagbuksan na nila ako. Ano pa nga ba ang use ng doorbell nila!
Ngunit may kung anong sumingit sa isipan ko. Sumakit bigla ulo ko. Mabigat sa ulo. Napa-iling-iling ako. Di ako weak. Syempre gaganti din ako!
Na sisirain ko na nga yung doorbell nang biglang nanghina ang katawan ko. As in prang drain yung katawan ko. Nabitiwan ko yung bato. At dumuble paningin ko. Na siyang ikinaduwag ng talukap ng mata ko para masarhan na ikinatumba ko rin na parang papel. Black out ang paningin ko. Parang yung TV station na walang nagawa kundi mag-sign off.