Immortale Proposto Due

—————

- Taccuino -

—————

ISANG panibagong araw na naman ang bumungad kay Angelo ngunit ang hindi lang naging bago sa kaniya ay ang dahilan ng kaniyang pagkagising.

Isang linggo. Isang linggo na siyang dinadalaw palagi ng iisang panaginip.

Noong una'y ipinagsawalang bahala lang niya ito pero nung nasundan pa ito ng nasundan, hindi na siya nagdalawang isip pa na sabihin ito sa kaniyang kabarkada ngunit isang malakas na tawanan at pang-aalaska lang ang kaniyang napala mula sa mga ito at isang napakalinaw na...

"Tol, napapraning ka lang. Umuwi kana muna sa apartment natin at itulog mo nalang yan. Kulang lang yan sa tulog. Nasobrahan kalang ng singhot ng katol hahaha."

Isang buntong hininga lang ang naisagot niya sa mga katropa.

Isip niya'y baka totoo nga ang sinasabi sa kaniya ng mga kaibigan niya kaya winala niya ulit ito sa isip. Hindi nalang niya ito muling binigyang pansin.

Back to present.

He shaked his head to get the thoughts out of his system.

Tiningnan nito ang digital clock niya gaya ng nakagawian niya sa tuwing siya'y bagong gising.

7:30 am, sakto lang pala ang paggising niya.

Umalis na siya sa pagkakahiga niya sa kaniyang kama at ginawa ang mga nakasanayan tuwing umaga pagkatapos niyang ayusin ang higaan.

At ngayon-ngayon lang din niya naalalang siya pala ang nakatoka ngayon sa pagbabantay kay Nickel o mas kilala sa tawag na Nick na nasa ospital parin.

Limang araw naring nakaadmit sa ospital ang kaniyang kaibigan. At magpahanggang ngayo'y hindi parin ito nagigising. Labis na nga ang kaniyang pag-aalala dito. Wala pa naman ng mga magulang si Nick. Ulilang lubos na ito, nung elementarya palang sila.

Sabi ng iba niyang kabarkada, bigla daw itong namali ng hakbang kadahilanan para mahulog ito sa hagdan.

HABANG naghihintay siya ng jeep na masasakyan niya paospital hindi niya maintindihan pero he have this feeling that someone is staring at him from afar.

He tried to ignore it pero mas lalo lang lumalakas ang pakiramdam niya na someone's really staring coldy at him. Nung nakaraang buwan din ay may ganito din siyang naramdaman but not as strong as this one.

He putted his headphones on and closed his eyes as he wait for the transportation. Nakiramdam din siya sa paligid niya.

The stare. Kung kanina'y sa tingin niya'y nasa malayo ito pero sa ngayon ay ramdam na ramdam niyang nasa malapit nalang ito sa kinaroroonan niya.

He felt the cold breeze of winds grasp on him and he also felt his body shiver. Hindi lang yun, naramdaman din niya na may bagay na bumagsak sa kaniyang tabi kasabay sa pagkalansing ng isang kadena.

He opened his eyes at tumingin sa gilid niya at dun nga'y nakita niya ang isang may kalumaang kuwaderno na natatalian ng isang kadenang kulay pilak at medyo nakislap pa. Nakataob ito.

Dinampot ito ni Angelo habang tinitingnan ang kaniyang paligid, baka kasi sakaling mahulaan niya kung sino sa mga ito ang nakalaglag.

Habang busy siya sa kakahula kung sino sa mga kasabayan niya ang nagmamay-ari nung kwaderno, isang tunog ng sumasayad na kadena ang kaniyang narinig.

That got his full attention. So he followed the sound of that chain.

Doon napunta ang kaniyang tingin sa may makitid na iskinita. May nakita siyang kadena. A silvery at shiny chain. A same chain he saw back in his school— at the stair where his friend, Nick, fell.

He looked around him to see if someone also heard what he just heard and saw what he just saw. But in what he have noticed, not even a single one notice what he just advert.

Linapitan niya ang kinaroroonan ng kadena. Hindi niya malaman sa sarili kong bakit napakabigdeal sa kaniya this past few days yung mga kadena.

The chain moved nung medyo may kalapitan na siya dito. Yung dating maikli, naging mas maikli pa ito hanggang sa nawala na nga ito ng tulayan na para bang may humihila dito.

Binilisan niya ang kaniyang paglalakad hanggang sa marating na nga niya ang bukana ng iskinita.

His eyes goes wide. He saw it. There's a girl on the other side corner of the place. He got a glimpse of her black dress with red laces and to her curly brownish and blondish hair.

Pumasok siya sa iskinita and saw the chain na paliko narin kung saan niya nakitang pumaliko yung babae.

"Miss wait!" he called pero hindi siya pinansin.

