webnovel

Doctor Alucard Treasure

Monina Catherine Alvarez, is a Journalist Student who is fond to her Father camera. She is a little witchy by selling some information and pictures wanted by her customers. The victim of her doesn't have idea that she is making a money about them. Knowing she have this stalker skills, her customer one day dare her to get a confidential information and pictures to a Mysterious Multi-billionaire, CEDRICK MARLAN WU. He is a doctor... but never be a real doctor. They called him, Dr. Alucard. Every Patient he handle is mysteriously pull away from death, and he do the surgical Operation during FULL Moon, only means ... Once a Month. He is not an employee.... He is not a natural doctor doing his solemly promise to do his part to save the patient. He is the person behind the Multi-billionaire GO Pharmaceutical Company. Monina accepted the challenge. The opportunity knocks to her kindly. But One day she wake up... She's carrying his heir. Who really he is? What he will do now... @International_Pen Hi there Readers, thank you once again for Patronizing my Novels ❤️ TAGALOG NOVELS: 1. The Devilish CEO ( Completed ) 2. Your Stranger ( Completed ) 3. Your Lucky Charm (Completed ) 4. Doctor Alucard Treasure (Ongoing) ENGLISH NOVEL 1. Dearly Possessive Sweet Love ( Ongoing ) 2. The Devilish CEO ( English ) ( Upcoming ) Thank you so much ❤️

International_Pen · Urban
Not enough ratings
99 Chs

Chapter 4 The Act

((( Monina POV's )))

Hingal ang inabot ko habang napa-akyat nga sa bundok, kung saan naroroon ang pinakakilalang hospital sa mundo, at madaming records of success kung bakit kilalang-kilala. Dagdag pa natin na may mayayaman lang at fifty-fifty ang mga pasyente ang naririyan sa tuktok ng bundok!

Kung di lang sa cliente ko, di ko ito gagawin.

Sayang din naman ng pera at oras kung di ko ito gagawin na sideline ko.

Ultimate, paparatzi ang Moninang to!

May isang artista ako na kailangan kunan ng larawan. Sa napaka high demand niya ngayon sa mga kabataan. Humanda ka ngayon.

Pinaikot-ikot nga ako sa bundok na naglakad. Dahil dapat tanging may mga sasakyan lang dito ang customer ng kalsada.

But, sa ganda ng mga puno na nagsisibulaklakan, napa-picture ako. Ang ganda din ng kalangitan ngayon. Kuha ng picture ulit.

Taas ng kamay ko na pinaglalaruan ang sinag ng araw.

Nang biglang lumukso ang puso ko dahil sa busina ng sasakyan dahil di ko namalayan nasa gitna na ako ng kalsada.

Tumabi nga ako.

At nagsidaanan ang mga sunod-sunod na sasakyan.

Hangang sa may tumigil na motor sa harapan ko. Inalis nito ang helmet.

"Anong ginagawa mo Miss sa lugar na ito." tipong boses niya maaring pang-DJ. At sa katawan niyang, mapapalunok ka na lamang ng laway.

At alam ko nga ang rules at regulations sa lugar na ito. Kung wala ka namang dadalawing pasyente your not authorized to enter sa premises. Napangiti ako kay Kuya na ang cool sa porma niya na parang mamatay tao. Ahehehe. Yung tipong naka-face mask na itim, tapos full gear ang katawan.

"Ano po Kuya, may idedeliver po ako. Talagang nasira yung motor ko. Kaya naglalakad po ako para makarating sa taas."

At isa nga sa rules and regulations na maari kang pumasok kung tauhan ka nga ng isang courier company. Fake nga lang ang pinakita kong ID sa guard. Ahahaha.

As ultimate paparatzi dapat lang nakahanda ang mga peke mong ID. Kaya pasok na pasok.

Napataas ang kilay ni Kuya. Na-emphasize ko pa sa kanya ang bag kong dala.

"Id?" gusto niyang makita ang fake kong ID.

"Excuse me Kuya., di ka naman ata guard dito diba? Gusto mo lang ata makuha ang information ko. Naku kuya, hindi yan eepekto sa akin."

"Tss." saka nga niya naituro ang camera.

"Why taking a pictures?"

"Sa ganda pa naman ng mga puno ngayin dito dahil namumulaklak, sayang naman kung di ko nga makunana bilang preserve. At swerte ako dahil dala ko nga ang camera ko."

Sa palusot lang naman, marami akong baon niyan.

"Better na itago mo na yan." saka nga napasuot na ng helmet.

"Teka lang kuya. Opo, itatago ko na ang camera. Pwede paangkas?"

"No!" flat niyang sabi. Kaya, ayun pasnub akong nilayasan. Di nga naman umubra ang pagmamakaawa effects mo Monina.

Kaya naglakad na lang ako. Kahit puso ko, malalaglag na talaga.

Di talaga makakatulong ang hospital na ito in case nga may emergency at walang sasakyan. Haist.

Nang napalingon ako dahil may parating na ambulansya. Tunog pa lang nito mapapatabi ka talaga. Lalo kang kakabahan.

Nang bigla akong nakakuha ng very good idea. Dahil kung di ako magmamadali, malalate na ako sa klase ko. Bakit kasi ngayon ko pa naisipan gawin ang sideline kong to. Tamang-tama din at may tatlong lalaki na napa bisekleta.

Kaya kunyari nanghihina ako hangang sa nadismaya. Yeah. Sana gumana.

Syempre nagmadaling lumapit sa akin yung tatlo. Napatawag yung isa sa emergency hotline. Habang yung dalawa. Tinatapik-tapik ang pisngi ko.

Napapush ng dibdib ko… Libre chancing lang?! Oy! Nagkukunyari lang ako mga Kuya!

"Parating na ang ambulansya Dominic."

Yung isa na naramdaman ko na lang idinampi ang daliri sa leeg ko na pinapakiramdaman ang pulso ko.

Napamulat-mulat ako.

"Is she still breathing…"

Isang lalaki na parang di tao at mala-anghel ang mukha niya. Ang matatangos nitong ilong at noon a pinagpapawisan dahil sa pagbabike nila. Ang gwapo talaga niya. Ang labi nito na sarap ilagay sa Instagram.

"Her breathing is fine."deklara niya. Lagot.

"Kailangan parin natin makasigurado."Nakita kong napatango ito. Nang biglang nakita niya atang napapamulat mata ko. Ano ba yan Monina mahuhuli ka talaga niyan. Halatang may mga alam sila sa doctor-doktoran.

@International_Pen

Please Do Vote