Nagtuloy-tuloy lang siya hanggang sa narating nga niya ang likuan pero laking gulat na lamang niya sa kaniyang nakita.

The chain is on the floor but the girl is not there, knowing that it's a DEAD END.

"TOL, bat ang tagal mong dumating. Langya ka, ang baho ko na oh." agad na bungad na reklamo sa kaniya ni Marvin ng makapasok siya sa loob ng kwarto ng kaibigang si Nick.

Tiningnan niya muna ang wala paring malay na kaibigan bago binalingan ang isang kaibigan.

"Sorry Tol, tinanghali ako ng gising at walang nasakyan kaagad eh, idagdag mo pa ang trapik." rason naman niya.

"Iutot mo nalang iyang lumang palusot. Old school ka dude." kontra naman ni Marvin sa kaniya.

Tinapik lang niya ang balikat ng kaibigan bago itinuro dito ang pintuan.

"Pwede ka nang lumayas." pang-iinis niya.

Siniringan lang siya ni Marvin bago nito dinampot ang gamit na nasa sofa at tinungo ang pintuan pero bago muna ito lumabas binalingan pa nito uli si Angelo.

"No need to tell me tol, dahil talagang lalayas na ako. Anyway mamaya nalang akong hapon babalik kasama yung iba." sabi pa nito bago padabog na sinara ang pintuan.

Napangisi na lamang siya sa inasta ng kaibigan. Sanay na siya dito. Sa kanilang lahat. Sa mga kalokohan nila at kabaliwan. Alam na alam na niya ang pasikot-sikot at liko ng mga bituka nilang tatlo.

Naupo siya tabi ng hospital bed at pinagmasdang mabuti ang kaibigan.

Si Nick— siya ang pinakabestfriend niya sa tatlo kaya nga labis ang kaniyang naging pag-alala ng malaman ang nangyari sa kaibigan.

Nakatitig lang siya sa kaibigan niya ng bigla niyang maalala yung kwadernong kaniyang nakita kanina.

Agad niyang inabot ang bag at kinuha ang notebook.

He examined it pero kahit yata pagbabalik baliktarin niya ito wala siyang makikita dahil kung ano ang nasa kabila ganun din ang nakikita niya sa kabila. At kahit gusto din man niyang buksan nito, hindi niya magawa dahil sa kadenang nakatali sa kwaderno.

Na sobrang frustration niya nagulo na lamang niya ang kaniyang buhok.

"Ah shit, bakit ang daming big deal sakin ngayon?! Tanginang pangyayari to oh!"

Tumayo siya at linapag sa lamesang naroroon ang kwaderno't nagtimpla nalang ng kape.

While holding his cup of coffee, using his other free hand kinuha niya ulit yung notebook at inexamine ulit kahit alam naman niyang wala siyang mapapala sa ginagawa. Pero sadyang ayaw niya talagang papigil kaya inilagay pa niya talaga ang styro cup nito sa mesa at mas inigihan ang pag-iexamine sa nasabing notebook.

"Aww bopols ka talaga, Angelo, alam mo namang wala ka ngang mapapala, sige ka lang ng sige."

Sa sobrang inis, basta-basta nalang niyang tinapon ang notebook na hindi inaasahang tumama sa isang vase na naroroon kadahilanan para matumba't mabasag yung base at mabasa yung notebook.

"Ang tanga! Bwesit! Ikaw na notebook ka, nakita mo na ngang vase yun, dun mo pa napiling tumama. Ang tanga mo."

Kung meron mang makakarinig sa kaniyang nagsasalitang mag-isa at kinakausap ang walang muwang na notebook malamang ay iisipin ng taong yun na nagkamali siya ng pinasukang ospital.

Linapitan niya ang ginawang kalat para malinis niya ito bago pa may pumasok na nurse o doctor at mapagalitan siya.

He picked up the broken pieces of that wasted vase pero dahil nga sa medyo may katangahan siya, nasugatan ang kaniyang hintuturo.

"Shit." saad niya sabay mas lalo niyang pinadugo ang sugat. Hindi nga rin niya namalayang sa sobrang pagpapadugo niya'y pumatak na ang dugo niya tungo sa pabalat ng kwaderno.

"Argh, double shit. Alam mong papatakan ka ng dugo ko, hindi ka manlang umiwas, ikaw talagang notebook ka. Bwesit." he said as he get the notebook at pinunasan ang dugo but he made a wrong move but a good one at the same time.

Wrong because yung ginamit niyang pamunas ay yung nasugatan din niyang kamay kaya mas lalo lang nabahidan ng dugo ang pabalat...

And good because by the used of his stained blood, on the notebook cover he discovered some encryption.

It's a symbol.

A triangle facing downwards with stars on its side and a crescent moon on the center.

The same symbol he saw on his nightmare before he lost conciousness in his lucid dream.